Ή πώς κάποιοι παριστάνουν τον νέο Παπαφλέσσα, ενώ στην πραγματικότητα
είναι συνεργοί του «Μέτερνιχ»
είναι συνεργοί του «Μέτερνιχ»
Του Γιάννη Ξένου
Την προηγούμενη εβδομάδα ο Σόιμπλε επανέφερε, για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια, το θέμα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Σε εκδήλωση στο Αμβούργο δήλωσε: «Έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είχε… πονέσει τους Έλληνες μία φορά και θα είχε αποφευχθεί αυτή η ατέλειωτη επίπονη διαδικασία που βιώνει τώρα ο ελληνικός λαός».
Μάλιστα αποκάλυψε ότι το 2011 είχε παρουσιάσει στον Βενιζέλο σχέδιο εθελούσιας εξόδου της Ελλάδας, με αντάλλαγμα μεγάλη βοήθεια. Το «γενναιόδωρο» σχέδιο Σόιμπλε, όπως στη συνέχεια το έδωσε στη δημοσιότητα ο Βενιζέλος, περιλάμβανε:
Α. Άμεση έξοδος από το ευρώ με επιβολή κάπιταλ κοντρόλ.
Β. Εκταμίευση 50 ευρώ την εβδομάδα για κάθε πολίτη – στα κάπιταλ κοντρόλ που εφαρμόζονται το ποσό είναι 420 ευρώ.
Γ. Όλες οι καταθέσεις πάνω από 3.000 θα μετατρέπονταν αμέσως από ευρώ σε δραχμές.
Δ. Πλήρες πρόγραμμα βοήθειας σε τρόφιμα, καύσιμα και φάρμακα, γιατί το νέο νόμισμα θα υποτιμούνταν με τέτοια ταχύτητα που δεν θα μπορούσαμε να εισάγουμε τα αναγκαία.
Ε. Ενισχυμένη πρόσβαση σε ευρωπαϊκά κονδύλια, δηλαδή θα συνεχίζαμε να έχουμε πρόσβαση στα προγράμματα του ΕΣΠΑ.Μάλιστα αποκάλυψε ότι το 2011 είχε παρουσιάσει στον Βενιζέλο σχέδιο εθελούσιας εξόδου της Ελλάδας, με αντάλλαγμα μεγάλη βοήθεια. Το «γενναιόδωρο» σχέδιο Σόιμπλε, όπως στη συνέχεια το έδωσε στη δημοσιότητα ο Βενιζέλος, περιλάμβανε:
Α. Άμεση έξοδος από το ευρώ με επιβολή κάπιταλ κοντρόλ.
Β. Εκταμίευση 50 ευρώ την εβδομάδα για κάθε πολίτη – στα κάπιταλ κοντρόλ που εφαρμόζονται το ποσό είναι 420 ευρώ.
Γ. Όλες οι καταθέσεις πάνω από 3.000 θα μετατρέπονταν αμέσως από ευρώ σε δραχμές.
Δ. Πλήρες πρόγραμμα βοήθειας σε τρόφιμα, καύσιμα και φάρμακα, γιατί το νέο νόμισμα θα υποτιμούνταν με τέτοια ταχύτητα που δεν θα μπορούσαμε να εισάγουμε τα αναγκαία.
ΣΤ. Επενδύσεις με την έννοια της εύκολης εξαγοράς του ελληνικού εθνικού πλούτου από ξένα φαντς ή ελληνικά συμφέροντα που θα διέθεταν ευρώ εκτός Ελλάδος, δηλαδή ξεπούλημα όσο όσο του εθνικού πλούτου.
Την ιδέα περί grexit o Σόιμπλε την εισήγαγε στον δημόσιο διάλογο από την αρχή της ελληνικής κρίσης, το 2010, όταν πρότεινε να αλλάξουν οι συνθήκες της ΕΕ προκειμένου να αποβάλλονται χώρες που παραβαίνουν τους κανόνες του Μάαστριχ, φωτογραφίζοντας την Ελλάδα. Από τότε το Άρδην είχε επισημάνει ότι «η στρατηγική των Γερμανών στοχεύει στην εκδίωξη της Ελλάδας από την Ευρωζώνη για να πειθαρχήσει τους υπολοίπους Ευρωπαίους και να ξεφορτωθεί μια χώρα που το γερμανικό σχέδιο ενέτασσε στη δεύτερη ευρωπαϊκή ζώνη των υπό εκμετάλλευση αποικιών και όχι στον πυρήνα της γερμανικής Ευρώπης». Ο Σόιμπλε, ο κατεξοχήν αρχιτέκτονας της γερμανικής και κεντρο-ευρωπαϊκής πολιτικής, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ως νέος Μέτερνιχ, απαρέγκλιτα, και ας του χαλάν τα σχέδια πότε οι Αμερικανοί, πότε οι Κινέζοι και πότε οι ενθαρρυμένοι Γάλλοι και Ιταλοί, αλλά και η «ατολμία» της Μέρκελ, εκφράζει αυτή την στρατηγική. Το 2011, το διάστημα που η ελληνική κυβέρνηση έκλεινε τις λεπτομέρειες του πρώτου μνημονίου, παρουσίασε στον Βενιζέλο αυτό το απαράδεκτο σχέδιο που θα προκαλούσε τη διάλυση της χώρας μέσα σε ελάχιστους μήνες. Άλλωστε ανάλογης αντίληψης σχέδιο, αλλά πολύ πιο ήπιο, εφάρμοσε για την προσάρτηση της Ανατολικής Γερμανίας στη Δυτική.
Αυτό είναι το «εναλλακτικό» σχέδιο του Σόιμπλε, με ελάχιστες φανταζόμαστε αλλαγές, προτάθηκε ξανά στην ελληνική κυβέρνηση το περασμένο καλοκαίρι και το ίδιο θα επανεμφανιστεί σε λίγο καιρό που το grexit θα επανέλθει δριμύτερο. Γιατί, ας μην αυταπατώμεθα, αν γίνει κάποια στιγμή το grexit θα γίνει με τους όρους του Σόιμπλε και όχι όπως το θέλουν οι της ΛΑΕ και οι υπόλοιποι οπαδοί της δραχμής.
Το σχέδιο Σόιμπλε και το λόμπι της δραχμής
Η αποκάλυψη ότι ο Σόιμπλε από το 2011 είχε παρουσιάσει σχέδιο grexit φωτίζει εκ των υστέρων καλύτερα και τις επιδιώξεις του εγχώριου λόμπι της δραχμής εκείνη την εποχή. Για την οικονομική ελίτ που είχε εντός Ελλάδας συσσωρευμένα χρέη, κυρίως από τραπεζικά δάνεια, αλλά και από χρέη προς το Δημόσιο, αλλά είχε βγάλει εκτός χώρας τις καταθέσεις της, το σχέδιο Σόιμπλε ήταν ευχής έργο. Γιατί τα χρέη τους με την επιστροφή στη δραχμή θα εκμηδενίζονταν, ενώ αντιθέτως τα χρήματά τους που βρίσκονταν στην ασφάλεια ξένων τραπεζών γρήγορα θα αποκτούσαν πολλαπλάσια αξία. Έτσι και θα γλίτωναν από τα χρέη και από την απειλή φυλακής, αλλά και με τις φαστ τρακ αποκρατικοποιήσεις που περιλάμβανε το σχέδιο Σόιμπλε θα έβαζαν στο χέρι εθνικό πλούτο σε τιμές κοψοχρονιάς. Δίπλα στην κομπιναδόρικη αστική τάξη συντάχθηκαν φαλιρισμένοι εκδότες, όπως ο Κουρής, που από το Άλτερ χρωστά εκατομμύρια στο κράτος και τους πρώην εργαζόμενους του καναλιού. Αντί λοιπόν να εξαναγκαστεί να αποπληρώσει τα χρέη του, έβγαλε νέα «αντιμνημονιακή» εφημερίδα, που διαλαλούσε ότι η σωτηρία μας βρίσκεται στην επιστροφή στη δραχμούλα. Και από δίπλα ένας σωρός από ιδεοληπτικούς έως ύποπτους τύπους, που μας «διαφώτιζαν» για το πόσο κερδισμένοι και ανεξάρτητοι θα γίνουμε, αν επιστρέψουμε στη δραχμή, δηλαδή αν αποδεχθούμε το σχέδιο Σόιμπλε. Είναι όλοι αυτοί που παριστάνουν τους νέους Παπαφλέσσες, αλλά στην πραγματικότητα είναι συνοδοιπόροι του νέου Μέτερνιχ.
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr
