Του Νίκου Μπογιόπουλου
Το ακούσαμε κι αυτό! Η προτροπή του Παγκόσμιου Οργανισμού για τα Τρόφιμα και τη Γεωργία (FAO) προς τον παγκόσμιο πληθυσμό, και ειδικά προς εκείνο το κομμάτι του πληθυσμού που λιμοκτονεί, είναι… «φάτε έντομα»!
Σύμφωνα με την έκθεση που παρουσιάστηκε την περασμένη Δευτέρα, ο ΟΗΕ (υπό την αιγίδα του οποίου τελεί ο FAO) προτρέπει τους ανθρώπους να σιτίζονται με ακρίδες, με μυρμήγκια, ενδεχομένως και με κατσαρίδες…
Οι καλοί επιστήμονες, που προτείνουν το εν λόγω «μενού» (και που πολύ κακώς δεν σκέφτηκαν να συνοδεύσουν την παρουσίαση της έκθεσής τους με ένα γεύμα στο οποίο θα συμμετείχαν οι ίδιοι, τρώγοντας – οι ίδιοι και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι – τα εδέσματα που προτείνουν στους άλλους…), πέραν της θρεπτικότητας της «εντομοφαγίας» ανέλυσαν και το πόσο οικονομική είναι ως μέθοδος διατροφής…
Ωστόσο, πριν φτάσουμε να δούμε τι θα τρώνε οι πεινασμένοι, θα ήταν σκόπιμο να αναρωτηθούμε: Γιατί οι πεινασμένοι είναι πεινασμένοι; Γιατί 2 δισ. άνθρωποι σήμερα στον πλανήτη, υποσιτίζονται; Γιατί σχεδόν ένα δισεκατομμύριο λιμοκτονούν κανονικά;
Μήπως η αιτία είναι ότι τάχα υπάρχει έλλειψη τροφίμων; Μήπως το πρόβλημα έγκειται - μισό αιώνα και βάλε από τότε που ο άνθρωπος κατάφερε να φτάσει μέχρι το Φεγγάρι - στο γεγονός ότι η επιστήμη και η τεχνολογία της παραγωγής τροφίμων δεν μπορεί να παρακολουθήσει την αύξηση του πληθυσμού και να καλύψει τις ανάγκες του σε διατροφή;
Μήπως δεν φτάνουν τα τρόφιμα που παράγονται στον κόσμο και γι’ αυτό πρέπει αντί για ψωμί να τρώμε…κουνούπια και σφήκες;
Η αλήθεια είναι (όπως μάλιστα το ομολογούσε ο ίδιος ο FAO με έκθεσή του ήδη από το 2004) ότι η γεωργική παραγωγή στον πλανήτη μπορεί, υπό τις παρούσες μάλιστα κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες, να θρέψει όχι μόνο τα 7 δισεκατομμύρια του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά 12 δισεκατομμύρια!
Η αλήθεια είναι ότι – παρά τις δυνατότητες που υπάρχουν να εξαλειφθεί η πείνα – μέσα σε αυτό το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα, όπου τα τρόφιμα δεν είναι προϊόντα αλλά εμπορεύματα, που η διατροφή δεν αντιμετωπίζεται ως κοινωνική ανάγκη και ως δικαίωμα, αλλά ως πεδίο άντλησης καπιταλιστικού κέρδους, η πείνα όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται (παρά, επαναλαμβάνουμε, τη δυνατότητα να παραχθούν διπλάσια τρόφιμα από τις ανάγκες του πληθυσμού), αλλά τα μισά από τα τρόφιμα που παράγονται ετησίως στον κόσμο πετιούνται!
Σύμφωνα με την έρευνα «Global Food: Waste Not, Want Not», που παρουσιάστηκε πρόσφατα στη Βρετανία, ποσοστό μεταξύ του 30% και του 50% από τους 4 δισεκατομμύρια τόνους τροφίμων που παράγονται ετησίως στον κόσμο «δεν φτάνει ποτέ στο ανθρώπινο στομάχι», αλλά όπως εξήγησαν οι ερευνητές από το Ινστιτούτο Μηχανολόγων Μηχανικών («IMeche») καταλήγει στα σκουπίδια. Σύμφωνα με τον δρ. Τιμ Φοξ του «IMeche», «είναι συγκλονιστική η ποσότητα των τροφίμων που πάει χαμένη στον κόσμο. Τα τρόφιμα αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να θρέψουν τον αυξανόμενο παγκόσμιο πολιτισμό και ιδιαίτερα αυτούς που πεινάνε».
Η αλήθεια είναι, όπως επιβεβαιώνουν όλες οι επιστημονικές έρευνες, ότι τα τελευταία 20 τουλάχιστον χρόνια, ο ήδη υφιστάμενος ρυθμός της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων αυξάνεται με ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη από το ρυθμό αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού.
Είναι πάλι ο FAO (σ.σ.: αυτοί που μας λένε, δηλαδή, να τρώμε… έντομα) που διαπιστώνει ότι τα τρόφιμα που παράγονται σήμερα στον κόσμο είναι κατά 1,5 τουλάχιστον φορά περισσότερα απ’ όσα θα ήταν απαραίτητα, για να καλυφθούν οι διατροφικές ανάγκες όλου του πληθυσμού της Γης.
Εντούτοις, ενώ ισχύουν όλα αυτά, δισεκατομμύρια άνθρωποι πεινούν. Είναι προφανές ότι δεν πεινούν, γιατί «δεν υπάρχουν» τρόφιμα. Τρόφιμα υπάρχουν και με το παραπάνω.
Τότε γιατί πεινούν;
Είναι εξίσου προφανές:
Πεινούν γιατί τους θερίζει η φτώχεια! Γιατί τους θερίζει η εκμετάλλευση! Γιατί ο διαρκής τους υποσιτισμός και οι επαναλαμβανόμενες επισιτιστικές κρίσεις δεν προκαλούνται, τελικά, επειδή δεν υπάρχουν τρόφιμα,αλλά γιατί τα τρόφιμα που υπάρχουν, δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν μπορούν να τα αγοράσουν. Και δεν μπορούν να τα αγοράσουν γιατί σε αυτό το σύστημα, και για όσο υπάρχει αυτό το σύστημα, που τα τρόφιμα είναι εμπορεύματα, που ανήκουν σε μονοπώλια και σε κεφαλαιοκράτες, για όσο υπάρχει το σύστημα που τον ασύλληπτο πλούτο που παράγουν οι άνθρωποι του μόχθου -πλούτος ικανός να ικανοποιήσει την ανάγκη όλων των ανθρώπων όχι μόνο για ποιοτική τροφή, αλλά και κάθε άλλη σύγχρονη ανάγκη – θα τον υπεξαιρούν, θα τον συσσωρεύουν και θα το λιμνάζουν στα θησαυροφυλάκιά τους οι κηφήνες του καπιταλισμού, για όσο αυτή η βαρβαρότητα και η αποκτήνωση συνεχίζεται, είναι πιο επικερδές για τα μονοπώλια ακόμα κι όταν δεν πουλάνε τα «εμπορεύματα – τρόφιμά τους», να τα πετάνε.
Είναι πιο επικερδές να αυξάνουν τις τιμές των τροφίμων ακόμα κι αν προκαλούν επισιτιστικές κρίσεις.
Είναι πιο επικερδές να κρατούν στην πείνα δισεκατομμύρια ανθρώπους, αφού οι τελευταίοι, ως θύματα της καπιταλιστικής σαπίλας αδυνατούν να μετατραπούν σε «καταναλωτές». Και είναι πιο επικερδές, για τα μονοπώλια και τους κεφαλαιοκράτες, γι’ αυτά τα «παράσιτα» της κοινωνίας, να βάζουν μετά τους παρακεντέδες τους και τους οργανισμούς τους να υποδεικνύουν στους πεινασμένους να τρώνε… έντομα.
Ανάρτηση από: http://www.rizospastis.gr
