Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, στις 17 Ιουλίου του 1944. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν ακόμα σε εξέλιξη, ωστόσο οι οι Σύμμαχοι κέρδιζαν πια σταδιακά έδαφος.
Πρώτη απ’ όλους, η Σοβιετική Ένωση, που είχε καταφέρει να αντέξει την «επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» και την βάρβαρη εισβολή των στρατευμάτων της ναζιστικής Γερμανίας, που πέρασαν «από φωτιά και τσεκούρι» τις εκτάσεις που κατακτούσαν στον δρόμο προς τη Μόσχα.
Όμως πια το κλίμα γύριζε: Οι Σοβιετικοί είχαν περάσει στην αντεπίθεση και καταδίωκαν τους ναζί από τα εδάφη τους, σε μία πορεία που θα κατέληγε στο Βερολίνο και την άνευ όρων παράδοση της ναζιστικής Γερμανίας.
Εκείνη τη μέρα του Ιουλίου λοιπόν 57.000 αιχμάλωτοι ναζί στρατιώτες βάδιζαν στους δρόμους της Μόσχας, σε ένα γεγονός που έμεινε γνωστό ως «η παρέλαση των ηττημένων» αν και η ονομασία της NKVD ήταν «το μεγάλο βαλς».
Εκείνη τη μέρα του Ιουλίου λοιπόν 57.000 αιχμάλωτοι ναζί στρατιώτες βάδιζαν στους δρόμους της Μόσχας, σε ένα γεγονός που έμεινε γνωστό ως «η παρέλαση των ηττημένων» αν και η ονομασία της NKVD ήταν «το μεγάλο βαλς».
Σκοπός, να δουν οι Σοβιετικοί πολίτες -και όλος ο κόσμος- την ήττα στα πρόσωπα των δήθεν αήττητων στρατιωτών του Γ’ Ράιχ, πλήττοντας το γόητρο της ναζιστικής Γερμανίας. Οι αιχμάλωτοι ήταν στρατιώτες από την ομάδα Στρατιάς Κέντρου, η οποία συνετρίβη από τον Κόκκινο Στρατό που απελευθέρωσε τη Λευκορωσία. Στην Μόσχα είχαν προσκληθεί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι των συμμαχικών χωρών για να παρακολουθήσουν την πορεία των αιχμαλώτων.
Πέντε χρόνια αργότερα -και τέσσερα χρόνια μετά τη λήξη του Πολέμου, το 1949, τέτοιου είδους παρελάσεις απαγορεύτηκαν από τη Σύμβαση της Γενεύης.
Δείτε το σχετικό βίντεο του Sputnik:
