Του Θοδωρή Αθανασιάδη
Ο Παντελής είναι νοικοκύρης. Ένας ήσυχος, καθημερινός άνθρωπος που κοιτάζει το σπίτι του και την δουλειά του. Δεν δημιουργεί προβλήματα και δεν θέλει μπλεξίματα. Γι' αυτό αποφεύγει τις πολιτικές συζητήσεις όπως ο διάολος το λιβάνι. Κι αν ποτέ μπερδευτεί σε καμμία, προσπαθεί να ξεφύγει με κάθε τρόπο. Συνήθως καταφεύγει στα παλιά αλλά δοκιμασμένα τσιτάτα είτε τύπου τσουβαλιάσματος ("όλοι ίδιοι είναι", "βρες εσύ τον καλύτερο", "όλοι την τσέπη τους κοιτάνε, ποιος νοιάστηκε για τον τόπο;" κλπ) είτε τύπου ζαμανφουτισμού ("εγώ θα σώσω τον κόσμο;", "εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα" κλπ). Δεν του αρέσουν, άλλωστε, ούτε τα άκρα ούτε η βία (απ' όπου κι αν προέρχεται), γι' αυτό θεωρεί καμάρι του να ανήκει στον μεσαίο χώρο, χωρίς να ενοχλείται που κάποιοι άσχετοι μπερδεύουν τον μεσαίο χώρο με τον μικροαστισμό.
Ο Παντελής είναι ένας άνθρωπος πιστός στις παραδόσεις, θεματοφύλακας των ιερών και των οσίων τής φυλής. Γι' αυτό παντρεύτηκε στην ώρα του κι έκανε δυο παιδιά. Για την ακρίβεια, έκανε ένα παιδί κι ένα κορίτσι. Κι ανάθρεψε το παιδί σαν άντρα και το κορίτσι σαν κορίτσι που θα φοβόταν τον άντρα όταν θα γινόταν γυναίκα, καθ' ότι τα φεμινιστικά ποτέ δεν του άρεσαν. Άλλωστε, ξέρει ότι μόνο με τέτοια ανατροφή θα γυρίσει το κορίτσι του να τον κοιτάξει όταν γεράσει και καταπέσει. Το παιδί είναι άντρας, θα κοιτάει την δικιά του οικογένεια.
Ο Παντελής νοσταλγεί τον κόσμο όπως τον έζησε στα νιάτα του και θλίβεται που βλέπει πώς τον κατάντησαν οι νεώτεροι. Γι' αυτό κάνει ό,τι μπορεί για να μη ξεθωριάσει τελείως εκείνος ο "παλιός, καλός καιρός". Αν και δεν πολυφοβάται την κόλαση (στο κάτω-κάτω, δεν έχει κάνει φόνο), πάει κάπου-κάπου στην εκκλησία επειδή από την μια δεν βλάφτει να έχουμε και την βοήθεια του θεού κι από την άλλη καλό κάνει στο μαγαζί να βλέπουν οι πελάτες του ότι εκκλησιάζεται. Αν και δεν είναι προληπτικός, δεν κόβει τα νύχια του μεσοβδόμαδα, δεν λούζεται τις Κυριακές και ρίχνει πάντα μια ματιά στο ωροσκόπιό του, μιας και τα ίδια έκαναν και οι γονείς του και οι παππούδες του, άσε που δεν πρέπει να προκαλείς την κακοτυχία.
Ο Παντελής είναι άνθρωπος σύγχρονος, που ενδιαφέρεται για τα πάντα και θέλει να έχει γνώμη για τα πάντα. Γι' αυτό παρακολουθεί με μανία όλα τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και ξεκοκκαλίζει 3-4 μεγάλες εφημερίδες κάθε Κυριακή. Σ' αυτή την φιλομάθειά του χρωστάει ότι όλοι τον σέβονται όταν μιλάει και όλοι ζητούν την άποψή του σε οποιοδήποτε θέμα, από την λαθρομετανάστευση μέχρι την κρίση χρέους κι από την υπερθέρμανση του πλανήτη μέχρι τις τιμές τού πετρελαίου. Λογικό είναι να καμαρώνει για την μόρφωσή που απέκτησε, έστω κι αν ποτέ στην ζωή του δεν άνοιξε οποιοδήποτε βιβλίο.
Ο Παντελής ενδιαφέρεται και για την τέχνη. Όχι για την υποτιθέμενη τέχνη των κουλτουριάρηδων αλλά για την πραγματική τέχνη, του λαού. Μαζί με τους πολλούς, λοιπόν, έχει μάθει να απολαμβάνει την μουσική τής Γιουροβίζιον και του Εξ-Φάκτορ ενώ μια-δυο φορές τον χρόνο (όταν στο σχήμα συμμετέχει κάποιος αναγνωρισμένος καλλιτέχνης) επισκέπτεται και κάποιο από τα γνωστά μαγαζιά που ο μεν μακαρίτης ο Γιαννόπουλος αποκαλούσε "πολιτιστικά κέντρα" οι δε ψευτοκουλτουριάρηδες συκοφαντούν ως "σκυλάδικα". Φυσικά, του αρέσει και το θέατρο, γι' αυτό δεν παραλείπει να πηγαίνει δυο-τρεις φορές τον χρόνο, κυρίως σε επιθεωρήσεις και σίγουρα τα καλοκαίρια Δελφινάριο. Σινεμά δεν πολυπάει αλλά έχει συνδρομητική τηλεόραση κι έτσι έχει δει σχεδόν όλες τις ταινίες που έχουν φέρει τα Μούλτιπλεξ.
Ο Παντελής είναι κοινωνικό ον με άποψη. Γι' αυτό άλλωστε δίνει καθημερινή παρουσία και στο Φέισμπουκ και στο Τουίττερ. Βέβαίως και ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της κοινωνίας αλλά έχει μάθει να τα βλέπει στην σωστή τους διάσταση. Για παράδειγμα, δεν χαίρεται με όσους βγαίνουν στον δρόμο επειδή κάποια τράπεζα τους παίρνει το σπίτι αλλά δεν του κόβεται και η όρεξη επειδή εκείνοι δεν πρόσεχαν όταν έπαιρναν δάνεια. Πιστεύει ότι κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει τις προσωπικές του επιλογές αλλά δεν θα κάνει και τους γκαίυ ίσια κι όμοια με τους σωστούς ανθρώπους. Στενοχωριέται όταν ακούει για μετανάστες που σκυλοπνίγονται μεσοπέλαγα αλλά δεν μπορεί και να διαφωνήσει με την άποψη ότι ο καλύτερος τρόπος για να τους προστατεύσει η πολιτεία είναι να αφήσει να πνιγούν όσο το δυνατόν περισσότεροι ώστε να συνετιστούν οι υπόλοιποι και να πάψουν να έρχονται. Συμφωνεί ότι οι πρόσφυγες εγκαταλείπουν τον τόπο τους για να γλιτώσουν από τις βόμβες αλλά όχι και να μας κατσικωθούν μέσα στα σπίτια μας. Μόνο για τους άνεργους δεν δίνει δεκάρα τσακιστή, επειδή πιστεύει ακράδαντα ότι δουλειές υπάρχουν (αυτός πώς τα βολεύει;), απλώς αυτοί είναι τεμπέληδες κι έχουν καλομάθει να ζουν με τα επιδόματα.
Ο Παντελής δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Μπορεί να μη συμμετέχει σε απεργίες, πορείες και διαδηλώσεις (από άποψη, φυσικά, επειδή είναι σίγουρος πως έτσι δεν λύνονται τα προβλήματα) αλλά αγαναχτεί που δεν βλέπει κανέναν να ξεσηκώνεται και να παίρνει τα βουνά. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή όταν ο κόσμος αποφασίσει να κάψει την βουλή και να κρεμάσει και τους τριακόσιους αλλά ας όψεται που όλοι είναι φοβιτσιάρηδες και δεν λένε να ξεκουνηθούν από τον καναπέ τους. Αν μπορούσε, θα ξεκίναγε την επανάσταση μόνος του. Κι ας του είπε εκείνος ο κακοηθέστατος παλιός συμμαθητής του "Παντελή, όταν έρθει η ώρα να πάρουμε τα βουνά, εσύ θα ψάχνεις μέσο να σε βολέψει σε κανένα γραφείο".
Ο Παντελής είναι νοικοκύρης. Ένας ήσυχος, καθημερινός άνθρωπος που κοιτάζει το σπίτι του και την δουλειά του. Δεν δημιουργεί προβλήματα και δεν θέλει μπλεξίματα. Γι' αυτό αποφεύγει τις πολιτικές συζητήσεις όπως ο διάολος το λιβάνι. Κι αν ποτέ μπερδευτεί σε καμμία, προσπαθεί να ξεφύγει με κάθε τρόπο. Συνήθως καταφεύγει στα παλιά αλλά δοκιμασμένα τσιτάτα είτε τύπου τσουβαλιάσματος ("όλοι ίδιοι είναι", "βρες εσύ τον καλύτερο", "όλοι την τσέπη τους κοιτάνε, ποιος νοιάστηκε για τον τόπο;" κλπ) είτε τύπου ζαμανφουτισμού ("εγώ θα σώσω τον κόσμο;", "εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα" κλπ). Δεν του αρέσουν, άλλωστε, ούτε τα άκρα ούτε η βία (απ' όπου κι αν προέρχεται), γι' αυτό θεωρεί καμάρι του να ανήκει στον μεσαίο χώρο, χωρίς να ενοχλείται που κάποιοι άσχετοι μπερδεύουν τον μεσαίο χώρο με τον μικροαστισμό.
Ο Παντελής είναι ένας άνθρωπος πιστός στις παραδόσεις, θεματοφύλακας των ιερών και των οσίων τής φυλής. Γι' αυτό παντρεύτηκε στην ώρα του κι έκανε δυο παιδιά. Για την ακρίβεια, έκανε ένα παιδί κι ένα κορίτσι. Κι ανάθρεψε το παιδί σαν άντρα και το κορίτσι σαν κορίτσι που θα φοβόταν τον άντρα όταν θα γινόταν γυναίκα, καθ' ότι τα φεμινιστικά ποτέ δεν του άρεσαν. Άλλωστε, ξέρει ότι μόνο με τέτοια ανατροφή θα γυρίσει το κορίτσι του να τον κοιτάξει όταν γεράσει και καταπέσει. Το παιδί είναι άντρας, θα κοιτάει την δικιά του οικογένεια.
Ο Παντελής είναι άνθρωπος σύγχρονος, που ενδιαφέρεται για τα πάντα και θέλει να έχει γνώμη για τα πάντα. Γι' αυτό παρακολουθεί με μανία όλα τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και ξεκοκκαλίζει 3-4 μεγάλες εφημερίδες κάθε Κυριακή. Σ' αυτή την φιλομάθειά του χρωστάει ότι όλοι τον σέβονται όταν μιλάει και όλοι ζητούν την άποψή του σε οποιοδήποτε θέμα, από την λαθρομετανάστευση μέχρι την κρίση χρέους κι από την υπερθέρμανση του πλανήτη μέχρι τις τιμές τού πετρελαίου. Λογικό είναι να καμαρώνει για την μόρφωσή που απέκτησε, έστω κι αν ποτέ στην ζωή του δεν άνοιξε οποιοδήποτε βιβλίο.
Ο Παντελής ενδιαφέρεται και για την τέχνη. Όχι για την υποτιθέμενη τέχνη των κουλτουριάρηδων αλλά για την πραγματική τέχνη, του λαού. Μαζί με τους πολλούς, λοιπόν, έχει μάθει να απολαμβάνει την μουσική τής Γιουροβίζιον και του Εξ-Φάκτορ ενώ μια-δυο φορές τον χρόνο (όταν στο σχήμα συμμετέχει κάποιος αναγνωρισμένος καλλιτέχνης) επισκέπτεται και κάποιο από τα γνωστά μαγαζιά που ο μεν μακαρίτης ο Γιαννόπουλος αποκαλούσε "πολιτιστικά κέντρα" οι δε ψευτοκουλτουριάρηδες συκοφαντούν ως "σκυλάδικα". Φυσικά, του αρέσει και το θέατρο, γι' αυτό δεν παραλείπει να πηγαίνει δυο-τρεις φορές τον χρόνο, κυρίως σε επιθεωρήσεις και σίγουρα τα καλοκαίρια Δελφινάριο. Σινεμά δεν πολυπάει αλλά έχει συνδρομητική τηλεόραση κι έτσι έχει δει σχεδόν όλες τις ταινίες που έχουν φέρει τα Μούλτιπλεξ.
Ο Παντελής είναι κοινωνικό ον με άποψη. Γι' αυτό άλλωστε δίνει καθημερινή παρουσία και στο Φέισμπουκ και στο Τουίττερ. Βέβαίως και ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της κοινωνίας αλλά έχει μάθει να τα βλέπει στην σωστή τους διάσταση. Για παράδειγμα, δεν χαίρεται με όσους βγαίνουν στον δρόμο επειδή κάποια τράπεζα τους παίρνει το σπίτι αλλά δεν του κόβεται και η όρεξη επειδή εκείνοι δεν πρόσεχαν όταν έπαιρναν δάνεια. Πιστεύει ότι κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει τις προσωπικές του επιλογές αλλά δεν θα κάνει και τους γκαίυ ίσια κι όμοια με τους σωστούς ανθρώπους. Στενοχωριέται όταν ακούει για μετανάστες που σκυλοπνίγονται μεσοπέλαγα αλλά δεν μπορεί και να διαφωνήσει με την άποψη ότι ο καλύτερος τρόπος για να τους προστατεύσει η πολιτεία είναι να αφήσει να πνιγούν όσο το δυνατόν περισσότεροι ώστε να συνετιστούν οι υπόλοιποι και να πάψουν να έρχονται. Συμφωνεί ότι οι πρόσφυγες εγκαταλείπουν τον τόπο τους για να γλιτώσουν από τις βόμβες αλλά όχι και να μας κατσικωθούν μέσα στα σπίτια μας. Μόνο για τους άνεργους δεν δίνει δεκάρα τσακιστή, επειδή πιστεύει ακράδαντα ότι δουλειές υπάρχουν (αυτός πώς τα βολεύει;), απλώς αυτοί είναι τεμπέληδες κι έχουν καλομάθει να ζουν με τα επιδόματα.
Ο Παντελής δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Μπορεί να μη συμμετέχει σε απεργίες, πορείες και διαδηλώσεις (από άποψη, φυσικά, επειδή είναι σίγουρος πως έτσι δεν λύνονται τα προβλήματα) αλλά αγαναχτεί που δεν βλέπει κανέναν να ξεσηκώνεται και να παίρνει τα βουνά. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή όταν ο κόσμος αποφασίσει να κάψει την βουλή και να κρεμάσει και τους τριακόσιους αλλά ας όψεται που όλοι είναι φοβιτσιάρηδες και δεν λένε να ξεκουνηθούν από τον καναπέ τους. Αν μπορούσε, θα ξεκίναγε την επανάσταση μόνος του. Κι ας του είπε εκείνος ο κακοηθέστατος παλιός συμμαθητής του "Παντελή, όταν έρθει η ώρα να πάρουμε τα βουνά, εσύ θα ψάχνεις μέσο να σε βολέψει σε κανένα γραφείο".
Ο Μίκης με τον γυιο του Γιώργο έχουν στην μέση τον Πάνο Τζαβέλλα
Πάνω απ' όλα, ο Παντελής είναι ένας άνθρωπος βαθειά φιλοσοφημένος. Στενοχωριέται μεν που το μαγαζί του δεν πάει καλά και που ο μισθός τής γυναίκας του κοντεύει να μείνει ο μισός μέσα σε εφτά χρόνια αλλά καταλαβαίνει ότι πρέπει να κάνουμε όλοι θυσίες για το καλό τής πατρίδας. Αισθάνεται άβολα βλέποντας τον αγκυλωτό σταυρό στο μπράτσο τού Κασιδιάρη αλλά το καταπίνει επειδή αντιλαμβάνεται ότι το μόνο που φοβάται αυτό το διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο είναι ο αγνός πατριωτισμός τού χρυσαυγήτικου εθνικισμού. Καμμιά φορά περνάει από το μυαλό του η σκέψη ότι κάπου μπορεί να κάνει λάθος ο καπιταλισμός αφού επιτρέπει στο 1% των ανθρώπων να διαθέτουν περισσότερο πλούτο απ' όσο όλο το υπόλοιπο 99% αλλά σύντομα συνέρχεται σκεπτόμενος ότι τα είδαμε και των κομμουνιστών τα χαΐρια. Το μόνο που τον κάνει πραγματικά έξω φρενών είναι το ότι όλο αυτός πληρώνει την λιτότητα ενώ εκείνοι που τόσα χρόνια κλέβανε, όχι μόνο δεν πήγαν στην φυλακή αλλά γλεντάνε εις υγείαν των κορόιδων. Πού θα πάει όμως; Θά 'ρθουν και οι εκλογές...
Αυτός ο Παντελής και οι χιλιάδες όμοιοί του είναι που με εξοργίζουν κάθε φορά που αναλογίζομαι ότι μάλλον αποτελούν την πλειοψηφία γύρω μου. Αυτόν και τους χιλιάδες ομοίους του είχα προχτές στο μυαλό μου, όταν έγραφα τον επίλογο σ' εκείνο το γεμάτο θυμό σημείωμά μου. Αυτόν και τους χιλιάδες ομοίους του ξαναθυμήθηκα σήμερα, καθώς κάποιος πλανόδιος κιθαρωδός θυμήθηκε εκείνον τον γνωστό κυρ-Παντελή τού Πάνου Τζαβέλλα…
Αυτός ο Παντελής και οι χιλιάδες όμοιοί του είναι που με εξοργίζουν κάθε φορά που αναλογίζομαι ότι μάλλον αποτελούν την πλειοψηφία γύρω μου. Αυτόν και τους χιλιάδες ομοίους του είχα προχτές στο μυαλό μου, όταν έγραφα τον επίλογο σ' εκείνο το γεμάτο θυμό σημείωμά μου. Αυτόν και τους χιλιάδες ομοίους του ξαναθυμήθηκα σήμερα, καθώς κάποιος πλανόδιος κιθαρωδός θυμήθηκε εκείνον τον γνωστό κυρ-Παντελή τού Πάνου Τζαβέλλα…
Ανάρτηση από: http://teddygr.blogspot.gr
