«Ποτέ μην αρκεστείς στη διαπίστωση μιας αναγκαιότητας
– ξεκαθάρισε, ποια τάξη την καθορίζει»
Μπέρτολτ Μπρεχτ
H Τάνια Φαγιόν, αντιπρόεδρος της Ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο [από την Σλοβενία, και βέβαια τώρα και εγκάρδια συνομιλήτρια του πρωθυπουργού μας κ. Αλέξιου Τσίπρα], παραχώρησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (από τα «προκεχωρημένα φυλάκια» του «συριζέϊκου» εκσυγχρονισμού) στις 8/3.
Σε αυτήν επανέλαβε πώς για να υπάρξει λύση στο προσφυγικό χρειάζεται «κοινή ευρωπαϊκή δράση». Την ρωτάει ο δημοσιογράφος :
«Η προσφυγική κρίση δείχνει να είναι ένα από τα πιο δύσκολα και περίπλοκα προβλήματα για την Ε.Ε. Είστε ικανοποιημένη από τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί μέχρι στιγμής;» Και το «τσακάλι» του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού απαντάει:
«Το προσφυγικό έχει αποκαλύψει και πάλι μια κρίση ηθικής στην Ευρώπη. Έχουμε αποτύχει εντελώς στην αλληλεγγύη και στη δικαιοσύνη, οι οποίες αποτελούν δύο από τις βασικές αρχές μας. Οι αποφάσεις που έχει προτείνει η Κομισιόν είναι πολύ φιλόδοξες και γενναίες, αλλά οι περισσότερες από αυτές δυστυχώς παραμένουν στα λόγια.» (σ.σ. υπογράμμιση δική μου)
Ώστε το προσφυγικό μας αποκάλυψε πάλι – ποιες ήταν οι προηγούμενες φορές ; - μια κρίση ηθικής στην Ευρώπη!!! Όταν η «Ευρώπη» - δηλαδή οι ιμπεριαλιστές της Ευρώπης και οι κυβερνήσεις μαριονέτες τους – πριν μόλις λίγα χρόνια βομβάρδιζαν την Λιβύη – για την σώσουν από τον «τύραννο» Καντάφι και στη συνέχεια να την βυθίσουν στο ατέλειωτο χάος που βρίσκεται τώρα – ή υποκινούσαν και ανέχονταν τις σφαγές στην Αίγυπτο, όταν πάλι στο πλευρό των ΗΠΑ βομβάρδιζαν και διέλυαν το Ιράκ για το απαλλάξουν από τον Σαντάμ και όλους εμάς του υπόλοιπους από τον κίνδυνο των «φανταστικών» πυρηνικών του – ενώ η Δύση δεν είχε καθόλου και τα δικά της δεν απειλούσαν κανέναν - , όταν πάλι η Ευρώπη είχε διαλύσει την γειτονική μας Γιουγκοσλαβία και χρόνια τώρα κάνει «τουμπεκί» για την εισβολή, κατοχή και ανακήρυξη παράνομου κράτους στην Κύπρο, όταν όλοι αυτοί βρίσκονται πίσω από τον εμφύλιο και την καταστροφή της Συρίας, τις «πορτοκαλί» ανατροπές στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, την Ουκρανία , κλπ κλπ. έρχεται υποκριτική η μαντάμ Φαγιόμ - σαν τους παπάδες που μόλις έχουν ασελγήσει σε κάποιο νέο αγόρι και ύστερα προσεύχονται – να μας μιλήσει για κρίση ηθικής της ιμπεριαλιστικής Ευρώπης. Και κόπτεται τάχα μου τάχα μου – μαζί με όλους τους γνωστούς πράκτορες του ιμπεριαλισμού, από το «μακρινό» Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο – για την ανάγκη να ξεπεράσουμε τους «εθνικούς εγωισμούς» προκειμένου να βρεθεί ευρωπαϊκή (ιμπεριαλιστική) λύση.
Μας λέει και άλλα σπαραξικάρδια η κ. Φαγιόν: «Αυτό που συμβαίνει αυτές τις ημέρες στα σύνορα της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ είναι ντροπή για ολόκληρη την Ευρώπη. Πρόκειται για μία ακόμη ανθρωπιστική καταστροφή». Για ολόκληρη την Ευρώπη ήταν ντροπή και όσα συνέβαιναν στην Γιουγκοσλαβία. Αλλά τότε ΜΟΝΟΝ ο ελληνικός λαός διαδήλωνε κατά της αισχρής επέμβασης ενάντια στην γείτονα μας – και οι αγαπητοί «φωτισμένοι» και εμποτισμένοι με τις «αξίες» της Ευρώπης λαοί της σχεδόν μας χλεύαζαν που υποστηρίζαμε τους «βάρβαρους» και αντιδραστικούς «εθνικιστές» Σέρβους. Μήπως θυμάται η μαντάμ Φαγιόν πόσοι πήγαν στο Βελιγράδι που βομβαρδιζότανε για να συμπαρασταθούν στον λαό του; Μήπως ήτανε π.χ. ο Μανώλης Γλέζος και – άκουσον, άκουσον, - η ποδοσφαιρική ομάδα της ΑΕΚ (την οποία πλαισίωσαν και παίκτες από άλλες ομάδες εθελοντικά) με πάρα πολλούς οπαδούς της (ανάμεσα τους κι ο Γιάννης Κιουλέκας, που λίγο πιο πέρα εδώ στο facebook προσπαθεί να μαζέψει τις μνήμες των προγόνων του από την κατασφαγμένη από τους Τούρκους Φώκαια).
Ρωτάει, ο μονταρισμένος στην όλη ιδεολογία της εφημερίδας του δημοσιογράφος: «Τι πιστεύετε για τον ρόλο της Τουρκίας;…..» . Και το «βούρλο» των Βρυξελλών, η αντιπρόεδρος της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, απαντάει περήφανα και αφοπλιστικά: «Ο ρόλος της Τουρκίας είναι ουσιώδης για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε η Τουρκία μπορούν να βρουν λύση από μόνες τους. Όσο έχουμε ανάγκη την Τουρκία, άλλο τόσο έχει η Τουρκία ανάγκη εμάς. Είναι σημαντικό ότι η Ε.Ε. και η Άγκυρα ξεκινούν την υλοποίηση του σχεδίου δράσης»
Εκεί πέρα στις Βρυξέλλες και στα γραφεία των Σοσιαλιστών, δεν έχουν ακούσει, δεν έχουν μάθει, δεν γνωρίζουν τίποτα για την Τουρκία και την δημοκρατία της σε βάρος των Κούρδων και κάθε άλλης αντιπολιτευόμενης φωνής. Δεν γνωρίζουν τίποτα για τους βομβαρδισμούς των χωριών και πόλεων που κατοικούν Κούρδοι. Δεν ξέρουν τίποτα π.χ. για τους Κούρδους πρόσφυγες που χρόνια τώρα υπάρχουν στην Ελλάδα. Και τώρα η Ευρώπη δεν κάνει χωρίς την Τουρκία και η Τουρκία χωρίς την Ευρώπη. Βεβαίως, μαζί εκτελούν τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού κατά των λαών της Μ. Ανατολής.
Η ερώτηση που τα λύνει όλα – και η αντίστοιχη απάντηση - στο τέλος :
«Ποια είναι η προοδευτική λύση για το τεράστιο προσφυγικό πρόβλημα; Αλληλεγγύη μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων και κοινή γραμμή στις πολιτικές ή μήπως τα κλειστά σύνορα και η κάθε χώρα να αυτενεργεί; (σ.σ: υπογράμμιση δική μου). Καρφί η απάντηση «Μεγαλύτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στη χορήγηση σίτισης και προστασίας στους πρόσφυγες, τα παιδιά να μπορούν να εκπαιδεύονται και οι ενήλικοι να έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας. Την ίδια ώρα, είναι επιτακτικό να βελτιωθεί η υλοποίηση των μέτρων της Ε.Ε. που θεωρούνται «κλειδιά»: ανοίγοντας νομικές οδούς για τους ανθρώπους που χρήζουν προστασίας να φτάσουν στην Ευρώπη ή με άμεση μετεγκατάστασή τους από την Τουρκία, σε αντάλλαγμα για την επιστροφή από την Ελλάδα στην Τουρκία των μεταναστών που δεν δικαιούνται διεθνή προστασία».
Η μοναδική «προοδευτική» λύση είναι να αφεθούν οι λαοί μόνοι τους να λύσουν τα προβλήματα τους χωρίς καμιά απολύτως ανάμειξη των ιμπεριαλιστών – δολοπλοκίες, υποκινήσεις, υπόγειες ενισχύσεις κλπ κλπ – και δωρεάν ή με πολύ χαμηλή αμοιβή και χρόνο, ανοικοδόμηση των πόλεων που τους κατέστρεψε (με την βουβή ανοχή και των ευρωπαϊκών και αμερικανικού λαού). Οι πρόσφυγες το πρώτο δικαίωμα που έχουν είναι να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, που θα έχουν ειρηνεύσει, και να τύχουν της αμέριστης βοήθειας των «αναπτυγμένων» λαών – και μάλιστα της Ευρώπης του «Διαφωτισμού» - για να ξαναβρούν ό,τι έχουν χάσει.
Βέβαια, δεν είναι μόνο η μαντάμ από τις Βρυξέλλες που ουσιαστικά καλύπτει τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού που οι – αγαπητοί τώρα και στον «χαρισματικό» κ. Αλέξη Τσίπρα - σοσιαλδημοκράτες στηρίζουν και ιδεολογικά και πολιτικά καλύπτουν. [ο κ. Τσίπρας προφανώς δεν έχει διαβάσει τίποτα από την ιστορία της σοσιαλδημοκρατίας. Ας ζητήσει, όμως, από το παράρτημα του ιδρύματος «Ρόζα Λούξεμπουργκ», που βεβαίως χρηματοδοτείται από το Γερμανικό ΥΠΕΞ, για την εν Ελλάδι δραστηριότητα του, να τον προμηθεύσει ένα αντίτυπο από την «Μπροσούρα του Γιούνιους», έχει εκδοθεί ελληνικά από την «ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ» να μάθει από την ίδια την Ρόζα για τους σοσιαλδημοκράτες]. Στον χορό έχουν «μπει» και διανοούμενοι που δεν το περιμέναμε. Π.χ. ο γνωστός ‘Εντσο Τραβέρσο. Σήμερα (12/3) η ίδια εφημερίδα δημοσιεύει συνέντευξη του με τίτλο «Οι πρόσφυγες μπορούν να γίνουν πλεονέκτημα για την Ευρώπη». Ο δημοσιογράφος ξεκινάει την συνέντευξη επικαλούμενος κάτι που έχει πει ο γνωστός μεταμοντέρνος φιλόσοφος Σλαβόϊ Ζίζεκ «: «Η πραγματική ερώτηση δεν είναι εάν “οι μετανάστες συνιστούν μια πραγματική απειλή”, αλλά “τι μας λέει αυτή η εμμονή με την απειλή των μεταναστών για την αδυναμία της Ευρώπης;”».
Και ρωτάει τον Τραβέρσο αν συμφωνεί. «Συμφωνώ απόλυτα με την εκτίμηση του Ζίζεκ. Πρώτα απ' όλα να πούμε ότι οι μετανάστες δεν αποτελούν απειλή για την Ευρώπη, αντίθετα η Ευρώπη έκανε πολέμους ενάντια σε πολλές από τις χώρες από τις οποίες προέρχονται οι πρόσφυγες. Γι' αυτό η ερώτηση του Ζίζεκ είναι πολύ καλή».
Να θυμίσουμε ότι ο Ζ. Μπάουμαν στο άρθρο του που αναφέραμε σε προηγούμενη παρέμβαση μας – και στο οποίο παραπέμψαμε – φροντίζει να κρατάει αποστάσεις από τέτοιες απλοϊκότητες. Δεν του διαφεύγει δηλαδή ότι οι λαϊκές και φτωχές τάξεις έχουν πραγματικούς λόγους να φοβούνται τους ξένους: μετανάστες ή πρόσφυγες. Γιατί απλούστατα προστίθενται στους ανταγωνιστές τους φτηνές εργατικές δυνάμεις. Κι αυτό είναι μια πραγματικότητα, που σήμερα ιδίως, με την κρίση φαντάζει στα μάτια τους πιο τρομακτική. Το ότι αυτό ξέρουν να το εκμεταλλεύονται – και το εκμεταλλεύονται – οι άρχουσες τάξεις για να διασπούν τις υπεξούσιες φτωχές μάζες, καλλιεργώντας την «ξενοφοβία», τον ρατσισμό κλπ κλπ είναι εξίσου πραγματικό γεγονός. Που δεν παύει να υπάρχει επειδή εμείς το ξορκίζουμε με προκηρύξεις και μανιφέστα. Και όσοι μπορούν ακόμα και σκέφτονται επαναστατικά κι όχι ροζ-σοσιαλδημοκρατικά – καταλαβαίνουν ότι πραγματικά το εργατικό κίνημα βρίσκεται μπροστά σε ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα. Που καμιά αριστερά δεν έχει κατορθώσει, άπαξ και δια παντός να λύσει επαναστατικά (όχι απλώς «προοδευτικά»). Θυμόμαστε πώς π.χ. υποδέχτηκαν εδώ, στην Ελλάδα, τους πρόσφυγες της Μ. Ασίας ή ακόμα και τους «πρόσφυγες», μέσα στον τόπο τους, της Κύπρου. Μπορεί να δυσκολευόμαστε να το παραδεχτούμε και να το λέμε, αλλά υπήρξε μπόλικη επιφυλακτικότητα, ακόμα και χλεύη, προς τους «τουρκόσπορους», τους «αούτηδες» κλπ κλπ. Ακόμα και τώρα ακούμε πως αποκαλούν τους παίκτες και οπαδούς των ομάδων που κατάγονται από την Κωνσταντινούπολη και τη Μ. Ασίας.
Το πραγματικό ερώτημα πάντοτε παραμένει: γιατί έρχονται αυτοί οι άνθρωποι, διακινδυνεύοντας μάλιστα τη ζωή των παιδιών τους και την δική τους, στην Ευρώπη; Ποια είναι η αιτία; Ποιος ο αίτιος; Αν πεις την αλήθεια: ο καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός, ένα σύστημα που σαπίζει – αλλά δεν καταρρέει από μόνο του – αλλά μόνο ανατρέπεται, και πως γι αυτό αν είμαστε όχι απλά «φιλάνθρωποι» κλπ αλλά πραγματικά άνθρωποι που διεκδικούμε ολάκερη της ιδιότητα μας, πρέπει να το ανατρέψουμε και σε αυτή την ανατροπή να καλέσουμε και τους μετανάστες και πρόσφυγες. Αλλά αυτό δεν το λέει ο Ζίζεκ ούτε ο Τραβέρσσο. Κι οι δυο τους προσπαθούν να βρούνε λύσεις μέσα στα πλαίσια του ιμπεριαλισμού, που όσο υπάρχει θα δημιουργεί κάθε τόσο προσφυγικά ρεύματα – θα καταστρέφει δηλαδή τις ζωές εκατομμυρίων μαζών της «περιφέρειας» αλλά και την μητροπόλεων.
Ο Τραβέρσσο πάει ακόμα παραπέρα τον – αυθόρμητο ρεφορμισμό του – λέγοντας μας πώς: «Κατ' αρχάς η Αριστερά πρέπει να συμμετέχει στο κίνημα αλληλεγγύης. Θα μπορούσε αυτή η κρίση να αποδειχτεί μια καλή ευκαιρία.
Πρέπει να εξηγούμε ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες μπορούν να γίνουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα για την Ευρώπη και να συνεισφέρουν στο μέλλον της. Στην πλειονότητά τους είναι νέοι, μορφωμένοι και ειδικευμένοι. Όλα αυτά πρέπει να τα εξηγούμε καθαρά και δυνατά.»
Η αριστερά – κι εγώ εννοώ πώς τέτοια μπορεί να είναι μια πραγματικά αντιιμπεριαλιστική αριστερά – πρέπει να συμμετάσχει και να δημιουργεί παντού, όπου οι συνθήκες το επιβάλλουν, ένα κίνημα αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης. Δηλαδή δεν πρέπει να γίνεται κίνημα «Ερυθρός Σταυρός». Και φυσικά επειδή ο πολιτικός αγώνας και μάλιστα ο αντιιμπεριαλιστικός δεν γίνεται με «πάνελ» φιλοσόφων, κοινωνιολόγων και άλλων τρυφερών ψυχών, επειδή το πρόβλημα δεν λύνεται με το να «εξηγούμε» στους μετανάστες το πόσο μπορούνε να συνεισφέρουν στο μέλλον της Ευρώπης – αλήθεια για ποιο μέλλον της μιλάνε οι «σοφοί» μας; - η αριστερά που έχουν υπόψη τους οι διάφοροι Τραβέρσσο και Ζίζεκ είναι μια αριστερά υπηρέτρια του ιμπεριαλισμού.
Τα διάφορα «παπαγαλάκια» της αριστεράς του ιμπεριαλισμού θα συνεχίσουν να μας βομβαρδίζουν με παραπλανητικές και αποπροσανατολιστικές ανοησίες μέχρις ότου αναδειχθεί ένα λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ρωμαλέο ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά. Θα μας ζαλίζουν με δημοσκοπήσεις όπου π.χ. ένα 59% θα συμφωνεί με τους χειρισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, λες και αυτό κάτι σημαίνει. Ξεχνώντας δηλαδή ότι μέχρι τέλους οι Γερμανοί ακολουθούσαν τον Χίτλερ. Αυτά όλα είναι εντελώς αστικές μπούρδες πληρωμένων δημοσιολόγων και «διανοουμένων» που πάντα ακολουθούν την εξουσία.
Ανάρτηση από: http://istrilatis.blogspot.gr
