Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος για τις «έμφυλες ταυτότητες»

…καταστρέφεται ο άνθρωπος .. μα είναι τόσο κρίμα…

Η Χριστιανική Φοιτητική Δράση

παρουσιάζει

μία συνέντευξη με τον Σεβ. Μητρ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής

κ. ΝΙΚΟΛΑΟ.

– Η Χριστιανική Φοιτητική Δράση έχει απόψε την ιδιαίτερη τιμή και χαρά να φιλοξενείται στην Ιερά Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο για μια συζήτηση πάνω σε επίκαιρα φλέγοντα θέματα γύρω από την θέση του ανθρώπινου φύλου στον χώρο της Εκκλησίας, με αφορμή μία εγκύκλιο που πρόσφατα το Υπουργείο Παιδείας εξέδωσε και διένειμε στα σχολεία. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης είναι ένας άνθρωπος που έχει βιώματα και δυνατές εμπειρίες και από τον χώρο της επιστήμης αλλά και πολύ περισσότερο από τον χώρο της Εκκλησίας, είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Βιοηθικής της Ιεράς Συνόδου της Εκκκλησίας της Ελλάδος και είναι για εμάς τονίζω πολύ μεγάλη χαρά και τιμή να βρισκόμαστε απόψε μαζί σας Σεβασμιώτατε.

Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Να σας καλωσορίσω. Και για μένα είναι χαρά κυρίως για το ότι θα συζητήσουμε απ’ ό,τι καταλαβαίνω κάτι ουσιαστικό που ακουμπάει στο βάθος της ανθρώπινης ψυχής και στην αλήθεια της σύγχρονης κοινωνίας και καθημερινότητος.

– Αν θέλετε ας ξεκινήσουμε με την εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας. Το Υπουργείο Παιδείας με τη «Θεματική Εβδομάδα», όπως ονομάζεται, που προανήγγειλε καλεί τους εκπαιδευτικούς να μιλήσουν στα παιδιά για ‘ισότητα των δύο φύλων’, ‘βιολογικό και κοινωνικό φύλο’, για να εργαστούν για την ‘αποδόμηση των έμφυλων στερεοτύπων’ και προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι και στις εργασίες στις οποίες παραπέμπει βρίσκουμε μέσα ιδέες και προτάσεις όπως το να πειραματιστούνε ενδεχομένως τα αγόρια με τρόπους εμφάνισης/συμπεριφοράς των κοριτσιών, και το αντίστροφο. Ποια είναι η θέση σας για τη «Θεματική Εβδομάδα»;

Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Τί φαντάζεστε, ότι συμφωνώ; Θα σας πω λιγάκι πως εγώ το αισθάνομαι. Κατ’ αρχάς δεν ξέρω και πάρα πολλά, έλλειπα τώρα 15 ημέρες και δεν είμαι πολύ καλά ενημερωμένος αλλά μπορώ να σας πω αυτό που έχω εισπράξει, τι αντίδραση έχει δημιουργήσει μέσα μου.

Το πρώτο πράγμα .. είπατε για την «αποδόμηση των έμφυλων στερεοτύπων». Νομίζω έχει γίνει μία αποδόμηση προηγουμένως των ΕΝΘΕΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ. Δηλαδή, όλη η αποδυνάμωση του μαθήματος των Θρησκευτικών στην ουσία τι κάνει; Γκρεμίζει κάτι που έχει να κάνει με τον Θεό, το επιπεδοποιεί και το κάνει πάρα πολύ κοινωνικό.

Αυτό μου δημιουργεί την υποψία ότι σιγά σιγά υπάρχει μία διάθεση να αποδομηθούν πρότυπα, τα οποία άσχετα αν ονομάζονται στερεότυπα ή μπαίνουν αυτές οι λέξεις, «έμφυλων», που δεν υπήρχαν πριν από λίγο. Γεννάει και λέξεις στις οποίες δίνει και περιεχόμενο η εποχή προκειμένου να γκρεμίσει πολύτιμους θησαυρούς.

Εγώ θα περίμενα να γίνει μία θεματική εβδομάδα πριν γίνει για το σώμα, -γιατί απ’ ό,τι ξέρω υπάρχει σε αυτήν την θεματική εβδομάδα η σχέση του μαθητή, του ανθρώπου με το σώμα, είναι θέματα διαιτολογίας, είναι θέματα εξαρτήσεων και είναι και θέματα φύλου- θα ήθελα να γινότανε μία θεματική εβδομάδα για την ψυχή. Και δυστυχώς αυτό που είναι η ψυχή, ο πολύτιμος θησαυρός για τον οποίο μιλάει η Εκκλησία -όχι η ψυχιατρική άλλο πράγμα είναι αυτό- δεν γίνεται. Αυτό αποδομείται και αποδομείται σιωπηρά. Σιγά σιγά σιγά ο Θεός παύει να υπάρχει ως βίωμα, εξαφανίζεται ως στόχος, όραμα και επιθυμία, απομακρύνεται σαν πιθανότητα ενδεχομένως στη ζωή μας και ως έννοια σβήνει. Στη θέση του λοιπόν, όταν .. υπερτονίζεται η σχέση .. με το σώμα στον άνθρωπο, αρχίζει να γίνεται μονοδιάστατος ο άνθρωπος.

Θα ήταν πάρα πολύ ωραίο, επειδή με ρωτάτε εμένα τι σκέπτομαι, εγώ φαντάζομαι ότι η εναρμόνιση ψυχής και σώματος είναι ό,τι πιο ωραίο υπάρχει. Θα ήθελα πάρα πολύ μια θεματική τέτοια εβδομάδα, που να μιλάει γι’ αυτό. Πώς εναρμονίζεται η ψυχή με το σώμα. Αλλά αυτό προϋποθέτει ότι δεχόμαστε ότι ο άνθρωπος, πέραν της βιολογικής του υποστάσεως έχει και κάτι άλλο. Είναι αυτό πάνω στο οποίο οικοδομείται όλη η διδασκαλία της Εκκλησίας και όλη η ανθρωπολογία της Εκκλησίας.

Πάμε τώρα στο άλλο που είπατε. Είπατε αν πρέπει να παίζουν παιχνίδια, συμπεριφορές τα αγόρια κοριτσιών και αντιστρόφως. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Το ένα πράγμα είναι ότι αναγνωρίζουμε δύο φύλα, όχι τρίτο φύλο. Ισότητα δυο φύλων έτσι όπως το αναφέρατε αυτό σημαίνει, άντρες και γυναίκες. Το άλλο που λέτε, αρχίζει να αμφιβάλλει για τα δύο φύλα και τη σαφήνεια της υποστάσεως των δύο φύλων και μπαίνει σε κάποιες άλλες γκρίζες περιοχές, οι οποίες δημιουργούν άλλες υποψίες και γνωρίζουμε όλοι περίπου που οδηγούν.

Είπατε επίσης και το εξής, αυτό που προανέφερα κι εγώ, ότι ο ένας να αρχίσει να χρησιμοποιεί τρόπους του άλλου φύλου, ένα αγόρι ενός κοριτσιού και ούτω καθεξής. Γιατί να το κάνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι πάει να γίνει κάτι που δεν είναι. Εμείς στην Εκκλησία θέλουμε να βοηθήσουμε τον κάθε άνθρωπο να γίνει αυτό που όντως είναι.

«Μή μείνωμεν ὅπερ ἐσμέν, ἀλλ᾿ ὅπερ ἦμεν γενώμεθα».

Αυτό τι σημαίνει; Να μην μείνει κανείς σε αυτό που τώρα είναι, αλλά να ανακαλύψει αυτό που όντως είναι. Την κρυμμένη δυναμική του. Θα μου άρεσε πάρα πολύ ένα μάθημα, μία θεματική εβδομάδα ή ενέσεις σε διάφορα μαθήματα τέτοιου φρονήματος. Αυτό ελευθερώνει τον άνθρωπο, όλο το άλλο τον σκλαβώνει.

Όσο δε για το πως μπήκε, μπήκε με τον χαρακτήρα μιας ‘επείγουσας εγκυκλίου’ απ’ ό,τι ξέρω. Κανείς δεν ήξερε τίποτε, εντελώς ξαφνικά σαν μία πολύ μεγάλη αλλαγή. Το μεγάλο γίνεται μεθοδικά, γίνεται με μια προετοιμασία, γίνεται με μια διαφάνεια. Εμφανίζεται λοιπόν τώρα κάτι πολύ μεγάλο το οποίο γίνεται ως ‘επανάσταση’. Εγώ έχω υποψία ότι αυτό το πράγμα δεν έχει καθαρή σκοπιμότητα αλλά έχει μια σκοπιμότητα η οποία είναι κρυμμένη και η οποία στην ουσία βασικά αποδομεί τον άνθρωπο. Αυτό έχω να σας πω έτσι σαν μια γενική μου αίσθηση.

– Πάνω σε αυτό που είπατε, αντιλαμβάνομαι τις ελλείψεις που περιγράφετε ότι έχει αυτή η προσέγγιση. Θα συνιστούσατε όμως στους γονείς να πάρουν μέτρα, να πάρουν δράσεις, δηλαδή να ζητήσουν να απαλλαγούν τα παιδιά τους από κάποια τέτοια εκδήλωση, εφόσον την θεωρείτε επικίνδυνη; Αν την θεωρείτε επικίνδυνη.

Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Θα σας πω λιγάκι. Καταρχάς .. θα έπρεπε κάπως να γίνει μια αγωγή για το φύλο γενικά στα παιδιά; Νομίζω πως ναι. Εγώ ας πούμε σαν ιερέας κατ’ επανάληψη χρειάστηκε να βοηθήσω ανθρώπους, αγόρια κορίτσια, να αντιληφθούν το φύλο τους και να αξιοποιήσουν την παρακαταθήκη τους. Γιατί να υπάρχει μια άγνοια τη στιγμή που αυτό είναι κάτι πολύτιμο και ιερό;

Χρησιμοποίησα τη λέξη «ιερό». Αυτή η λέξη συνάδει με μία άλλη λέξη, με την ευρύτερη έννοια όχι τη νομική έννοια του όρου, «ηθική». Αν λοιπόν πρόκειται να δούμε το όλο θέμα με αίσθηση σεβασμού και ιερότητος και να φτιαχτεί ο άνθρωπος στο επίπεδο της συμπεριφοράς του και της στάσεώς του έτσι ώστε να μπορέσει αυτό να το αξιοποιήσει και να αναδείξει αυτό που προηγουμένως είπαμε, αυτό που όντως είναι, τότε αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο.

Νομίζω ότι είναι λάθος εκκλησιαστικό που το θεωρούμε λίγο ταμπού και δεν μιλάμε και στα παιδιά με έναν σεβασμό για να αναδείξουμε την ιερότητα κι εφόσον είναι ιερότητα και ο σκοπός της Εκκλησίας είναι να δείχνει την ιερότητα αυτής της σχέσης. Δεν είναι κακό πράγμα η ένωση των ανθρώπων, είναι ιερό πράγμα και μεγάλο. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς και με το σώμα του, μετά την κατά Θεόν άσκηση. Είναι ένα μυστήριο, το μυστήριο της αγάπης και το μυστήριο της ζωής ιερουργείται. Γιατί να μην μιλήσει η Εκκλησία πολύ όμορφα και ωραία;

Θα μπορούσε λοιπόν αυτό, είναι και έργο της Εκκλησίας, θα μπορούσε να γίνει και μέσα στο ιερό της οικογένειας. Οι γονείς. Δυο γονείς που ζουν καθαρά αυτά τα πράγματα, όταν έρθει η ώρα και σιγά σιγά και με πολύ σεβασμό, θα μπορούσαν να μιλήσουν και στα παιδάκια τους. Κι αν δουν εκτροπές από τέτοιες κινήσεις σε μικρή ηλικία, αμέσως να προσπαθήσουν τότε να τις φροντίσουν. Δεν είναι κακό. Υπάρχουν σ’ όλη μας τη ζωή τάσεις οι οποίες είναι αποκλίνουσες από κάτι που θα ελευθέρωνε την ψυχή και αντίθετα την σκλαβώνει. Όταν λοιπόν το κουκουλώνουμε, το απωθούμε, το βυθίζουμε σε μια ομίχλη άγνοιας, τότε αφήνουμε χώρο σε κάποιους άλλους να έρθουνε και να πουν εμείς θα καλύψουμε αυτό το κενό με μια διδασκαλία.

Δες τε τώρα όμως την ειρωνεία του πράγματος. Ερχόμαστε στο σχολείο, το σχολείο δεν θέλει θρησκευτικά με κατήχηση, θέλει θρησκευτικά με πληροφόρηση. Σ’ αυτό το μάθημα [ενν. «Θεματική Εβδομάδα»] γίνεται κατήχηση. Περνάει ιδεολογία. Αυτό γιατί να το κάνει η Πολιτεία που είναι τόσο ευαίσθητη στην κατήχηση; Με αποτέλεσμα, ο κάθε διδάσκων, μη εκπαιδευμένος, μη ειδικός να περάσει ιδεολογία. Διότι το θέμα αυτό της ομοφυλοφιλίας και των φύλων κτλ. έχει παγκόσμια ιδεολογικοποιηθεί. Αυτό λοιπόν επίσης με φοβίζει, διότι τελικά αντί να κάνουμε κάτι καλό που θα εξυγιάνουμε την ψυχή την παιδική, τι θα γίνει; Θα της δημιουργήσουμε μέσα, πιθανότατα -δεν μπορούμε να το ελέγξουμε- θα της δημιουργήσουμε μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό που πάμε να επιλύσουμε. Γι’ αυτό θέλει πολύ ωριμότητα για να γίνει αυτό το πράγμα. Θέλει πολύ σεβασμό και θέλει βαθιά συστολή για να το κάνεις. Εδώ λοιπόν δεν υπάρχει συστολή, υπάρχει θράσος, καμμιά ωριμότητα και υπάρχει μια επιθετική, επαναστατική, ξαφνική, αιφνιδιαστική επιβολή ενός συστήματος αγωγής στην ευαίσθητη ηλικία των παιδιών του Γυμνασίου, σε μια τόσο ευαίσθητη εποχή.

Ποιός λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να πει ότι αυτό που γίνεται δεν αντιβαίνει -όχι στην ηθική- στη λογική; Κι εγώ σας μιλώ τώρα όχι σαν, ξέρω εγώ, ένα πρότυπο ηθικής ή ένας δάσκαλος ηθικής. Σαν ένας σκεπτόμενος άνθρωπος. Εγώ έτσι σκέπτομαι.

– Από καιρό έχει ανοίξει και συζήτηση για το μάθημα «σεξουαλικής αγωγής» που αναφέρεται πολύ στα σχολεία.

Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Το ανέφερα εγώ τώρα. Είναι ίδιο πράγμα, είναι ένα πακέτο. Σεξουαλική αγωγή τι θα πει; .. Γι’ αυτό σας είπα ότι χρειάζεται ηθική και αίσθηση ιερότητος, δηλαδή σεβασμός. Να πούμε τι είναι το φύλο. Είπατε ότι εγώ είμαι στην Επιτροπή Βιοηθικής. Εμείς δεν βιαστήκαμε στην Επιτροπή Βιοηθικής, έχουμε δυο χρόνια, δυόμιση χρόνια που ασχολούμαστε λίγο λίγο με όλο αυτό το θέμα της παρακαταθήκης του φύλου γενικότερα. Τί είναι. Εγώ προηγουμένως είχα για δύο χρόνια χτενίσει την βιβλιογραφία. Έχω χάσει, έχω κερδίσει, συγνώμη, ώρες ψάχνοντας. Δεν βρήκα πολλά, βρήκα διάφορα. Προβληματίστηκα όμως πάρα πολύ.

Είχα διδάξει, και όταν ήμουνα στην Αμερική μου δόθηκε η αφορμή, ένα μάθημα σεξουαλικής φυσιολογίας για πρώτη φορά, το οποίο τώρα είναι λάθος. Δεν υπάρχει σεξουαλική φυσιολογία, υπάρχει αναπαραγωγική φυσιολογία διότι δεν υπάρχουν σεξουαλικά όργανα. Κάτι λίγο υπάρχει, αλλά όχι όργανα. Τα όργανα είναι αναπαραγωγικά, πρέπει λοιπόν να το καταλάβουμε. Εμείς προσπαθήσαμε τώρα, καλέσαμε τον πιο σημαντικό που είχαμε στη διάθεσή μας καθηγητή της γενετικής, να δούμε αν υπάρχει ένα γενετικό υπόβαθρο σ’ αυτήν την τάση. Καλέσαμε καθηγητή της ενδοκρινολογίας να δούμε αν υπάρχει επιγενετικό υπόβαθρο. Ορμονικό, νευροφυσιολογικό υπόβαθρο. Να δούμε αν υπάρχει ψυχολογικό υπόβαθρο, ψυχολόγους, ψυχιάτρους. Αν υπάρχει κοινωνικό υπόβαθρο.

Εγώ έχω πολύ μεγάλα ερωτήματα γύρω από αυτό το πράγμα. Ας πούμε, μιλάνε όλοι για γάμο, να θεσμοθετηθεί ο γάμος, όχι η συμβίωση ο γάμος. Υποθέτω ότι ο γάμος είναι ένωση. Θέλω να καταλάβω πως μπορούν να ενωθούν δύο σώματα του ιδίου φύλου. Τόσο σοφά τα σώματα έχουν συμπληρωματική ανατομία και συμπληρωματική φυσιολογία. Ας πούμε το ωάριο δεν είναι απλώς διαφορετικό απ’ το σπερματοζωάριο, είναι συμπληρωματικό. Είναι τόσο ωραία αυτή η φυσιολογία αν την περιγράψει κανείς που είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει. Έρχεται λοιπόν τώρα ένα σύστημα το οποίο μας το βγάζει όλο αυτό και λέει: ‘όχι, θα ενωθούν’. Πώς; Να το καταλάβω. Δεν θέλω να παραπέμψω σε σκηνές που σκανδαλίζουν, αλλά να δούμε πώς. Δεν γίνεται.

Τι ωραία που είναι η ετεροφυλία! Τι ωραίο πράγμα! Και όχι μόνο στο ανατομικό της μέρος. Στο φυσιολογικό της. Παραδείγματος χάριν, γιατί η γυναίκα δεν γεννά ωάρια; Γεννιέται με ωάρια, ενώ ο άντρας παράγει σπερματοζωάρια. Γιατί σε κάθε κύκλο η γυναίκα βγάζει ένα ώριμο ωάριο και κατά τη φάση της γονιμοποίησης γίνεται μία επίθεση από, εκατομμύρια στην αρχή και μετά από δεκάδες χιλιάδων, σπερματοζωάρια; Γιατί; Για κάποιον λόγο.

Και οι άνθρωποι έχουν κάποια διαφορετικότητα, γιατί πολύς λόγος γίνεται επίσης για μια ισότητα.

Ισότητα με την έννοια της ταυτότητας! Δεν ξέρω αν έχετε τέτοιο πρόβλημα εσείς μέσα σας. Είναι τόσο ωραία η διαφορετικότητα και η συμπληρωματικότητα, πάρα πολύ ωραίο, γιατί τότε δημιουργείται η ενότητα. Διαφορετικά μένουν οι άνθρωποι να αυτό-ηδονίζονται. Γι’ αυτό η απομόνωση της σεξουαλικής ικανοποίησης, που από χρόνια οργανώνεται στις κοινωνίες μας, οδηγεί σε όλα αυτά τα θέματα.

Να σου πω εγώ ένα ερώτημα; Επιτρέπεται η ομοφυλοφιλία. Θα μπορούσε ένας πατέρας να παντρευτεί το γιό του; Δεν έχει πρόβλημα αιμομιξίας. Δυο αδέρφια να παντρευτούν; Μια μάνα την κόρη της; Δυο αδερφές; Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι κάποιος που δεν έχει .. θα πει, βεβαίως γιατί όχι; Ας το κάνουν να δουν τις συνέπειες. Δεν είναι μόνο η αιμομιξία το πρόβλημα, υπάρχουν κι άλλα θέματα τα οποία καλό είναι να τα δούμε.

Επίσης πέρασε η αντίληψη, και αυτό θα περνούσε πολύ εύκολα σε μία θεματική εβδομάδα, αβίαστα, ότι κάποιοι άνθρωποι έτσι γεννιούνται ή έτσι είναι. Ε ας μας πουν. Αν ξέρουμε το υπόβαθρο της ομοφυλοφιλίας, μήπως τυχόν ξέρουμε και το υπόβαθρο της παιδοφιλίας. Γιατί όχι; Μα αυτός είναι επικίνδυνος, λέει, γιατί στο παιδάκι επιτίθεται. Πολύ ωραία. Δέστε τον με αλυσίδες για να μην επιτεθεί, αλλά μην τον τιμωρήσετε γιατί δεν φταίει. Κλεπτομανία, γονίδιο της κλεπτομανίας μπορεί να βγει. Ε, παραγίνεται. Παραγίνεται.

Και τώρα καθόμαστε και κάνουμε συζήτηση, αντί να συζητήσουμε για την ομορφιά της ιερότητος της ετεροφυλικής σχέσης, προσπαθούμε να αποδείξουμε με τέτοιου τύπου επιχειρήματα την ΕΚΤΡΟΠΗ και πάλι δεν γινόμαστε αποδεκτοί. Θα μας πουν ότι είστε εκκλησιαστικοί, αντιδραστικοί .. Σιγά την πρόοδο. Σιγά την πρόοδο. Το καθετί έχει τον λόγο του και στο ανθρώπινο σώμα. Έτσι το γυναικείο σώμα είναι για να υποδέχεται, μια παρακαταθήκη. Το έντερο δεν είναι, είναι για να βγάζει άχρηστα. Θα με συγχωρέσετε αλλά έτσι είναι. Αρκετά είπα.

– Διατρέξατε έτσι όλο το φάσμα των ερωτήσεων και θα ήθελα ..

Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Τον προβληματισμό. Δες τε λοιπόν πως θα μπορούσε τώρα ένα παιδάκι να πάει και να ακούσει τον οποιονδήποτε διδάσκοντα να του δίνει έναν ποταμό ιδεολογίας στην ουσία για να ζήσει με έναν τέτοιον τρόπο, και να χάσει την ομορφιά της όλης του φύσης ή να αρχίσει να ψάχνει το φύλο του. Να λέει, μήπως δεν είμαι αυτό που κατάλαβα; Αυτό τότε οδηγεί σε ένα άλλο κεφάλαιο και θα σας διευκολύνω. Συγνώμη αν διακόπτω. Αυτό είναι στο λογισμό, αυτό που λένε στην Εκκλησία ο λογισμός. Η ψυχιατρική το λέει ιδεοληψία. Σου καρφώνεται μια ιδέα ότι είσαι κάτι και άντε βγάλτηνα. Και παίρνεις anafranil και παίρνεις δεν ξέρω εγώ τι. Πιστεύεις ότι είσαι κάτι που δεν είσαι. Αυτό λέγεται ιδεοληψία, εμμονή.

Πάρα πολύ εύκολα θα μπορούσε να μπει μία τέτοια εμμονή σε έναν άνθρωπο και από αυτό να μην μπορεί εύκολα ο άνθρωπος να ελευθερωθεί. Ε, αυτόν η Εκκλησία, αν θέλει ο ίδιος, πρέπει να τον αγκαλιάσει, δεν πρέπει να τον τσακίσει διότι επηρεάζεται από το περιβάλλον του, επηρεάζεται από τη «Θεματική Εβδομάδα» από μικρό παιδάκι.

Θα αυξηθούν αυτά τα φαινόμενα και καταστρέφεται ο άνθρωπος. Μα είναι τόσο κρίμα …

– Να ρωτήσω κάτι Σεβασμιώτατε, το είπατε κάπως στην αποστροφή του λόγου σας, αλλά υπάρχει δυνατότητα πραγματικά ένας άνθρωπος μέσα του να έχει αυτήν την τάση;

Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Φυσικά, θα μπορούσε. Θα μπορούσε πάρα πολύ απλά να συνδυαστεί με φόβο, να μην είναι η τάση αυτόνομη, να εξαρτάται και από διάφορα. Ας πούμε .. είναι ένα κοριτσάκι και έχει έναν πατέρα θηρίο. Τρέμει να τον πλησιάσει. Του συμβαίνει να έχει και κάποιον άλλον στο σπίτι έτσι άγριο. Φοβάται το ανδρικό φύλο. Πηγαίνει στην αγκαλιά της μανούλας του και αρχίζει κι εκεί βρίσκει στοργή και χάδι και αρχίζει πιο πολύ να θέλει αυτό, ή αντίστοιχα ένα αγοράκι να εκθηλύνεται και μετά να αρχίσει να συνηθίζει, αυτό είναι ο εθισμός, και μετά έτσι να το αντιλαμβάνεται και αυτό να του γίνει η εμμονή. Το ερώτημα είναι πως θα μπορούσε να απελευθερωθεί. Εσείς δεν έχετε εμμονές; Εγώ έχω και μάχομαι εναντίον τους. Προστατεύομαι να μην μου δημιουργηθούν.

Απλά πραγματάκια. Είναι ένα φάρμακο που δεν θέλεις να το φας επειδή είναι πικρό. Άμα δοκιμάσετε πέντε δέκα φορές, μετά αρχίζετε και το θέλετε. Χάσατε την αρχική αίσθηση. Εντάξει αυτό είναι ένα πολύ απλό παράδειγμα. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβαίνει και δυστυχώς δημιουργείται ένα τεράστιο λόμπι, για άγνωστους σε μένα λόγους, το οποίο λόμπι προσπαθεί τώρα να επιβάλει αυτό μέσω νομοθετικών διαταγμάτων και γενικότερης παγκόσμιας αντίληψης. Πολιτικές, σχετικές. Να σου πω ένα παράδειγμα; Όταν η Σερβία, το 2012 αν δεν κάνω λάθος, βρισκόταν στην διαδικασία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ευρωπαϊκή ένωση πήγε να γίνει η παρέλαση των ομοφυλοφίλων στο Βελιγράδι και ξεσηκώθηκε εκεί ο κόσμος και την απαγόρευσε η κυβέρνηση. Και αμέσως διεκόπησαν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Όταν το 2014, αν δεν κάνω λάθος .. τον Σεπτέμβριο, επετράπη και 200 άτομα με επιτήρηση 6.000 αστυνομικών παρήλασαν στο Βελιγράδι, το Νοέμβριο ξανάρχισαν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Αυτό είναι πολιτική και στηρίζεται στα λεγόμενα ‘ανθρώπινα δικαιώματα’. Επίφαση. Είναι η καταστροφή του ανθρώπου.

Είναι πάρα πολύ ωραίο πράγμα ένας άνδρας να χαίρεται την ανδρική του φύση και να προσδοκά την ένωσή της με μια γυναίκα για να μπορέσει να ολοκληρωθεί και αντίστροφα. Και είναι τραγικό να το χάσει αυτό ξεγελασμένος σε ηδονές εντελώς σαρκικές χωρίς καμμία λογική, οι οποίες μάλιστα έχουν πολιτικά και παγκόσμια επιβληθεί.

– Πάνω σε αυτό ακριβώς που λέτε Σεβασμιώτατε. Έχουμε και ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα που συμπίπτει και με την περίοδο που εξεδόθη η υπουργική απόφαση. Τον Ιανουάριο του 2017 το National Geographic, αυτό το περιοδικό παγκοσμίου εμβέλειας, φιλοξένησε μία θεματολογία σχετικά με το φύλο και είχε μάλιστα και στο εξώφυλλο την φωτογραφία ενός παιδιού, που γεννήθηκε αγόρι αλλά πλέον συμπεριφέρεται σαν κορίτσι. Ένα παιδί 9 χρονών. Αυτό σαν γεγονός και η διαφημιστική του προβολή. Θεωρείτε ότι δημιουργείται μία τάση ρευστοποίησης του φύλου και ..

Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Εσείς τί πιστεύετε; Αυτό χρειάζονταν σήμερα οι κοινωνίες; Και αυτό το καημένο το πλάσμα αυτό χρειαζόταν; Δεν θα ήθελε μια αγκαλιά να μπορέσει αλλιώς να κατευθυνθεί; Πρώτο πρόβλημα, το ίδιο αυτό το αγοράκι το κοριτσάκι κι εγώ δεν ξέρω πως να το πω, γιατί το διάβασα όλο το τεύχος, πράγματι αυτό τελικά οδηγείται σε μία αποτυχία, σε μία δυστυχία. Αλλά το χειρότερο ποιό είναι; Οι αναγνώστες. Η αλλοίωση του φρονήματος των εκατομμυρίων αναγνωστών. Με αποτέλεσμα τελικώς να σου προκληθεί η διάθεση, σε κάποιους θα γίνει, να συμπεριφερθούν έτσι όχι επειδή έτσι είναι αλλά επειδή έτσι τους μπήκε η ιδέα. Είναι τραγικό.

Απ’ την άλλη μεριά κατηγορούν την Εκκλησία για σκληρότητα. Μπορεί να έχουν δίκιο, γιατί όντως υπάρχουν φαινόμενα σκληρής αντιμετώπισης τέτοιων εκτροπών. Αλλά, η Εκκλησία είναι μια μεγάλη αγκαλιά, η Εκκλησία έχει τη δυνατότητα [να βοηθήσει] τέτοιους ανθρώπους. Αρκεί να θέλουν, γιατί αυτό είναι άλλο ένα πρόβλημα, συνήθως αυτοί δεν θέλουν οι άνθρωποι. Όπως ο ψυχασθενής δεν θέλει να πάει στο γιατρό, δεν θέλει να πάρει φάρμακα, δεν είναι συνεργάσιμος στη θεραπεία του, οι πέριξ το θέλουν αυτός όχι. Αντίστοιχα κι εδώ, είναι πολύ δύσκολο αλλά αν κάποιος πολύ ταπεινά, και θα βοηθούσε κάτι εντελώς διαφορετικό, με πολύ κατανόηση να περιγράψει την κατάστασή του και θελήσει αυτός ο άνθρωπος μια βοήθεια, ε θα μπορούσε η Εκκλησία να του τη δώσει. Είναι πανεπιστήμιο διαχείρισης λογισμών, ένα, και διαχείρισης της Χάριτος του Θεού, δύο, το οποίο αποτελεί εμπειρία Της και όχι μόνο διδασκαλία Της.

Τι ωραία που θα ήτανε. Μα θα πει τώρα κάποιος: Ναι αλλά εγώ πήγα και με κυνήγησε ο παπάς. Κακώς. Δεν ήταν καλός ο παπάς. Για φανταστείτε όμως να βρεθείς σε έναν ιερέα, [να του] πεις: ΧΑΝΟΜΑΙ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ. Γιατί; Η μόνη περίπτωση είναι που χάνεται κανείς; Γεμάτος [ο κόσμος] από ανθρώπους που χάνονται. Κι εγώ κινδυνεύω να χαθώ και προσπαθώ να κρατηθώ μέσα σ’ όλη την Εκκλησία κι αν βρεθώ σε ανάγκη θα ζητήσω μια βοήθεια. Αυτή είναι η ομορφιά του εκκλησιαστικού δυναμικού. Μία τεράστια δύναμη η οποία πάει στην άκρη. Είτε κακο-εκπροσωπούμενη από τους ίδιους εμάς, είτε παρεξηγημένη και περιφρονημένη από τον ίδιο τον κόσμο, είτε αγνοούμενη επειδή δεν το ξέρουν. Της είναι πολύ δικό Της θέμα, το φύλο.

Εμείς δεν ολοκληρώσαμε στην Επιτροπή Βιοηθικής την επεξεργασία μας και παρά την πίεση που κι εγώ εσωτερικά αισθάνομαι να φτάσουμε κάπου, και πρέπει, θέλω να δώσω χρόνο κυοφορίας στον προβληματισμό γιατί είναι πολύ λεπτό θέμα. Είναι αυτονόητο, ή μάλλον, μέχρι σήμερα ήταν αυτονόητο. Σήμερα είναι εντελώς άλλη η αντίληψη περί του θέματος που επικρατεί, ακόμη και στον εκκλησιαστικό κόσμο. Έχουμε επηρεαστεί όλοι. Κι όμως είναι τόσο μεγάλο αυτό που πρέπει να βγει, που θέλει τον χρόνο του.

Κι εδώ θα έρθω και σε ένα άλλο πράγμα που πάλι είδα στη ‘Θεματική Εβδομάδα’. Τι διαφέρει ο άντρας απ’ τη γυναίκα μεταξύ των άλλων. Η γυναίκα έχει χρόνο, ο άντρας δεν έχει χρόνο, έχει βιασύνη, σπουδή. Πως φαίνεται αυτό; Η ανατομία της. Πρώτον κάθε μήνα θυμάται τι είναι, δεύτερον αν κυοφορήσει θέλει υπομονή, δεν πατάς το κουμπί και βγαίνει το μωρό. Ο άντρας, σπέρνει, φεύγει. Γι’ αυτό, τί γίνεται; Η αντρική φύση έχει δύναμη, η γυναικεία φύση έχει αντοχή, έχει ευαισθησίες, έχει αρετές χρόνου: υπομονή, μακροθυμία. Είναι στη φύση. Ε, αυτά είναι στοιχεία από τα οποία αγιάζεται, όπως και ο άντρας έχει άλλα που πρέπει να αγιάζεται. Το εργαστήριο λοιπόν του εξαγιασμού που είναι η Εκκλησία, παίρνει τον άντρα με αυτά τα στοιχεία που έχει, παίρνει μία γυναίκα .. Δεν μπορεί να κάνει τον άντρα γυναίκα και τη γυναίκα άντρα, τον καθένα αυτό που είναι και στο μέτρο που ο καθένας το έχει το κάθε χαρακτηριστικό.

Είναι πολύ ωραίο, είναι η σοφία του Θεού. Ίσως φαίνεται πάρα πολύ ωραία με τη δημιουργία του κόσμου, το σύμπαν. Έχω την εντύπωση ότι στη δημιουργία του ανθρώπου είναι μεγαλύτερη. Δεν ξέρω αν μπορώ να συγκρίνω, ή αν είναι ομορφότερη, αλλά έχει μία ιδιοφυία όλο το πράγμα και όλο αυτό στον άνθρωπο. Είναι η ιδιοφυής λειτουργία του εγκεφάλου, η λειτουργία των υπολοίπων οργάνων, ο συντονισμός όλων αλλά αυτό που λέγεται αναπαραγωγή, γέννηση του ανθρώπου, είναι μεγαλειώδες. Είναι πολύ σοφός ο Θεός, πρέπει και ο άνθρωπος να αντλήσει σοφία απ’ το Θεό και όχι υβριστικά να γίνει ανόητος. Αυτό εγώ καταλαβαίνω.

– Προηγουμένως μιλήσατε για την ομοφυλοφιλία και για να μην χάσουμε εντελώς το θέμα, υπάρχει μία ξεκάθαρη ερώτηση που κάνουνε, δύο βασικά, που έχουνε τεθεί ακόμη κι [από] νέους στο πανεπιστήμιο πολύ συχνά. Το πρώτο είναι ότι η Εκκλησία τί θεωρεί; Η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία; Διότι αν κάποιος έχει βιολογικά μέσα του και όχι από κοινωνικούς παράγοντες αυτήν την τάση, αν έχει θα μας πείτε κι εσείς ..

Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Μα σας τα ‘πα ότι είχα να πω, μην μου λέτε τώρα ‘τα βιολογικά’, με απογοητεύεις αγαπητέ μου σα να μην είπα τίποτε.

– Είπατε ότι ψάξατε αλλά ..

Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Δεν βρήκα τίποτε. Έχω το μεγάλο ερώτημα, αν είναι και η παιδοφιλία το ίδιο. Ή αν ξέρουμε την ετεροφυλία. Όχι, δεν θέλω να γίνω πιο παραστατικός αλλά θα σας πω λίγο, τί θα μπορούσε να είναι. Θα μπορούσε να είναι αμαρτία. Είναι αυτό που μιλάει ο Απόστολος Παύλος με πόνο ψυχής στην Προς Ρωμαίους Επιστολή. Ότι οι γυναίκες μετήλλαξαν την χρήση την κατά φύσιν, στο παρά φύσιν και οι άντρες .. με τους άντρες .. κάνανε την ασχημοσύνη, δηλαδή την ασέβεια στα σώματά τους, στην ψυχοσωματικότητά τους. Το να έχει κανείς μια τάση μπορεί να είναι ασθένεια που πρέπει να θεραπευθεί. Μπορεί να είναι αναπηρία που πρέπει και αυτή να δεχθεί μια θεραπευτική επέμβαση. Μπορεί να είναι, κάποιοι λένε ότι είναι ιδιαιτερότητα, τότε πρέπει να την κάνουμε σεβαστή. Μπορεί να είναι και αμαρτία -θα σου πω ένα απλό παραδειγματάκι- για την οποία πρέπει να κανείς να θεραπευθεί ψυχικά.

Εμείς στην Εκκλησία, ναι, πιστεύουμε στην ετεροφυλία, στην ετεροφυλικότητα, στην ιερότητά της. Όχι στην ηθική, στην ιερότητά της. Το να έχει έλξη ένας άντρας με μια γυναίκα το θεωρούμε φυσικό αλλά υπάρχει μία κατηγορία πραγμάτων, σχέσεων, που είναι αμαρτωλές κι εμείς τις δεχόμαστε σαν αμαρτωλές. Τι θα πει αμαρτωλή; Θα πει ότι καταργεί την ιερότητα της σχέσης. Εμείς λοιπόν λέμε ότι θα μπορούσε να έχει και έναν τέτοιον πειρασμό ένας άνθρωπος, τέτοια κίνηση εσωτερική. Και υπάρχουν και υποφέρουν τέτοιοι άνθρωποι και θα μπορούσα να σας πω και γιατί υποφέρουν. Γιατί το αντελήφθησαν, δεν το είπαν, το φοβήθηκαν, νοιώθανε ανασφαλείς, τους χτύπησε κάποιος από πάνω .. Όλο αυτό δημιουργεί εσωτερικούς προβληματισμούς, πνίγονται μέσα και βγάζουν έναν άνθρωπο που δεν αντέχει τον εαυτό του. Γι’ αυτό δεν τον αντέχει. Ε, να η αποστολή της Εκκλησίας εδώ. Αντί να του πει αν είναι ή δεν είναι αμαρτωλός, να τον ελευθερώσει και αυτό δεν θα γίνει από τη μία στιγμή στην άλλη διότι είναι κάτι που βαθιά έχε μπει μέσα και ό,τι μπαίνει και ψυχολογικά χαράσσεται στο πρόσωπο του ανθρώπου, στην ψυχή του, θέλει κόπο, θέλει υπομονή, θέλει προσευχή, θέλει ταπείνωση, θέλει αγάπη, θέλει σεβασμό για να μπορέσει να εκριζωθεί. Και γίνεται. Εγώ έχω ζήσει και ζω.

Τι είναι αμαρτία; Το να αρχίσεις μετά και να πέφτεις στην πράξη και να ασεβείς στο ναό του Αγίου Πνεύματος που είναι το σώμα μας. Είναι ναός της ψυχής. Μα είναι ιερό. Εγώ ας πούμε την Αγία Τράπεζα δεν μπορώ να Την χρησιμοποιήσω σαν τραπέζι για να φάω γιατί η χρήση Της είναι ιερή. Το Άγιο Ποτήριο, σαν ιερέας αν με δείτε να πηγαίνω να ανοίγω τη βρύση και να πίνω νερό, δεν δικαιούμαι να το κάνω, ασεβώ γιατί είναι για μια άλλη χρήση. Η Αγία Λαβίδα. Έτσι είναι και το σώμα, είναι για ιερή χρήση. Δεν μπορεί να είναι για ηδονιστική χρήση η οποία βυθίζει τον άνθρωπο περισσότερο στην εσωτερική σκλαβιά του. Αυτό έχω να πω.

– Να ρωτήσω κάτι Σεβασμιώτατε, το είπατε κάπως στην αποστροφή του λόγου σας, αλλά υπάρχει δυνατότητα πραγματικά ένας άνθρωπος μέσα του να έχει αυτήν την τάση;


Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Φυσικά, θα μπορούσε. Θα μπορούσε πάρα πολύ απλά να συνδυαστεί με φόβο, να μην είναι η τάση αυτόνομη, να εξαρτάται και από διάφορα. Ας πούμε .. είναι ένα κοριτσάκι και έχει έναν πατέρα θηρίο. Τρέμει να τον πλησιάσει. Του συμβαίνει να έχει και κάποιον άλλον στο σπίτι έτσι άγριο. Φοβάται το ανδρικό φύλο. Πηγαίνει στην αγκαλιά της μανούλας του και αρχίζει κι εκεί βρίσκει στοργή και χάδι και αρχίζει πιο πολύ να θέλει αυτό, ή αντίστοιχα ένα αγοράκι να εκθηλύνεται και μετά να αρχίσει να συνηθίζει, αυτό είναι ο εθισμός, και μετά έτσι να το αντιλαμβάνεται και αυτό να του γίνει η εμμονή. Το ερώτημα είναι πως θα μπορούσε να απελευθερωθεί. Εσείς δεν έχετε εμμονές; Εγώ έχω και μάχομαι εναντίον τους. Προστατεύομαι να μην μου δημιουργηθούν.


Απλά πραγματάκια. Είναι ένα φάρμακο που δεν θέλεις να το φας επειδή είναι πικρό. Άμα δοκιμάσετε πέντε δέκα φορές, μετά αρχίζετε και το θέλετε. Χάσατε την αρχική αίσθηση. Εντάξει αυτό είναι ένα πολύ απλό παράδειγμα. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβαίνει και δυστυχώς δημιουργείται ένα τεράστιο λόμπι, για άγνωστους σε μένα λόγους, το οποίο λόμπι προσπαθεί τώρα να επιβάλει αυτό μέσω νομοθετικών διαταγμάτων και γενικότερης παγκόσμιας αντίληψης. Πολιτικές, σχετικές. Να σου πω ένα παράδειγμα; Όταν η Σερβία, το 2012 αν δεν κάνω λάθος, βρισκόταν στην διαδικασία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ευρωπαϊκή ένωση πήγε να γίνει η παρέλαση των ομοφυλοφίλων στο Βελιγράδι και ξεσηκώθηκε εκεί ο κόσμος και την απαγόρευσε η κυβέρνηση. Και αμέσως διεκόπησαν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Όταν το 2014, αν δεν κάνω λάθος .. τον Σεπτέμβριο, επετράπη και 200 άτομα με επιτήρηση 6.000 αστυνομικών παρήλασαν στο Βελιγράδι, το Νοέμβριο ξανάρχισαν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Αυτό είναι πολιτική και στηρίζεται στα λεγόμενα ‘ανθρώπινα δικαιώματα’. Επίφαση. Είναι η καταστροφή του ανθρώπου.


Είναι πάρα πολύ ωραίο πράγμα ένας άνδρας να χαίρεται την ανδρική του φύση και να προσδοκά την ένωσή της με μια γυναίκα για να μπορέσει να ολοκληρωθεί και αντίστροφα. Και είναι τραγικό να το χάσει αυτό ξεγελασμένος σε ηδονές εντελώς σαρκικές χωρίς καμμία λογική, οι οποίες μάλιστα έχουν πολιτικά και παγκόσμια επιβληθεί.


– Πάνω σε αυτό ακριβώς που λέτε Σεβασμιώτατε. Έχουμε και ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα που συμπίπτει και με την περίοδο που εξεδόθη η υπουργική απόφαση. Τον Ιανουάριο του 2017 το National Geographic, αυτό το περιοδικό παγκοσμίου εμβέλειας, φιλοξένησε μία θεματολογία σχετικά με το φύλο και είχε μάλιστα και στο εξώφυλλο την φωτογραφία ενός παιδιού, που γεννήθηκε αγόρι αλλά πλέον συμπεριφέρεται σαν κορίτσι. Ένα παιδί 9 χρονών. Αυτό σαν γεγονός και η διαφημιστική του προβολή. Θεωρείτε ότι δημιουργείται μία τάση ρευστοποίησης του φύλου και ..


Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Εσείς τί πιστεύετε; Αυτό χρειάζονταν σήμερα οι κοινωνίες; Και αυτό το καημένο το πλάσμα αυτό χρειαζόταν; Δεν θα ήθελε μια αγκαλιά να μπορέσει αλλιώς να κατευθυνθεί; Πρώτο πρόβλημα, το ίδιο αυτό το αγοράκι το κοριτσάκι κι εγώ δεν ξέρω πως να το πω, γιατί το διάβασα όλο το τεύχος, πράγματι αυτό τελικά οδηγείται σε μία αποτυχία, σε μία δυστυχία. Αλλά το χειρότερο ποιό είναι; Οι αναγνώστες. Η αλλοίωση του φρονήματος των εκατομμυρίων αναγνωστών. Με αποτέλεσμα τελικώς να σου προκληθεί η διάθεση, σε κάποιους θα γίνει, να συμπεριφερθούν έτσι όχι επειδή έτσι είναι αλλά επειδή έτσι τους μπήκε η ιδέα. Είναι τραγικό.


Απ’ την άλλη μεριά κατηγορούν την Εκκλησία για σκληρότητα. Μπορεί να έχουν δίκιο, γιατί όντως υπάρχουν φαινόμενα σκληρής αντιμετώπισης τέτοιων εκτροπών. Αλλά, η Εκκλησία είναι μια μεγάλη αγκαλιά, η Εκκλησία έχει τη δυνατότητα [να βοηθήσει] τέτοιους ανθρώπους. Αρκεί να θέλουν, γιατί αυτό είναι άλλο ένα πρόβλημα, συνήθως αυτοί δεν θέλουν οι άνθρωποι. Όπως ο ψυχασθενής δεν θέλει να πάει στο γιατρό, δεν θέλει να πάρει φάρμακα, δεν είναι συνεργάσιμος στη θεραπεία του, οι πέριξ το θέλουν αυτός όχι. Αντίστοιχα κι εδώ, είναι πολύ δύσκολο αλλά αν κάποιος πολύ ταπεινά, και θα βοηθούσε κάτι εντελώς διαφορετικό, με πολύ κατανόηση να περιγράψει την κατάστασή του και θελήσει αυτός ο άνθρωπος μια βοήθεια, ε θα μπορούσε η Εκκλησία να του τη δώσει. Είναι πανεπιστήμιο διαχείρισης λογισμών, ένα, και διαχείρισης της Χάριτος του Θεού, δύο, το οποίο αποτελεί εμπειρία Της και όχι μόνο διδασκαλία Της.


Τι ωραία που θα ήτανε. Μα θα πει τώρα κάποιος: Ναι αλλά εγώ πήγα και με κυνήγησε ο παπάς. Κακώς. Δεν ήταν καλός ο παπάς. Για φανταστείτε όμως να βρεθείς σε έναν ιερέα, [να του] πεις: ΧΑΝΟΜΑΙ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ. Γιατί; Η μόνη περίπτωση είναι που χάνεται κανείς; Γεμάτος [ο κόσμος] από ανθρώπους που χάνονται. Κι εγώ κινδυνεύω να χαθώ και προσπαθώ να κρατηθώ μέσα σ’ όλη την Εκκλησία κι αν βρεθώ σε ανάγκη θα ζητήσω μια βοήθεια. Αυτή είναι η ομορφιά του εκκλησιαστικού δυναμικού. Μία τεράστια δύναμη η οποία πάει στην άκρη. Είτε κακο-εκπροσωπούμενη από τους ίδιους εμάς, είτε παρεξηγημένη και περιφρονημένη από τον ίδιο τον κόσμο, είτε αγνοούμενη επειδή δεν το ξέρουν. Της είναι πολύ δικό Της θέμα, το φύλο.


Εμείς δεν ολοκληρώσαμε στην Επιτροπή Βιοηθικής την επεξεργασία μας και παρά την πίεση που κι εγώ εσωτερικά αισθάνομαι να φτάσουμε κάπου, και πρέπει, θέλω να δώσω χρόνο κυοφορίας στον προβληματισμό γιατί είναι πολύ λεπτό θέμα. Είναι αυτονόητο, ή μάλλον, μέχρι σήμερα ήταν αυτονόητο. Σήμερα είναι εντελώς άλλη η αντίληψη περί του θέματος που επικρατεί, ακόμη και στον εκκλησιαστικό κόσμο. Έχουμε επηρεαστεί όλοι. Κι όμως είναι τόσο μεγάλο αυτό που πρέπει να βγει, που θέλει τον χρόνο του.


Κι εδώ θα έρθω και σε ένα άλλο πράγμα που πάλι είδα στη ‘Θεματική Εβδομάδα’. Τι διαφέρει ο άντρας απ’ τη γυναίκα μεταξύ των άλλων. Η γυναίκα έχει χρόνο, ο άντρας δεν έχει χρόνο, έχει βιασύνη, σπουδή. Πως φαίνεται αυτό; Η ανατομία της. Πρώτον κάθε μήνα θυμάται τι είναι, δεύτερον αν κυοφορήσει θέλει υπομονή, δεν πατάς το κουμπί και βγαίνει το μωρό. Ο άντρας, σπέρνει, φεύγει. Γι’ αυτό, τί γίνεται; Η αντρική φύση έχει δύναμη, η γυναικεία φύση έχει αντοχή, έχει ευαισθησίες, έχει αρετές χρόνου: υπομονή, μακροθυμία. Είναι στη φύση. Ε, αυτά είναι στοιχεία από τα οποία αγιάζεται, όπως και ο άντρας έχει άλλα που πρέπει να αγιάζεται. Το εργαστήριο λοιπόν του εξαγιασμού που είναι η Εκκλησία, παίρνει τον άντρα με αυτά τα στοιχεία που έχει, παίρνει μία γυναίκα .. Δεν μπορεί να κάνει τον άντρα γυναίκα και τη γυναίκα άντρα, τον καθένα αυτό που είναι και στο μέτρο που ο καθένας το έχει το κάθε χαρακτηριστικό.


Είναι πολύ ωραίο, είναι η σοφία του Θεού. Ίσως φαίνεται πάρα πολύ ωραία με τη δημιουργία του κόσμου, το σύμπαν. Έχω την εντύπωση ότι στη δημιουργία του ανθρώπου είναι μεγαλύτερη. Δεν ξέρω αν μπορώ να συγκρίνω, ή αν είναι ομορφότερη, αλλά έχει μία ιδιοφυία όλο το πράγμα και όλο αυτό στον άνθρωπο. Είναι η ιδιοφυής λειτουργία του εγκεφάλου, η λειτουργία των υπολοίπων οργάνων, ο συντονισμός όλων αλλά αυτό που λέγεται αναπαραγωγή, γέννηση του ανθρώπου, είναι μεγαλειώδες. Είναι πολύ σοφός ο Θεός, πρέπει και ο άνθρωπος να αντλήσει σοφία απ’ το Θεό και όχι υβριστικά να γίνει ανόητος. Αυτό εγώ καταλαβαίνω.


– Προηγουμένως μιλήσατε για την ομοφυλοφιλία και για να μην χάσουμε εντελώς το θέμα, υπάρχει μία ξεκάθαρη ερώτηση που κάνουνε, δύο βασικά, που έχουνε τεθεί ακόμη κι [από] νέους στο πανεπιστήμιο πολύ συχνά. Το πρώτο είναι ότι η Εκκλησία τί θεωρεί; Η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία; Διότι αν κάποιος έχει βιολογικά μέσα του και όχι από κοινωνικούς παράγοντες αυτήν την τάση, αν έχει θα μας πείτε κι εσείς ..


Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Μα σας τα ‘πα ότι είχα να πω, μην μου λέτε τώρα ‘τα βιολογικά’, με απογοητεύεις αγαπητέ μου σα να μην είπα τίποτε.


– Είπατε ότι ψάξατε αλλά ..


Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Δεν βρήκα τίποτε. Έχω το μεγάλο ερώτημα, αν είναι και η παιδοφιλία το ίδιο. Ή αν ξέρουμε την ετεροφυλία. Όχι, δεν θέλω να γίνω πιο παραστατικός αλλά θα σας πω λίγο, τί θα μπορούσε να είναι. Θα μπορούσε να είναι αμαρτία. Είναι αυτό που μιλάει ο Απόστολος Παύλος με πόνο ψυχής στην Προς Ρωμαίους Επιστολή. Ότι οι γυναίκες μετήλλαξαν την χρήση την κατά φύσιν, στο παρά φύσιν και οι άντρες .. με τους άντρες .. κάνανε την ασχημοσύνη, δηλαδή την ασέβεια στα σώματά τους, στην ψυχοσωματικότητά τους. Το να έχει κανείς μια τάση μπορεί να είναι ασθένεια που πρέπει να θεραπευθεί. Μπορεί να είναι αναπηρία που πρέπει και αυτή να δεχθεί μια θεραπευτική επέμβαση. Μπορεί να είναι, κάποιοι λένε ότι είναι ιδιαιτερότητα, τότε πρέπει να την κάνουμε σεβαστή. Μπορεί να είναι και αμαρτία -θα σου πω ένα απλό παραδειγματάκι- για την οποία πρέπει να κανείς να θεραπευθεί ψυχικά.


Εμείς στην Εκκλησία, ναι, πιστεύουμε στην ετεροφυλία, στην ετεροφυλικότητα, στην ιερότητά της. Όχι στην ηθική, στην ιερότητά της. Το να έχει έλξη ένας άντρας με μια γυναίκα το θεωρούμε φυσικό αλλά υπάρχει μία κατηγορία πραγμάτων, σχέσεων, που είναι αμαρτωλές κι εμείς τις δεχόμαστε σαν αμαρτωλές. Τι θα πει αμαρτωλή; Θα πει ότι καταργεί την ιερότητα της σχέσης. Εμείς λοιπόν λέμε ότι θα μπορούσε να έχει και έναν τέτοιον πειρασμό ένας άνθρωπος, τέτοια κίνηση εσωτερική. Και υπάρχουν και υποφέρουν τέτοιοι άνθρωποι και θα μπορούσα να σας πω και γιατί υποφέρουν. Γιατί το αντελήφθησαν, δεν το είπαν, το φοβήθηκαν, νοιώθανε ανασφαλείς, τους χτύπησε κάποιος από πάνω .. Όλο αυτό δημιουργεί εσωτερικούς προβληματισμούς, πνίγονται μέσα και βγάζουν έναν άνθρωπο που δεν αντέχει τον εαυτό του. Γι’ αυτό δεν τον αντέχει. Ε, να η αποστολή της Εκκλησίας εδώ. Αντί να του πει αν είναι ή δεν είναι αμαρτωλός, να τον ελευθερώσει και αυτό δεν θα γίνει από τη μία στιγμή στην άλλη διότι είναι κάτι που βαθιά έχε μπει μέσα και ό,τι μπαίνει και ψυχολογικά χαράσσεται στο πρόσωπο του ανθρώπου, στην ψυχή του, θέλει κόπο, θέλει υπομονή, θέλει προσευχή, θέλει ταπείνωση, θέλει αγάπη, θέλει σεβασμό για να μπορέσει να εκριζωθεί. Και γίνεται. Εγώ έχω ζήσει και ζω.


Τι είναι αμαρτία; Το να αρχίσεις μετά και να πέφτεις στην πράξη και να ασεβείς στο ναό του Αγίου Πνεύματος που είναι το σώμα μας. Είναι ναός της ψυχής. Μα είναι ιερό. Εγώ ας πούμε την Αγία Τράπεζα δεν μπορώ να Την χρησιμοποιήσω σαν τραπέζι για να φάω γιατί η χρήση Της είναι ιερή. Το Άγιο Ποτήριο, σαν ιερέας αν με δείτε να πηγαίνω να ανοίγω τη βρύση και να πίνω νερό, δεν δικαιούμαι να το κάνω, ασεβώ γιατί είναι για μια άλλη χρήση. Η Αγία Λαβίδα. Έτσι είναι και το σώμα, είναι για ιερή χρήση. Δεν μπορεί να είναι για ηδονιστική χρήση η οποία βυθίζει τον άνθρωπο περισσότερο στην εσωτερική σκλαβιά του. Αυτό έχω να πω.


– Να ρωτήσω κάτι Σεβασμιώτατε, το είπατε κάπως στην αποστροφή του λόγου σας, αλλά υπάρχει δυνατότητα πραγματικά ένας άνθρωπος μέσα του να έχει αυτήν την τάση;


Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Φυσικά, θα μπορούσε. Θα μπορούσε πάρα πολύ απλά να συνδυαστεί με φόβο, να μην είναι η τάση αυτόνομη, να εξαρτάται και από διάφορα. Ας πούμε .. είναι ένα κοριτσάκι και έχει έναν πατέρα θηρίο. Τρέμει να τον πλησιάσει. Του συμβαίνει να έχει και κάποιον άλλον στο σπίτι έτσι άγριο. Φοβάται το ανδρικό φύλο. Πηγαίνει στην αγκαλιά της μανούλας του και αρχίζει κι εκεί βρίσκει στοργή και χάδι και αρχίζει πιο πολύ να θέλει αυτό, ή αντίστοιχα ένα αγοράκι να εκθηλύνεται και μετά να αρχίσει να συνηθίζει, αυτό είναι ο εθισμός, και μετά έτσι να το αντιλαμβάνεται και αυτό να του γίνει η εμμονή. Το ερώτημα είναι πως θα μπορούσε να απελευθερωθεί. Εσείς δεν έχετε εμμονές; Εγώ έχω και μάχομαι εναντίον τους. Προστατεύομαι να μην μου δημιουργηθούν.


Απλά πραγματάκια. Είναι ένα φάρμακο που δεν θέλεις να το φας επειδή είναι πικρό. Άμα δοκιμάσετε πέντε δέκα φορές, μετά αρχίζετε και το θέλετε. Χάσατε την αρχική αίσθηση. Εντάξει αυτό είναι ένα πολύ απλό παράδειγμα. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβαίνει και δυστυχώς δημιουργείται ένα τεράστιο λόμπι, για άγνωστους σε μένα λόγους, το οποίο λόμπι προσπαθεί τώρα να επιβάλει αυτό μέσω νομοθετικών διαταγμάτων και γενικότερης παγκόσμιας αντίληψης. Πολιτικές, σχετικές. Να σου πω ένα παράδειγμα; Όταν η Σερβία, το 2012 αν δεν κάνω λάθος, βρισκόταν στην διαδικασία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ευρωπαϊκή ένωση πήγε να γίνει η παρέλαση των ομοφυλοφίλων στο Βελιγράδι και ξεσηκώθηκε εκεί ο κόσμος και την απαγόρευσε η κυβέρνηση. Και αμέσως διεκόπησαν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Όταν το 2014, αν δεν κάνω λάθος .. τον Σεπτέμβριο, επετράπη και 200 άτομα με επιτήρηση 6.000 αστυνομικών παρήλασαν στο Βελιγράδι, το Νοέμβριο ξανάρχισαν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Αυτό είναι πολιτική και στηρίζεται στα λεγόμενα ‘ανθρώπινα δικαιώματα’. Επίφαση. Είναι η καταστροφή του ανθρώπου.


Είναι πάρα πολύ ωραίο πράγμα ένας άνδρας να χαίρεται την ανδρική του φύση και να προσδοκά την ένωσή της με μια γυναίκα για να μπορέσει να ολοκληρωθεί και αντίστροφα. Και είναι τραγικό να το χάσει αυτό ξεγελασμένος σε ηδονές εντελώς σαρκικές χωρίς καμμία λογική, οι οποίες μάλιστα έχουν πολιτικά και παγκόσμια επιβληθεί.


– Πάνω σε αυτό ακριβώς που λέτε Σεβασμιώτατε. Έχουμε και ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα που συμπίπτει και με την περίοδο που εξεδόθη η υπουργική απόφαση. Τον Ιανουάριο του 2017 το National Geographic, αυτό το περιοδικό παγκοσμίου εμβέλειας, φιλοξένησε μία θεματολογία σχετικά με το φύλο και είχε μάλιστα και στο εξώφυλλο την φωτογραφία ενός παιδιού, που γεννήθηκε αγόρι αλλά πλέον συμπεριφέρεται σαν κορίτσι. Ένα παιδί 9 χρονών. Αυτό σαν γεγονός και η διαφημιστική του προβολή. Θεωρείτε ότι δημιουργείται μία τάση ρευστοποίησης του φύλου και ..


Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Εσείς τί πιστεύετε; Αυτό χρειάζονταν σήμερα οι κοινωνίες; Και αυτό το καημένο το πλάσμα αυτό χρειαζόταν; Δεν θα ήθελε μια αγκαλιά να μπορέσει αλλιώς να κατευθυνθεί; Πρώτο πρόβλημα, το ίδιο αυτό το αγοράκι το κοριτσάκι κι εγώ δεν ξέρω πως να το πω, γιατί το διάβασα όλο το τεύχος, πράγματι αυτό τελικά οδηγείται σε μία αποτυχία, σε μία δυστυχία. Αλλά το χειρότερο ποιό είναι; Οι αναγνώστες. Η αλλοίωση του φρονήματος των εκατομμυρίων αναγνωστών. Με αποτέλεσμα τελικώς να σου προκληθεί η διάθεση, σε κάποιους θα γίνει, να συμπεριφερθούν έτσι όχι επειδή έτσι είναι αλλά επειδή έτσι τους μπήκε η ιδέα. Είναι τραγικό.


Απ’ την άλλη μεριά κατηγορούν την Εκκλησία για σκληρότητα. Μπορεί να έχουν δίκιο, γιατί όντως υπάρχουν φαινόμενα σκληρής αντιμετώπισης τέτοιων εκτροπών. Αλλά, η Εκκλησία είναι μια μεγάλη αγκαλιά, η Εκκλησία έχει τη δυνατότητα [να βοηθήσει] τέτοιους ανθρώπους. Αρκεί να θέλουν, γιατί αυτό είναι άλλο ένα πρόβλημα, συνήθως αυτοί δεν θέλουν οι άνθρωποι. Όπως ο ψυχασθενής δεν θέλει να πάει στο γιατρό, δεν θέλει να πάρει φάρμακα, δεν είναι συνεργάσιμος στη θεραπεία του, οι πέριξ το θέλουν αυτός όχι. Αντίστοιχα κι εδώ, είναι πολύ δύσκολο αλλά αν κάποιος πολύ ταπεινά, και θα βοηθούσε κάτι εντελώς διαφορετικό, με πολύ κατανόηση να περιγράψει την κατάστασή του και θελήσει αυτός ο άνθρωπος μια βοήθεια, ε θα μπορούσε η Εκκλησία να του τη δώσει. Είναι πανεπιστήμιο διαχείρισης λογισμών, ένα, και διαχείρισης της Χάριτος του Θεού, δύο, το οποίο αποτελεί εμπειρία Της και όχι μόνο διδασκαλία Της.


Τι ωραία που θα ήτανε. Μα θα πει τώρα κάποιος: Ναι αλλά εγώ πήγα και με κυνήγησε ο παπάς. Κακώς. Δεν ήταν καλός ο παπάς. Για φανταστείτε όμως να βρεθείς σε έναν ιερέα, [να του] πεις: ΧΑΝΟΜΑΙ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ. Γιατί; Η μόνη περίπτωση είναι που χάνεται κανείς; Γεμάτος [ο κόσμος] από ανθρώπους που χάνονται. Κι εγώ κινδυνεύω να χαθώ και προσπαθώ να κρατηθώ μέσα σ’ όλη την Εκκλησία κι αν βρεθώ σε ανάγκη θα ζητήσω μια βοήθεια. Αυτή είναι η ομορφιά του εκκλησιαστικού δυναμικού. Μία τεράστια δύναμη η οποία πάει στην άκρη. Είτε κακο-εκπροσωπούμενη από τους ίδιους εμάς, είτε παρεξηγημένη και περιφρονημένη από τον ίδιο τον κόσμο, είτε αγνοούμενη επειδή δεν το ξέρουν. Της είναι πολύ δικό Της θέμα, το φύλο.


Εμείς δεν ολοκληρώσαμε στην Επιτροπή Βιοηθικής την επεξεργασία μας και παρά την πίεση που κι εγώ εσωτερικά αισθάνομαι να φτάσουμε κάπου, και πρέπει, θέλω να δώσω χρόνο κυοφορίας στον προβληματισμό γιατί είναι πολύ λεπτό θέμα. Είναι αυτονόητο, ή μάλλον, μέχρι σήμερα ήταν αυτονόητο. Σήμερα είναι εντελώς άλλη η αντίληψη περί του θέματος που επικρατεί, ακόμη και στον εκκλησιαστικό κόσμο. Έχουμε επηρεαστεί όλοι. Κι όμως είναι τόσο μεγάλο αυτό που πρέπει να βγει, που θέλει τον χρόνο του.


Κι εδώ θα έρθω και σε ένα άλλο πράγμα που πάλι είδα στη ‘Θεματική Εβδομάδα’. Τι διαφέρει ο άντρας απ’ τη γυναίκα μεταξύ των άλλων. Η γυναίκα έχει χρόνο, ο άντρας δεν έχει χρόνο, έχει βιασύνη, σπουδή. Πως φαίνεται αυτό; Η ανατομία της. Πρώτον κάθε μήνα θυμάται τι είναι, δεύτερον αν κυοφορήσει θέλει υπομονή, δεν πατάς το κουμπί και βγαίνει το μωρό. Ο άντρας, σπέρνει, φεύγει. Γι’ αυτό, τί γίνεται; Η αντρική φύση έχει δύναμη, η γυναικεία φύση έχει αντοχή, έχει ευαισθησίες, έχει αρετές χρόνου: υπομονή, μακροθυμία. Είναι στη φύση. Ε, αυτά είναι στοιχεία από τα οποία αγιάζεται, όπως και ο άντρας έχει άλλα που πρέπει να αγιάζεται. Το εργαστήριο λοιπόν του εξαγιασμού που είναι η Εκκλησία, παίρνει τον άντρα με αυτά τα στοιχεία που έχει, παίρνει μία γυναίκα .. Δεν μπορεί να κάνει τον άντρα γυναίκα και τη γυναίκα άντρα, τον καθένα αυτό που είναι και στο μέτρο που ο καθένας το έχει το κάθε χαρακτηριστικό.


Είναι πολύ ωραίο, είναι η σοφία του Θεού. Ίσως φαίνεται πάρα πολύ ωραία με τη δημιουργία του κόσμου, το σύμπαν. Έχω την εντύπωση ότι στη δημιουργία του ανθρώπου είναι μεγαλύτερη. Δεν ξέρω αν μπορώ να συγκρίνω, ή αν είναι ομορφότερη, αλλά έχει μία ιδιοφυία όλο το πράγμα και όλο αυτό στον άνθρωπο. Είναι η ιδιοφυής λειτουργία του εγκεφάλου, η λειτουργία των υπολοίπων οργάνων, ο συντονισμός όλων αλλά αυτό που λέγεται αναπαραγωγή, γέννηση του ανθρώπου, είναι μεγαλειώδες. Είναι πολύ σοφός ο Θεός, πρέπει και ο άνθρωπος να αντλήσει σοφία απ’ το Θεό και όχι υβριστικά να γίνει ανόητος. Αυτό εγώ καταλαβαίνω.


– Προηγουμένως μιλήσατε για την ομοφυλοφιλία και για να μην χάσουμε εντελώς το θέμα, υπάρχει μία ξεκάθαρη ερώτηση που κάνουνε, δύο βασικά, που έχουνε τεθεί ακόμη κι [από] νέους στο πανεπιστήμιο πολύ συχνά. Το πρώτο είναι ότι η Εκκλησία τί θεωρεί; Η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία; Διότι αν κάποιος έχει βιολογικά μέσα του και όχι από κοινωνικούς παράγοντες αυτήν την τάση, αν έχει θα μας πείτε κι εσείς ..


Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Μα σας τα ‘πα ότι είχα να πω, μην μου λέτε τώρα ‘τα βιολογικά’, με απογοητεύεις αγαπητέ μου σα να μην είπα τίποτε.


– Είπατε ότι ψάξατε αλλά ..


Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος: Δεν βρήκα τίποτε. Έχω το μεγάλο ερώτημα, αν είναι και η παιδοφιλία το ίδιο. Ή αν ξέρουμε την ετεροφυλία. Όχι, δεν θέλω να γίνω πιο παραστατικός αλλά θα σας πω λίγο, τί θα μπορούσε να είναι. Θα μπορούσε να είναι αμαρτία. Είναι αυτό που μιλάει ο Απόστολος Παύλος με πόνο ψυχής στην Προς Ρωμαίους Επιστολή. Ότι οι γυναίκες μετήλλαξαν την χρήση την κατά φύσιν, στο παρά φύσιν και οι άντρες .. με τους άντρες .. κάνανε την ασχημοσύνη, δηλαδή την ασέβεια στα σώματά τους, στην ψυχοσωματικότητά τους. Το να έχει κανείς μια τάση μπορεί να είναι ασθένεια που πρέπει να θεραπευθεί. Μπορεί να είναι αναπηρία που πρέπει και αυτή να δεχθεί μια θεραπευτική επέμβαση. Μπορεί να είναι, κάποιοι λένε ότι είναι ιδιαιτερότητα, τότε πρέπει να την κάνουμε σεβαστή. Μπορεί να είναι και αμαρτία -θα σου πω ένα απλό παραδειγματάκι- για την οποία πρέπει να κανείς να θεραπευθεί ψυχικά.


Εμείς στην Εκκλησία, ναι, πιστεύουμε στην ετεροφυλία, στην ετεροφυλικότητα, στην ιερότητά της. Όχι στην ηθική, στην ιερότητά της. Το να έχει έλξη ένας άντρας με μια γυναίκα το θεωρούμε φυσικό αλλά υπάρχει μία κατηγορία πραγμάτων, σχέσεων, που είναι αμαρτωλές κι εμείς τις δεχόμαστε σαν αμαρτωλές. Τι θα πει αμαρτωλή; Θα πει ότι καταργεί την ιερότητα της σχέσης. Εμείς λοιπόν λέμε ότι θα μπορούσε να έχει και έναν τέτοιον πειρασμό ένας άνθρωπος, τέτοια κίνηση εσωτερική. Και υπάρχουν και υποφέρουν τέτοιοι άνθρωποι και θα μπορούσα να σας πω και γιατί υποφέρουν. Γιατί το αντελήφθησαν, δεν το είπαν, το φοβήθηκαν, νοιώθανε ανασφαλείς, τους χτύπησε κάποιος από πάνω .. Όλο αυτό δημιουργεί εσωτερικούς προβληματισμούς, πνίγονται μέσα και βγάζουν έναν άνθρωπο που δεν αντέχει τον εαυτό του. Γι’ αυτό δεν τον αντέχει. Ε, να η αποστολή της Εκκλησίας εδώ. Αντί να του πει αν είναι ή δεν είναι αμαρτωλός, να τον ελευθερώσει και αυτό δεν θα γίνει από τη μία στιγμή στην άλλη διότι είναι κάτι που βαθιά έχε μπει μέσα και ό,τι μπαίνει και ψυχολογικά χαράσσεται στο πρόσωπο του ανθρώπου, στην ψυχή του, θέλει κόπο, θέλει υπομονή, θέλει προσευχή, θέλει ταπείνωση, θέλει αγάπη, θέλει σεβασμό για να μπορέσει να εκριζωθεί. Και γίνεται. Εγώ έχω ζήσει και ζω.


Τι είναι αμαρτία; Το να αρχίσεις μετά και να πέφτεις στην πράξη και να ασεβείς στο ναό του Αγίου Πνεύματος που είναι το σώμα μας. Είναι ναός της ψυχής. Μα είναι ιερό. Εγώ ας πούμε την Αγία Τράπεζα δεν μπορώ να Την χρησιμοποιήσω σαν τραπέζι για να φάω γιατί η χρήση Της είναι ιερή. Το Άγιο Ποτήριο, σαν ιερέας αν με δείτε να πηγαίνω να ανοίγω τη βρύση και να πίνω νερό, δεν δικαιούμαι να το κάνω, ασεβώ γιατί είναι για μια άλλη χρήση. Η Αγία Λαβίδα. Έτσι είναι και το σώμα, είναι για ιερή χρήση. Δεν μπορεί να είναι για ηδονιστική χρήση η οποία βυθίζει τον άνθρωπο περισσότερο στην εσωτερική σκλαβιά του. Αυτό έχω να πω.


[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ..]


Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ

Πηγή: https://xfd.gr

Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.gr