«Σχεδόν 4 στους 10 μισθωτούς (ποσοστό 38,8%) αμείβονται με καθαρούς μισθούς χαμηλότερους των 700 ευρώ τον μήνα, χωρίς να υπάρχει η διάκριση εάν πρόκειται για εργαζόμενους – μέλη μονομελών νοικοκυριών ή για νοικοκυριά με παιδιά.
Υπενθυμίζουμε ότι το κατώφλι της φτώχειας για οικογένεια με 2 παιδιά ανέρχεται στα 9.475 ευρώ ετησίως, δηλαδή ποσό οριακά χαμηλότερο των 9.800 ευρώ (14 μισθοί Χ 700 ευρώ).
Συνεπώς, ακόμη και όσοι αμείβονται με 700 ευρώ καθαρά τον μήνα είναι αντιμέτωποι με το φάσμα της φτώχειας.
Από αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα της συνύπαρξης με τα όρια της φτώχειας φαίνεται ότι διασώζεται η συντριπτική πλειονότητα των εργαζόμενων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, καθώς σύμφωνα με το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ το 54,2% λαμβάνει καθαρό μισθό πάνω από 1.000 ευρώ τον μήνα και μόνο ένα μικρό ποσοστό 6,6% λαμβάνει μισθούς κάτω από 700 ευρώ τον μήνα.» http://www.naftemporiki.gr/story/1214341
«…Η δραματική κατάσταση των φορολογουμένων πιστοποιείται άλλωστε από το γεγονός ότι ένας στους δύο έχει ήδη κάποια οφειλή στην εφορία, ενώ ένας στους πέντε έχει εκτεθεί στα αναγκαστικά μέτρα και ένας στους δέκα έχει υποστεί τις συνέπειές τους...Τα νέα από την πορεία των ληξιπρόθεσμων χρεών έχουν ήδη σημάνει συναγερμό στην ΑΑΔΕ καθώς καταρρίπτουν κάθε ρεκόρ και του 2016, οπότε τα ληξιπρόθεσμα ανήλθαν στα 13,906 δισ. ευρώ με αποτέλεσμα οι συνολικές πλέον οφειλές να έχουν σκαρφαλώσει από τα 95,290 δισ. ευρώ, που ήταν στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς, στα 96,920 δισ. ευρώ….Η πορεία των ληξιπρόθεσμων επιβεβαιώνει εξάλλου και τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ, σύμφωνα με τις οποίες έχειμειωθεί η εισπραξιμότητα των φόρων στο 50% από 75% που ήταν το 2010.«
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω αυτά;
Αφού βαίνει μειούμενη η εισπραξιμότητα των φόρων από πού και πώς θα αμείβονται οι δημόσιοι υπάλληλοι (δ.υ.); Συνεπώς ή θα μειωθούν και στους δ.υ. οι μισθοί ή θα συνεχιστεί ο δανεισμός της χώρας. Αυτή η κατάσταση συνεπάγεται εθνικό-κοινωνικό διχασμό. Καθώς οι «πλουσιότεροι» δ.υ. (και οι συνταξιούχοι) θα έχουν προσωπικό συμφέρον από τους ξένους δανειστές (κατ’ επέκταση και από την παραμονή στην Ευρωζώνη) ενώ οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα και οι αυτοαπασχολούμενοι θα αρνούνται (ή/και αδυνατούν) να πληρώνουν τους φόρους που επιβάλλουν οι δανειστές αλλά και χρειάζονται οι κρατικοδίαιτοι για να πληρώνονται με τα δανεικά.
Στο πεδίο αυτό μοχλεύει η νομενκλατούρα της «μεταπολίτευσης», της διαπλεκόμενης κομματοκρατίας και του ξενόδουλου παρασιτισμού, για να διαχειρίζεται την εξουσία εναλλασσόμενη σε αυτήν.
Γεγονός είναι πως χωρίς παραγωγή ούτε κεφάλαιο δημιουργείται, ούτε φορολογικό αποτέλεσμα προκύπτει, ούτε κατανάλωση γίνεται, ούτε εξαγωγές. Δεν υπάρχει οικονομία ούτε κοινωνία. Καταστρέφεται η ζωή μας.
Η ψυχή της οικονομίας είναι η εγχώρια παραγωγή που παράγει κεφάλαιο, φορολογείται, καταναλώνεται, εξάγεται. Σήμερα η εγχώρια παραγωγή συνεχώς συρρικνώνεται. Πρέπει κατεπειγόντως να χρηματοδοτηθεί και δε γίνεται αλλιώς, μόνο με παράλληλο νόμισμα. Κάτι που ήδη πολλοί μεγάλοι ιδιώτες εφαρμόζουν με «κουπόνια».
Οι υπάρχοντες πολιτικοί συσχετισμοί και η αντίστοιχη κοινωνική συνείδηση σε αυτό κατατείνουν. Να ξεπεράσουμε τις ιδεοληπτικές αγκυλώσεις μας, για να δημιουργήσουμε, να παράξουμε, να σωθούμε.
Ανάρτηση από: https://vimasaronikou.wordpress.com
