Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020

Γλυκύτατη μου Κλειώ...

 

Σαν σήμερα το 1921 οι Κεμαλικοί έστελναν στην κρεμάλα την πνευματική και οικονομική ηγεσία του Ποντιακού Ελληνισμού, με σκοπό να απορφανίσουν από τα στηρίγματά του τον απλό λαό, να τον οδηγήσουν στην απόγνωση και να τον αφανίσουν!

Σε σχετική ανάρτηση της Αρχοντούλας Κωνσταντινίδου διαβάζουμε:

«Σαν σήμερα, 21 Σεπτεμβρίου 1921, η θλιβερή επέτειος του απαγχονισμού των καταδικασθέντων Ποντίων από τα δικαστήρια της Αμάσειας. Από τους174 καταδικασθέντες, οι 69 κρεμάστηκαν στην πλατεία της Αμάσειας έπειτα από παρωδίες δίκης και παρουσία ψευδομαρτύρων. Η επιλογή της πόλης δεν ήταν τυχαία. Όφειλε να είναι μακριά από τα παράλια, όπου υπήρχαν τα προξενεία των"Μεγάλων Δυνάμεων"...»

Από τα ελάχιστα γράμματα των καταδικασθέντων προς τους οικείους τους που διασώθηκαν είναι και το συγκλονιστικό σημείωμα του εμπόρου Αλέξανδρου Ακριτίδη:
«Γλυκυτάτη μου Κλειώ,

Σήμερον ετελέσθη εν τη φυλακή λειτουργία και εκοινωνήσαμε όλοι, περί τους 100 από διάφορα μέρη. Έχει αποφασισθεί ο δια της κρεμάλας θάνατος.
Αύριον θα πηγαίνουν οι 60, μεταξύ αυτών οι 5 Τραπεζούντιοι και θα γίνει ο δι’ αγχόνης θάνατος.
Την Τρίτην δεν θα είμεθα εν ζωή, ο Θεός να μας αξιώσει τους ουρανούς και σε σας να δώσει ευλογίαν και υπομονήν και άλλο κακόν να μη δοκιμάσητε.
Όταν θα μάθετε το λυπηρόν γεγονός να μη χαλάσετε τον κόσμον, να έχετε υπομονή. Τα παιδιά ας παίξουν και ας χορέψουν.
Ας σε βλέπω να κανονίσης όλα όπως ξέρεις εσύ.
Ο αγαπητός μου Θεόδωρος ας αναλαμβάνει πατρικά καθήκοντα και να μην αδικήσει κανένα από τα παιδιά, τον Γέργον να τελειώσει το σχολείον και να γίνει καλός πολίτης.
Τον Γιάννην ας τον έχει μαζί του στη δουλειά.
Από τα μικρά, τον Παναγιώτη να στείλεις στο σχολείο, την Βαλεντίνην να την μάθης ραπτικήν.
Την Φωφών να μη χωρίζεσαι εν όσω ζεις.
Εις τον Στάθιον τας ευχάς μου και την υποχρέωσιν όπως χωρίς αμοιβήν διεκπεραιώσει όλας τας οικογενειακάς μου υποθέσεις που θα του αναθέσητε.
Ο παπα Συμεών ας με μνημονεύσει εν όσω ζη.
Να δώσης 5 λίρες στην Φιλόπτωχον, 5 λίρες στην Μέριμναν, 5 λίρες στου Λυκαστή το σχολείον.
Και ας με συγχωρέσουν όλοι οι αδελφοί μου, οι νυφάδες και όλοι οι συγγενείς και φίλοι.
Αντίο, βαίνω προς τον πατέρα και συγχωρήσατέ μου
ο υμέτερος

Αλ. Γ. Ακριτίδης»

Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.com/