«Δεξαμενές» πάμφθηνου και «μαύρου» εργατικού δυναμικού οι προσφυγικοί καταυλισμοί
Θύματα άγριας εργασιακής εκμετάλλευσης πέφτουν οι πρόσφυγες στην Γερμανία όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δημοσιογραφικής έρευνας. Σύμφωνα με την Deutche Welle, «ενώ οι γερμανικές αρχές καταγράφουν δέκα σχετικές παραβιάσεις το μήνα, επιστημονικές και δημοσιογραφικές έρευνες παρουσιάζουν μια διαφορετική εικόνα». Συγκεκριμένα, αναλύσεις των Πανεπιστημίων του Τίμπινγκεν και του Λιντς εκτιμούν, ότι «πιθανώς ως και το 30% του ενός εκατομμυρίου προσφύγων που έχουν έρθει στη Γερμανία τον περασμένο χρόνο εργάζονται παράνομα».
«Σύμφωνα με έρευνα της δημόσιας τηλεόρασης NDR που βασίζεται σε εκτιμήσεις εθελοντών και κοινωνικών λειτουργών σε προσφυγικά καταλύματα το ποσοστό κυμαίνεται μεταξύ 10% και 50%. Συνυπολογίζοντας όλα τα υπάρχοντα στοιχεία οι δημοσιογράφοι του NDR καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον 100.000 των νεοαφιχθέντων προσφύγων εργάζονται παράνομα».
Το δημοσίευμα περιγράφει την κατάσταση ως εξής: «Ως διαμεσολαβητές ενεργούν συνήθως επισκέπτες και συνεργάτες των προσφυγικών καταυλισμών. Σε ανταπόδοση οι πρόσφυγες τους πληρώνουν ως «προμήθεια» ένα μεγάλο μέρος του μισθού τους. Τα ωρομίσθια ως λαντζιέρηδες, καθαριστές και φορτοεκφορτωτές ανέρχονται σύμφωνα με τα συνδικάτα στα 80 σεντ. Ωστόσο οι πρόσφυγες βρίσκονται πολλές φορές σε μεγάλη οικονομική ανάγκη αφού στέλνουν χρήματα στις οικογένειες τους ή ακόμη πληρώσουν τα χρέη τους στους διακινητές».
Ουσιαστικά, τα αφεντικά αντιμετωπίζουν τους προσφυγικούς καταυλισμούς ως τεράστιες «δεξαμενές» πάμφθηνου εργατικού δυναμικού και, φυσικά, το εκμεταλλεύονται όσο μπορούν.
Η DW επικαλείται «ειδικούς» σε θέματα ασύλου, οι οποίοι «εκτιμούν ότι η κατάσταση σταδιακά θα αλλάξει», διότι «η νέα νομοθεσία για την ένταξη των μεταναστών και προσφύγων που έχει τεθεί σε ισχύ αυτό το μήνα διευκολύνει αιτούντες ασύλου να βρουν με νόμιμο τρόπο μια θέση εργασίας.».
Ωστόσο, αν το γερμανικό κράτος ήθελε πραγματικά να προστατεύσει τους πρόσφυγες από την εκμετάλλευση θα είχε ήδη λάβει μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση και δεν θα άφηνε την «μαύρη» δουλειάς να κλιμακωθεί. Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί, διότι η άλωση των εργασιακών σχέσεων έχει ξεκινήσει στην Ευρωπαϊκή Ενωση πολύ πριν την προσφυγική κρίση, αποτελεί επιλογή του κεφαλαίου και η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, το χτύπημα στον μισθό και τα ασφαλιστικά δικαιώματα και η γιγάντωση της «ευέλικτης» «απασχόλησης» και της «μαύρης» δουλειάς εφαρμόστηκαν καταρχήν στις εργατικές τάξεις των κρατών – μελών, της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης.
Συνεπώς, η κρατική προπαγάνδα περί «επιστροφής» στην εργασιακή «νομιμότητα» χαρακτηρίζεται από απύθμενη υποκρισία, αφού, αυτό που το σύστημα εκλαμβάνει σήμερα ως «εργασιακή νομιμότητα» δεν διαφέρει ουσιαστικά από «παράνομη» εργασιακή κόλαση…
Ανάρτηση από: http://www.toperiodiko.gr
