Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο συστηματικής αρπαγής γης σε ολόκληρο τον πλανήτη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία νέα επιχειρηματική δρστηριότητα που λίγο διαφέρει απο την αποικιοκρατία των προηγούμενων αιώνων η οποία σιγά σιγά περνά και στην Ευρώπη με θύματα ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Στο σκάνδαλο της αρπαγής της γης εμπλέκονται όλοι: ιδιώτες κερδοσκόποι, κυβερνήσεις αναδυόμενων χωρών, διεφθαρμένες κυβερνήσεις και αξιωματούχοι φτωχών χωρών. Και φυσικά η υπόθεση αναδύει την δυσοσμία της διαφοράς. Με κάποιους να πλουτίζουν και εκατομμύρια ανθρώπων να εκτοπίζονται απο την γή τους. Από την παγκόσμια επισιτιστική κρίση του 2007 και του 2008, ο αριθμός των προσφορών που αφορούν στην παγκόσμια γεωργική γη έχει αυξηθεί μαζικά.
Και φυσικά η κερδοσκοπία της γης τείνει να γίνει και ευρωπαϊκό φαινόμενο. Πιο πρόσφατο παρέδειγμα είναι αυτό στην Ρουμανία ,όπου οι χαμηλές τιμές το "ευέλικτο" θεσμικό πλαίσιο και οι διεφθαρμένοι τοπικοί αξιωματούχοι έχουν προσελκύσει "επενδυτές" οι οποίοι μισθώνουν μεγάλες εκτάσεις γης. Πρόσφατα, έχει υπάρξει αυξανόμενο ενδιαφέρον απο γερμανούς επιχειρηματίες για μεγάλες εκτάσεις κοινοτικής γης εκτοπίζοντας απο αυτή πληθυσμούς κτηνοτρόφων και γεωργών. Ανάλογα παραδείγματα βρίσκει κανείς σε όλη την Ανατολική Ευρώπη ενώ με βιτρίνα το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ο κίνδυνος αυτός είναι υπαρκτός και για τις υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
Η αρπαγή της γής έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στη Λατινική Αμερική, την Ασία και την υποσαχάρια Αφρική. Η κυβέρνηση της Αιθιοπίας, για παράδειγμα, προσφέρει περίπου τέσσερα εκατομμύρια εκτάρια για μίσθωση ενώ αντιστοιχα παραδείγματα υπάρχουν και σε πολλές χώρες της Αφρικής. Οι ξένοι επενδυτές προσελκύονται από τη διάρκεια των συμβάσεων μέχρι 99 ετών και τα εξαιρετικά χαμηλά ενοίκια. Δεν μόνο εκτάσεις που προορίζονται για γεωργική εκμετάλλευση. Υπάρχουν καταγελίες για εκποίηση ή μίσθωση γης σε μεταλλευτικές εταιρίες οι οποίες όταν τελειώσουν τα αξιοποιήσιμα αποθέματα ορυκτών επιστρέφουν μία κατεστραμμέη γη, ακατάλληλη για οποιαδήποτε γεωργική και κτηνοτροφική δραστηριότητα.
Η περίπτωση αρπαγή γής στην Καμπότζη ανάγκασε και τον ΟΗΕ να παρέμβει. Στην χώρα αυτή, οι αναγκαστικές εξώσεις και η αρπαγή γης για να κτιστουν ξενοδοχεία, MALL, βιομηχανίες αλλά και εντατικές γεωργικές εκμεταλλεύσεις έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις. Πρόσφατα, ο απεσταλμένος του ΟΗΕ στη χώρα, κάλεσε την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει επειγόντως αυτά τα ζητήματα. Εκτιμάται μάλιστα ότι πάνω απο 500.000 άνθρωποι εχουν δεί τις ζωές τους να καταστρέφονται απο αυτές τις ληστρικές πρακτικές. Οι κάτοικοι συνήθως αναγκάζονται να μετακινούνται, επειδή δεν μπορούν να εμφανίσουν τίτλους ιδιοκτησίας καθώς οι περισσότεροι καταστράφηκαν την περίοδο 1975-1979 απο την Κυβέρνηση των Ερυθρών Χμερ που κατέστρεψε όλα τα αρχεία ιδιοκτησίας.
Αυτά τα είδη των επενδύσεων πυροδοτούν συγκρούσεις. Στην Ονδούρα για παράδειγμα η εταιρεία Dinant προχώρησε στην επέκταση των φυτειών φοινικέλαιου. Αυτό ήταν η αιτία για ξεσπάσουν συγκρούσεις με τους αγρότες της περιοχής Bajo Aguan.Η Dinant προσέλαβε ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας, οι οποίες έχουν κατηγορηθεί για συμμετοχή σε εκδιώκοντας τους αγρότες από τη γη τους. Μεταξύ του 2009 και του 2012, 92 άνθρωποι σκοτώθηκαν στην περιοχή Bajo Aguan όπου Dinant είχε επιχειρηματική δραστηριότητα. Μια έρευνα που διεξήχθη από το γραφείο της Παγκόσμιας Τράπεζας Διαμεσολαβητή αποκάλυψε ότι η εταιρεία είχε πράγματι εμπλακεί σε πράξεις εκδίωξης ανθρώπων.
Ανάρτηση από: http://www.geopolitics.com.gr
