...Όπως τα λες είναι τα πράγματα.
Ένα δεδομένο είναι, ότι δεν έχουν εντοπιστεί οι φορείς, άρα η ανεξέλεγκτη μετάδοση συνεχίζεται.
Δεύτερο δεδομένο είναι, ότι όσο πιο γρήγορα αρχίσει κάποιος τη όποια θεραπεία, τόσο περισσότερο επιτυχής είναι αυτή.
Τρίτον, τα όποια επιτυχή αποτελέσματα με διάφορα φαρμακευτικά σχήματα, δεν μπορούν να τεκμηριώσουν κατεθυντήριες οδηγίες, γιατί έχουν εφαρμοστεί σε μικρό πληθυσμό ασθενών, με σοβαρά υποκείμενα νοσήματα και κυρίως άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.
Τέταρτον, εμβόλιο αποτελεσματικό και ασφαλές αργεί. Δεν έχουν καταφέρει ακόμη, οι ερευνητές να καταλήξουν στη "δόση" απενεργοποιημένου ιού που θα πρέπει να εμβολιάσουν στον οργανισμό, για να αναπτύξει αντισώματα και άρα ανοσία...
Πέμπτο και όχι λιγότερο σημαντικό, η επίδραση της πανδημίας στην οικονομία. Με απλά λόγια πχ (το ιατρείο) όχι μόνο υπολειτουργεί, αλλά πιθανώς δεν θα έχει βγάλει τα απαραίτητα για την καταβολή της μηνιαίας δόσης του ΕΦΚΑ, (που "ευτυχώς" οι γκουρού της ελληνικής οικονομίας μετέθεσαν την ημερομηνία καταβολής - όχι της μη πληρωμής της). Οι 30.000 απολύσεις, με τα πρώτα ήπια, καθυστερημένα και αναποτελεσματικά μέτρα, σηματοδοτούν το τι περιμένει την οικονομική και κοινωνική ζωή της πατρίδας μας, πού φυσικά θα επηρεαστεί από τους κλυδωνισμούς της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Από την άλλη, η εύκολη λύση της δήθεν "βαριάς βιομηχανίας" του τουρισμού (που με μία ταξιδιώτική νότα, μια απειλή τοπικής σύρραξης, με ένα φυσικό φαινόμενο ή μια επιδημία - πανδημία) καταρρέει σε μια ημέρα, ξεγυμνώνει καιροσκοπικές πολιτικές, όλων των συστημικών πολιτικών και κομμάτων. Αναδεικνύει επίσης το μέγεθος της ευθύνη του ελληνικού λάου που αντί να απαιτήσει, φροντίσει αλλά και να μοχθήσει για την ουσιαστική παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας, αυτάρεσκα και θεληματικά (γνωστή η θεωρεία του θύματος βιασμού, που ερωτεύεται τον βιαστή του) άκουγε και επικροτούσε τα αλλοπρόσαλλα τα λόγια τα μεγάλα των πολιτικών - υπαλλήλων - της διεθνούς ελίτ και της νέας διεθνούς τάξης πραγμάτων.
Από την άλλη, η εύκολη λύση της δήθεν "βαριάς βιομηχανίας" του τουρισμού (που με μία ταξιδιώτική νότα, μια απειλή τοπικής σύρραξης, με ένα φυσικό φαινόμενο ή μια επιδημία - πανδημία) καταρρέει σε μια ημέρα, ξεγυμνώνει καιροσκοπικές πολιτικές, όλων των συστημικών πολιτικών και κομμάτων. Αναδεικνύει επίσης το μέγεθος της ευθύνη του ελληνικού λάου που αντί να απαιτήσει, φροντίσει αλλά και να μοχθήσει για την ουσιαστική παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας, αυτάρεσκα και θεληματικά (γνωστή η θεωρεία του θύματος βιασμού, που ερωτεύεται τον βιαστή του) άκουγε και επικροτούσε τα αλλοπρόσαλλα τα λόγια τα μεγάλα των πολιτικών - υπαλλήλων - της διεθνούς ελίτ και της νέας διεθνούς τάξης πραγμάτων.
Κλείνοντας το σημείωμα αυτό, επειδή η λήθη βολεύει (πάρα)πολλούς νεοέλληνες που "ανησυχούν" μπας και ταραχτεί η επιλογή - στάση ζωής - τους, να τους υπενθυμίσουμε, ότι όλοι οι κυρ-Παντελίδες σιώπησαν τότε, επιδοκίμασαν τώρα, τους νεοφιλέ Κούλη - Άδωνι. Αυτούς που διέλυσαν την δημόσια πρωτοβάθμια περίθαλψη, (Νοέμβριος 2011), απολύοντας 3.500 γιατρούς του ΕΟΠΥΥ, αυτούς τους αναξιόπιστους που ζητούν καθυστερημένα, χωρίς ντροπή, να επιστρέψουν οι χιλιάδες γιατροί που αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό, για να στελεχώσουν τις δημόσιες δομές, που ήθελαν, θέλουν και αν τους αφήσουμε θα τις κλείσουν ή θα τις υποβαθμίσουν προς δόξα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
