Κίνδυνος διάλυσης της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της υπόστασης Κύπρου
Του Σπύρου Παναγιώτου
«Η τύχη της Κύπρου δεν επιτρέπεται να κριθεί
στις λεπτομέρειες»
Μ. Σουλτς
Μέσα σε κλίμα πανηγυρισμών, η Κύπρος γιορτάζει την έξοδό της από το μνημόνιο, αφού πρώτα αποδέχθηκε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών, επιφέροντας βαρύτατα πλήγματα στην οικονομία του νησιού αλλά και του λαού. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη, συνεχίζοντας την παράδοση ευελιξίας και προσαρμοστικότητας των πολιτικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως προς τα διεθνή κελεύσματα, αναζητά διεξόδους, μετατρέποντας εκ νέου την Κύπρο σε φορολογικό παράδεισο χωρίς να βγάζει κανένα συμπέρασμα από τις δραματικές συνέπειες του προηγούμενου κύκλου. Αν και φανατικός υποστηρικτής του Σχεδίου Ανάν, ο ίδιος ο πρόεδρος βρίσκεται αντιμέτωπος με δυσμενείς εξελίξεις στην υπόθεση του κυπριακού προβλήματος, καθώς εντείνονται οι διεθνείς πιέσεις αλλά ταυτόχρονα και η τουρκική αδιαλλαξία.
Η πρόσφατη επίσκεψη στην Κύπρο του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου Μ. Σουλτς, ως επιβεβαίωση του ενδιαφέροντος της Ευρώπης για επίσπευση της συμφωνίας επίλυσης του Κυπριακού, ενίσχυσαν τη βεβαιότητα για τον αρνητικό ρόλο της Ε.Ε. και τις σοβαρές επιπτώσεις σε βάρος του συνόλου του κυπριακού λαού από τη μεθοδευόμενη «λύση». Παρά τις υποδείξεις του Μ. Σουλτς για αμοιβαίες υποχωρήσεις, δεν βρήκε ούτε κουβέντα να πει για τη συνεχιζόμενη κατοχή μιας χώρας-μέλους της Ε.Ε., για την ανάγκη αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων που βρίσκονται στο νησί και τη συνέχιση του καθεστώτος των «εγγυήσεων» τρίτων χωρών. Δεν βρήκε ούτε κουβέντα να πει για τον τρόπο με τον οποίο η Ε.Ε. θα διασφαλίσει ώστε η προτεινόμενη λύση να είναι σύμφωνη με τις αρχές του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου. Αντίθετα, επέμεινε με τρόπο κατηγορηματικό στη θέση που λέει: «Όλες οι πλευρές πρέπει να κάνουν υποχωρήσεις στο ένα ή το άλλο σημείο, για να μπορέσουν να επιτευχθούν συμβιβασμοί. Η τύχη της Κύπρου δεν επιτρέπεται να κριθεί στις λεπτομέρειες». Έτσι, για τους ιθύνοντες του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου αποτελούν λεπτομέρειες η εισβολή του Αττίλα το 1974, η για 42 χρόνια συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου, ο εποικισμός του νησιού, η αλλοίωση της σύνθεσης του πληθυσμού του και η παράνομη κατοχή περιουσιών. Αντίθετα, μάλιστα. Ο ίδιος ο Μ. Σουλτς διέλυσε κάθε προοπτική δραστικής παρέμβασης της Ε.Ε. σε αυτά τα θέματα λέγοντας πως «το Κυπριακό είναι μεν ευρωπαϊκό πρόβλημα, αλλά και θέμα κυπριακής διαπραγμάτευσης, δε».
Το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής, κατοχής και εποικισμού
Ο νέος γύρος των διαπραγματεύσεων μεταξύ Αναστασιάδη-Ακιντζί καρκινοβατεί λόγω της εντεινόμενης τούρκικης αδιαλλαξίας που τροφοδοτείται από τις ασφυκτικές πιέσεις των ΗΠΑ και Ε.Ε. για λύση εντός του 2016, αλλά και των ίδιων των αντιφάσεων των προτεινόμενων λύσεων.
Ο ίδιος ο Κύπριος πρόεδρος είχε δηλώσει, από την έναρξη του νέου κύκλου διαπραγματεύσεων, ότι βάση της συζήτησης αποτελεί η αναγνώριση τριών θεμελιωδών αρχών που διασφαλίζουν τα συμφέροντα της Κύπρου, δηλαδή, την αναγνώριση μιας διεθνούς προσωπικότητας (Κυπριακή Δημοκρατία) με μία κυριαρχία και μία ιθαγένεια. Όπως αποκαλύπτεται στο πίνακα της διπλανής σελίδας, όπου παρουσιάζεται μια συγκριτική μελέτη του Σχεδίου Ανάν και των συγκλίσεων των Αναστασιάδη-Ακιντζί, οι μέχρι τώρα συμφωνίες προβλέπουν την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναφέρεται ως «εκλιπούσα Δημοκρατία» και την αντικατάστασή της από δύο κρατικές οντότητες ίσης κυριαρχίας που μέσω ενός εξαιρετικά δυσκίνητου και διάτρητου μηχανισμού -που δεν εφαρμόζεται πουθενά στον κόσμο- καταργεί κάθε δυνατότητα για μία διεθνή προσωπικότητα, μία κυριαρχία και μία ιθαγένεια. Βασικός στόχος του νέου σχεδίου επίλυσης του Κυπριακού είναι η μετατροπή του νησιού σε προτεκτοράτο απόλυτα ελεγχόμενο από τη Δύση (ΗΠΑ, Ε.Ε.) και την Τουρκία μέσω της συνέχισης του καθεστώτος των εγγυητριών δυνάμεων για το νησί, όπως επιμένει το καθεστώς Ερτογάν.
Είναι αυτός ο λόγος που όλες οι πλευρές αποσιωπούν ή «ξεχνούν» την τουρκική εισβολή, την κατοχή και τον εποικισμό του νησιού ως τις βασικές προϋποθέσεις επίλυσης του κυπριακού προβλήματος χωρίς την άρση των συνεπειών των οποίων δεν μπορεί να υπάρξει ούτε δίκαιη ούτε βιώσιμη λύση.
Και είναι αυτός ο λόγος που οι ιθύνοντες της Ε.Ε. κάνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται τις απαιτήσεις της Τουρκίας ώστε να αποτελέσει η επιβαλλόμενη λύση πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο ώστε με αυτό τον τρόπο να αρθούν οι νομικές δυσκολίες της υπογραφής μιας συμφωνίας που έρχεται, σε κατάφωρη αντίθεση με τις σημερινές διατάξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες που προβλέπει σήμερα το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Έτσι, αντί να επιζητείται λύση στο πλαίσιο του λεγόμενου ευρωπαϊκού κεκτημένου, επιχειρείται το αντίθετο. Δηλαδή να επιβληθούν οι λύσεις του νέου Σχεδίου Ανάν ως τμήμα του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Με αυτό το τρόπο επιχειρείται να συγκαλυφθούν οι προβλέψεις της νέας «λύσης» που κάνει πολιτικές διακρίσεις των πολιτών και εισάγει ρυθμίσεις με βάση την εθνική τους προέλευση και τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις και παράλληλα να νομιμοποιηθούν τα δικαιώματα των σημερινών «χρηστών» σε βάρος των πραγματικών ιδιοκτητών περιουσιών που καταπατήθηκαν από την τούρκικη εισβολή. (δες Πίνακα).
Η σημερινή γεωστρατηγική αναστάτωση συνολικά στη περιοχή της Μ. Ανατολής και η κλιμάκωση του τουρκικού επεκτατισμού επιδρούν και τα δύο από κοινού ως αρνητικοί παράγοντες στο κυπριακό πρόβλημα. Η συνεχής υποχωρητικότητα της κυβέρνησης Αναστασιάδη, η εκκωφαντική σιωπή της ελληνικής κυβέρνησης και η συνύπαρξη στην πολιτική σκηνή της χώρας του δίδυμου Τσίπρα-Μητσοτάκη προμηνύουν νέες υποχωρήσεις στο διεθνή παράγοντα και κατ’ επέκταση δυσμενείς εξελίξεις στο κυπριακό.
Για Ελλάδα και Κύπρο απαιτείται επειγόντως μια νέα πολιτική στρατηγική, ώστε να αποτραπεί μια εξαιρετικά δυσμενής εξέλιξη που προδιαγράφεται στο άμεσο μέλλον. Αυτή η πολιτική δεν μπορεί παρά να εστιάζει την προσοχή της στην αποχώρηση των δυνάμεων κατοχής από το νησί, να εξασφαλίζει την ανεξαρτησία της Κύπρου ως στοιχειώδη βάση για τη δίκαιη λύση του Κυπριακού και την ειρηνική συνύπαρξη Τουρκοκύπριων και Ελληνοκύπριων. Οφείλει να αντλεί δύναμη από τη συστράτευση των δύο λαών και την αποφασιστικότητα που επέδειξε ο λαός της Κύπρου που απέτρεψε το σχέδιο Ανάν με το δημοψήφισμα του 2004.
Δημοσιεύουμε παρακάτω έναν συγκριτικό πίνακα των προβλέψεων του Σχεδίου Ανάν που απέρριψε ο κυπριακός λαός το 2004 και των προτάσεων που ώς τώρα συγκλίνουν ο Κύπριος πρόεδρος Αναστασιάδης με τον εκπρόσωπο των Τουρκοκυπρίων Ακιντζί. Ο πίνακας αυτός καταρτίστηκε από το ΕΔΕΚ και δόθηκε στη δημοσιότητα από τον Μαρίνο Σιζόπουλο, πρόεδρο του κόμματος.
