Του Αλέξανδρου Ασωνίτη
Ευτυχώς πολλοί αντέδρασαν στην αποκρουστική επίθεση κατά της Κικής Δημουλά από δημοσιογράφο της «Εφημερίδας των Συντακτών» (παλαιότερα η ΕΡΤ είχε φιλοτεχνήσει, για άγνωστους λόγους, ωριαίο τηλεοπτικό πορτρέτο στην επιτεθείσα δημοσιογράφο - τότε εργαζόταν στην κρατική ραδιοφωνία), η οποία για να εμέσει την αήθειά της -λυπούμαστε για τις λέξεις που χρησιμοποιούμε, αλλά είναι η ακρίβεια που τις επιβάλλει, όχι η διάθεσή μας- πλαστογράφησε τα λόγια της ποιήτριας, κατασκευάζοντας μια ψευδή πραγματικότητα.
Αποδείχθηκε, με τη δημοσίευση όλης της ομιλίας, πως η κ. Δημουλά δεν είπε όσα της καταλόγιζε η επαναστατική επίτροπος, που αλίευσε ό,τι την εξυπηρετούσε από την αλήθεια της ομιλίας της, ώστε να παρουσιάσει την «αντιρατσιστική» της τσιχλόφουσκα, μιαίνοντας και το περίφημο «Η κοινοτοπία του κακού», τίτλος βιβλίου της Χάνα Αρεντ για τον Αϊχμαν, τη δίκη του οποίου είχε παρακολουθήσει και τον περιέγραψε στο βιβλίο.
Συγγραφείς, ποιητές αλλά και δημοσιογράφοι κατεπλάγησαν: «Πλαστογραφούν οι έγκριτοι και προοδευτικοί;», αναρωτήθηκαν. Ετεροχρονισμένα αναρωτήθηκαν. Από χρόνια, και με διάφορες αφορμές, είχα προειδοποιήσει πολλούς φίλους συγγραφείς, ποιητές, κριτικούς και δημοσιογράφους ότι, όταν χρειαστεί, οι επαναστάτες πλαστογράφοι δεν θα σεβαστούν κανέναν και τίποτα, όπως και συνέβη. Ηταν τόσο ισχυρό το σοκ, ώστε μέχρι και η δυσκίνητη Εταιρεία Συγγραφέων εξέδωσε ανακοίνωση, ενώ είχε σιωπήσει σε άλλες περιπτώσεις και δεν εδέησε να βγάλει ούτε μία ανακοίνωση για τα Μνημόνια, την ταπείνωση του ελληνικού λαού και τη λοιδορία της Ιστορίας μας. Κάλλιο αργά. Αντέδρασαν επίσης άνθρωποι που οι ίδιοι έχουν κατηγορηθεί για πλαστογραφία και τώρα βρήκαν ευκαιρία να ξιφουλκήσουν και να παραπλανήσουν τους επιλήσμονες. Σημασία έχει πάντως ότι αντέδρασαν.
Συγγραφείς, ποιητές αλλά και δημοσιογράφοι κατεπλάγησαν: «Πλαστογραφούν οι έγκριτοι και προοδευτικοί;», αναρωτήθηκαν. Ετεροχρονισμένα αναρωτήθηκαν. Από χρόνια, και με διάφορες αφορμές, είχα προειδοποιήσει πολλούς φίλους συγγραφείς, ποιητές, κριτικούς και δημοσιογράφους ότι, όταν χρειαστεί, οι επαναστάτες πλαστογράφοι δεν θα σεβαστούν κανέναν και τίποτα, όπως και συνέβη. Ηταν τόσο ισχυρό το σοκ, ώστε μέχρι και η δυσκίνητη Εταιρεία Συγγραφέων εξέδωσε ανακοίνωση, ενώ είχε σιωπήσει σε άλλες περιπτώσεις και δεν εδέησε να βγάλει ούτε μία ανακοίνωση για τα Μνημόνια, την ταπείνωση του ελληνικού λαού και τη λοιδορία της Ιστορίας μας. Κάλλιο αργά. Αντέδρασαν επίσης άνθρωποι που οι ίδιοι έχουν κατηγορηθεί για πλαστογραφία και τώρα βρήκαν ευκαιρία να ξιφουλκήσουν και να παραπλανήσουν τους επιλήσμονες. Σημασία έχει πάντως ότι αντέδρασαν.
Το θέμα βέβαια δεν είναι καθόλου ότι προέβλεψα σωστά, όταν όσοι όφειλαν να αντιδράσουν, υποκρίνονταν βολεμένοι ότι δεν βλέπουν τη φωτιά δίπλα τους, αλλά το ώς πότε οι επαγγελματίες «επαναστάτες», αυτοί που, όπως προσφυώς έχει λεχθεί, με την «ΠΑΣΟΚική σοσιαλιστική αλλαγή» άλλαξαν τηλέφωνο, τα 3, 4 και 5 του κέντρου, του Πειραιά και των δυτικών προαστίων έγιναν 6 και 7, ενώ οι μπαρουτοκαπνισμένοι αγέρωχοι «διεθνιστές» πλατσουρίζουν στις πισίνες των 8 και 9. Ως πότε λοιπόν θα λοιδορούν, θα καταδικάζουν και θα εξοντώνουν, στοχοποιώντας την Αλλη Αποψη και τους Αλλους, όχι μόνο από μίσος, μισαλλοδοξία και ζηλοφθονία, αλλά και για να διασφαλίσουν τα προνόμια που καρπώθηκαν με την επαναστατική τους δράση στην υπηρεσία και στο μισθολόγιο μεγαλοκαπιταλιστών; Είναι επαναστατικότατο να κονταροχτυπιέσαι στα λόγια με τον καπιταλισμό και στην πράξη να καρπούσαι τα οφέλη του, κ. Δαμανάκη, κ. Ανδρουλάκη και λοιποί πρωτοπόροι «προλετάριοι» του εκσυγχρονιστικού εσμού, που βύθισε χαιρέκακα το λαό στην εξαθλίωση και τη χώρα στη χλεύη.
Στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να διασώσουν τα κερδισμένα (δώστε τους ένα μαντίλι να σκουπίσουν τον έντιμο ιδρώτα τους), οι επαναστάτες λογοκριτές, με τα βαρέα ένσημα, έχουν αποδυθεί σε πόλεμο κατά της Ελλάδας, της Ιστορίας της, του λαού και της προοπτικής του, πολλοί υποστηρίζουν το Μνημόνιο, όλοι τους όμως βαυκαλίζονται πως δεν καταλαβαίνουμε ότι ενοχοποιούν τους Αλλους για να αυτοαθωωθούν, ότι μισούν την Ελλάδα επειδή μισούν τον εαυτό τους, την ανεπάρκειά τους, την έλλειψη ταλέντου τους. Τη νιότη τους ...που 'δειχνε πως θα γινόντουσαν άλλοι. Οι «Λαυρέντηδες» αυτοί, αντί να αποτιμήσουν την ιδεολογία τους και τις επιλογές τους, μετά τον εξευτελισμό του υπαρκτού ολοκληρωτισμού, αποφάσισαν να επιμείνουν σ' αυτόν εξουσιάζοντας, λόγω συνθηκών, ως νέοι αλάνθαστοι Πάπες, εξ ου και η υποταγή τους στην εκκλησία και στην ανάσταση -αληθώς ανέστη. Είμαστε πρόθυμοι να τους βοηθήσουμε να συμφιλιωθούν με την πραγματικότητα, όποτε μας το ζητήσουν. Αλλά δεν θα τους συγχωρέσουμε ποτέ που, οι κερδοσκόποι ανακριτές του ψευτοδιεθνισμού, έφεραν στο προσκήνιο τους χρυσαυγίτες, το μεγάλο τους άλλοθι, απ' το οποίο εξαρτούν και την ύπαρξη και την προνομιούχα επιβίωσή τους. Η καταδίκη και των δύο θα είναι αμείλικτη.
Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.gr
