Δεν πάνε πολλά χρόνια που όλος αυτός ο τοξικός βάλτος με την αποφορά δρωτσίλας γυμναστηρίου και βοθρίλας στρατώνα ήταν ενας ενιαίος βιότοπος ποσοστών “πίσσας και νικοτίνης”, με τις άπειρες εμφύλιες αρχηγομανογενείς υποδιαιρέσεις του να δίνουν σήμερα το άλλοθι στον Άδωνι και το Βορίδη να παρθενοράβει το παρελθόν του.
Ιδια μήτρα τους γέννησε όλους, αυτή του Δοσιλογικού Αντικομμουνισμού, και τώρα ο Φρεντυ Κρούγκερ της πιό βαθιάς εμφυλιακής δεξιάς, αυτός ο”bastard son of a thousand maniacs” δοσίλογων, γερμανοτσολιάδων και συνεργατών, ακονίζει τα μεταλικά του νύχια για να στοιχειώσει όνειρα και να πάρει εκδίκηση. Εκδίκηση για όλα τα χρόνια που η “ιστορική νίκη” του ήταν πικρή, γιατί ήταν η νίκη του Άδικου.
Το βλέπεις στη εκφορά του λόγου του Παρακοιμώμενου Φαήλου και του υπόλοιποι εθνικόκαυλου λουμπεναριού που συντρόφευε το Σαμαρά στη Μακρα Εξορία στην Πολιτική Έρημο που τον είχε στείλει το “γαμώ-το-κεφάλι-μου-μαλάκα” στις αρχές της δεκαετίας του 90. Φάτσες που εύκολα τις φαντάζεσαι να πηδάνε κατσίκες για χόμπυ, βγάζουν ενα 24/7 κόμπλεξ προς “τους θολοκουλτουριαραίους” που είναι για το μπετόν-αρμέ μυαλό τους η Αριστερά. Απειλούν. Τσαμπουκαλεύονται. Ρεύονται τις σκέψεις τους και κλάνουν μανιφέστα Περήφανης Μαγκιάς αλλά πάντα έτοιμοι να κάνουν άλλη μια τούμπα μόλις το διατάξει η Τρόικα.
Γιατί μόνο έτσι, μόνο τώρα, που το σύστημα τραπεζοκλεπτών και εφοπ-ληστών χρειάζεται μαντρόσκυλο για να κρατήσει το κοπάδι σε τάξη, “οι μούτσοι που γαμούσαμε γίναν καπεταναίοι” και θεωρούν οτι θα “παρουν την ιδεολογική ρεβάνς”.
Και ό,τι και να κάνουν, θα ξανανικηθούν. Ακόμα και αν επιβληθούν και πάλι με Σιδερένα Ισχύ πάλι θα είναι ηττημένοι. Γιατί είναι σάπιες ψυχές, χωρίς περηφάνια γι αυτό που είναι και χωρίς χαρά γι αυτό που κάνουν. Είναι τόσο περήφανοι για την ιδεολογία τους, που με κάθε ευκαιρία την αρνούνται. Είναι τόσο εμφορούμενοι απο πνεύμα αφοσίωσης και αυταπάρνησης στην Ιδέα, που με την πρώτη στραβή δίνουν ο ενας τον άλλο κι όλοι μαζί δε μαζεύονται ούτε πενήντα για αλληλοενίσχυση των εκπεσόντων συντρόφων τους.
Μόνη πρότασή τους, η Κατεδάφιση. Μοναδικό πλάνο τους, που το υπερασπίζονται με περηφάνια, είναι πόσους περισσότερους θα απολύσουν, πόσα περισσότερα πράγματα θα κλείσουν, πόσα λουκέτα θα βάλουν και πόσες δομές προστασίας θα κατεδαφίσουν. Πόσες Πορσε θα βγάλουν για το νταβά τους στήνοντας το δικό μας κώλο, τσατσάδες σε μπουρδέλο που όμως “έχτιζε παρθενώνες οταν οι άλλοι μαζεύαν βελανίδια’
Κι εσύ ακόμα πιστεύεις οτι “μας σώσανε απ’ τα χειρότερα” “μας κρατήσανε στην Ευρώπη” και “αν έρθει η Αριστερά θα ναι χειρότερα”;
Τότε νιώσε περήφανος-σε νικήσανε αυτοί που ούτε στον εαυτό τους δεν πιστεύουνε-αλλά τους πιστεύεις εσύ, τόσο λάθος του Δαρβίνου.
Αν όχι, κόψε τις μαλακίες, τις απεργοσπασίες, τα “ευτυχως που εχω ακόμα δουλειά εστω και για ψίχουλα”, κόψε τα ληγμένα οτι “στις πορείες κατεβαίνουν οι αλήτες”, χώσ’τους στον κώλο τις εξισώσεις “αντιμνημονιακοί κι εσείς αντιμνημονιακοί κι οι φασιστες”, χόρεψε στον τάφο της “θεωρίας των δύο άκρων”.
Σεβάσου τον εαυτό σου. Αλλιώς έγινες Αυτοί και δεν το χεις πάρει καν χαμπάρι.
Ανάρτηση από: http://derveniotis.wordpress.com
