Οι διαπραγματεύσεις στην Γενεύη μπορεί να απέτυχαν. Να μην οδήγησαν στην «λύση» του Κυπριακού. Αλλά η προσπάθεια – λυσσαλέα θα λέγαμε – των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των υποτακτικών τους σε Ελλάδα-Κύπρο για να κλείσει το ζήτημα, να λυθεί το «πρόβλημα» δεν έχουν σταματήσει ούτε λεπτό.
Μπορεί η θέση και στάση της κυβέρνησης της Αθήνας – αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων και κατάργηση των συνθηκών εγγύησης – τακτικά να αποδείχτηκε σωστή και να έβαλε φρένο στις τουρκικές απαιτήσεις, αλλά δεν είναι αρκετή διότι:
Πρώτον όπως παραδέχτηκε και ο υπ. Εξωτερικών μας κ. Ν. Κοτζιάς η λύση να φύγουν τα στρατεύματα «Δεν αρέσει σε πολλούς αυτό και για αυτό κάθε φορά που υπάρχει μια συνάντηση για την Κύπρο, κατηγορούν εμένα που εκπροσωπώ αυτή τη γραμμή, η οποία είναι η γραμμή της ελληνικής κυβέρνησης σε συνεννόηση με τους Κυπρίους», διευκρινίζοντας μάλιστα ότι «Δεν είναι μόνο η τουρκική πλευρά, υπάρχουν και άλλοι διεθνείς παράγοντες που θεωρούν ότι είναι καλό να υπάρχει κάποια είδους κατοχή στην Κύπρο γιατί τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με αυτά των Τούρκων»[1] Η απερχόμενη ηγεσία των ΗΠΑ μέχρι τελευταία στιγμή αγωνιά για την λύση του κυπριακού, δηλαδή για τον τελειωτικό ενταφιασμό του. Έτσι ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζό Μπάϊντεν, σε τηλεφωνική επικοινωνία του με τον πρωθυπουργό μας κ. Αλ. Τσίπρα προχτές 18/1, επικεντρώθηκε «στις περιφερειακές εξελίξεις και ειδικότερα στις εξελίξεις στο Κυπριακό». Όπως μας ενημερώνει το ίδιο το γραφείο του κ. Τσίπρα «Στο πλαίσιο αυτό, ο Πρωθυπουργός υπογράμμισε την προσήλωση της Ελλάδας στις συνομιλίες για εξεύρεση δίκαιης και βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό, στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, χωρίς εγγυήσεις και κατοχικά στρατεύματα και προς όφελος του συνόλου του κυπριακού λαού». Πιο λεπτομερής ο «Διάλογος» του ΑΚΕΛ μας πληροφορεί [2] πώς ο Τζο Μπάιντεν υποσχέθηκε ότι θα συνεχίσει να είναι στη διάθεση των ηγετών των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο ακόμη και μετά την ολοκλήρωση της θητείας του!! Σε γραπτή δήλωση του ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου γράφει πως «ο αντιπρόεδρος εξήρε το θάρρος και την αποφασιστικότητα και των δύο ηγετών,(σ.σ. Αναστασιάδη-Ακιντζί) που είχαν ως αποτέλεσμα την ιστορική πρόοδο που σημειώθηκε μέχρι σήμερα στις συνομιλίες για τη διευθέτηση». Επίσης ο κ. Μπάιντεν «εξέφρασε την ελπίδα όπως η δυναμική στις συνομιλίες συνεχιστεί και υποσχέθηκε να συνεχίσει να παραμείνει στη διάθεση των ηγετών, ακόμη και μετά την ολοκλήρωση της θητείας του»(τελειώνει σήμερα).
Δεύτερον όπως σωστά είπε και ο Τζό Μπάϊντεν – αυτό δηλαδή που και οι ΗΠΑ, Αγγλία, Τουρκία πάσχιζαν και αποδέχτηκε και ο Ν. Αναστασιάδης – και οι δύο είναι ηγέτες των «κοινοτήτων τους». Δεν είναι ο ένας πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο άλλος της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Αλλά και ο ένας και ο άλλος είναι πλέον ισότιμοι ηγέτες δύο ισότιμων εθνικών κοινοτήτων!! Ενώ λοιπόν ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος διακήρυσσε, στο γνωστό και ιστορικό διάγγελμα του για το δημοψήφισμα του σχεδίου Ανάν, ότι «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα», ο κ. Ν. Αναστασιάδης δεν έχει κανένα προσωπικό πρόβλημα να υποβιβάσει την Κυπριακή Δημοκρατία, της οποίας είναι σήμερα Πρόεδρος στο επίπεδο κοινότητας.
Ήδη στην Κύπρο έχει αποκαλυφθεί ο καταστρεπτικός ρόλος στην «λύση» του Κυπριακού. Γι αυτό ο «δικός» του, φιλικός τύπος έχει φτάσει στο σημείο να τον καλεί να παραιτηθεί. Η «Σημερινή» (15 Ιανουαρίου) στο κύριο άρθρο της έχει τίτλο «ΟΦΕΙΛΕΙ να παραιτηθεί ΤΩΡΑ!»:
«Ο εκάστοτε Πρόεδρος ορκίζεται να υπερασπίζεται την ανεξαρτησία, την κυριαρχία, την ακεραιότητα και την ελευθερία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διακαής επιθυμία και έννομη αξίωση των Ελλήνων της Κύπρου είναι η απαλλαγή από τον τουρκικό ζυγό και η απελευθέρωση της πατρίδας μας διά της εξεύρεσης μιας, ευρωπαϊκών προδιαγραφών, λύσης, που να στηρίζεται στις αρχές, αξίες, δημοκρατικά θέσμια και θεμελιώδεις ελευθερίες και δικαιώματα, που αποτελούν το πανίσχυρο θεμελίωμα της Ευρώπης, στην οποία ανήκουμε.
Ο Ν. Αναστασιάδης εξελέγη στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας με ασυγκράτητες διακηρύξεις και βροντερές δεσμεύσεις προς κόμματα και προς τους πολίτες. Δεσμεύτηκε να απορρίψει τις συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ. Δεσμεύτηκε να διεκδικήσει απαλλαγή από τις τουρκικές εγγυήσεις, αποχώρηση όλων των κατοχικών στρατευμάτων και όλων των εποίκων. Δεσμεύτηκε ότι δεν θα αποδεχόταν ποτέ ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα. Δεσμεύτηκε ότι δεν θα αποδεχόταν ποτέ πενταμερή για το Κυπριακό, που εδώ και 42 χρόνια η Τουρκία και οι υποτελείς της αξιώνουν ανένδοτα. Δεσμεύτηκε να μη φέρει λύση παρόμοια με το σχέδιο Ανάν που ο ίδιος, με εκφοβισμούς και εκβιασμούς, επέμενε το 2004 να το μπήξει στον κυπριακό λαό. Δεσμεύτηκε έναντι κομμάτων και των πολιτών ότι θα εργαζόταν για λύση που θα λειτουργούσε, θα άντεχε στον χρόνο και, προπάντων, θα ανταποκρινόταν στις ανησυχίες και στις νόμιμες αξιώσεις των Ελλήνων για ασφάλεια και ελευθερία. Δεσμεύτηκε πως οι ώμοι του ενός δεν μπορούσαν να αντέξουν το βάρος μιας απόφασης για λύση. Δεσμεύτηκε ότι, τουλάχιστον στο Κυπριακό, θα προδιαβουλευόταν, θα συνδιαβουλευόταν με τους εθνικούς συμβούλους και όλοι θα συναποφάσιζαν περί του πρακτέου. Δεσμεύτηκε ότι θα έκτιζε ενότητα λαού και ηγεσίας. Δεσμεύτηκε ότι θα επέστρεφαν τουλάχιστον 100.000 πρόσφυγες.
Εξαπάτησε τους πάντες! Κόμματα και πολίτες. Αναίρεσε με απίστευτη ανευθυνότητα όλες τις δεσμεύσεις του. Γελοιοποίησε και κατήργησε όλες τις κόκκινες γραμμές που, για 42 χρόνια, οι προκάτοχοί του δεν διανοήθηκαν να παραβιάσουν. Εψεύσθη ασύστολα, αδίστακτα και ξεδιάντροπα κατ’ επανάληψιν. Συμπεριφέρθηκε και συμπεριφέρεται με ανακόλουθο τρόπο και πολιτικά ασύγγνωστη, αχαρακτήριστη και φονική επιπολαιότητα. Κατήντησε ο πιο αναξιόπιστος, ανεπαρκής και ανάξιος Πρόεδρος από κτίσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και στο δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου 2016, ενσυνείδητα υπετάγη χωρίς αντίσταση και χωρίς αντάλλαγμα, στους Τούρκους. Δήθεν για να συνεχιστεί ο διάλογος. Και επειδή, τάχα, ο σουλτάνος θα προσαρτούσε τα κατεχόμενα.
Αποδέχτηκε όλους τους όρους των Τούρκων και ειδικά τη σύγκληση πενταμερούς, που για 42 χρόνια ήταν απροσπέλαστη κόκκινη γραμμή για την ελληνική πλευρά. Για ένα και πλέον μήνα, με τη συνεπικουρία των Ι. Κασουλίδη, Αβ. Νεοφύτου, Κυβ. Εκπροσώπου και συναγερμικών αξιωματούχων, ο Ν. Αναστασιάδης περίπαιζε βάναυσα τους πολίτες ότι, «πολυμερής» θα είναι η διάσκεψη της 12ης Ιανουαρίου στη Γενεύη. Και ότι «αδιαμφισβήτητα» η Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι παρούσα…
Οι πολίτες δεν εξέλεξαν τον Ν. Αναστασιάδη ως Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για να την καταλύσει και να την παραδώσει στην Τουρκία. Οι πολίτες δεν τον εξουσιοδότησαν να αποδεχτεί τους τουρκικούς όρους που, αφεύκτως, οδηγούν στην τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση της Κύπρου. Οι πολίτες δεν τον εξουσιοδότησαν να μετατρέψει ένα ευρωπαϊκό κράτος σε τουρκικό προτεκτοράτο. Οι πολίτες δεν τον ανέδειξαν στην Προεδρία του κράτους για να παραδώσει κοινότητα υπό εξαφάνιση. Προπάντων, δεν τον εξουσιοδότησαν ποτέ να μεταβεί στη Γενεύη για να διαπραγματευτεί με τουρκικούς όρους την τουρκοποίηση του κυπριακού Ελληνισμού.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, ο Ν. Αναστασιάδης δεν έχει άλλη επιλογή παρά να υποβάλει, έστω και σήμερα, την παραίτησή του, να προσφύγει πάραυτα στη λαϊκή ετυμηγορία για να διαπιστώσει αν οι πολίτες εγκρίνουν και αν τον εξουσιοδοτούν να καταλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και να τους μετατρέψει σε γιουσουφάκια του σουλτάνου Ερντογάν».
Η ίδια εφημερίδα στο σημερινό (20/1) κύριο άρθρο: «Η Κυπριακή Δημοκρατία κινδυνεύει από ελληνικά χέρια» της επανέρχεται
«Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ο βράχος απέναντι στην κατοχή. Η Κυπριακή Δημοκρατία άντεξε σε ένα τουρκικό πραξικόπημα (1963), άντεξε σε ένα χουντικό πραξικόπημα, άντεξε σε μία βάρβαρη εισβολή, άντεξε σε μία διεθνή συνωμοσία με συμμετοχή Κυπρίων πολιτικών και κομμάτων για την κατάλυσή της (σχέδιο Ανάν), άντεξε σε απειλές, υπονομεύσεις και θα αντέχει και θα επιβιώνει για πάντα.
«Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ο βράχος απέναντι στην κατοχή. Η Κυπριακή Δημοκρατία άντεξε σε ένα τουρκικό πραξικόπημα (1963), άντεξε σε ένα χουντικό πραξικόπημα, άντεξε σε μία βάρβαρη εισβολή, άντεξε σε μία διεθνή συνωμοσία με συμμετοχή Κυπρίων πολιτικών και κομμάτων για την κατάλυσή της (σχέδιο Ανάν), άντεξε σε απειλές, υπονομεύσεις και θα αντέχει και θα επιβιώνει για πάντα.
Η Κυπριακή Δημοκρατία κινδυνεύει μόνο, εάν βρεθούν ελληνικά χέρια να υπογράψουν τη διάλυσή της. Κινδυνεύει από όσους αποδέχθηκαν το σχέδιο Ανάν για διάλυσή της, όσους την υπονόμευσαν με διεθνείς καταγγελίες εναντίον της, από όσους απεργάζονται σήμερα λύση η οποία την καταργεί.
Η Κυπριακή Δημοκρατία κινδυνεύει από χέρια ελληνικά, από χειρισμούς και αυτοδικαιώσεις κομμάτων και πολιτικών. Κινδυνεύει από τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος βαρύνεται με το στίγμα της αποδοχής της διάλυσής της μέσω του σχεδίου Ανάν. Κινδυνεύει από τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος την κατήγγειλε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Κινδυνεύει από τον Νίκο Αναστασιάδη και τις ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ που προκειμένου να αυτοδικαιωθούν και να απαλλαγούν από στίγματα, ή να δικαιώσουν καταστροφικές φιλοσοφίες των κομμάτων τους έχουν αποδυθεί σε απεγνωσμένη προσπάθεια με στόχο: Να διαλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία χάριν μίας λύσης τουρκικών προδιαγραφών, η οποία θα καταρρεύσει από τις πρώτες ημέρες και θα αφήσει τον κυπριακό λαό χωρίς κράτος και χωρίς στήριγμα.
Η Τουρκία σε συνεργασία με τους δυτικούς φίλους της προέβη σε συνεχείς βίαιες προσπάθειες διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επέτυχε να θέσει υπό την κυριαρχία της κυπριακό έδαφος. Επέτυχε να δημιουργήσει ένα παράνομο μόρφωμα στα κατεχόμενα εδάφη. Αλλά απέτυχε να διαλύσει το κυπριακό κράτος. Μετά τις συνεχείς αποτυχίες της και αφού το κυπριακό κράτος αποδείχθηκε βράχος στα επεκτατικά της σχέδια, αποφάσισε να επενδύσει σε πολιτικά μέσα και σε ελληνοκύπριους πολιτικούς και κόμματα.
Αυτή η επένδυση φαίνεται σήμερα να αποδίδει. Οι σημερινοί κυβερνώντες και το ΑΚΕΛ, αναβάθμισαν εθελουσίως και ενσυνειδήτως το ψευδοκράτος, ο Πρόεδρος αποκαλεί την Κυπριακή Δημοκρατία «Ελληνοκυπριακή Δημοκρατία την οποία πρέπει να ξεχάσουμε», οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, δηλώνουν πως δεν θα δεχθούν ποτέ κράτος μισό ελληνικό -δηλαδή την Κυπριακή Δημοκρατία- και πάνω απ' όλα συμμετέχουν σε μία κοινή πορεία με στόχο τη νομιμοποίηση του ψευδοκράτους και τη μετεξέλιξή του σε «τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος», με εξουσίες χωριστού κράτους και με μία χαλαρή σύνδεση με την κεντρική κυβέρνηση.
Η Κυπριακή Δημοκρατία διαλύεται και στην πραγματικότητα και στην ουσία μετατρέπεται σε συνομοσπονδία κάτω από μία κατ' επίφαση ομοσπονδία.
Η Κυπριακή Δημοκρατία άντεξε Αρμαγεδδώνες. Απέτυχαν να την διαλύσουν Τουρκία, ελληνική χούντα, δύο πραξικοπήματα, μία εισβολή, αγγλοαμερικανικές συνωμοσίες. Σήμερα κινδυνεύει από τους διαχειριζομένους την τύχη της και από όσους ενώ έδωσαν όρκο να υπερασπιστούν την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της, ετοιμάζονται να την διαλύσουν και να καταστήσουν την Τουρκία νόμιμο επικυρίαρχο.
Αυτή είναι η αλήθεια και τα άλλα όλα είναι προπετάσματα καπνού, πίσω από τα οποία προσπαθούν να αποκρύψουν τους πραγματικούς στόχους τους οι σημερινοί ηγέτες...»
Η κατάσταση από πλευράς κυπριακής ηγεσίας είναι λοιπόν άκρως ανησυχητική. Είναι επικίνδυνη. Ο κ. Αναστασιάδης συμπεριφέρεται ως ηγέτης της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Έχει φροντίσει να ξεχάσει ότι το Κυπριακό «πρόβλημα» δεν είναι αυτό της «ειρηνικής», δίκαιης και βιώσιμης συνύπαρξης δύο «κοινοτήτων». Αλλά της βίαιης και δόλιας παρεμπόδισης της πλειοψηφίας των κατοίκων του νησιού – δηλαδή του συντριπτικού 82% - να αποφασίσουν για το μέλλον τους. Στο όνομα των δικαιωμάτων της μειοψηφίας που κάποτε, μέχρι δηλαδή το 1878, αποτελούσε την κυρίαρχη εθνική ομάδα η οποία ήταν αυτή που εκμεταλλευότανε και καταπίεζε την υποτελή ελληνική πλειοψηφία. Και που την επανέφερε στο «παιχνίδι» η δόλια Αγγλική αποικιοκρατική / ιμπεριαλιστική πολιτική, προκειμένου να κρατήσει την Κύπρο στην αλυσίδα των αποικιοκρατικών/ ιμπεριαλιστικών βάσεων της.
Όποιος το ξεχνάει αυτό, όποιος προσποιείται πώς δεν θυμάται ότι τον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου για Αυτοδιάθεση-Ένωση [συνέχεια πολλών αγώνων τους για την απελευθέρωση τους – τελευταίος εκείνος των Οκτωβριανών του 1931] τον καταπρόδωσε με τις επαίσχυντες Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου το πολιτικό σύστημα της υποτέλειας των Αθηνών (τις είχαν υπογράψει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ευάγγελος Αβέρωφ), ασφαλώς δεν κατανοεί ούτε την φύση του προβλήματος αλλά ούτε και ποια πρέπει να είναι η λύση. Που τώρα παρουσιάζεται πρωτίστως ως αντικατοχικός αγώνας, ως απομάκρυνση των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων [και των αγγλικών βάσεων μια και ανήκουν στην χώρα αποικιοκράτη της Κύπρου], με προοπτική για βιώσιμη λύση την διοργάνωση ενός δημοψηφίσματος έκφρασης της θέλησης του λαού για το μέλλον του. Τι θέλει δηλαδή: Ανεξαρτησία-Αυτοδιάθεση που να περιλαμβάνει και το δικαίωμα της Ένωσης της πλειοψηφίας με την μητέρα-πατρίδα ή όχι. Ένα δημοψήφισμα βεβαίως στο οποίο δεν θα μπορούν να αποφασίσουν όσοι παράνομα μεταφέρθηκαν από την Τουρκία στην Κύπρο μετά το 1974.
Από την άποψη αυτή είναι τώρα πια απαράδεκτη η οποιαδήποτε συνέχιση συνομιλιών για την λύση του Κυπριακού – όπως απαράδεκτη είναι και η προτεινόμενη λύση της Διζωνικής-Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που κάκιστα αποδέχτηκε ο Μακάριος. Αν κάποιος πρέπει να οργανωθεί ως κράτος σε ομοσπονδιακή βάση αυτή είναι η Τουρκία. Γιατί εκτός από τους Κούρδους η υπόλοιπη «καθαρότητα» της οφείλεται στην γενοκτονία των Αρμενίων και μιας σειράς άλλων εθνοτήτων – πλην των Ελλήνων της Μ. Ασίας, της Κωνσταντινούπολης και του Πόντου. Αυτά πότε και που οι κυβερνήσεις των Αθηνών τα υπενθυμίζουν στους Διεθνείς Οργανισμούς και τα διάφορα fora;
Στο πλευρό του Ν. Αναστασιάδη σταθερά, εκτός από το κόμμα του, το ΔΗΣΥ, το ΑΚΕΛ και διάφοροι μικροί κύκλοι ενδοτικοί και πάσχοντες από το σύνδρομο της Βρισηίδας: ανανικοί και τάχαμου «διεθνιστές». Όλοι αυτοί παρουσιάζονται ως οπαδοί της «λύσης». Της «επανένωσης» της «κοινής πατρίδας». Δεν μας λένε, όμως, τίποτα για ποια λύση μιλάνε. Για ποια «κοινή» πατρίδα μιλάνε[3].
Έχουνε απόλυτο δίκιο και πολύ σωστά έπραξαν τα υπόλοιπα κόμματα – και με κοινή δήλωση τους θεώρησαν απαράδεκτες τόσο τις υποχωρήσεις Αναστασιάδη, όσο και χωρίς κανένα νόημα την συνέχιση των διαπραγματεύσεων και γι αυτό αποφάσισαν να μην παραστούν στις συνομιλίες της Γενεύης.
Από την πλευρά της κυβέρνησης των Αθηνών και του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου φαίνεται σταθερή η θέση να μην υπάρχουν στην Κύπρο στρατεύματα κατοχής και η λύση να είναι ομοσπονδιακή και όχι συνομοσπονδιακή[4]. Αν αυτή η θέση κρατηθεί σταθερά μέχρι τέλους δεν πρόκειται να έχουμε «λύση», δηλαδή τέλειο ξεπούλημα, της Κύπρου. Μετά μάλιστα τις δηλώσεις όχι μόνο του νέου Σουλτάνου Ρ. Ταγίπ Ερντογάν αλλά και του συμβούλου του Γιγίτ Μπουλούτ :
«Πώς πήραμε πίσω την Κύπρο; Με το αίμα που έχυσαν οι ήρωές μας την πήραμε. Εάν κάποια χώρα της Ε.Ε. θέλει να πάρει την Κύπρο και δεχθεί να πληρώσει το ίδιο τίμημα, ιδού, εκεί είναι η Κύπρος, ας πάει. Εκείνοι που ονειρεύονται με επιτραπέζια παιχνίδια να χωρίσουν από την πατρίδα Τουρκία την Κύπρο, την οποία πήραμε με το αίμα των ηρώων μας, τότε ας έρθουν αν είναι έτοιμοι να πληρώσουν το ίδιο τίμημα. Μην εμπιστεύεστε ούτε τις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο, ούτε τη λογική της βασίλισσας, ούτε τα παιχνίδια της Ε.Ε., ούτε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που στέγασε τους τρομοκράτες, ούτε εκείνους που αναθρέψαμε στην Τουρκία. Κάθε εκατοστό της Κύπρου που ποτίστηκε με το αίμα ηρώων θα το δώσουμε μόνο με αντάλλαγμα αίμα… Δεν θα δώσουμε σπιθαμή γης ούτε στην Ανατολία, ούτε νοτιο-ανατολικά, ούτε στη Μεσόγειο, ούτε στη Μαύρη Θάλασσα. Αν κάποιος θελήσει να πάρει την Κύπρο, ο μόνος τρόπος είναι να δώσει το αίμα του για κάθε εκατοστό γης, όπως έδωσαν οι ήρωές μας…Η Κύπρος είναι χώμα τουρκικό και, αν δεν πεθάνουμε όλοι μας, η Κύπρος θα συνεχίσει να είναι χώμα τουρκικό. Όποιος ονειρεύεται την Κύπρο, θα σπάσει τα μούτρα του, αυτό είναι το μόνο βέβαιο.
Στην προσπάθεια να κατακτηθεί η Τουρκία, αυτοί που ονειρεύονται να τερματίσουν την ύπαρξη της τουρκικής σημαίας και του λαβάρου στην Κύπρο, το οποίο αποτελεί τη μεγαλύτερη ένδειξη και το σύμβολο της ύπαρξής μας στη Μεσόγειο, θα απογοητευτούν. Αν έχετε τη δύναμη και το θάρρος, μπορείτε πληρώνοντας το τίμημα να πάρετε την Κύπρο που πληρώσαμε με το αίμα του κάθε ήρωά μας».
Δεν υπάρχει ούτε ένα χιλιοστό εδάφους για οποιεσδήποτε συνομιλίες και διαπραγματεύσεις σε οποιοδήποτε επίπεδο: τεχνοκρατών ή πολιτικών ηγετών. Ένα ερώτημα που δεν μπορεί εύκολα να απαντηθεί από εδώ είναι πως μπορεί η Αθήνα να εμπιστεύεται τον Αναστασιάδη στις συνομιλίες και διαπραγματεύσεις. Το η Κύπρος αποφασίζει και η Αθήνα στηρίζει δεν μπορεί να ισχύει τυφλά. Όταν μάλιστα ο πρόεδρος της Κύπρου ανοιχτά πια βάλλεται για τις πρακτικές του, αμφισβητείται η ειλικρίνεια και εντιμότητα του, ακόμα και εάν είναι σε κατάσταση να συζητάει λόγο γνωστών αδυναμιών του προς το ποτό.
Τελευταίο αφήσαμε το σπουδαιότερο: την ανάγκη κινητοποίησης και παρέμβασης του λαού στην Κύπρο και στην Ελλάδα.
Στην Κύπρο θα πρέπει τα 5 κόμματα που έχουν συμπήξει την γνωστή κίνηση κατά πολιτικής Ν. Αναστασιάδη και συνεργατών, να περάσουν από την διοργάνωση ημερίδων, κοινών συνεντεύξεων και δηλώσεων σε κινητοποίηση του λαού και οργάνωση σχετικών ανοιχτών εκδηλώσεων. Στην Ελλάδα, δυστυχώς ακόμα βρισκόμαστε σε ένα προ-στάδιο διαφώτισης και ενημέρωσης του πάσχοντος λαού μας με στόχο βεβαίως και την δική του κινητοποίηση στο πλάι των αδελφών Κυπρίων που αντιμετωπίζουν τις ίδιες απειλές και κινδύνους όπως όλο το ελληνικό έθνος.
«Στο πλαίσιο της υπεράσπισης των Εθνικών μας Δικαίων» όπως είπε στην προαναφερόμενη ομιλία του και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος!
[1] βλ. Συνέντευξη του σε ειδησεογραφικό τηλεοπτικό σταθμό Euronews (16/1/2017)
[2] 20 Ιανουαρίου 2017 http://dialogos.com.cy/blog/bainten-elpizo-na-sinechisti-i-dinamiki-stis-sinomilies-gia-to-kipriako/#.WIHXiLlIIwA
[3] Η κ. Κατερίνα Ζορμπά (ΠΟΛΙΤΗΣ 20-1-17) γράφει: «Καθαρό το μέτωπο λύσης και μη λύσης», υποστηρίζοντας – μετά το σχέδιο Ανάν – κάθε λεξούλα του αυτοκαταργούμενου Προέδρου κ. Ν. Αναστασιάδη, αραδιάζοντας τις γνωστές ανοησίες όλης συνομοταξίας των τουρκο-ιμπεριαλιστο- προσκυνημένων. Από κοντά και το σταθερά αντιιμπεριαλιστικό ΑΚΕΛ. Έτσι που πολύ σωστά λέγεται και γράφεται πώς έχουμε να κάνουμε στην Κύπρο με το ΔΗΣΑΚΕΛ (ΔΗΣΥ+ΑΚΕΛ).
Για το όλο επιχείρημα της «Κοινής Πατρίδας» βλ. Λ. Ριζάς «Η «κοινή πατρίδα» στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού» 10/10/2007 http://www.monthly-review.gr/antilogos/greek/diktuo/arxeio_sxoliwn/fullstory_html?obj_path=docrep/docs/diktuo/20071010_02/gr/html/index
[4] βλ. Ομιλία Πρ. Παυλόπουλου κατά την εκδήλωση μνήμης και τιμής για την συμπλήρωση 40 χρόνων από την εκδημία του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Μακάριου Γ’ (Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017) και ανακοίνωση γραφείου πρωθυπουργού για περιεχόμενο τηλεφωνικής συνομιλίας με Τζό Μπάϊντεν, καθώς και συνέντευξη Ν. Κοτζιά παραπομπή 1.
Ανάρτηση από: https://istrilatis.blogspot.gr
