Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Μίμης Ανδρουλάκης. Όταν το επικίνδυνο συναγωνίζεται το γελοίο…

Από τα 65 στα 67 «δεν το ψηφίζω. Υπάρχει κι ένα όριο κι εγώ εδώ σταματώ». Διαβάζοντας τον τίτλο της είδησης για τις σημερινές δηλώσεις του Μίμη Ανδρουλάκη, θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί πως ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ αγανάχτησε με το συγκεκριμένο μέτρο (εντός του πακέτου προς ψήφιση από τη Βουλή), ένιωσε την απανθρωπιά μιας τέτοιας απόφασης και σήκωσε μπαϊράκι στον αρχηγό του. Όπως –τουλάχιστον με δηλώσεις ως τώρα- έκαναν και άλλοι συνάδελφοί του της συγκυβέρνησης.
Αμ δε… Διαβάζοντας ολόκληρη την είδηση βλέπουμε πως ο «Μίμης»... συγχίστηκε με…. την προχειρότητα του μέτρου! Δεν μπορεί, λέει, «κάθε υπουργός να κάνει ό,τι θέλει»… Να το κάνουμε αλλά οργανωμένα, αφού πρώτα… «ανοίξει η συζήτηση»:

«Από τα 65 στα 67 δεν το ψηφίζω. Υπάρχει κι ένα όριο κι εγώ εδώ σταματώ. Κάποτε βλέπαμε κόσμο να συνταξιοδοτείται στα 45 και στα 50. Τώρα, πώς θα πούμε στον κόσμο ότι πρέπει από τα 65 να πάει στα 67; Αυτό είναι ένα μέτρο που μπορεί να το δεις, αν συζητήσω, πού πάω σαν ασφαλιστικό και πω όλη την αλήθεια. Πως θα μπει ρήτρα προσδόκιμου ζωής. Στον κόσμο υπάρχει θέμα δημοκρατίας. Αν δεν ανοίξει η συζήτηση κι αν δεν δημιουργηθεί αποθεματικό για το ασφαλιστικό, δεν μπορώ να υπογράψω τίποτε από αυτά που μου έφερε τώρα το ΠΑΣΟΚ. Ότι τώρα θα κάνουνε το ταμείο αλληλεγγύης με βάση το φυσικό αέριο ή το πετρέλαιο.

Εάν θέλουμε να βάλουμε τα όρια, σαφώς, αλλά να μιλήσουμε στον λαό, να πούμε όλη την αλήθεια. Όχι σε κάθε Μνημόνιο να αλλάζουμε τα όρια και κάθε Υπουργός να κάνει ό,τι θέλει. Υπάρχει ένα όριο και δεν μπορείς να θέσεις τέτοιο ζήτημα αυτή τη στιγμή».

Η πολιτική κατρακύλα του «Μίμη» και των ομοίων του δεν έχει τελειωμό. Η πτώση είναι ελεύθερη και τα φρένα σπασμένα. Περισσεύει η σπουδή τους να ανταπεξέλθουν επιτυχημένα στην αποστολή που ανέλαβαν από την άρχουσα τάξη. Σ’ αυτό το πλαίσιο εκφράζουν σκηνοθετημένες διαφωνίες και καπετανιλίκια. Κυρίως κάτι τύποι… τύπου Ανδρουλάκη, που νομίζουν πως μπορούν να περιφέρουν ακόμα ανάμεσά μας το πτώμα του αριστερού παρελθόντος τους. Μόνο που το πτώμα σάπισε και η μπόχα είναι αφόρητη. Στην προσπάθειά τους να την κουκουλώσουν γίνονται περισσότερο γελοίοι. Το κακό είναι πως η επικινδυνότητά τους συναγωνίζεται σε μέγεθος αυτή την γελοιότητα.
 
Ανάρτηση από : http://e-oikodomos.blogspot.gr