Στις 10 Μάρτη
το 2010 πέφτει νεκρός ο αντιεξουσιαστής Λάμπρος Φούντας πυροβολημένος πισώπλατα από μπάτσους. Από τότε και μέχρι
σήμερα έχουν μείνει μια σειρά αναπάντητα ερωτήματα. Η εκδοχή της αστυνομίας τότε
ήταν ότι αυτός ο αντιεξουσιαστής μαζί με συνεργό του προσπάθησαν να «απαλλοτριώσουν»
αυτοκίνητο, έγιναν αντιληπτοί από αστυνομικούς και ανταλλάχτηκαν πυροβολισμοί αποτέλεσμα
τον θάνατο του Λ. Φούντα.
Αυτό είναι το
μπατσάδικο σενάριο που όμως δεν απαντάει στα αυτονόητα ερωτηματικά που δημιουργούνται:
Γιατί να πάει
να απαλλοτριώσει ένα αυτοκίνητο κάποιο μέλος οργάνωσης ένοπλης μειοψηφικής βίας
οπλισμένος σαν αστακός –με πιστόλι και χειροβομβίδα, όπως είχε ανακοινώσει τότε
η αστυνομία;
«Σεσημασμένος»,
όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι μπάτσοι, δεν ήταν ο Λ. Φούντας, ούτε επικηρυγμένος,
ούτε εκκρεμούσε σε βάρος του καμιά δικαστική δίωξη.
Αντε και να υποθέσουμε
ότι του καθόταν στραβή και τον μπουζούριαζαν. Ακόμα και να του χρέωναν απόπειρα
κλοπής αυτοκινήτου θα έτρωγε ένα μήνα φυλακή με αναστολή και θα καθάριζε.
Γιατί, λοιπόν
να δημιουργηθεί όλο το σκηνικό που αναφέρουν οι μπάτσοι;
Απάντηση σ’ αυτό
το καίριο ερώτημα μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί.
«Το πιο δύσκολο
είναι η ανίχνευση των αιτιών και η παντελής εξάλειψη της τρομοκρατίας. Γιατί τρομοκρατία
η ανεργία. Τρομοκρατία τα ψίχουλα της μισθοδοσίας. Τρομοκρατία ο ανελέητος βομβαρδισμός
με την κρίση στην οικονομία. Τρομοκρατία το οργανωμένο έγκλημα της νύχτας. Τρομοκρατία
η διεφθαρμένη μπατσαρία. Τρομοκρατία η φορολογία. Τρομοκρατία η τραπεζική τοκογλυφία.
Τρομοκρατία η ρακένδυτη Παιδεία. Τρομοκρατία η αυθαιρεσία και η οικολογική αναισθησία.
Τρομοκρατία η κομματική πελατεία. Τρομοκρατία η πολιτική αναλγησία. Τρομοκρατία
η συναλλαγή με την κρατική γραφειοκρατία. Ακούστε τον αναστεναγμό. Προσπαθήστε.
Κατεβείτε από το ρετιρέ της εξουσίας. Εκατομμύρια πλάσματα δουλεύουν, ιδρώνουν,
ματώνουν, αργοπεθαίνουν. Για ένα άδειο πουκάμισο γεμάτο από τρόμο καθημερινό!».
Δ. Δανίκας
«Ο τρόπος παραγωγής
είναι μια νόμιμη βία. Η εξουσία είναι μια νόμιμη βία. Η αστυνομία είναι μια νόμιμη
βία. Η φυλακή είναι μια νόμιμη βία. Η δικαιοσύνη είναι μια νόμιμη βία. Η ανεργία
είναι μια νόμιμη βία. Το Ταμείο ανεργίας είναι μια νόμιμη βία. Η κερδοσκοπία είναι
μια νόμιμη βία. Το χρηματιστήριο είναι μια νόμιμη βία. Οι τράπεζες είναι μια νόμιμη
βία. Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι μια νόμιμη βία. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι μια
νόμιμη βία. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι μια νόμιμη βία.
Κι όσο αυτή η
νόμιμη βία θα ονομάζεται δικαιοσύνη, τόσο η δικαιοσύνη των νέων θα ονομάζεται βία».
Ρ. Βρανάς.
Ανάτρτηση από: http://tsak-giorgis.blogspot.gr
