ΕΞΑΝΙΣΤΑΝΤΑΙ λυσσωδώς… φρικιώντες και πάλιν αγγρισμένοι δημοσίως. Ούτε ν’ ακούσουν δεν μπορούν, όποιον τολμήσει να τους πει πως χειρότερη από τη «μη λύση» είν’ η «δική τους λύση». Φρίττουσιν οι ηγεσίες των ΔηΣυ & ΑΚΕΛ, μαζί με τον κ. Αναστασιάδη και τα καθημερινά τους όργανα «επικοινωνιακής» προπαγάνδας. Αλλ’ όμως είναι και μια ιστορία που όλοι - και οι ίδιοι - την ξέρουν:
ΑΦ’ ΟΤΟΥ πέθαν’ ο Μακάριος το 1977, αυτοί οι δύο εναλλάξ ανέβαζαν τους εκάστοτε προέδρους στην Εξουσία. Με ψήφους ΑΚΕΛ: (1) Σπύρος, (2) Βασιλείου, (3) Τάσσος και (4) Χριστόφιας. Με ψήφους ΔηΣυ: Δύο φορές (1) Κληρίδης και τώρα (2) Αναστασιάδης. Σκορ, τέσσερα - δύο! Διάρκειες: Είκοσι έξι χρόνια πρόεδροι ψήφω ΑΚΕΛ, δέκατέσσερα χρόνια του ΔηΣυ: Σαράντα χρόνια, 1977-2017, αυτοί, ΑΚΕΛ & ΔηΣυ κυβερνούσαν, συγκυβερνούσαν, πλειοψηφούσαν, νομοθετούσαν και κυβερνούν, με όποιον ψήφιζαν.
- ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ τους σαράντα χρόνους, διαρκώς, κατόρθωναν και κατορθώνουν την παράταση της ανυπόφορης κι απεχθούς «μη λύσης». Χωρίς να πετύχουν μια «λύση» καλύτερη από τη «μη λύση» Απολαμβάνοντας, συν τω χρόνω και προπάντων, την Εξουσία και τα λάφυρά της. Υπερήφανοι έκτοτε και νυν για τη… διαχρονική πολιτική και τη συνέπειά τους σε «αρχές»… «Αρχές»… απομύζησης τής εν καταστάσει «μη λύσης» Εξουσίας…
ΤΩΡΑ ΠΟΖΑΡΟΥΝ ότι τους… ανάδοξεν: Όποιος πει το πειν του, ότι και η τωρινή «λύση» των ΔηΣυ-ΑΚΕΛ είναι χείρου - χειρότερη από τη μέχρι τώρα «μη λύση» των ΑΚΕΛ-ΔηΣυ, βουρούσιν να τον αγκαλέσουν. Φτάνουν μέχρι του σημείου να κατηγορούν και να διαπομπεύουν τους διαφωνούντες ότι έγιναν… διχοτομιστές κι ότι διευκολύνουν τους… Τούρκους! Με τους οποίους, όμως, Τούρκους, ΔηΣυ-ΑΚΕΛ δηλώνουν διαχρονικά προθυμότεροι, πάντων και πασών, να συνθηκολογήσουν…
ΑΛΛΑ , πολύ καλά ξέρουν ότι ξέρει ο λαός πολύ καλύτερα απ’ τους ιδίους. Τους το έδειξε και τους δύο, με το 76% των ψήφων του το 2004. Το μεν ΑΚΕΛ το εξανάγκασαν οι ίδιοι οι Ακελιστές, εν μιά νυχτί, Μεγάλης Παρασκευής, ν’ ανακρούσει πρύμναν «εν παροξυσμώ» κι από το ΝΑΙ να συρθεί στο ΟΧΙ. Του δε ΔηΣυ το 66% των οπαδών συντάχθηκαν στο δημοψήφισμα με τους Απορριπτικούς εναντίον τού ΝΑΙ τής δικής τους κομματαρχίας.
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ απ’ όσους τους απόμειναν στο ΔηΣυ & ΑΚΕΛ, κι οι οποίοι, μαζί προστιθέμενοι, αποτελούν βεβαίως μειοψηφία πλέον τού εκλογικού σώματος, τους περιμένουν να πα’ να βρουν τζιαί να φέρουν, όπως… δεσμεύτηκαν, «λύση» πολύ καλύτερη από τη «μη λύση».
- Ει δε τζι’ αν ου, να συνάξουν τα ππουρτού τους τζιαί να παν’ έσσω τους.
- Αδειάζοντας επιτέλους και το Προεδρικό και τα αρχηγεία των οδών Εζεκία και Πινδάρου…
ΑΝΑΣΚΟΠΩΝΤΑΣ την 40ετία τής απεχθούς «μη λύσης» και της απεχθέστερης «λύσης», ίσως η λύση άνευ εισαγωγικών τής όντως διαχρονικής ανεπάρκειας έγκειται στο παραμελημένο έως τώρα καθήκον του λαού, υποχρέωση των ψηφοφόρων: Ποτέ πια πρόεδρος με ψήφο τής ηγεσίας είτε του ΔηΣυ είτε του ΑΚΕΛ, είτε και των δυο μαζί. Θα το μπορέσει, άραγε, επιτέλους ο λαός;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το «ει δε τζι’ αν ου» τού τίτλου - ή δε κι αν όχι -, από το «ειδε τζι αν ου» τής «9ης Ιουλίου 1821 εν Λευκωσία Κύπρου», του εθνικού μας ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη, 100 χρόνια απ’ τον θάνατό του. Ειδεκανού - ει δε και αν ου = ειδεμή , στα λεξικά της κυπριακής διαλέκτου.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Ρε μπας κι όλη αυτή η ιστορία για τη δήθεν κατάργηση των «Εγγυήσεων» είναι, τελικά, για να μας ξεγελάσουν και να διώξουν (προσοχή, κύριε Νίκο Κοτζιά) απ’ την Κύπρο την ΕΛΔΥΚ, ώστε να μείνει το νησί μόνο υπό την Ισότιμη Τουρκική Συγκυριαρχία τής 11ης Φεβρ. 2014 και με τους Εγγλέζους των… «κυρίαρχων» τους βάσεων άχρι το χριστόφειον «our children and grandchildren»;
Ανάρτηση από: http://www.sigmalive.com
