Του Γιώργου Παπαδόπουλου - Τετράδη
Αναρωτιέται κανείς, «μα δεν υπάρχει πολιτικός και νομικός κόσμος να δει το προφανές»; Από πότε το νόμιμο μετρητό χρήμα δεν αναγνωρίζεται ως χρήμα; Από πότε οι ΙΔΙΕΣ νόμιμες αποδείξεις έχουν διαφορετική φορολογική μεταχείριση;! Και από πότε τιμωρείται έμπρακτα η χρήση του νόμιμου μετρητού και των νόμιμων αποδείξεων με τη φορολογική επιβάρυνση αυτών που τα χρησιμοποιούν;
Η απόφαση της κυβέρνησης, που δημοσιεύτηκε προχτές στο ΦΕΚ και περιγράφει το πώς χτίζεται το αφορολόγητο είναι νομικά στον αέρα. Παραβιάζει σαφώς την αρχή της αναλογικότητας σε πρώτη εκτίμηση. Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι το κράτος δίνει το δικαίωμα σε όλους τους πολίτες να χρησιμοποιούν τα τραπεζογραμμάτια, δηλαδή τα μετρητά, για όλες τις συναλλαγές. Επομένως, τα αναγνωρίζει ως μέσο νόμιμης συναλλαγής.
Το ίδιο κράτος επιβάλλει την έκδοση αποδείξεων για παροχή αγαθών και υπηρεσιών και τις αποδέχεται σαν φορολογική Αρχή ισότιμα. Δηλαδή, η απόδειξη για τη μπουγάτσα που αγοράστηκε με μετρητά είναι η ίδια απόδειξη αν η μπουγάτσα αγοράστηκε με κάρτα. Η μία αυτή απόδειξη έχει την ίδια αποδεικτική αξία αγοράς έναντι οποιασδήποτε φορολογικής Αρχής.
Επομένως, το κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίζει με διαφορετικό φορολογικό τρόπο τις ίδιες συναλλαγές που γίνονται με μετρητά ή με κάρτα. Ακόμα πιο σαφώς, δεν μπορεί να τιμωρεί εκείνον που κάνει χρήση του νόμιμου μετρητού, έναντι εκείνου που χρησιμοποιεί κάρτα, από τη στιγμή που του έχει δώσει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το τραπεζογραμμάτιο.
Πώς τον τιμωρεί; Εκείνος που αγοράζει τη μπουγάτσα με κάρτα απαλλάσσεται φορολογίας, ενώ εκείνος που την αγοράζει με μετρητά επιβαρύνεται. Επιβαρύνεται, πρώτον γιατί δεν απαλλάσσεται φορολογίας και δεύτερον γιατί με τις ιδέες της κυβέρνησης θα πληρώσει και φορολογική ποινή αν δεν συγκεντρώσει συγκεκριμένο ποσό αγορών με κάρτα!
Οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα και υποχρέωση να μαζεύουν νόμιμες αποδείξεις για τις αγορές αγαθών και υπηρεσιών χρησιμοποιώντας μετρητά από τη στιγμή που το κράτος δεν έχει αποσύρει ούτε τις νόμιμες αποδείξεις ούτε τα μετρητά.
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις το κράτος δεν μπορεί να τιμωρήσει τους πολίτες που χρησιμοποιούν αυτούς τους δύο νόμιμους τρόπους. Η τιμωρία, που επιβάλει ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση κάτω από τα για άλλη μια φορά κοιμισμένα μάτια της αντιπολίτευσης, είναι κατάφωρα καταχρηστικός.
Ένας νομικός που τεκμηρίωσε αυτό που κάποιοι συνάδερφοι έχουμε δει ήταν ο διδάκτορας του Εμπορικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Southampton της Μ. Βρετανίας (!) κ Νικ. Κουλάδης, που επισήμανε ότι η μόνη ρύθμιση που μπορεί να κάνει το κράτος διαχωρίζοντας τα μετρητά από το λεγόμενο πλαστικό χρήμα είναι να δώσει κίνητρο περαιτέρω φοροαπαλλαγής στους χρήστες καρτών. Αλλά επ ουδενί να τιμωρήσει όσους δεν τις χρησιμοποιούν!
Στην τούρτα υπάρχει και ένα κερασάκι. Ο νόμος προβλέπει απαλλαγή του πέναλτι επί της χρήσης πλαστικού, εκτός από κατηγορίες βαρειά ανήμπορων συμπολιτών και για τους άνω των 70 ετών, γιατί τους θεωρεί ανήμπορους να χρησιμοποιήσουν κάρτες. Τους οποίους όμως υποχρεώνει να κάνουν φορολογικές δηλώσεις ηλεκτρονικά, μέσω Taxis!!
Αθάνατο ελληνικό κράτος! Κράτος άλλοτε άσχετων και άλλοτε δόλιων πολιτικών και στελεχών, που υπάρχει για να αδικοπραγεί σε βάρος των πολιτών του. Οι οποίοι το ανέχονται.
Ανάρτηση από: http://www.liberal.gr
