Της Analyst Team
Το νέο θηριώδες μνημόνιο που προετοιμάζεται να υπογραφεί, οι ενδοτικές προσπάθειες παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας και η απάτη των τραπεζών που ευρίσκεται σε εξέλιξη, δεν προμηνύουν ένα ευχάριστο έτος – αφού η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται.
Ανάλυση
Χωρίς να θέλουμε να είμαστε φύσει απαισιόδοξοι ή «καθ’ έξη» διαμαρτυρόμενοι, είναι εξαιρετικά άσχημο το ξεκίνημα του 2018 – μεταξύ άλλων με την ψήφιση ενός ακόμη θηριώδους νομοσχεδίου με το «καρότο» των αγορών (η αποθέωση της ανοησίας!), άνω των 1.000 σελίδων μαζί με τα συνοδευτικά του έγγραφα, το οποίο μάλλον δεν διαβάζει κανένας αλλά υπογράφεται από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία με κλειστά μάτια.
Ουσιαστικά πρόκειται για νέα καρφιά στον ελληνικό σταυρό, στον οποίο δεν έχει μείνει πλέον καμία κενή θέση – ενώ μέσω των αλλεπάλληλων νομοσχεδίων καταργείται στην πραγματικότητα η Δικαιοσύνη, αφού ο ρόλος της περιορίζεται στην τήρηση των νόμων που επιβάλουν οι πιστωτές και όχι στον έλεγχο ή στην ψήφιση τους.
Δυστυχώς αυτό που δεν συνειδητοποιούν οι Έλληνες είναι πως με τις συγκεκριμένες μεθοδεύσεις δεν καταστρέφεται μόνο το παρόν, αλλά όλες οι μελλοντικές προοπτικές της χώρας – γεγονός που σημαίνει πως τα πλέον οδυνηρά αποτελέσματα των ατελείωτων συμβιβασμών των κυβερνήσεων μας από το ξεκίνημα της κρίσης θα φανούν μετά από μερικά χρόνια, όταν τα μέτρα θα έχουν πια ωριμάσει.
Ελπίζουμε μόνο να καταλαβαίνουν οι Πολίτες πως, με κριτήριο την αντοχή της οικονομίας μας κατά τη διάρκεια των οκτώ συνεχών χρόνων βαθιάς ύφεσης, μοναδικής στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, δεν υπήρχε κανένας λόγος χρεοκοπίας το 2010 – όταν η κατάσταση της Ελλάδας ήταν απείρως καλύτερη από τη σημερινή.
Το δεύτερο κακό ξεκίνημα αφορά το όνομα της Μακεδονίας, το οποίο θέλει να εκχωρήσει η κυβέρνηση στα Σκόπια, χωρίς να έχει κανένα λόγο να βιαστεί – αφού το γειτονικό κρατίδιο πιέζεται χρονικά για να διατηρήσει την πολιτική του σταθερότητα, καθώς επίσης για να γίνει μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Εν προκειμένω οι αναφορές της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να λυθεί το θέμα στη βάση της συμφωνίας του κ. Κώστα Καραμανλή, ο οποίος ανήκει στους βασικότερους υπαίτιους της υπερχρέωσης της χώρας μας μέσω των ελλειμμάτων του πελατειακού κράτους, είναι παραπλανητικές – αφού θεωρούμε εντελώς απαράδεκτη τη σύνθετη ονομασία που έχει προτείνει, μεταξύ άλλων επειδή οι κάτοικοι ενός κράτους που θα είχε στην ονομασία του τη λέξη «Μακεδονία» θα λέγονταν «Μακεδόνες», οπότε θα διαστρεβλωνόταν η ιστορία μας.
Θα επρόκειτο λοιπόν για μία καθαρά ενδοτική ενέργεια, πλήρως αντίθετη στα εθνικά μας συμφέροντα, την οποία δεν πρέπει να επιτρέψουν σε καμία περίπτωση οι Έλληνες – αντιλαμβανόμενοι επιτέλους πως όσο σκύβει κανείς το κεφάλι, τόσο περισσότερο τον ποδοπατούν. Οφείλουμε δε να τονίσουμε ότι, δεν πρέπει να υποτιμάει κανείς το όνομα Μακεδονία ούτε ως «Brand name» – αφού χρησιμοποιείται για μία ολόκληρη σειρά επιτυχημένων προϊόντων όπως η φέτα, ο χαλβάς, τα κρασιά κοκ.
Η μοναδική σοβαρή πρόταση εδώ είναι η ονομασία «Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία» – ένα ομοσπονδιακό κράτος, στο οποίο θα εκπροσωπούνται όλες οι διαφορετικές εθνότητες που συμπεριλαμβάνει (πηγή). Οι Η.Π.Α. άλλωστε δεν θα είχαν καμία αντίρρηση, αφού τη μοναδική τους επιθυμία είναι η είσοδος των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με οποιοδήποτε όνομα, στα πλαίσια της περικύκλωσης της Ρωσίας, των ενεργειακών αγωγών κοκ. – οπότε δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να προδώσει η κυβέρνηση την Ελλάδα. Δυστυχώς όμως, με τους σημερινούς Έλληνες να σιωπούν όπως τα πρόβατα, αδιαφορώντας για τη ληστεία και το διεθνή εξευτελισμό τους, οι ελπίδες μας να μη συμβεί κάτι τέτοιο είναι περιορισμένες.
Περαιτέρω, ειδικά όσον αφορά τα μνημόνια που στηρίζουν τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, παρά το ότι η Ελλάδα είναι η πιο χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία ενώ ακόμη και ένας τυφλός θα το έβλεπε, αυτό που θα περίμενε κανείς εκ μέρους τους θα ήταν ένα μοντέλο της μελλοντικής εξέλιξης της οικονομίας της – σύμφωνα με τις δικές τους προβλέψεις. Με απλά λόγια, πώς θα διαμορφωθεί ο ρυθμός ανάπτυξης, οι επενδύσεις, η κατανάλωση, το δημόσιο χρέος, το ιδιωτικό κοκ. κατά τη γνώμη τους, εντός της πολιτικής των μνημονίων, διαχρονικά και τεκμηριωμένα – έτσι ώστε να πεισθούμε και εμείς οι άπιστοι ότι έχουν κάποια λογική, οπότε δεν ενδιαφέρονται μόνο για την καρέκλα τους.
Τέτοιο μοντέλο όμως δεν πρόκειται να δούμε από κανένα κόμμα, αφού όλα γνωρίζουν πως χωρίς την ονομαστική διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους, έτσι ώστε να καταστεί δυνατή μία αντίστοιχη του ιδιωτικού, δεν υπάρχει μέλλον για τους ιθαγενείς – ότι το δημόσιο χρέος θα εξυπηρετείται αλλά δεν θα γίνει βιώσιμο, οι πιστωτές δηλαδή θα το επιμηκύνουν συνεχώς αλλά δεν θα το διαγράψουν ποτέ, πως τα πάντα θα ιδιωτικοποιηθούν σε εξευτελιστικές τιμές δίχως να μειωθεί καθόλου το χρέος, ότι τα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία της πλειοψηφίας θα εξαϋλωθούν αφού όταν δεν χρεοκοπεί επίσημα ένα κράτος χρεοκοπούν οι Πολίτες του, πως οι Έλληνες θα μετατραπούν σε πάμφθηνους σκλάβους χρέους, ότι το βιοτικό επίπεδο τους θα περιοριστεί και θα συνηθιστεί όπως ήδη συμβαίνει, πως η εδαφική ακεραιότητα της χώρας θα απειληθεί και στα ενεργειακά αποθέματα του Αιγαίου θα υπάρξει συνεκμετάλλευση κοκ.
Η τραπεζική απάτη
Όσον αφορά τώρα τις τράπεζες, έχουμε αναφέρει πως το κράτος τις στήριξε μέσω της παροχής εγγυήσεων της τάξης των 200 δις € πριν το 2010, στη συνέχεια τις χρεοκόπησε αφενός μεν με το PSI, αφετέρου με την άθλια διαχείριση της κρίσης, αργότερα τις διέσωσε με τα 45 δις € που επιβάρυναν το δημόσιο χρέος και στο τέλος έδωσε τον έλεγχο τους για ένα ποσόν της τάξης των 6-7 δις € σε ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια – μία διαδικασία δηλαδή, στην οποία συμμετείχαν όλες οι κυβερνήσεις με τελευταία την κατ’ επίφαση αριστερή, η οποία «χρεώνεται» με το μεγαλύτερο ίσως «τραπεζικό κόλπο» στα χρονικά της Ελλάδας.
Ένα «κόλπο» που χαρακτηρίσθηκε ως σκάνδαλο των σκανδάλων, όπου οι κερδοσκόποι έπιναν σαμπάνιες στο Λονδίνο εις βάρος των κορόιδων – των Ελλήνων δηλαδή που πλήρωσαν 45 δις € για να διασώσουν (ξεπουλώντας ταυτόχρονα) τις τράπεζες, οι οποίες θα τους πάρουν σταδιακά ότι έχουν και δεν έχουν. Δυστυχώς, οι περισσότεροι δεν έχουν ακόμη καταλάβει πως έναντι των 6-7 δις € που δόθηκαν ως τίμημα από τους κερδοσκόπους, παραχωρήθηκε από το κράτος η διαχείριση του ενεργητικού των τραπεζών, το οποίο υπολογίζεται στα 400 δις € – ενώ αφορά το μεγαλύτερο μέρος των ακινήτων των Ελλήνων, των αγροτεμαχίων τους, καθώς επίσης των επιχειρήσεων.
Εν προκειμένω διατυπώθηκε η απορία, πώς είναι δυνατόν να λεηλατηθεί μία ιδιωτική περιουσία αξίας 400 δις € από τις τράπεζες με 6-7 δις €, αφού οι τιμές των ακινήτων δεν έχουν υποχωρήσει τόσο πολύ. Για να γίνει κατανοητό το θέμα, ας πάρουμε ένα ακίνητο αξίας 200.000 €, το οποίο αγόρασε κάποιος με δάνειο – έχοντας μέχρι σήμερα πληρώσει (προκαταβολή και δόσεις) 50.000 €, οπότε οφείλει στην τράπεζα 150.000 €.
Εάν ο ιδιοκτήτης αυτός δεν είναι σε θέση να εξυπηρετεί το δάνειο του, η τράπεζα θα το κατάσχει και θα το πλειστηριάσει – όπου, λόγω του ότι δεν υπάρχουν κανονικοί αγοραστές εξαιτίας της κρίσης, του ΕΝΦΙΑ, της έλλειψης χρημάτων κλπ., το ακίνητο θα ξεπουληθεί το πολύ έναντι 50.000 € (εάν υποθέσουμε πως δεν θα μεσολαβήσει κάποια μυστική συμπαιγνία των τραπεζών με κερδοσκόπους). Έτσι ο ιδιοκτήτης θα χάσει το σπίτι του, συν τα 50.000 € από την προκαταβολή και τις δόσεις, ενώ θα μείνει χρεωμένος με 100.000 € που θα τοκίζονται – διακινδυνεύοντας άλλα περιουσιακά του στοιχεία, μισθούς κοκ.
Στη συνολική εικόνα τώρα, παρά το ότι οι τιμές των ακινήτων έχουν υποχωρήσει κατά 50%, τα 400 δις € δεν τιμολογούνται σήμερα με 200 δις €, αλλά με λιγότερα από 100 δις € – ενώ οι τράπεζες έχουν μεν εγγυήσεις για 400 δις € αλλά τους οφείλονται ακόμη (δάνεια έναντι αυτών) κάτω από 200 δις €. Είναι δε σε θέση να εισπράξουν περί τα 100 δις € μέσω των πλειστηριασμών, σε συνεργασία με κερδοσκοπικές εταιρείες – ενώ θα συνεχίσουν να απαιτούν 100 δις € από τους δανειολήπτες τους.
Φυσικά πρόκειται για ένα υπεραπλουστευμένο παράδειγμα, αφού δεν είναι κόκκινα όλα τα δάνεια, οι τιμές που τοποθετήσαμε είναι θεωρητικές κλπ.Εν τούτοις δίνει μία εικόνα της πρωτοφανούς ληστείας της ιδιωτικής περιουσίας που δρομολογείται στη χώρα μας, παράλληλα με την αντίστοιχη της δημόσιας περιουσίας – με αποτέλεσμα κάποια στιγμή οι Έλληνες να έχουν χάσει ότι έχουν και δεν έχουν, χωρίς να μειωθούν ουσιαστικά ούτε τα δημόσια χρέη, ούτε τα ιδιωτικά.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας υπενθυμίζουμε πως αυτό που μας προκαλεί συναισθήματα οργής και ντροπής είναι το ότι, κανένας δεν τιμωρήθηκε και δεν πρόκειται να τιμωρηθεί ποτέ – ούτε για την πολιτική διαφθορά που οδήγησε στην υπερχρέωση της Ελλάδας, ούτε για τον ενδοτισμό, για τα ψέματα και για την ανικανότητα, όσον αφορά τη διαχείριση της κρίσης και την τελική χρεοκοπία των Ελλήνων.
Η ευθύνη εν προκειμένω ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους Έλληνες Πολίτες οι οποίοι, φοβούμενοι μήπως τους λείψουν οι γάζες από τα νοσοκομεία, οι ασπιρίνες από τα φαρμακεία και το χαρτί υγείας από τα Σούπερ Μάρκετ, αδιαφορούν εντελώς για την απονομή δικαιοσύνης, για την πατρίδα τους και δυστυχώς για τα παιδιά τους – τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν πανάκριβα τη δειλία τους, αποτελώντας την πρώτη γενιά που αντιμετωπίζεται προσβλητικά από τους Πολίτες άλλων χωρών και που νοιώθει ντροπή για την καταγωγή της. Ντροπή! Πραγματική ντροπή!
Ανάρτηση από: https://analyst.gr
