Με έξι υποψήφιους αρχηγούς μέχρι στιγμής, που δεν ξέρουν ακόμα σε τι ακριβώς θα αρχηγεύουν, τα διαλυμένα κομμάτια του ΠΑΣΟΚ και κάποια υπολείμματα της Δημοκρατικής Αριστεράς ξεκινούν να συστήσουν «φορέα της Κεντροαριστεράς», στήνοντας σκηνικό αποτυχίας. Αγνοούν ότι ο λαός έχει ανάγκη από ξεκάθαρες παρουσίες και καθαρές λύσεις. Όχι από θολούρα.
Μερικά πράγματα θα επισημάνω:
Πρώτον, η αναγγελία εκλογής αρχηγού και η προθυμία υποψηφίων για τη θέση χωρίς προηγουμένως να έχει ξεκαθαριστεί αν ο εκλεγμένος θα αρχηγεύει σε ενιαίο κόμμα, συνασπισμό κομμάτων ή ομάδων μαρτυράει επιπολαιότητα και αρπακόλα εκ μέρους και των υποκινητών του εγχειρήματος και των υποψήφιων. Αυτό ούτε ωφελεί το λαό ούτε και τον προσελκύει.
Δεύτερον, Σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες στο εγχείρημα προέρχονται από το ίδιο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ. Είτε του Ανδρέα, είτε του Σημίτη, είτε του Γιώργου. Η επιμονή τους να θέλουν να αρνούνται τη μήτρα τους και να επιμένουν ο καθένας στα προσωπικά του βήματα μαρτυράει και μια άρνηση να συμμετάσχουν σ ένα εγχείρημα που θα ωφελεί το λαό, βάζοντας τον εαυτό τους στη δεύτερη μοίρα υπηρέτη ενός κοινού στόχου. Δεν είναι αυτό που έχει ανάγκη ο λαός και θα το δείξει κι όλας.
Τρίτον, η ομιχλώδης ονομασία Δημοκρατική Συμπαράταξη ή όποια άλλη μιας ομιχλώδους κεντροαριστεράς από προσωπικότητες δε συγκινεί και δεν κινητοποιεί κανέναν από το λαό. Ο λαός, που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ και το τιμώρησε για την πολιτική Γιώργου - Βενιζέλου ή γιατί βρήκε να διορίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει μνήμη και σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Και μόνο η λέξη κάτι του λέει. Κάτι συμβολίζει. Χαμένες ή προδομένες προσδοκίες ίσως. Αλλά, προσδοκίες συγκεκριμένες, με συγκεκριμένη κατεύθυνση και πρόσημο.
Τέταρτο, ΠΑΣΟΚ για το λαό είναι λέξη ταυτόσημη με τη σοσιαλδημοκρατία. Κακομεταχειρισμένη από τα στελέχη του και τις κυβερνήσεις του, αλλά σοσιαλδημοκρατία. Με όνομα και ιστορία. Το ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψε το λαό δυό φορές, όπως το αντιλαμβάνεται ο λαός. Μία επί Σημίτη και μια επί Γιώργου- Βενιζέλου. Χωρίς να ακούσει ούτε μια λέξη αυτοκριτικής ή συγνώμης για καμμία από αυτές. ΑΥΤΟ δεν συγχωρεί ο λαός. Όχι την προδοσία. Το φτύσιμο.
Πέμπτο, και οι 6 υποψήφιοι προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Φώφη, Καμίνης, Ραγκούσης, Μανιάτης, Θεοδωράκης (το Ποτάμι είναι εγχείρημα του σημιτικού εκσυγχρονισμού να ξεφύγει από το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ) και Ανδρουλάκης (που δεν έχει ανακοινώσει επίσημα την υποψηφιότητα). Επομένως, όταν μιλάμε για Δημοκρατική Συμπαράταξη για να χωρέσει και το σχεδόν ανύπαρκτο κομμάτι της ΔΗΜΑΡ του κ Θεοχαρόπουλου κοροϊδευόμαστε.
Έκτο, έχουμε μπροστά μας πέρα από κάθε αμφιβολία το ΠΑΣΟΚ ολοζώντανο, που αρνείται τον εαυτό του. Το κόμμα και τα στελέχη του, ο καθένας για τους λόγους του, που μας είναι γνωστοί. Με κάθε άλλη προσέγγιση όλοι αυτοί κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και το λαό.
Έβδομο, όπως είπα και στην αρχή ο κόσμος έχει ανάγκη από καθαρές λύσεις και καθαρές, σταθερές αναφορές. Απ αυτές έχει ανάγκη και ο τόπος. Το τωρινό εγχείρημα είναι πολιτικά αφελές και ανεύθυνο. Προκηρύσσεται εκλογή αρχηγού χωρίς να έχει οριστεί σε ποιο κομματικό φορέα και με ποιο πρόγραμμα θα είναι αρχηγός!! Και εμφανίζονται και υποψήφιοι επ αυτού!!! Για γέλια.
Για περισσότερα γέλια η πρόταση Θεοχαρόπουλου, την ώρα που θα ψηφίζεται αρχηγός να ψηφίζεται και η επιθυμία του κόσμου για τη φύση του φορέα!!! Πλήρης απουσία σοβαρότητας.
Αν η ανάλυση λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ανταπεξέλθει πολιτικά και εκλογικά στην απογοήτευση του κόσμου από την πολιτική του (πράγμα πιθανό), οι λύσεις που έχει αυτός ο ψηφοφόρος δεν είναι να πάει στη μακρινή ΝΔ, αλλά στο πιο κοντινό του ΠΑΣΟΚ. Αρκεί να το βρει για να το ψηφίσει!! Το ΠΑΣΟΚ φοβάται ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί αυτό είναι το αντίπαλο δέος του. Αυτός είναι ο χώρος που φλερτάρει για να υπάρξει μελλοντικά.
Αλλά, μέχρι σήμερα το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει σαν δύναμη αντιπολίτευσης, έχοντας καταργήσει το ίδιο τον εαυτό του λες και ντρέπεται και φοβάται για το παρελθόν του! Εδώ δεν ντρέπεται και δεν φοβάται ο Τσίπρας που λέει το ένα ψέμα επάνω στο άλλο, κάνοντας ακριβώς τα αντίθετα απ αυτά που λέει, και φοβάται το ΠΑΣΟΚ;!
Το ΠΑΣΟΚ έχει ανάγκη να σοβαρευτεί Αυτό είναι όλο. Για το καλό του και για το καλό της χώρας. Η οποία έχει ανάγκη από σοβαρά κόμματα. Όποια κι αν είναι. Ό, τι κι αν πιστεύουν. Ποια Δημοκρατική Συμπαράταξη και αερολογίες. Πεσ’ το ΠΑΣΟΚ να καταλάβει κι ο κόσμος.
Ανάρτηση από: http://www.liberal.gr
