«Εν φυλακήν ήμην και ουκ ήλθατε προς με»
Δυο νέοι άνθρωποι, η Ηριάννα και ο Κωνσταντίνος, είχαν την ευτυχία να αγαπιούνται.
Ο Κωνσταντίνος κατηγορήθηκε για συμμετοχή στους «Πυρήνες της Φωτιάς».
Η ψευδής κατηγορία κατέπεσε και ο «τρομοκράτης» αθωώθηκε. Αργότερα η φίλη του συλλαμβάνεται και οδηγείται στο δικαστήριο.
Κατά τον αρμόδιο ιατροδικαστή της ΕΛ.ΑΣ., το τμήμα του DNA που χρησιμοποιήθηκε ως ενοχοποιητικό στοιχείο δεν ήταν αρκετό για να υπάρξει ταυτοποίηση.
Και όμως, χωρίς στοιχεία, η νέα κοπέλα, υποψήφια διδάκτωρ, καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλακή.
Θα αφήσουμε τη νέα κοπέλα να καταστραφεί; Το κάθε ανθρώπινο ον είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο.
Και όχι μόνο: είναι πρόσωπο φορέας ελπίδων και δυνατοτήτων που θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν.
Ποιος, ελαφρά τη καρδία και χωρίς αποδείξεις αποφασίζει για τη ζωή του μοναδικού προσώπου;
Στα χριστιανικά μας δικαστήρια κρέμεται η εικόνα του Χριστού και ενίοτε η επιγραφή «Μηδενί δίκην δικάσης πριν αμφοίν μύθον ακούσης». Λοιπόν;
Κατά την περίοδο του εμφυλίου, δεκάδες χιλιάδες σύρθηκαν στα στρατοδικεία και στα κακουργιοδικεία, δικάστηκαν, εκτελέστηκαν ή πέρασαν 5, 10, 20 χρόνια στη φυλακή.
Τότε ήταν εμφύλιος. Η ανθρωποφαγική τακτική της Δικαιοσύνης δεν δικαιολογείται, αλλά κατανοείται χωρίς να αθωώνεται.
Εγώ, νεαρός φοιτητής, κατηγορήθηκα ότι έστελνα όπλα στον Δημοκρατικό Στρατό, ότι θα παρέδιδα τη Μακεδονία στους Σέρβους και τη Θράκη στους Βουλγάρους.
Τόσο σπουδαίος ήμουν κατά το κατηγορητήριο. Ο βασιλικός επίτροπος ζήτησε την καταδίκη μου σε θάνατο, επειδή δεν αποκήρυξα το ΚΚΕ.
Συνέπειες: Εμεινα 7,5 χρόνια φυλακή και 8 έξω από το Πανεπιστήμιο και άλλα τόσα χωρίς διαβατήριο.
Ποιος θα μου δώσει τα 7,5 χαμένα χρόνια της νιότης μου, τα 15 χρόνια της χαμένης επιστημονικής μου ζωής;
Ποιος θα απολογηθεί για την οδύνη των γονιών μου και της οικογένειάς μου;
Χρησιμοποίησα την προσωπική μου περίπτωση ως τυπική, αντιπροσωπευτική των χαλκευμένων αποφάσεων της τότε Δικαιοσύνης.
Τότε ήταν εμφύλιος. Αλλά τώρα έχουμε δημοκρατία και «αριστερή» κυβέρνηση και οι ιερείς ψάλλουν: «Δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επὶ της γης».
Θα μείνουμε αδιάφοροι μπροστά στην καταστροφή μιας νέας γυναίκας; Και όμως, ένα κίνημα διαμαρτυρίας αναπτύσσεται ήδη, εδώ και στο εξωτερικό.
Αίτημα: Να ανασταλεί η κράτηση της Ηριάννας μέχρι την εκδίκαση στο Εφετείο. Και να ελπίσουμε ότι η «τυφλή» Δικαιοσύνη δεν είναι και αναίσθητη.
Πρόταση: Οι δικαστές που καταδικάζουν αθώους, να δικάζονται για το έγκλημά τους. Η σημερινή κυβέρνηση ας ψηφίσει σχετικό νόμο.
Ανάρτηση από: http://www.efsyn.gr
