Της Βαρβάρας-Μαρίας Δαγρέ
Δάσκαλος. Δημόσιος υπάλληλος ή δημόσιος λειτουργός; Επάγγελμα ή Λειτούργημα;
Νομίζω η απάντηση εξαρτάται από την οπτική του καθένα. Για κάποιους
(ακόμα και δασκάλους) δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια δουλειά.
Ξεκινάει το πρωί, τελειώνει το μεσημέρι, μπαίνει ο μισθουλάκος και όλα
οκ. Για κάποιους όμως και πιστέψτε με όχι για λίγους, είναι η ζωή τους
όλη. Είναι αυτό που ξεχνάς κάθετι άλλο όταν μπαίνεις στην τάξη και
ξεκινάς να διδάσκεις. Είναι αυτό που νιώθεις, όταν ένα παιδί σε κοιτάει
στα μάτια και βλέπεις εκεί μέσα ότι ΜΑΘΑΙΝΕΙ, ότι ΕΣΥ του μαθαίνεις, ότι
εσύ του δίνεις φως. Είναι αυτό που δεν ξεκινά και δεν τελειώνει ποτέ,
απλά υπάρχει σε μια αέναη κίνηση, σε μια αέναη ροή γνώσης, ψυχής και
αγάπης.
Αυτοί είναι οι ΔΑΣΚΑΛΟΙ εκείνοι που αγωνιούν πριν ξεκινήσει το μάθημα
αν θα αρέσει στα παιδιά αυτό που για εκείνους είναι πρωτότυπο. Αυτοί
είναι οι ΔΑΣΚΑΛΟΙ εκείνοι που όταν χτυπάει το κουδούνι για το σχόλασμα
μένουν πίσω να μαζέψουν ό,τι εποπτικό υλικό ήταν αυτό που χρησιμοποίησαν
ως δαδί για να ματαλαμπαδεύσουν τη φλόγα κι αυτή τη μέρα. Πολλές φορές
το υλικό αυτό δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από την ψυχή τους. Οι ΔΑΣΚΑΛΟΙ
που γυρίζουν σπίτι και βρίσκουν πάλι την ενέργεια παρά την κούραση της
μέρας να δουλέψουν, να σκεφτούν, να εφεύρουν, να ανακαλύψουν, να
φανταστούν, να προσαρμόσουν το φως της επόμενης μέρας με την άσβηστη
ελπίδα ότι θα ανάψει αυτό το φως στα μυαλουδάκια και τις ψυχές των
μαθητών του.
Κατηγορούμαστε! Κατηγορούμαστε για πολλά! Ότι δουλεύουμε λίγο, ότι
καθόμαστε πολύ. Ότι έλα μωρέ σίγα τη δουλειά που κάνουμε!!!! Σωστά! Στο
χώρο της δουλειάς μας είμαστε λιγότερες ώρες από άλλους υπαλλήλους. Για
σκεφτείτε όμως… Ένας υπάλληλος γραφείου π.χ. πόσους ανθρώπους θα κληθεί
να εξυπηρετήσει ταυτόχρονα μέσα σε μία μέρα. Σας απαντώ: 1 με 2 το
πολύ!!! Ο δάσκαλος όμως που τόσο εύκολα αφορίζετε…αντιμετωπίζει
ταυτόχρονα και για όλη τη διάρκεια της ημέρας τουλάχιστον 25 ανθρώπους
και μάλιστα ΠΑΙΔΙΑ!!!! ΠΑΙΔΙΑ που δεν ξέρουν τι θα πει «περιμένω», που
θέλουν όλα την προσοχή που τους αξίζει, που θέλουν όλα να τα αγαπάνε και
να τους το δείχνουν. ΠΑΙΔΙΑ με τις δικές τους ξεχωριστές γνωστικές,
συναισθηματικές, μαθησιακές ανάγκες. ΠΑΙΔΙΑ που όλα έχουν την ανάγκη του
ΔΑΣΚΑΛΟΥ και που ΌΛΑ την απαιτούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο!!!!
Επίσης έχετε δίκιο! Μπορεί όντως το γνωστικό αντικείμενο να μην είναι
τόσο απαιτητικό όσο του πυρηνικού φυσικού για παράδειγμα ή του
αστροναύτη… μα πριν μας αφορίσετε ξανά… σκεφτείτε ότι και ο πυρηνικός
φυσικός και ο αστροναύτης με κάποιο ΔΑΣΚΑΛΟ ξεκίνησαν!!!!!!
Το μεγαλύτερο πρόβλημα βέβαια είναι οι ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!!! «Α! Εσεις οι
δάσκαλοι κάθεστε και 3 μήνες το χρόνο!!!! Να μην παραπονιέστε για
τίποτα!!!!» Πόσο εύκολα το λέτε όλοι αυτό!!!!! Δημόσιοι και ιδιωτικοί
υπάλληλοι!!!! Ας σκεφτείτε εσείς οι γονείς… Πώς αισθάνεστε μετά από 2-3
ΩΡΕΣ που ασχολείστε με τα μικρά παιδιά σας;;; Εξαντλημένοι, ε; Ότι
δώσατε μήπως ό,τι μπορούσατε; ότι θέλετε λίγες ώρες να κάνετε κάτι άλλο
να ΓΕΜΙΣΕΤΕ ΤΙΣ ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ ΣΑΣ ώστε να μπορέσετε να ξαναδώσετε σε αυτά τα
τόσο υπέροχα μα και τόσο απαιτητικά πλασματάκια σας????!!!! Αφού λοιπόν
τα αναλογιστήκατε όλα αυτά… κάντε την αντιστοιχία με το ΔΑΣΚΑΛΟ και το
πόσες ΩΡΕΣ, ΜΕΡΕΣ, ΜΗΝΕΣ είναι και ΔΙΝΕΙ στα παιδιά σας και αναθεωρήστε
τη στάση σας. Χωρίς τα διαλείμματα αυτά οι δάσκαλοι θα είχαν απλά
καταλήξει… στο ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ!!!!
Γράφω αυτές τις σκέψεις ως μια νέα δασκάλα που το μόνο που σκέφτεται
όταν μπαίνει στην τάξη είναι να δώσει!!!! Τίποτε άλλο!!! Κι όμως μπαίνει
κι αυτοί και πολλοί άξιοι συνάδελφοι στο στόχαστρο του καθένα
μορφωμένου ή αμόρφωτου που μιλά χωρίς να σκέφτεται, χωρίς να
αισθάνεται!!!!
Βέβαια δεν φταίνε μόνο οι κατηγορητές μας. Φταίει και ο κλάδος μας…
Δάσκαλοι κι Εκπαιδευτικοί που είδαν το λειτούργημα ως επάγγελμα… δουλειά
και το απαξίωσαν, το ξεφτίλισαν, το ποδοπάτησαν. Φταίνε οι
συνδικαλιστές(πάλι χωρίς να γενικεύω) που βρήκαν το λειτούργημα του
ΔΑΣΚΑΛΟΥ ως πολιτικό βήμα για λαμογιές και ρουσφέτια. Από πού κι ως πού ο
ΔΑΣΚΑΛΟΣ κομματικοποιημένος; Το λειτούργημα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, της
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, της ΑΓΑΠΗΣ, της ΑΛΗΘΕΙΑΣ από πού κι ως πού καπηλευμένο από
τους εκάστοτε συνδικαλισταράδες εκπροσώπους των κομμάτων;
Ποιοι είναι αυτοί που εκπροσωπούν τους λειτουργούς της ΠΑΙΔΕΙΑΣ χωρίς
να εξετάζουν κανένα ουσιαστικό θέμα όπως η απαξίωση του ρόλου του
δασκάλου, όπως η ανύπαρκτη νομοθετική κάλυψη της ευθύνης του δασκάλου
για την ασφάλεια των παιδιών, όπως η ανύπαρκτη νομοθετική κάλυψη των
ακραίων περιπτώσεων παραβατικών συμπεριφορών από μαθητές, όπως τα
σχολικά εγχειρίδια, όπως τόσα και τόσα ακόμα ουσιώδη προβλήματα του
δασκάλου και των εκπαιδευτικών γενικότερα;
Ποιοι είναι αυτοί που κηρύσσουν απεργία κατά τη διάρκεια των
Πανελλαδικών Εξετάσεων; Έχουν παιδιά; Θυμούνται τι πέρασαν; το άγχος;
την αγωνία; Ποιοι είναι αυτοί οι εκπαιδευτικοί συνδικαλισταράδες που το
σημαντικότερο πρόβλημά τους είναι οι 2 ώρες αύξηση του ωραρίου τους και
που για χάρη του διακυβεύουν το μέλλον των νέων, την ώρα που το Έθνος
καταπατάται; την ώρα που η Παιδεία στην ουσία της καταστρέφεται; την ώρα
που αυτούς τους νέους έχουμε ανάγκη μπας και στο μέλλον υπάρξει
ΦΩΣ!!!!!
Κλεισμένοι στο καβούκι μας ο καθένας μας περιμένουμε να ξημερώσει μα
δεν τολμάμε να τραβήξουμε την κουρτίνα και να δούμε το φως!!!! Ας
κοιτάξουμε για μια φορά την ΟΥΣΙΑ! ΔΑΣΚΑΛΟΣ σημαίνει αγώνας… όχι
απεργία… ΑΓΩΝΑΣ! Να δώσεις φως, να δώσεις αγάπη, να δώσεις γνώση, να
δώσεις αλήθεια… να δώσεις ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ανθρώπους, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ψυχές,
ΑΝΟΙΧΤΑ μυαλά φωτισμένα!!!! Τι παίρνεις; Αν στ” αλήθεια το ρωτάς….ΔΕΝ
ΕΙΣΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ!!!!
Ανάρτηση από: http://greekteachers.gr
