Δευτέρα 13 Ιουλίου 2020

«…. κλαίει ο ραγιάς, κλαίνε κλαίνε κι οι καμπάνες της Αγιάς Σοφιάς»

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Η αναμενόμενη από καιρό μεθοδευμένη κίνηση των Νεοοθωμανών υπό τον Ερντογάν να ξανακάνουν τζαμί τον Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας, εκτός από θρησκευτικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά έχει και ξεκάθαρη πολιτική στόχευση. Την ταπείνωση της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας «εις δόξαν του Ισλάμ» και της Τουρκίας. Αναμενόμενες ήταν όμως και οι «καταδικαστικές» δηλώσεις του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη, ότι πρόκειται δηλαδή για ζήτημα «οικουμενικό» και «για επιλογή που προσβάλλει όλους όσους αναγνωρίζουν το μνημείο ως κτήμα του παγκόσμιου πολιτισμού».

Η «Μεγάλη Εκκλησιά» είναι όμως πρώτα απ΄ όλα θεμελιώδες ζήτημα του Ελληνισμού και των απανταχού Ορθοδόξων Χριστιανών και κατόπιν της UNESCO ή κάποιων δυτικών κυβερνήσεων που ενδεχομένως θα διαμαρτυρηθούν διπλωματικώς, έστω και πολύ πιο έντονα από την ελληνική.

Τουλάχιστον, η βυζαντινολόγος ιστορικός κα Αρβελέρ έθεσε την εκ νέου βεβήλωση της Αγίας Σοφίας από τον αυταρχικό «σουλτάνο» Ερντογάν στην σωστή, ιστορική του βάση: «Σήμερα έγινε η πραγματική άλωση της Πόλης». Και αυτό το διαισθάνονται οι περισσότεροι Έλληνες.

Η δήλωση Μητσοτάκη δείχνει απλώς πως μια ψοφοδεής και «μεγαλόθυμη» όπως πάντα ελληνική πολιτική τάξη και οι ποικίλοι συμβουλάτορές της για μια ακόμη φορά βολεύονται με το να κρύβονται πίσω από τρίτους, όπως εν προκειμένω η UNESCO ή ο Μπάιντεν. Μέχρι να ξεχαστεί και αυτό και να μας έρθει μια νέα ταπείνωση από τον προαιώνιο εχθρό μας, την Τουρκία, που πρέπει να αντισταθούμε παντί τρόπω. Και ας μιλούν ήδη κάποιοι νεοραγιάδες του κατευνασμού και της υποτέλειας για «τουρκοφάγους».
Ανάρτηση από: https://ardin-rixi.gr/