Το γεγονός είναι απίστευτο και όμως αληθινό και αγγίζει τα όρια της κωμωδίας. Αποκρατικοποιείται το ελληνικό κράτος για να το αγοράσουν τελικά άλλα κράτη.
Δηλαδή, ενώ τα άλλα κράτη μπορούν να έχουν επικερδείς κρατικές επιχειρήσεις και μάλιστα να κάνουν και επενδύσεις σε διαφορετικά κράτη, εντούτοις όλες οι δραστηριότητες του ελληνικού κράτους θα πρέπει, εξ ορισμού, να είναι παθητικές με δεκάδες δισεκατομμύρια ελλείμματα.
Πριν γίνει φυσικά αυτή η αστεία υποτίθεται αποκρατικοποίηση (στην ουσία παράδοση της Ελλάδας σε άλλα κράτη) προηγήθηκαν δύο άλλα τερατώδη γεγονότα:
-- Το πρώτο είναι η διασπάθιση των κολοσσιαίων δανείων και τον ευρωπαϊκών πακέτων που πήρε η χώρα και η φυγάδευση όλου αυτού του χρήματος στο εξωτερικό και
-- Το δεύτερο είναι η μετατροπή των δημοσίων χρεών προς τις ιδιωτικές τράπεζες σε χρέη προς άλλα κράτη μέσω του δευτέρου μνημονίου και του PSI.
Έτσι λοιπόν έχουμε: 1) το ελληνικό χρήμα σε άλλα κράτη, 2) το ελληνικό χρέος σε άλλα κράτη και τώρα 3) την περιουσία του δημοσίου σε άλλα κράτη. Δηλαδή έχουμε πλήρη παράδοση της Ελλάδας σε άλλα κράτη.
Και ποιος φταίει για όλα αυτά; Ποιος τα έκανε όλα αυτά; Μήπως ο ελληνικός λαός; Όχι. Τα έκανε η παρασιτική πολιτικοοικονομική ολιγαρχία της Ελλάδας. Είναι η μόνη υπεύθυνη τόσο για τη χρεοκοπία της χώρας όσο και για την παράδοσή της σε άλλα κράτη, προκειμένου να συνεχίσει η ίδια ανενόχλητη τη νομή της ελληνικής κοινωνίας.
Όταν σήμερα όλα τα εθνικά κράτη προσπαθούν να ανασκουμπωθούν, για να αντιμετωπίσουν την επίθεση της παγκοσμιοποίησης, η Ελλάδα διαλύεται και ξεπουλιέται από την διεθνιστική (αριστεροδέξια) ηγετική ελίτ της.
Και εμείς οι πολίτες τι κάνουμε; Αγωνιζόμαστε σε ένα αγώνα, εκ προοιμίου μάταιο, να κρατήσουμε τις ήδη υποτιμημένες περιουσίες που φτιάξαμε με κόπους και στερήσεις, γεμίζοντας με φόρους και τέλη τις τσέπες των δανειστών και της εγχώριας ολιγαρχίας. Όμως δεν αντιλαμβανόμαστε ότι τελικός στόχος είναι ακριβώς αυτές οι περιουσίες μας και η απόλυτη φτωχοποίησή μας.
Μόνη λύση πλέον για τη σωτηρία μας είναι η δημιουργία ενός κοινωνικού μετώπου για την πολιτική ανατροπή αυτής της παρασιτικής ελίτ και ταυτόχρονα τη δημοκρατική αλλαγή του πολιτεύματος, με μεταφορά της εξουσίας στο λαό. Αυτό δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση, γιατί το «θηρίο» θα αντιδράσει. Όμως η επιλογή αυτή είναι μονόδρομος, δεν υπάρχει άλλος δρόμος και στο τέλος αναγκαστικά θα τον ακολουθήσουμε. Τουλάχιστον να το κάνουμε πριν να είναι πολύ αργά.
Ανάρτηση από: http://hassapis-peter.blogspot.gr
