Θέλετε να μάθετε ποιο είναι το χειρότερο κοινοβούλιο στην Ευρώπη; Το πιο ανίκανο να εκπροσωπεί πολίτες; Το πιο διεφθαρμένο; Το πιο διαπλεκόμενο; Αληθινή βιομηχανία εξαγοράς συνειδήσεων; Το ευρωκοινοβούλιο. Κανένα κοινοβούλιο σε Δύση και Ανατολή δεν το φτάνει σε διαφθορά και εξαγορά.
Φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να ακούσετε να γίνεται μέγα θέμα για το απόλυτα διεφθαρμένο καθεστώς του από τα συστημικά ΜΜΕ. Τα σκάνδαλα που συνδέονται με δαύτο περνάνε στα ψιλά. Ο λόγος είναι απλός. Η δουλειά τους είναι να δυσφημίζουν τα εθνικά κοινοβούλια, ώστε να νομίζουν οι πολίτες των Ευρωπαϊκών χωρών ότι το ευρωκοινοβούλιο είναι ο αληθινός ναός της δημοκρατίας.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία. Το ευρωκοινοβούλιο είναι το φύλο συκής για την απολυταρχία των οργάνων της ΕΕ, τα οποία δεν έχουν κανενός είδους νομιμοποίηση. Το ευρωκοινοβούλιο δεν εκπροσωπεί λαούς, αλλά πληθυσμιακές οντότητες. Ο λαοί έχουν υποβιβαστεί σε ομάδες πληθυσμού ανάλογα με το μέγεθός τους. Κι επομένως το ευρωκοινοβούλιο στερεί το δικαίωμα του λαού στην ισότιμη εκπροσώπησή του σε σχέση με τους άλλους.
Δεν υφίσταται κανενός είδους ισονομία και ισοπολιτεία. Η ισχύς είναι στους αριθμούς. Τα μικρά σε πληθυσμό κράτη έχουν υποδεέστερη εκπροσώπηση από εκείνα με μεγαλύτερους πληθυσμούς. Κάτι που ίσχυε στον μεσαίωνα, όπου έκανε κουμάντο ο μονάρχης, ή ο άρχοντας που θα μπορούσε να μαζέψει περισσότερες λόγχες. Με την ίδια αρχή στήθηκε ο μόνος θεσμός στην ΕΕ, για τον οποίο δίνεται το δικαίωμα της ψήφου στους λαούς των κρατών-μελών.
Κι επειδή μας έχουν πρήξει κυριολεκτικά με τις ανοησίες περί ευρωπαϊκών ιδανικών και αξιών, να θυμηθούμε ότι η Μεγάλη Γαλλική Επανάσταση του 1789 αντέταξε το δίκαιο του έθνους στο δίκαιο του ισχυρού. Κι έτσι στις 18 Μαΐου 1790 η Εθνοσυνέλευση της Γαλλίας διακήρυξε: «Αναγνωρίζουμε ότι κάθε λαός, όσο μικρή κι αν είναι η χώρα που κατοικεί, είναι απόλυτα κυρίαρχος σ’ αυτήν, έχει ίσα δικαιώματα με τη μεγαλύτερη χώρα, και ότι κανείς δεν μπορεί νόμιμα να επιβουλευτεί την ανεξαρτησία του, εκτός κι αν εμφανώς κινδυνεύει η δική του από αυτόν»
Από τότε χρειάστηκαν δυο παγκόσμιοι πόλεμοι και αμέτρητοι άλλοι ώστε να κατακτήσουν οι λαοί της Ευρώπης το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, δηλαδή να είναι απόλυτα κυρίαρχοι στο κράτος τους και να είναι απόλυτα ισότιμοι μεταξύ τους, ανεξαρτήτως μεγέθους. Και από ποια αρχή εμφορείται το ευρωκοινοβούλιο; Από την αρχή της απόλυτης μοναρχίας, δηλαδή από τον διαχωρισμό των κρατών σε μικρά και μεγάλα ανάλογα με τον πληθυσμό τους.
Το ευρωκοινοβούλιο δημιουργήθηκε κατά τα πρότυπα των παρλιαμέντων της απόλυτης μοναρχίας του ύστερου μεσαίωνα. Συνέρχονταν μόνο και μόνο για να νομιμοποιήσουν την απόλυτη εξουσία του μονάρχη. «Το κοινοβούλιο», γράφει ένας βαθύς γνώστης της μεσαιωνικής πολιτικής ιστορίας, ο Έντουαρντ Τζενκς, «σε κάθε περίπτωση το αντιπροσωπευτικό κομμάτι του, στις απαρχές του, είχε ως αποκλειστική απασχόληση την απόκτηση χρημάτων.» Ποιος θα αποκτήσει τα περισσότερα προκειμένου να επιτρέψει στον μονάρχη να λεηλατεί ανενόχλητος τις κατώτερες τάξεις και τη χώρα του.
Έτσι λειτουργεί και το ευρωκοινοβούλιο. Ο ευρωβουλευτής εισπράττει κάθε μήνα άνω των 26 χιλιάδων αντιμισθία με όλα τα έξοδα διαμονής και μετακίνησης πληρωμένα από το ευρωκοινοβούλιο. Κι όλα αυτά είναι tax-free, δηλαδή απαλλαγμένα από την φορολογία.
Με άλλα λόγια ένας ασήμαντος ευρωβουλευτής, μόνο και μόνο λόγω της παρουσίας του στο ευρωκοινοβούλιο μπορεί στο τέλος της θητείας του να φύγει κατ’ ελάχιστο με πάνω από 1,5 εκατ. ευρώ tax-free. Κανένας βουλευτής εθνικού κοινοβουλίου δεν πληρώνεται τόσο αδρά σε καμιά χώρα της Ευρώπης. Ούτε στις μικρές, ούτε στις μεγάλες.
Στη Βρετανία ο μισθός του βουλευτή ανέρχεται λίγο κάτω από τα 8.500 ευρώ το μήνα. Ενώ καλύπτονται αυστηρά μόνο τα έξοδα που συνδέονται άμεσα με τη δουλειά του στο κοινοβούλιο. Ανάλογη αμοιβή προβλέπεται και για τους βουλευτές της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής. Ενώ οι πιο ακριβοπληρωμένοι βουλευτές απ’ όλα τα Ευρωπαϊκά εθνικά κοινοβούλια, είναι της Αυστρίας με γύρω στα 10 χιλιάδες ευρώ το μήνα.
Κι αν κάτι τέτοιο δεν σας σοκάρει, τότε κρατηθείτε καλά.
Σύμφωνα με έρευνα μιας δημοσιογραφικής οργάνωσης, THE MEPS PROJECT, οι πολίτες πληρώνουν – εκτός των άλλων – και για τα γραφεία φαντάσματα των ευρωβουλευτών. Η ΕΕ καταβάλλει 40 εκατ. ευρώ ετησίως για τα εθνικά γραφεία των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ωστόσο, μια εις βάθος έρευνα από τους δημοσιογράφους του THE MEPS PROJECT υποδηλώνει ότι τα χρήματα δαπανώνται με πρόσχημα.
Μια σειρά ερευνών στα 28 κράτη μέλη διαπίστωσε τουλάχιστον 42 περιπτώσεις όπου οι ευρωβουλευτές πληρώνουν μίσθωμα σε εθνικά πολιτικά κόμματα ή ακόμη και σε δικούς τους προσωπικούς λογαριασμούς. Σε 249 περιπτώσεις, οι ευρωβουλευτές δήλωσαν ότι δεν έχουν γραφεία, αρνήθηκαν να αποκαλύψουν τις διευθύνσεις τους ή η τοποθεσία τους δεν μπορούσε να ανιχνευθεί με άλλο τρόπο.
Δεδομένου ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν ελέγχει τη χρήση των πληρωμένων αυτών των δαπανών, δεν υπάρχει διαθέσιμη τεκμηρίωση για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται η χρηματοδότηση. Και, σύμφωνα με την έρευνα, ούτε η ύπαρξη των εθνικών γραφείων των βουλευτών του ΕΚ ούτε ορισμένες προϋποθέσεις χρηματοδότησής τους παρακολουθούνται από το κοινοβούλιο.
Τσάμπα χρήμα για τις τσέπες των επιτηδείων της ευρωβουλής.
Οι ευρωβουλευτές λαμβάνουν μηνιαία αμοιβή ύψους 8.484 ευρώ για τα έξοδά τους, αλλά το ευρωκοινοβούλιο τους καταβάλει μέχρι 24.164 ευρώ για προσωπικό γραφείου και ημερήσια αποζημίωση προσωπικού για συνεδριάσεις ύψους 307 ευρώ ημερησίως. Όλα tax-free. Πάνω από όλα αυτά, το κοινοβούλιο καταβάλλει σε κάθε βουλευτή ένα κατ’ αποκοπή ποσό € 4.342 το μήνα – και πάλι, χωρίς φόρους.
Το τελευταίο ποσό (4.342 € το μήνα) είναι το λεγόμενο Επίδομα Γενικών Εξόδων (GEA), το οποίο προορίζεται να καλύψει το κόστος των εθνικών γραφείων που, μεταξύ άλλων, διευκολύνουν την επαφή με τους πολίτες της ΕΕ. Σύμφωνα με την έρευνα φαίνεται ότι οι ίδιοι οι βουλευτές έχουν μια αρκετά διαφορετική κατανόηση για το πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί το GEA.
Πολλοί από αυτούς δήλωσαν ότι χρησιμοποιούν ολόκληρο το ποσό κάθε μήνα για εξοπλισμό γραφείου, συνδρομές στο Διαδίκτυο και άλλα έξοδα που σχετίζονται με την εργασία. Ορισμένοι περιλάμβαναν επίσης τα έξοδα ταξιδιού για τους επισκέπτες, τις δωρεές φιλανθρωπικών οργανώσεων και τις πληρωμές στο εθνικό κόμμα τους ως «γενικές δαπάνες».
Προκύπτουν επίσης ερωτήματα σχετικά με τους δικαιούχους των πληρωμών ενοικίου για τα εθνικά γραφεία. Σύμφωνα με την έρευνά μας, μόνο στη Γερμανία οκτώ βουλευτές από διαφορετικά πολιτικά κόμματα είναι οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες των κτιρίων όπου βρίσκονται τα εθνικά τους γραφεία.
Μεταξύ αυτών είναι ο Manfred Weber, πρόεδρος της κεντροδεξιάς ομάδας του ΕΛΚ, δηλαδή της μεγαλύτερης ομάδας στο κοινοβούλιο της ΕΕ.
Το τοπικό του γραφείο βρίσκεται σε ένα παράρτημα του ιδιωτικού του σπιτιού σε ένα μικρό χωριό στην εξοχή της Βαυαρίας, μακριά από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της περιοχής του. Ο Weber δεν θέλησε να απαντήσει στις ερωτήσεις που του τέθηκαν.
Συχνά, οι ευρωβουλευτές φαίνεται να είναι υπομισθωτές από τα δικά τους τοπικά πολιτικά κόμματα. Περίπου 38 ευρωβουλευτές επιβεβαίωσαν την καταβολή μισθωμάτων σε τοπικό ή εθνικό υποκατάστημα. Άλλοι δεν απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με αυτό, ενώ ορισμένοι επέμεναν ότι υπάρχει ένας σωστός χωρισμός και ότι δεν δόθηκαν επιδοτήσεις στο κόμμα τους.
Ορισμένοι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αρνήθηκαν να δηλώσουν πού βρίσκεται το γραφείο τους. Ούτε το κοινοβούλιο της ΕΕ ούτε τα εθνικά του γραφεία, σε τουλάχιστον τρεις χώρες, ήταν σε θέση να παράσχουν πληροφορίες για το πού βρίσκονται τα γραφεία αυτά, ενώ, σε μία, όλες οι διευθύνσεις που δόθηκαν δεν ήταν ενημερωμένες.
Στο χρονοδιάγραμμα του κοινοβουλίου για το 2017, προβλέπονται εννέα εβδομάδες για εξωτερικές κοινοβουλευτικές δραστηριότητες, δηλαδή πολιτικές εργασίες εκτός των Βρυξελλών και του Στρασβούργου. Τέσσερις εβδομάδες το χρόνο «οι Ευρωβουλευτές επικεντρώνονται αποκλειστικά σε εργασίες εκλογικής περιφέρειας», λέει το κοινοβούλιο στην ιστοσελίδα του.
Οι δημοσιογράφοι δεν μπόρεσαν να επαληθεύσουν ανεξάρτητα ότι όλοι οι βουλευτές του ΕΚ κατείχαν τουλάχιστον ένα εθνικό γραφείο όπου μπορούν να «επικεντρωθούν αποκλειστικά στις εργασίες εκλογικής περιφέρειας». Περίπου 19 βουλευτές δήλωσαν ότι εκτελούν εργασίες γραφείου από τα ιδιωτικά σπίτια τους.
Και όπως είναι ευκόλως αντιληπτό, το προσωπικό που υποτίθεται ότι απασχολεί ο ευρωβουλευτής και πληρώνει το ευρωκοινοβούλιο συχνά αποτελείται από συγγενείς του. Συζύγους και παιδιά. Κι έτσι αυγατίζει το οικογενειακό εισόδημα. Πάντα tax-free.
Με όλα αυτά ένας ευρωβουλευτής μπορεί άνετα να αποκομίσει από τη θητεία του στο ευρωκοινοβούλιο άνω των 2 εκατ. ευρώ. Μόνο με τα νόμιμα, δηλαδή τα προβλεπόμενα.
Η βιομηχανία δις ευρώ των λόμπι.
Μην ξεχνάμε όμως ότι το ευρωκοινοβούλιο περιτριγυρίζεται ασφυκτικά από κάθε λογής λόμπι. Πάνω από 8.000 εταιρείες, τράπεζες, δικηγορικά γραφεία, συμβούλια δημοσίων σχέσεων και εμπορικοί σύμβουλοι είναι εκεί για να λαδώσουν τσέπες και να επηρεάσουν τους κανονισμούς και τους νόμους που διαμορφώνουν την ενιαία αγορά της Ευρώπης, καθορίζουν τις εμπορικές συμφωνίες και κυβερνούν την οικονομική και εμπορική συμπεριφορά της ΕΕ.
Το Lobbying είναι μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων ευρώ στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Εταιρικής Διακυβέρνησης (Europe Corporate Observatory), που ασχολείται με την προαγωγή της μεγαλύτερης διαφάνειας, υπάρχουν τουλάχιστον 30.000 εκπρόσωποι ομάδων συμφερόντων στις Βρυξέλλες, οι οποίοι αντιστοιχούν σχεδόν στα 31.000 άτομα που απασχολούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κατατάσσονται στη δεύτερη θέση μετά το κύκλωμα των λόμπι στην Ουάσινγκτον.
Ένας νέος ευρωβουλευτής πριν καλά-καλά φτάσει στο γραφείο του στο ευρωκοινοβούλιο, οι εταιρείες των λόμπι τον έχουν ήδη πληροφορήσει για τις ευκαιρίες που ανοίγονται μπροστά του. Αν φυσικά συνεργαστεί μαζί τους. Μπόνους, ταξίδια, ακίνητα, αυτοκίνητα, προτάσεις για επικερδείς δουλειές για μετά τη θητεία του. Για τον ίδιο και τους δικούς του, κοκ.
Έτσι οι κορυφαίοι ευρωβουλευτές των ομάδων του ευρωκοινοβουλίου μπορούν εύκολα να καθαρίσουν – πάντα αφορολόγητα – 5 έως 10 εκατ. ευρώ ως επιπλέον αμοιβές για την ψήφο τους, είτε για την «συμβολή» τους σε ποικίλα project των λόμπι. Στη χειρότερη περίπτωση, ένας άσημος και αδιάφορος ευρωβουλευτής μπορεί να εξασφαλίζει τουλάχιστον 50 χιλιάδες ευρώ ανά ψηφοφορία, καθαρίζοντας τουλάχιστον 1 με 2 εκατ. ευρώ επιπλέον των αμοιβών του καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του.
Κι όλα αυτά το ίδιο το ευρωκοινοβούλιο τα καλύπτει με ένα πέπλο ομερτά, ώστε να μπορούν όλοι οι ευρωβουλευτές να μπορούν να κάνουν βρομοδουλειές τους για λίγα ή για πολλά χωρίς να τους πειράζει κανείς.
Σε καμιά χώρα της Ευρώπης σε Δύση και Ανατολή δεν υπάρχει τέτοιο καθεστώς εξαγοράς και προνομίων, όπως αυτό που ισχύει στο ευρωκοινοβούλιο. Ακόμη και το πιο διεφθαρμένο εθνικό κοινοβούλιο – όπως π.χ. αυτό της Ελλάδας – ωχριά μπροστά στο ευρωκοινοβούλιο.
Χρήμα με τη σέσουλα, χρήμα για μια ολόκληρη ζωή, χρήμα χωρίς φόρους και χωρίς να ανησυχεί αυτός που τα παίρνει χοντρά κάτω και πάνω από το τραπέζι για τυχόν ελέγχους από τη δικαιοσύνη. Το πολύ-πολύ να γίνει κάποια εσωτερική έρευνα του ευρωκοινοβουλίου μόνο και μόνο για να επικρατήσει η ομερτά και η πολιτική σκοπιμότητα.
Κι όποιος μετά απ’ όλα αυτά θέλει να μείνει στην ΕΕ για να απολαύσει τα ιδανικά και τις αξίες της Ευρώπης, τότε είτε είναι απατεώνας ψυχή τε και σώματι, είτε ραγιάς της χειρότερης διαλογής.
Ανάρτηση από: https://epamhellas.gr
