Το blog του Βύρωνα: Το σήμα της επιτροπής ΄21 και η γομολάστιχα της μνήμης...

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2020

Το σήμα της επιτροπής ΄21 και η γομολάστιχα της μνήμης...

Του Γιώργου Τασιόπουλου

ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΒΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΙΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ...

Πολλά πρόσωπα αλλάξαμε, πολλά, όχι προσωπεία.

Πίσω από χίλια πρόσωπα κρυφτήκαμε.
Μπλεχτήκαμε

με θεούς και μύθους, μ΄άλλους φωτισμούς,

μ΄άλλους χρόνους,

για να σκεπάσουμε το πρόσωπό μας

το βαθύ, το πικρό,

το αμετάβλητο,

το άφταιγο, το τιμωρημένο,

το μόνο δικό μας.

Γιάννης Ρίτσος

"Μπορεί να έχουμε μνήμες χωριστές, ζωές διαφορετικές και όνειρα αλλιώτικα. Όμως, εμείς όλοι είμαστε η Ελλάδα" τόνισε η Γιάννα Αγγελοπούλου με αφορμή την παρουσίαση του σήματος της επιτροπής "Ελλάδα 2021", μια γαλανόλευκη κορδέλα που σχηματίζει τον αριθμό "21".

Η αλήθεια είναι ότι δεν προσδοκούσαμε κάποιο σήμα με υψηλό συμβολισμό που θα έχει αναφορά στις μνήμες του 1821 και θα συνενώνει τους Έλληνες στο κοινό φαντασιακό όλων των εθνικών συλλογικοτήτων.

Αν κρίνουμε από τα πρόσωπα, τα οποία μετέχουν της Επιτροπής '21, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η Επιτροπή έχει ένα σκληρό ιδεολογικά πρόσωπο. Αυτό της φιλελεύθερης και κοσμοπολίτικης, "αριστερής", μεταμοντέρνας αποδομητικής σχολής του εθνομηδενισμού. "Τζιχαντιστές" της παγκοσμιοποίησης, του μονόδρομου του «ευρωπαϊκού κεκτημένου» και του «εκσυγχρονιστικού» δρόμου.

Άλλωστε αυτοί που τους έδωσαν τη γομολάστιχα για να σβήσουν από τη συλλογική μνήμη του νεο-Έλληνα τα ιερά του σύμβολα, διακρίνονται για το ιστορικό μορφωτικό τους έλλειμμα, καθώς και την έλλειψη σεβασμού στα εθνικά μας λάβαρα.

Πού να φανταστεί τα γεωγραφικά όρια του ελληνισμού το 1821, ο πρωθυπουργός, όπως φαίνεται από την ανιστόρητη, προσβλητική δήλωσή του:

«Δοκιμαστήκαμε μέσα από σκληρές αποτυχίες. Προοδεύσαμε και μέσα από τον πόλεμο και κυρίως μέσα από την ειρήνη. Μετατρέψαμε μία μικρή οθωμανική επαρχία σε ένα κράτος πρότυπο της βαλκανικής»

Άλλωστε δεν έγινε τυχαία Υπουργός Εξωτερικών ο Μ. Βαρβιτσιώτης, που υποστήριξε στο παρελθόν ότι «είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάποιου να καίει τη σημαία. Θα προασπιζόμαστε το δικαίωμά του αυτό όσο και αν διαφωνούμε».

Αλήθεια πόσο σεβαστή μπορεί να είναι μια κυβέρνηση, όταν αναθέτει την προεδρία της επιτροπής στην κυρία Αγγελοπούλου, που ακόμη δεν έχει κληθεί να δώσει οικονομικό απολογισμό για την Ολυμπιάδα του 2004, απαρχή της χρεοκοπίας της χώρας;

Ή πόσο ηθικά είναι θεμιτό να της ανατίθεται η προεδρία, την ίδια στιγμή που η οικογένειά της παραχωρεί το πλωτό γεωτρύπανο «Deep Sea Metro II» σε τιμή ευκαιρίας, βαφτισμένο, όπως λέγεται, από την ίδια την κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου, για να πραγματοποιεί γεωτρήσεις στα χωρικά μας ύδατα;

Όλοι αυτοί οι οπαδοί της "δυτικοκρατίας" και της μετανεωτερικής ατομοκρατίας φαντάζουν στη συνείδηση του κάθε συνειδητού Έλληνα, ως οι νέοι κοτζαμπάσηδες, που μοναδική έγνοια έχουν την αναγνώριση της "ιδιοκτησίας των Μνημονίων" εκ μέρους μας, την υπαγωγή μας στον νεο-αποικιακό ζυγό.

Στοχεύουν την ιδεολογική υποτέλειά μας και δεν μπορούν να ανεχθούν μια ιδεολογία αντίστασης.

Θα συμφωνήσουμε με τις παρατηρήσεις του Ηλία Φιλιππίδη για τη στόχευση της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» και του εθνομηδενισμού :

Το συμπέρασμα είναι, ότι οι εθνομηδενιστές δεν αναγνωρίζουν στους λαούς το δικαίωμα της αντιστάσεως απέναντι στους ισχυρούς της κάθε εποχής. Όποιος δεν υποκύπτει στην εκάστοτε κατάσταση ισχύος, χαρακτηρίζεται ως λαϊκιστής. Έτσι ο Θάνος Βερέμης, αυστηρός τιμητής των αγροίκων Αγωνιστών του 1821 και πρόμαχος του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της δημοκρατίας, χαρακτηρίζει τον Στρατηγό Μακρυγιάννη ως τον γενάρχη του ελληνικού λαϊκισμού!

Το ιδεολογικό και πολιτικό Πιστεύω των εθνομηδενιστών έχει ως ακροτελεύτιο άρθρο όχι την περίφημη συνταγματική επιταγή, ότι η τήρηση του παρόντος Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, αλλά το Τρίπτυχο: α) Μακάριοι οι κατέχοντες, β) Οι αποφάσεις λαμβάνονται από την εκάστοτε κυβέρνηση και γ) Όποιος διαφωνεί, δημοκρατία έχουμε, κάθε 4 χρόνια μπορεί να ψηφίζει. Γι’ αυτό το 1821 δεν μπορεί να αποτελέσει διαχρονικό παράδειγμα…. Για τους εθνομηδενιστές το αίτημα, το πανανθρώπινο ιδανικό της εθνικής ανεξαρτησίας αποτελεί δείγμα πολιτικής καθυστερήσεως και το αποκορύφωμα του λαϊκισμού.

ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΒΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΙΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ...

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΑΝΕΜΙΖΟΥΝ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΧΥΣΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ!

Να θυμίσουμε...

Όλες όμως ανεξαιρέτως οι σημαίες είχαν τον Σταυρό και οι λέξεις «Ελευθερία ή Θάνατος» κυριαρχούσαν. Έπρεπε να εγερθεί μία σημαία με σταυρό για να επισημοποιηθεί ο υπέρ της ελευθερίας πόθος, η κατάλυση της δεσποτικής τυραννίας και η ανάσταση του Γένους.

Σημαία Του Αγωνιστή Δημητρίου Πλαπούτα. Λευκή Με Κυανό Σταυρό. Στα Τέσσερα Άκρα Της Έφερε Τα Γράμματα Ι Χ Ν Κ. Διαστ.: 0,75 Χ 0,80 Μ.

Σημαία Λευκή Με Κυανό Σταυρό Του Πρώτου Έτους Της Επαναστάσεως. Διαστ.: 1,06 Χ 1,30 Μ.

Εκτός από το «Ελευθερία ή Θάνατος» χρησιμοποιήθηκε και το «Ιησούς Χριστός Νικά» το «Εν τούτω νίκα» το «Μεθ’ ημών ο Θεός» αλλά και το «Ή ταν ή επί τας» της αρχαίας Σπάρτης ακόμα το «Εκ της στάκτης μου αναγεννώμαι» και δεν έλειπε βέβαια το «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδας».

Σημαία Με Τα Σύμβολα Της Φιλικής Εταιρείας Και Αλληγορικές Παραστάσεις. Έχει Επιγραφές ΜΕΘ’ ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ, ΠΡΩΤΟ ΕΤΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ – IC XC ΝΙ ΚΑ – ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ, Ω ΕΛΑΣ. Τη Σημαία Έφερε Το Υπό Τον Πιέρρο Γρηγοράκη-Τζανετάκη Σώμα Της Ανατολικής Μάνης Κατά Την Πολιορκία Και Την Άλωση Της Μονεμβασίας Το 1821. Διάστ.: 1,40Χ 1,50 Μ. Αρ. Εισ. 3636.

Όταν ένα σώμα δεν είχε προκατασκευασμένη σημαία, προέβαινε στην κατασκευή μιας αυτοσχέδιας, από απλό πανί. Ακόμα και οι «τσεμπέρες», τα καλύμματα κεφαλής των γυναικών, χρησίμευσαν για σημαίες την πρώτη στιγμή. Οι οπλαρχηγοί διατηρούσαν την παλιά αρματολική παράδοση με τα μπαϊράκια τους και τα φλάμπουρα με το σταυρό, ενώ τα χωριά ξεσηκώνονταν και ακολουθούσαν το λάβαρο της εκκλησίας με τους αγίους, η κάθε ενορία το δικό της.

Λάβαρο Από Την Βόρειο Ήπειρο. Φέρει Τέσσαρας Ερυθρούς Βυζαντινούς Δικεφάλους Αετούς Στις Τέσσαρες Γωνίες Και Σταυρό Κυανό Εις Το Κέντρο. Διαστ.: 1,30 Χ 1,30 Μ.

Στις 24 Μαρτίου ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και ο Ζαϊμης μπήκαν στη Πάτρα ενώ έφθασαν εκεί ο Μπενιζέλος Ρούφος και ο Ανδρέας Λόντος, ο οποίος έφερε σημαία αυτοσχέδια ερυθρού χρώματος που από τη μία μόνο όψη της είχε μαύρο σταυρό.

Ομοίωμα Σημαίας Που Έφερε Ο Ανδρέας Λόντος Κατά Την Είσοδό Του Στην Πάτρα Το 1821. Διαστ.: 0,90Χ1,63 Μ.

Όλοι τους υποδέχτηκαν με την ευχή «Και στην Πόλη να δώσει ο Θεός». Ύστερα, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε τη σημαία αυτή και έστησε ένα μεγάλο ξύλινο σταυρό στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου. Όλοι έτρεχαν να προσκυνήσουν και να τον ασπαστούν ορκιζόμενοι Ελευθερία ή Θάνατο, ενώ οι αρχηγοί μοίραζαν εθνόσημα από ερυθρό ύφασμα με σταυρό κυανό. Αμέσως σχηματίστηκε το Αχαϊκό Διευθυντήριο (26 Μαρτίου) που απηύθυνε διακήρυξη προς τους προξένους των δυνάμεων και άλλες προκηρύξεις καλώντας όλες τις επαρχίες σε επανάσταση. Βλέποντας το άμεσα και επιτυχή αποτελέσματα της εξέγερσης, το Αχαϊκό Διευθυντήριο φρόντισε «διά των εν Πάτραις ιστοτύπων (=τα εργαστήρια που κατασκεύαζαν σταμπωτά υφάσματα)» να κατασκευάσει σημαίες με τα σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας και τις σημαίες αυτές μοίρασαν σε όλη την Πελοπόννησον και τα στρατόπεδα. Ο τύπος της σημαίας αυτής, που κατασκευάστηκε με τις οδηγίες του Παλαιών Πατρών Γερμανού, ήταν από λευκό ύφασμα και έφερε τα σύμβολα του εφοδιαστικού των ιερέων της Φιλικής Εταιρείας -δηλαδή τον ιερό δεσμό με τις 16 στήλες και πάνω σε αυτόν ερυθρό σταυρό που τον περιέβαλλε κλάδοι ελιάς. Από τις δύο πλευρές του σταυρού βρίσκονταν σε πλάγια θέση δύο λογχοφόροι σημαίες με τα αρχικά ΗΕΑ-ΗΘΣ της επιγραφής «Ή Ελευθερία Ή Θάνατος». Δείγμα αυτών των σημαιών είναι η μεγάλη σημαία του Γεωργίου Σισίνη που φυλάσσεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

Σημαία Του Αγώνα Της Ανεξαρτησίας Με Τα Σύμβολα «Εφοδιαστικού Ιερέως» Της Φιλικής Εταιρείας. Φέρει Τον Ιερό Δεσμό Με Τις 16 Στήλες, Σταυρόν Εντός Κλάδων Ελαίας Και Λογχοφόρους Σημαίες Με Τα Γράμματα Η ΕΑ (Ελευθερία) Η ΘΣ (Θάνατος). Τη Σημαία Αυτή Που Σχεδίασε Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, Ύψωσε Ο Γεώργιος Σισίνης Το 1821 Στην Ήλιδα. Διαστ.: 1,85 Χ 2,00 Μ.

Στη Μάνη, οι Μαυρομιχαλαίοι σήκωσαν τη σημαία του σταυρού και ενώθηκαν με τον Τζανετάκη-Γρηγοράκη στην Ανατολική Λακωνία. Η σημαία του Γρηγοράκη που φέρει έντονα τα Φιλικά σύμβολα, με αλληγορικές παραστάσεις και επιγραφές «Ελευθερία ή Θάνατος», «Εν τούτω νίκα», «Ο Θεός μεθ’ ημών» σώζεται επίσης στο Μουσείο. Αυτή η σημαία χρησιμοποιήθηκε κατά την πολιορκία και την άλωση της Μονεμβασίας το 1821. Στις 23 Μαρτίου ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Αναγνωσταρά, Δικαίο (Παπαφλέσσα), Νικήτα και άλλους, με δύο χιλιάδες οπλοφόρους μπήκαν στην Καλαμάτα, όπου έγιναν δεκτοί μ’ ενθουσιασμό. Τελέστηκε δοξολογία, έγινε δέηση για τη σωτηρία της πατρίδας και ευλογήθηκαν οι σημαίες του σταυρού, στις οποίες ορκίστηκαν οι πάντες. Ο Πετρόμπεης όχι πια ως ηγεμόνας δούλος, αλλά ως Αρχιστράτηγος των Ελλήνων με τη σημαία του Σταυρού και της Ορθοδοξίας, απηύθυνε από το Σπαρτιατικό Στρατόπεδο την προκήρυξη της Μεσσηνιακής Γερουσίας προς τις Ευρωπαϊκές Αυλές στις 25 Μαρτίου 1821.

«Μεγάλην ενεποίησαν τοις συλλογιζομένοις των Τούρκων εντύπωση και απορίαν τα επί των ελληνικών σημαιών κεφαλαιώδη γράμματα ΙΧ.ΝΚ., το σύμβολον του Φοίνικος και αι επιγραφαί «εκ της στάκτης μου αναγεννώμαι» «Ή Ελευθερία ή Θάνατος» γράφει ο Φιλήμων. Στη Στερεά Ελλάδα η επανάσταση εκδηλώθηκε σχεδόν ταυτόχρονα μ’ εκείνη της Πελοποννήσου. Πρόκριτοι και καπεταναίοι ύψωσαν τις σημαίες του σταυρού. Πρώτα κινήθηκαν τα Σάλωνα (Άμφισσα) στις 27 Μαρτίου και ο Πανουργιάς ύψωσε τη σημαία της Ελευθερίας. Την ίδια ημέρα οι Γαλαξειδιώτες αρμάτωσαν τα πλοία τους. Η Λεβαδιά με τον Διάκο και τους Προκρίτους της ξεσηκώθηκε στις 30 Μαρτίου. Ακολούθησε η Δωρίδα με το Σκαλτσά, το Ταλάντι με το Νεόφυτο, η Μπουντουνίτσα με το Δυοβουνιώτη και η επανάσταση στη Ρούμελη γενικεύτηκε.

Στη Μονή του Οσίου Λουκά ο Διάκος, ο επίσκοπος Ταλαντίου Νεόφυτος και ο Σαλώνων Ησαϊας, όλοι μυημένοι στη Φιλική, αποφάσισαν να κινηθούν και να «κλείσουν» (να πολιορκήσουν) τους Τούρκους. Τότε ο Διάκος σχημάτισε τη σημαία του «χρώμα μεν φέρουσα λευκόν, σύμβολα δε τον Άγιο Γεώργιο και την επιγραφήν με μεγάλα γράμματα «Ελευθερία ή Θάνατος». Ενώ ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, όταν επέστρεψε από τη Πάτρα όπου βρισκόταν, φαίνεται να χρησιμοποίησε σημαία με τα σύμβολα της Φιλικής, καθώς και οι Γαλαξειδιώτες.

Στη Θετταλομαγνησία και το Πήλιο επανεστάτησε ο Άνθιμος Γαζής με τους εντοπίους οπλαρχηγούς, τον Βασδέκη, το Γαρέφη και άλλους και ύψωσε την σημαία της ελευθερίας. Η σημαία αυτή ήταν λευκή με κόκκινο σταυρό και με τέσσερις μικρότερους σταυρούς στα λευκά τετράγωνα της σημαίας.