Τό σήριαλ τῶν τελευταίων ἡμερῶν, μέ τίς τέσσερεις ἀποκαλυφθεῖσες κατ’ ἰδίαν συναντήσεις Ψυχάρη – Τσίπρα δέν ἐξέπληξε κανέναν. Ποιός πίστευε ὅτι ἕνας μέλλων πρωθυπουργός μπορεῖ νά ἀγνοεῖ τά παραδοσιακά Μέσα ἐνημέρωσης – διαπλοκῆς; Ὡστόσο δόθηκε μιά μεγάλη ἔκταση στό γεγονός, παράλληλα βέβαια μέ τήν δίωξη τοῦ ἐκδότη, μέ σκοπό νά ἀναδείξει τόν ριζοσπαστισμό τῆς Κυβέρνησης πού προχωράει σέ μετωπική σύγκρουση μέ τήν διαπλοκή καί ἄρα τήν διαφορά της ἀπό τούς ὑποταγμένους προκατόχους της.
Τό ὅλο σκηνικό μοῦ θύμισε τήν πρό ἐτῶν ἀνάλογη συμπεριφορά τοῦ ἐκσυγχρονιστικοῦ ΠαΣοΚ ἔναντι τοῦ τέως βασιλιᾶ στό θέμα τῆς βασιλικῆς περιουσίας (1994-2002). Ὅσο πιό βαθειά χωνόταν στήν διαπλοκή ἡ κυβερνώσα παρέα, τόσο πιό ὀξεία γινόταν ἡ ἀντιβασιλική της ρητορεία. Τί νά κάνει, ἔπρεπε κάπως νά πιστοποιεῖ τά λαϊκά της χαρακτηριστικά, ἔστω κι ἄν τελικά ὁ λαός πλήρωσε τά σπασμένα (4,6 δισ. δρχ), κι ὁ πιό εὔκολος ἀντίπαλος ἦταν ἕνας παρηκμασμένος θεσμός μέ ὑψηλή ὅμως συμβολική ἀξία. Κάπως ἔτσι καί οἱ νῦν.
Βεβαίως τό ΔΟΛιο συγκρότημα μπορεῖ νά ἀποδυναμώθηκε σημαντικά τά τελευταῖα χρόνια ἀλλά δέν ἔχει ξεδοντιαστεῖ σάν τόν τότε ἄνακτα. Τί νόημα ὅμως ἔχει μιά τέτοια σύγκρουση (πού κι ἐμεῖς τή ζητούσαμε) ἄν δέν σηματοδοτεῖ τή σύγκρουση μέ τίς πολιτικές πού μᾶς κατάντησαν ἐδῶ; Τό ζητούμενο γιά μᾶς ἦταν ἡ ρήξη προκειμένου νά γίνουν ἐφικτές πολιτικές ἀπελευθέρωσης τῆς πατρίδας καί τοῦ λαοῦ μας. Μετά τήν ἐξευτελιστική ὑποταγή σέ ὅλα τά ἔξωθεν κελεύσματα καί τήν πλήρη ἀπογοήτευση τοῦ λαοῦ, τί περιεχόμενο ἀπομένει ἄραγε στήν ἱστορία αὐτή;
Ανάρτηση από: http://antifonitis.gr
