Η καταδίκη των ενεργειών του Ερντογάν και του καθεστώτος του από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία συντάχθηκε, παραδόξως για πάρα πολλούς, με την Ελλάδα, εκφράστηκε με ποικίλους τρόπους. Τόσο με την έλευση των ανώτερων αξιωματούχων της ΕΕ στα σύνορα του Έβρου, μαζί με τον Έλληνα πρωθυπουργό, όσο και έμπρακτα με την αποστολή δυνάμεων της Frontex στα ελληνικά σύνορα.
Αυτή όμως η απρόσμενη για πολλούς κινητοποίηση, που μετέβαλε επί τέλους για πρώτη φορά τα ελληνικά σύνορα σε όντως ευρωπαϊκά σύνορα, ανησύχησε και θορύβησε πολλά διεθνή και εγχώρια κέντρα. Κατ’ εξοχήν δε το διεθνές δίκτυο του μεγαλοχρηματιστή «φιλανθρώπου» Τζωρτζ Σόρος, την Open Society –παράρτημα της οποίας είναι στην Ελλάδα η οργάνωση Solidarity Now– που ασχολείται προνομιακά με το μεταναστευτικό και έχει ως διακηρυγμένο στόχο μια «πολυπολιτισμική» κοινωνία, μέσω της ανάμειξης των πληθυσμών.
Αυτό το δίκτυο είναι εξαιρετικά ισχυρό, διότι έχει μεγάλη διείσδυση σε όλη την ευρωπαϊκή και αμερικανική κεντροαριστερά και κεντροδεξιά. Τωόντι, ο Τζωρτζ Σόρος ανήκει σε εκείνη την πτέρυγα του διεθνούς κατεστημένου που θεωρεί πως η Τουρκία πρέπει να συγκρατηθεί στα πλαίσια της Δύσης, με κάθε τίμημα, να αποφευχθεί η προσέγγισή της με τη Ρωσία και να επαναπροσεγγίσει το Ισραήλ. Γι’ αυτό, παρότι εβραϊκής καταγωγής, βρίσκεται στα μαχαίρια με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπένζαμιν Νετανιάχου.
Ο Σόρος διατηρεί προνομιακές σχέσεις με πολλούς πολιτικούς και διανοουμένους της Δύσης ενώ στην Ελλάδα είναι γνωστοί οι δεσμοί του με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιάννη Βαρουφάκη. Ελέγχει, δε, άμεσα ή επηρεάζει ένα μεγάλο μέρος των πλέον εμβληματικών μέσων ενημέρωσης της Δύσης, ιδιαίτερα τα λεγόμενα φιλελεύθερα, όπως είναι οι New York Times στις ΗΠΑ και η Le Monde στη Γαλλία.
Έτσι, όχι μόνο αποφάσισε να στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις την Τουρκία του Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα, μετά την αποτροπή της εισβολής δια μέσου των δύσμοιρων μεταναστών, αλλά και αποφάσισε να στρατευτεί ανοικτά σε αυτή την υπόθεση. Έτσι, στις 4 Μαρτίου 2020, δημοσίευσε άρθρο στους Financial Times με τον εύγλωττο τίτλο «Η Ευρώπη πρέπει να στηρίξει την Τουρκία μπροστά στα Ρωσικά εγκλήματα πολέμου στη Συρία», όπου υπογραμμίζει πως η κρίση του προσφυγικού μεταναστευτικού οφείλεται στα ρωσικά εγκλήματα και θα πρέπει να στηριχτεί η Τουρκία από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε τη στιγμή που εξελίσσονταν οι τουρκικές προβοκάτσιες στον Έβρο.
Και αίφνης ακολουθεί μια πλημμυρίδα άρθρων, παρεμβάσεων και συλλογικών κειμένων σε όλη τη Δύση και κυρίως από έντυπα και φορείς φιλικούς στον Σόρος:
Το σκανδαλώδες και συκοφαντικό άρθρο των ΝΥTimes της 10ης Μαρτίου, οι ψευδείς αναφορές του οποίου αποκαλύφθηκαν από τον Απόστολο Δοξιάδη, το οποίο υπογράφουν οι Ματίνα Στεβή-Gridneff, Patrick Kingsley, Haley Willis, Sarah Almukhtar and Malachy Browne (“We Are Like Animals”: Inside Greece’s Secret Site for Migrants), δεν ήταν παρά το επιστέγασμα μιας σειράς ανάλογων δημοσιευμάτων. Ήδη, στις 7 Μαρτίου, η Ματίνα Στεβή-Γκριντνέφ, σε άρθρο της, μιλούσε για παραστρατιωτικούς που στρέφονται εναντίον των μεταναστών (Vigilantes in Greece Say ‘No More’ to Migrants). Στις 3 Μαρτίου, η ίδια απέδιδε τον θάνατο του μωρού μετά το βούλιαγμα της βάρκας στους Έλληνες (Child Dies at Sea as Greece Cracks Down on Migrants From Turkey). Όσο για την τουρκική απειλή εναντίον της Ελλάδας και της Ευρώπης, αποδίδεται, ήδη στις 29 Φεβρουαρίου, ως «κραυγή αγωνίας» της Τουρκίας. (Βλ. Ματίνα Στεβή-Γκριντνέφ, Patrick Kingsley, «Turkey, Pressing E.U. for Help in Syria, Threatens to Open Borders to Refugees».
Ανάλογα άρθρα δημοσιεύονται στη γαλλική Le Monde: Στις 4 Μαρτίου, η Marina Rafenberg αναφέρει ότι οι μετανάστες βασανίζονται και ληστεύονται από τους Έλληνες, σύμφωνα με δηλώσεις τους (A la frontière en état de siège entre Grèce et Turquie: «Nous avons été battus, dépouillés, nous n’avons plus nos téléphones»). Η ίδια αναφέρεται στο θέμα που ανέκυψε από τα ψεύδη των ΝΥΤ στις 13 Μαρτίου υπό τον τίτλο «En Grèce, les refoulements des migrants à la frontière indignent les ONG». Και θα μπορούσα να συνεχίσω με σειρά άλλων κειμένων.
Πάντως, το αποκορύφωμα αυτής της προπαγάνδας αποτελεί κείμενο «Ευρωπαίων διανοουμένων» το οποίο δημοσιεύτηκε στη Le Monde, στις 10 Μαρτίου, και απηχεί ανοικτά τις τουρκικές θέσεις. Κείμενο συντεταγμένο προφανώς από τους Έλληνες υπογράφοντες, τους περισσοτέρους νυν ή πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Γιάννη Βαρουφάκη, Δημήτρη Χριστόπουλο, Αριστείδη Μπαλτά, Κώστα Δουζίνα, Αθηνά Αθανασίου, Καλυψώ Νικολαΐδη) και κρατήθηκε «μυστικό» στην Ελλάδα, όπου και δεν μεταφράστηκε.
Πράγματι, δεκάδες Ευρωπαίοι διανοούμενοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι καλούν την Ευρωπαϊκή Ένωση όχι απλώς να πάψει να στηρίζει την Ελλάδα αλλά και να παρέμβει εναντίον της ελληνικής Δημοκρατίας, επιβραβεύοντας ανοικτά την τουρκική πολιτική της εργαλειοποίησης των συνόρων. Το κείμενο το υπογράφουν και «βαριά ονόματα» της αριστερής ευρωπαϊκής δικαιωματιστικής διανόησης, Γιούργκεν Χάμπερμας, Εντγκάρ Μορέν, Γκρέγκορ Γκύζι(!), Ετιέν Μπαλιμπάρ, κ. ά. Και προφανώς έχει συνταχθεί από ανθρώπους σχετικούς με το ζήτημα και όχι προφανώς από τον Μπαλιμπάρ, τον 92άχρονο Χάμπερμας, ή τον 100χρονο (!) Εντγκάρ Μορέν.
Οι Έλληνες υπογράφοντες ανήκουν στον ευρύτερο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς: Ο Γιάννης Βαρουφάκης, ύψιστη διασημότητα της διεθνούς χαβιαρο-αριστεράς, με ομολογημένες σχέσεις με τα ιδρύματα του Σόρος, ο άνθρωπος που κατά δήλωσή του «γνώρισε τον Σόρος στον Τσίπρα», έχει μιλήσει επανειλημμένα για τον «αποκλεισμό» της Τουρκίας από την Ελλάδα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο καθώς και στο ζήτημα των αγωγών. Ο Δημήτρης Χριστόπουλος, συνταγματολόγος, σύζυγος της δημοσιογράφου του ΣΥΡΙΖΑ, Μαριλένας Κατσίμη, έχει «διακριθεί» εδώ και δεκαετίες σε όλες της απόπειρες εθνοαποδόμησης της Ελλάδας, από το Σχέδιο Ανάν μέχρι τη Συμφωνία των Πρεσπών. Έγινε ευρύτερα γνωστός το 2014 όταν είχε πρωτοστατήσει στον αποκλεισμό της Ρομά Σαμπιχά Σουλεϊμάν από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ συμμετέχει στο περιβόητο «Κέντρο Έρευνας Μειονοτικών Ομάδων» (ΚΕΜΟ). Κομβικό ρόλο στον «χώρο» διαδραματίζει επίσης η Ελληνο-γαλλίδα και νυν διδάσκουσα στην Οξφόρδη, Καλυψώ Νικολαΐδη, σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου από 1996 έως το 2004, η δε Αθηνά Αθανασίου, καθηγήτρια του Παντείου με ενασχόληση στις «σπουδές φύλου», πρωτοστατεί σε όλες τις αντι-εθνικιστικές κινήσεις. Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Αριστείδης Μπαλτάς, πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε στραφεί κατά της αριστείας και είχε χαρακτηρίσει την Ελλάδα «νεαρό έθνος» που γεννήθηκε με την Επανάσταση του ’21, κρίνει ίσως, ότι ήρθε ο καιρός αυτό το «νεαρό έθνος» να επιστρέψει στην οθωμανική κοιτίδα του. Όσο για τον Κώστα Δουζίνα, πρ. βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, πιθανώς θεωρεί πως, παρά τις προκλήσεις του Ερντογάν, ήρθε η ώρα να εφαρμοστεί αυτό που είχε δηλώσει στην Ελληνική Βουλή, πως «Πρέπει να λύσουμε τα μεταξύ μας προβλήματα με έναν έντιμο συμβιβασμό όπως κάναμε και με την Βόρεια Μακεδονία» (Πηγή: iefimerida.gr – https://www.iefimerida.gr/news/483025/thyella-gia-ti-dilosi-voyleyti-toy-syriza-peri-entimoy-symvivasmoy-me-tin-toyrkia).
Το κείμενο καταγγέλλει το κλείσιμο των συνόρων από την Ελλάδα, και την αναστολή των διαδικασιών χορήγησης ασύλου ως «ηθικό σκάνδαλο», και καλεί την Ε.Ε., ή οποιαδήποτε χώρα της Ένωσης, να επέμβει ανοικτά και να επιβάλει στην Ελλάδα άνοιγμα των συνόρων και αποδοχή των τουρκικών εκβιασμών.
«Δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε κάποια απατηλή ομοφωνία… Ένα μόνο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρκεί για να κινήσει τη διαδικασία που προβλέπεται από το ευρωπαϊκό δίκαιο. Εάν κανένα από αυτά δεν το πράξει, η Πρόεδρος της Επιτροπής, η οποία είναι θεματοφύλακας των Συνθηκών, οφείλει να αναλάβει τις υποχρεώσεις της εντολής της – και, εάν χρειαστεί, εναπόκειται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να θέσει την Επιτροπή ενώπιον των ευθυνών της».
Δεν χρειάζεται, λοιπόν, «κάποια απατηλή ομοφωνία»! Στο κείμενο, «παραδόξως», δεν γίνεται καμία αναφορά στην Τουρκία και την εργαλειοποίηση των μεταναστών και προσφύγων, ένα κράτος-δολοφόνο που αυτές τις μέρες καταγγέλλεται από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για πληθώρα εγκλημάτων.
Το ότι το κείμενο είναι «πειραγμένο» από φιλο-«τουρκικό» δάκτυλο συνάγεται από το γεγονός ότι δεν γίνεται καμία αναφορά στην Τουρκία και την εργαλειοποίηση των μεταναστών και προσφύγων, ένα κράτος-δολοφόνο που αυτές τις μέρες καταγγέλλεται από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για εγκλήματα που κόβουν την ανάσα, ενώ η χρησιμοποίηση των πληθυσμών στο πλαίσιο ενός υβριδικού πολέμου –κάτι που κανονικά συνιστά έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας– αποκρύπτεται σκανδαλωδώς.
Τον ανοικτά φιλοτουρκικό χαρακτήρα του κειμένου αποκαλύπτει και μια ακόμα σκανδαλώδης αναφορά, εκπορευόμενη κατ’ ευθείαν από το οπλοστάσιο Σόρος, η οποία τα φορτώνει όλα στον «εγκληματία Άσαντ», έτσι ώστε να γίνεται και το απαραίτητο αντιρωσικό «άνοιγμα» προς την Τουρκία και το ΝΑΤΟ:
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού μετέθεσε τις ευθύνες της στην Τουρκία, χαιρετίζει τον ρόλο της “ασπίδας” (σύμφωνα με την έκφραση της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν) ενός κράτους μέλους της, της Ελλάδας, εναντίον του κύματος των μεταναστών, καθιστώντας αδύνατη την υποδοχή αυτών που δραπετεύουν από τη φρίκη ενός πολέμου που διεξάγεται εναντίον τους από ένα εγκληματικό κράτος».
Οι υπογράφοντες βλέπουν εγκλήματα μόνον στο συριακό κράτος και όχι στην ισλαμοφασιστική Τουρκία, που έχει εισβάλει σε ξένο κράτος, ή στους γενοκτόνους τζιχαντιστές.
Και προφανώς οι Ευρωπαίοι διανοούμενοι της δικαιωματιστικής αριστεράς δεν θα είχαν, από όσο γνωρίζουμε από άλλες τοποθετήσεις τους, καμία αντίρρηση να καταγγείλουν την πολιτική της Τουρκίας. Απλώς, μέσα στην «ανθρωπιστική» ευκολία τους, υπέγραψαν ένα ακόμα κείμενο, μια και τους το ζητούσε ο Yanis. Μήπως όμως οι συντάκτες του κειμένου συμβουλεύθηκαν τον «διανοούμενο» συνυπογράφοντα, Γκρέγκορ Γκύζι, με την πλούσια προϋπηρεσία του στη Στάζ που ξέρει καλά αυτός από υβριδικούς πολέμους και απόκρυψη. (Να θυμίσουμε, για την ιστορία, ότι, το 1998, η Επιτροπή Ασυλίας της γερμανικής Βουλής επιβεβαίωσε ότι είχε χρηματίσει συνεργάτης της Στάζι από το 1978 έως το 1989!).
Αυτή τη φορά συμμετέχουν ύπουλα και υπόγεια στον υβριδικό πόλεμο του Ερντογάν, εναντίον της Ελλάδας και χρησιμοποιούν το κύρος και την απήχησή τους για να στραφούν ενάντιον της χώωρας μας – όπως έκαναν λίγα χρόνια πριν, με τα μνημόνια και την τρόικα οι “δεξιοί” ευρωπαίοι πολιτικοί και διανοούμενοι . Είτε είναι της Αριστεράς είτε της Δεξιάς, την ίδια αποικιοκρατική λογική έχουν. Χωρίς να ερευνήσουν, χωρίς να ψάξουν, με τη μεγαλύτερη ευκολία, στρέφονται εναντίον της Ελλάδας. Γνωρίζαμε τον βαθύτατο ξεπεσμό της διανόησης της χαβιαρο-αριστεράς. Απλά τώρα ξεπέρασαν τον ίδιο τον εαυτό τους.
Όσο για τους Έλληνες εμπνευστές αυτού του επαίσχυντου κειμένου, πέρα από την ιδεοληψία και το μίσος για τη χώρα τους, η «βαλίτσα» πήγε όντως πολύ μακριά αυτή τη φορά.
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr/
