Στη συνέντευξη θίγονται:
—Το αίτιο της καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα: Η μεταπολεμική ενσωμάτωση στη διεθνή αγορά που εντάθηκε με την ένταξη μας στην ΕΟΚ/ΕΕ και οδήγησε στην πλήρη καταστροφή της αυτοδυναμίας της χώρας, μέσα από την καταστροφή των παραγωγικών μας τομέων, και στη συνακόλουθη χρεοκοπία.
— Ο λόγος της ανάδυσης των νεο-εθνικιστικών κινημάτων στην Ευρώπη – η πλήρης αποδόμηση της Εθνικής και Οικονομικής Κυριαρχίας των λαών μέσα στην παγκοσμιοποίηση και ιδιαίτερα την Ευρωζώνη, και ο ρόλος συναυτουργού της παγκοσμιοποιητικής “Αριστεράς” που μετέτρεψε το αντι-παγκοσμιοποιητικό κίνημα σε ένα “πανηγυράκι” για “έναν καλύτερο κόσμο” του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, που χρηματοδοτούσαν πολυεθνικές, ο Σόρος κλπ.
—Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, άμεση συνέπεια των 4 “ελευθεριών” των αγορών που επέβαλε η Νέα Διεθνής Τάξη μέσω των συνθηκών Μάαστριχτ κλπ. για χάρη της ανταγωνιστικότητας που είναι σήμερα το απόλυτο οικονομικό κριτήριο για την παραγωγή.
—Η εξελισσόμενη λατινοαμερικανοποίηση της Ελλάδας και η ανάγκη για μέτωπο για την κοινωνική και εθνική απελευθέρωση και για αμεση έξοδο από την ΕΕ και ΝΑΤΟ, καθώς και αποδέσμευση από τους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης (ΠΟΕ, ΔΝΤ κλπ.)
—Το BREXIT και τα αυξανόμενα λαϊκά κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης σε όλη την Ευρώπη.
Σύμφωνα με τον κο Φωτόπουλο, τα φαινόμενα κρίσης εμφανίζονται παντού όπου έχουν ενσωματωθεί οι χώρες στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς κάτι που συνέβηκε τα τελευταία 25-20 χρόνια. Στην Ελλάδα, η ενσωμάτωση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ένταξη της χώρας στην ΕΕ, στην οποία «τσουβαλιάστηκαν» χώρες με άνισα επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης.
Η Ελλάδα από το τέλος της δεκαετίας του 1980 έμπαινε σε μία παγίδα χρέους. Από τη στιγμή που άνοιξε τα σύνορα στις αγορές κεφαλαίου, ο αγροτικός τομέας, αρχικά, «πήγε περίπατο». Ενώ στη δεκαετία του 1950 στην Ελλάδα υπήρχε σχετική αυτοδυναμία, όταν άνοιξαν οι αγορές, οι αγρότες είδαν ότι για να μπορέσουν να ανταγωνισθούν τα ξένα προϊόντα έπρεπε να εισάγουν τελειοποιημένες μορφές καλλιέργειας. Αυτό σήμαινε ότι το κόστος παραγωγής θα ήταν πολύ ακριβότερο ενώ από την άλλη, οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων είχαν στασιμοποιηθεί οπότε δημιουργήθηκε μεγάλο έλλειμμα στο ισοζύγιο.
Δεν ήταν όμως μόνο ο αγροτικός τομέας, την ίδια περίοδο είχε δημιουργηθεί και μία μικρή βιομηχανική ανάπτυξη – η Ελλάδα δεν είχε βέβαια ποτέ κανονική εκβιομηχάνιση – υπήρχε όμως μία μικρή βιομηχανική ανάπτυξη, κατ’αρχήν, στη μεσοπολεμική περίοδο και μετά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960.
Η ανάπτυξη αυτή, εξαφανίστηκε επίσης. Μέχρι τότε επιβίωναν μερικές βιομηχανικές μονάδες, οι οποίες προστατεύονταν από τον ανταγωνισμό, όταν όμως έφυγαν οι δασμοί, καταργήθηκε η προστασία τους και άρχισαν να καταρρέουν.
Το 1981 με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ο Ανδρέας ήθελε να δημιουργήσει ένα κοινωνικό κράτος με «ξένα κόλλυβα». Στο εξωτερικό, η δημιουργία του κοινωνικού κράτους βασίστηκε στη φορολόγηση των ανωτέρων εισοδημάτων ενώ στην Ελλάδα τα στρώματα αυτά δεν φορολογούνταν ή αυτά που φορολογούνταν φοροδιαφεύγαν, οπότε ο Αντρέας βρήκε το δανεισμό ως «έξυπνη» λύση.
Η κρίση στην Ελλάδα οφείλεται στην ενσωμάτωσή της στην ΕΕ και στην κοινή αγορά. Η διεθνής κρίση χειροτέρευσε τα πράγματα γιατί σταμάτησε η γενική ρευστότητα χρήματος και έτσι η Ελλάδα δεν μπορούσε πλέον να δανειστεί.Η Ελλάδα έχει χάσει την οικονομική της κυριαρχία γιατί από τη στιγμή που ένα κράτος δεν ελέγχει το νόμισμά του, δεν ελέγχει τη δημοσιονομική πολιτική του, δεν ελέγχει γενικότερα το οικονομικό γίγνεσθαι. Όταν ένα κράτος δεν έχει οικονομική κυριαρχία δεν έχει και εθνική κυριαρχία.
Η Ελλάδα δεν ελέγχει ούτε καν τι διδάσκεται στα σχολείο όπου αυτό που διδάσκεται πλέον έχει να κάνει με την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης που είναι η ιδεολογία των ανοικτών συνόρων κτλ. Ο Σόρος καθημερινά γράφει άρθρα του τύπου «τι καλά που θα είμαστε εάν είναι όλα τα σύνορα ανοικτά να μπαινοβγαίνει όποιος θέλει και να μπαινοβγαίνει και το κεφάλαιο». Αυτό το σκεπτικό όμως οδήγησε σε μία πρωτόγνωρη ανισότητα πλούτου και εισοδήματος, σήμερα, σε παγκόσμια κλίμακα. Γι’αυτό και υπάρχει και το αντίστοιχο κίνημα κατά της ΕΕ και κατά της παγκοσμιοποίησης.
Στην Αγγλία, υπολογίζεται ότι είναι περισσότεροι αυτοί που θα ψήφιζαν Ναι σε ένα Brexit παρά το γεγονός ότι τα ΜΜΕ και η ελίτ έχουν πέσει πάνω στο Βρετανικό λαό για να τον πείσουν ότι θα καταστραφεί εάν φύγει από την ΕΕ κτλ. Δεν θα πρέπει, στο σημείο αυτό, να λησμονηθεί ότι η Αγγλία έχει το δικό της νόμισμα.Δυσαρέσκεια έντονη για την ΕΕ υπάρχει και στη Γαλλία αλλά και εν μέρει στην Ιταλία με τον Γκρίλο. Η δυσαρέσκεια οφείλεται στο ότι ο κόσμος δεν ελέγχει πλέον την οικονομία και τη νομοθεσία του.
Πριν το 1981, ο Αντρέας έκανε ολόκληρες αναλύσεις για το ότι η ΕΟΚ θα ήταν καταστροφή για την Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι μια μικρογραφία του τι έκανε το ΠΑΣΟΚ το 1981 αλλά τότε η Ελλάδα είχε δικό της νόμισμα, είχε κάποιο ίχνος εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας αλλά ο Αντρέας έπρεπε να ξέρει ότι από τη στιγμή που η Ελλάδα θα έμπαινε στην ΕΕ, θα «χόρευε το σκοπό της ΕΕ».
Η ελίτ της ΕΕ ήξερε ότι θα καταστρέφονταν ο αγροτικός τομέας, γλύκαινε το φάρμακο δίνοντας επιδοτήσεις θέτοντας όμως περιορισμούς στην καλλιέργεια. Κατέστρεψε την αυτοδυναμία της Ελλάδας γιατί έβαλε τους Έλληνες αγρότες να παράγουν αυτά που ήθελε η ΕΕ.
Πριν την παγκοσμιοποίηση, υπήρχαν εθνικές οικονομίες, η παραγωγή κτλ. εξαρτώνταν από τον έλεγχο της συνολικής ζήτησης. Το κράτος μπορούσε με κοινωνικές δαπάνες να ελέγχει το συνολικό ύψος της ζήτησης και επομένως και την ανάπτυξη. Όταν όμως ανοίγουν οι αγορές όλα αυτά καθορίζονται με βάση το τι ζητείται από το εξωτερικό δηλαδή η ανταγωνιστικότητα γίνεται ο βασικός παράγοντας του τι και πως θα παραχθεί.Όταν μία χώρα, όπως είναι η Ελλάδα που ανήκει σε μία νομισματική ένωση και δεν έχει καν τη δυνατότητα να κάνει υποτίμηση, η μόνη λύση για να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της είναι η μείωση των μισθών αφού δεν έχει τα κεφάλαια να επενδύσει στην τεχνολογία.
Η Ελλάδα πολύ σύντομα θα γίνει όπως μία χώρα της Λατινικής Αμερικής όπου τα ανώτερα και ανώτερα μεσαία στρώματα ζούνε κανονικά ενώ οι υπόλοιποι είναι εξαθλιωμένοι. Στην Ελλάδα υπέρ της ΕΕ θα είναι το τραπεζικό σύστημα κτλ. ενώ οι υπόλοιποι όπως είναι οι υπάλληλοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα θα παίρνουν μισθούς επιβίωσης. Θα φτωχοποιηθεί μεγάλο τμήμα της μεσαίας τάξης η οποία στην Ελλάδα αποτελούνταν βασικά από τους δημοσίους υπαλλήλους και τους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ. Τα εργατικά στρώματα θα πληρώνονται με την ώρα χωρίς κανένα ασφαλιστικό δικαίωμα.
Η Ελλάδα πρέπει να βγει από την ΕΕ και την Ευρωζώνη και να κόψει τους δεσμούς με την παγκοσμιοποιημένη οικονομία χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να κλειστεί σε κάποιο «καβούκι».Είναι ανάγκη να δημιουργηθεί μία διεθνής κοινότητα από εθνικά κυρίαρχες χώρες, η οποία θα μπορούσε να αναπτύξει σχέσεις που να βασίζονται στην αλληλεγγύη. Με αυτό τον τρόπο, οι λαοί θα είχαν την ευκαιρία να αλλάξουν το κοινωνικό σύστημα το οποίο είναι αδύνατον να αλλάξει χωρίς την ύπαρξη εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας. Η εθνική απελευθέρωση είναι αναγκαία προϋπόθεση για την κοινωνική απελευθέρωση.
Στην Ελλάδα δεν έχει αναπτυχθεί ένα εθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο γιατί δεν υπάρχει κοινωνική και πολιτική συνειδητοποίηση. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχουν συνδικαλιστικά κινήματα ανεξάρτητα από τα κόμματα. Η ελίτ φοβάται τα κινήματα που ξεκινούν από κάτω γιατί δεν τα ελέγχει κανένας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν επιλογή της υπερεθνικής ελίτ γιατί μόνο μία «αριστερή» κυβέρνηση θα μπορούσε να περάσει τέτοια μέτρα.
Στις τελευταίες εκλογές όμως σημειώθηκε μία μεγάλη αποχή. Στη Βρετανία, υπήρχε επίσης μεγάλη αποχή αλλά τελευταία παρατηρείται μία αναστροφή γιατί αναπτύχθηκε το εθνικιστικό κίνημα του Φάρατζ το οποίο και ψήφισαν τα εργατικά στρώματα γιατί οι εργατικοί μισθοί στη Βρετανία συμπιέζονται προς τα κάτω λόγω της υπερπροσφοράς φθηνών εργατικών χεριών από τους μετανάστες.
Η άνοδος των εθνικιστικών κινημάτων οφείλεται στο ότι ο κόσμος νοιώθει να συντρίβεται από την παγκοσμιοποίηση που επηρεάζει την οικονομική και πολιτιστική τους ταυτότητα και βλέπει ότι δεν ελέγχει πια τίποτα. Κανένας πλέον δεν πιστεύει ότι ψηφίζοντας ένα εργατικό ή συντηρητικό κόμμα θα πραγματοποιήσει μια ριζική αλλαγή. Ψηφίζει με βάση του ποιος θα μειώσει το φόρο αυτοκινήτου κτλ., ψηφίζει δηλαδή με μικροκοινωνικά και όχι καθολικά κριτήρια.
Καθολικά κριτήρια μπορούν να χρησιμοποιήσουν άνθρωποι που έχουν φθάσει σε κατάσταση απελπισίας. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που πλαισιώνουν τα νεοεθνικιστικά κινήματα γιατί η Αριστερά δεν έπαιξε το ρόλο που έπρεπε να παίξει. Όχι μόνο αυτό αλλά η Αριστερά βγαίνει από πάνω, βρίζοντας αυτά τα κινήματα. Αυτό είναι μεγάλη αθλιότητα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ήταν ένα κίνημα αντισυστημικό. Η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» έπεσε επάνω του και του άλλαξε τα συνθήματα. Έτσι, ευνουχίστηκε όλο το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης και τη σκυτάλη κατά της παγκοσμιοποίησης πήραν τα νέα εθνικιστικά κόμματα που δεν είναι όμως φασιστικά. Είναι εγκληματική ευθύνη της Αριστεράς που άφησε να αναπτυχθούν αυτά τα κινήματα ενώ θα μπορούσε να ηγηθεί η ίδια.
Στην Ελλάδα, η Αριστερά είχε τρομερή ευθύνη στην εκστρατεία του εάν θα φύγουμε ή όχι από το Ευρώ. Εάν φύγει η χώρα από το Ευρώ και παραμείνει στην ΕΕ δηλαδή να έχει πάλι ανοικτές αγορές και όλο το χρέος ή ένα κομμάτι που θα μας χαρίσει ο Σόιμπλε τότε αυτό σημαίνει ότι πάλι η όποια κυβέρνηση θα έχει δεμένα τα χέρια και στην περίπτωση αυτή το εθνικό νόμισμα θα είναι καταστροφή. Θα υποτιμώνταν συνέχεια και δεδομένου ότι δεν έχουμε παραγωγική δομή για να καλύψουμε τις ανάγκες μας αναγκαστικά τότε θα δανειζόμασταν. Το εθνικό νόμισμα θα υποτιμούνταν, στην αρχή η υποτίμηση, ναι μεν θα βοηθούσε τις εξαγωγές αλλά με τις συνεχείς υποτιμήσεις θα εξανεμίζονταν οι όποιες αποταμιεύσεις.
Η χώρα για να αποκτήσει οικονομική και εθνική κυριαρχία πρέπει να αποδεσμευθεί τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΝΑΤΟ.Εάν για παράδειγμα, αντί της συμμετοχής μας στο ΝΑΤΟ, είχαμε μία στρατιωτική συμμαχία με τη Ρωσία θα ήταν πολύ πιο δύσκολο για τους Τούρκους να μας επιτεθούν.
Το μέλλον της Ελλάδας κρίνεται από τις υπερεθνικές ελίτ, τώρα διατρέχουμε μεγαλύτερο κίνδυνο ακριβώς επειδή είμαστε στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.
Υπάρχουν ακτίνες όμως φωτός. Στο εξωτερικό περιβάλλον υπάρχουν ελπίδες γιατί μέσα στη Ρωσία εντείνονται τα κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης.Υπάρχει όμως και μία εσωτερική ακτίνα φωτός. Η απάθεια να μετατραπεί σε πράξει και αυτό μπορεί να γίνει είτε ένα κίνημα που να ξεκινήσει από κάτω, από τις λαϊκές συνελεύσεις, μακριά από τα κόμματα όπως π.χ. συνέβηκε με τους Αγανακτισμένους που όμως καπελώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η άλλη λύση είναι να βρεθούν οι πολιτικές δυνάμεις που να καταρτίσουν πρόγραμμα για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.
Ανάρτηση από: http://mastroyanni.blogspot.gr
