Του Γιάννη Σιδέρη
Θα ήταν σουρεαλιστικό, αν δεν αφορούσε τα εθνικά συμφέροντα της χώρας: Η κυβέρνηση δεν έχει αφήσει κάποια καταγγελία της αντιπολιτευτικής της περιόδου, έναντι των προηγούμενων «προδοτών», που να μην την έχει υλοποιήσει.
Λάβρη η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ τον Μάρτη του 2014 όταν ο Ευ. Βενιζέλος ως υπουργός Εξωτερικών, είχε επισκεφτεί την Ουκρανία. Τον κατηγορούσε ότι «νομιμοποίησε (σ.σ. την υπηρεσιακή) κυβέρνηση, ενώ κατά την επίσκεψή του στη Μαριούπολη, παρόλο που είχε στόχο να καθησυχάσει τους Έλληνες της διασποράς, τον κατηγορούσε ότι «δεν έκανε καμιά αναφορά στη λεγόμενη κυβέρνηση εθνικής ενότητας στο Κίεβο, στην οποία συμμετέχουν, ακροδεξιά και νεοναζιστικά μορφώματα».
Χθες ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε με έναν εκ των ηγετών των ακροδεξιών και νεοναζιστικών μορφωμάτων, τον κ. Ποροσένκο!
Λάβρος επίσης και ο τότε βουλευτής Επικρατείας των ΑΝΕΛ Τέρενς Κουίκ, είχε δηλώσει: «Ο Υπουργός Εξωτερικών και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Σαμαρά, πήγε στην Ουκρανία είδε και απήλθε, χωρίς να προβεί στην παραμικρή δήλωση για τους νεοναζί και τους παρακρατικούς της σημερινής μη νόμιμης και πραξικοπηματικής Κυβέρνησης».
Τώρα στην Ουκρανία ο κ. Κουίκ συνόδευσε τον κ. Τσίπρα στην Ουκρανία!
Εξέφρασε «ανησυχία»
Ο έλληνας πρωθυπουργός επισκέφθηκε τη χώρα σε μια ιδιαίτερα διακεκαυμένη περίοδο, όπου αναζωπυρώνονται οι εχθροπραξίες στο εσωτερικό της.
Δυο μέρες πριν (σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία) η Α. Μέρκελ και ο Β. Πούτιν είχαν συμφωνήσει ότι χρειάζεται να ενταθούν οι προσπάθειες για την κατάπαυση του πυρός στην Ανατολική Ουκρανία, καθώς το τελευταίο δεκαήμερο παρατηρείται ένταση των εχθροπραξιών, με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. Η «ένταση εχθροπραξιών» αφορά την κτηνώδη δράση του ουκρανικού καθεστώτος και των παραστρατιωτικών δυνάμεων, κατά του λαού του Ντονμπάς (σ.σ. φιλορώσοι), που, με εντάσεις και υφέσεις, βρίσκεται σε εξέλιξη από το 2014. Τελευταία έχει λάβει χώρα, ίσως και η μεγαλύτερη σε ένταση επίθεση, με δολοφονίες αμάχων, καταστροφές παραγωγικών και ανθρωπιστικών υποδομών, όπως εργοστάσια και σχολεία.
Ο έλληνας πρωθυπουργός δεν καταδίκασε, απλώς δήλωσε «παρακολουθούμε με ανησυχία την αναζωπύρωση των εντάσεων το τελευταίο διάστημα, ιδιαίτερα στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας».
Αφελείς έλληνες, σε γεωστρατηγικό παιχνίδι
Αν τα ανωτέρω άπτονται ιδεολογικών ευαισθησιών – και δη της συριζαίικης Αριστεράς – , ο πιο αμφιλεγόμενο – και δυνητικά επικίνδυνο – είναι η δήλωση του κ. Τσίπρα ότι «η Ελλάδα σέβεται την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και πως σταθερός γνώμονας της χώρας μας ήταν, είναι και παραμένει η τήρηση του διεθνούς δικαίου».
Δυσερμήνευτη η σκοπιμότητα της δήλωσης. Ο κ. Τσίπρας δείχνει – από απειρία; – να εμπλέκεται σε αιματηρά παιχνίδια υψηλών απαιτήσεων, σε ένα γεωστρατηγικό πόκερ υψηλών προδιαγραφών και επικινδυνότητας, όπου ρόλο έχουν μεγάλοι παίχτες πλανητικής ισχύος (Κυρίως Ρωσία και ΗΠΑ, και δευτερευόντως η Γερμανία).
Κατά το μέγαρο Μαξίμου, το ταξίδι ήταν «απαραίτητο», καθώς πέραν της συνάντησης «με το ελληνικό στοιχείο, το οποίο περνά δύσκολα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, λόγω της έντασης που επικρατεί», και για το λόγο ότι «σε αυτήν τη γωνιά του πλανήτη διακυβεύεται για την επόμενη περίοδο η προοπτική επαναπροσδιορισμού των σχέσεων της ΕΕ, και της Δύσης ευρύτερα, με τη Ρωσία, εφόσον με άλλα λόγια επιλυθεί το ουκρανικό. Αυτονόητο είναι ότι μέσα από τις ευρω-ρωσικές σχέσεις επηρεάζονται και οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις».
Μα ακριβώς: επηρεάζονται οι ελληνορωσικές σχέσεις! Κάποιοι κύκλοι, θέλοντας να δικαιολογήσουν τη δήλωση, έκαναν αναφορά στο κυπριακό, ότι η τοποθέτηση Τσίπρα παραπέμπει ανάγκη για εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου.
Ουδεμία σχέση! Η Κριμαία, τμήμα της Ρωσίας, δόθηκε ως δώρο το 1954, από τον Σοβιετικό ηγέτη Νικίτα Χρουστσόφ, στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας. Στην Κύπρο είχαμε στρατιωτική επέμβαση σε ανεξάρτητο κράτος. Στην συνέχεια όμως, στην Κριμαία είχαμε εισβολή από τη Ρωσία με την αιτιολογία υπεράσπισης των Ρώσων που κατοικούσαν εκεί, επιχείρημα που προσομοιάζει σε αυτό της Τουρκίας για την Κύπρο. Με ποιο επιχείρημα θα αντιμετωπίσει η ελληνική πλευρά, όχι την παρόμοια επιχειρηματολογία των Τούρκων, αλλά και μια ενδεχόμενη αποστασιοποίηση του Πούτιν, που ως τώρα ήταν υποβοηθητικός στο κυπριακό;
Εν τέλει – και πάντα κατά την ταπεινή μας γνώμη – καθώς τα θέματα είναι αρκούντως λεπτά και επικίνδυνα, (και επειδή αδυνατούμε να αποκρυπτογραφήσουμε την σκοπιμότητα του ταξιδιού), θεωρούμε ότι αυτό εντάσσεται στην εύκολη – εν διπλωματική αμεριμνησία -προσπάθεια της κυβέρνησης να επιδείξει «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική»(Από τον Κάστρο στον Ποροσένκο).
Όμως, τόσο η συγκυρία, όσο και η δήλωση του έλληνα πρωθυπουργού, καθιστά το ταξίδι προβληματικό – αν όχι ατυχές.
Ανάρτηση από: http://www.liberal.gr
