Όλοι πια έχουν αντιληφθεί ότι το πρόβλημα της Ελλάδας πηγάζει από την είσοδο στο ευρώ το οποίο της στέρησε βασικά χρηματοοικονομικά εργαλεία και πολιτική αυτονομία στην χάραξη πολιτικής προς όφελος της.
Η απώλεια αυτής της οικονομικής κυριαρχίας οδήγησε στην υπερχρέωση και στη χρεοκοπία που βιώνουμε.
Πάρα πολλοί ειναι αυτοί έχουν αντιληφθεί την αναγκαιότητα της εξόδου από το ευρώ, όμως όλοι τρομάζουν στις συνέπειες της ρήξης και της σύγκρουσης με τους ισχυρούς Ευρωπαίους -που θεωρούν – πως θα προκύψει.
Σε αυτό το πλαίσιο έχει αναπτυχθεί μια τερατολογία περί της εξόδου, βάση της οποίας, θα επέλθουν ελλείψεις σε βασικά είδη ακομη και πρώτης ανάγκης ή φάρμακα. Με έναν λαό τρομαγμένο δεν πας πουθενά.
Επιπλέον ο μέσος Έλληνας έχει επενδύσει με στοιχεία ταυτότητας την ευρωπαϊκότητα.
Στην πραγματικότητα συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργεί μια σειρά «προνόμια» όπως της ελεύθερης μετακίνησης, διαμονής εγκατάστασης πολιτών, φοιτητών, εργαζόμενων και επιχειρήσεων. Η συμμετοχή στην ΕΕ σημαίνει συμμετοχή σε κοινή δικαιοσύνη και νόμους, διεθνή προστασία, προστασία κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλα μια καποια αίσθηση ασφάλειας στα σύνορα, αίσθηση δύναμης, επιβολής ειρήνης.
Όλα αυτά δεν θέλει να τα χάσει ούτε και να περιπέσει σε καθεστώς πολίτη τρίτης χώρας σαν κι αυτούς που συγκεντρώνονται στα σύνορα της ΕΕ για να πάρουν Βίζα.
Κοντολογίς ο ελληνικός λαός αντιλαμβάνεται την ανάγκη εξόδου από το ευρώ αλλά δεν θέλει την σύγκρουση με την Ευρωπη.
Κατά πλειοψηφια αποζητά να αλλάξει την μοίρα του μέσα στην ΕΕ. Αναζητά καποια δυνατότητα να υπάρξει αξιοπρεπώς και να δημιουργήσει στον τόπο του.
Απόδειξη για αυτό ειναι η πολιτική συρρίκνωση -από το 2010 και ένθεν- όλων πολιτικών δυνάμεων που ενώ προτείνουν την έξοδο απο το ευρω, την εντάσσουν σε ένα συγκρουσιακό πλαίσιο με ποικιλία αποχρώσεων και τελικής ιδεολογικής στόχευσης.
Ειδικότερα έχουμε:
Α. Το εθνικιστικό σενάριο «Γκούγκι» και μια δραματικών διαστάσεών συνολική αυτοπυρπόληση της χώρας και στροφή παραδοσιακές της συμμαχίες, ισχυρές χώρες και γεωπολιτικούς χώρους.
Β Το σενάριο την ταξικής σύγκρουσης με τον Καπιταλισμό της ΕΕ και μια δραματικών διαστάσεών συνολική στροφή της χώρας μακριά από τις παραδοσιακές της συμμαχίες, ισχυρές χώρες και γεωπολιτικούς χώρους.
Αμφότερα και τα δυο σενάρια ειναι μειοψηφικά και δεν αναμένεται να γίνουν σύντομα πλειοψηφικά.
Αντίθετα ειναι μάλλον βέβαιο ότι κανένα κόμμα δεν θα επιτύχει πολιτικά, εφόσον προτάσσει την «σύγκρουση» και την «αναμέτρηση» με το σύνολο της ΕΕ ή τον «καπιταλισμό»συνολικά.
Είναι μάλλον βέβαιο ότι αυτά τρομάζουν και με ένα λαό τρομαγμένο -όπως ειπώθηκε-, δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε από το ευρώ.
Ούτε ειναι δυνατόν να χειραφετηθεί ο Λαός ταξικά τους επόμενους μήνες. Ούτε η οργή και το αίσθημα αδικίας, από μόνο του, δεν φτάνει για να ψυχωθεί ο Λαός και να πάει στο Γκουγκι
Πρέπει να αναζητηθεί και να ψηλαφιστεί το σενάριο της ειρηνικής επωφελούς εξόδου από το ευρώ αλλά όχι από την ΕΕ.
Η απόφαση αποχώρησης από την Ευρωζώνη ειναι απόφαση της Βουλής. Αυτό ειναι το πρώτο βήμα που δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς.
Το τι θα κάνουμε μετά θα άπτεται του εθνικού μας συμφέροντος και μόνο. Χρειάζεται μαεστρία και ψυχραιμία για να μην συγκρουστείς με όλους την ίδια στιγμή. Χρειάζεσαι κατάλληλο πολιτικό προσωπικό.
Ποια βήματα, πόσο γρήγορα, πόσο χρέος διαγράφουμε, τι κρατικοποιούμε, πόσες τράπεζες και πους στρατηγικούς τομείς αλλά και η πορεια της χώρας μετά την έξοδο ειναι σχέδιο που θα είναι στην κρίση του κυρίαρχου Λαού.
Εφόσον εγκριθεί πολιτικά θα είναι αντικείμενο διαπραγματεύσεων μεμονωμένα με κάθε χώρα μέλος του Ευρώ που μας έχει δανείσει, αλλά και με τους θεσμούς του ενιαίου νομίσματος.
Διαπραγμάτευση και πορεια με ηρεμία στην οποία θα έχουμε ανοιχτές όλες τις πιθανότητες και για πρωτη φορά το πάνω χέρι.
Ανάρτηση από: http://papaioannou-giannis.net
