Το τελευταίο διάστημα έχουν αναπτυχθεί πολύ μεγάλες προσδοκίες, που σχεδόν φθάνουν στα όρια των πανηγυρισμών για σύντομη λύση του Κυπριακού. Δεν είναι καθόλου κακό ασφαλώς (αντιθέτως θα έλεγα) να εντείνουμε τις προσπάθειες μας, ώστε να εξευρεθεί μια δίκαιη και βιώσιμη λύση. Κι αν στα κατεχόμενα αποφάσιζε ο Μουσταφά Ακιντζί, τότε τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα. Στο Κυπριακό, όμως, τον τελικό λόγο τον έχει δυστυχώς πάντα η Άγκυρα. Θυμίζω, ότι, μόλις ο νέος κατοχικός ηγέτης αναφέρθηκε σε δύο αδελφά κράτη (Τουρκία-ψευδοκράτος), είσπραξε την οργίλη αντίδραση του νεοσουλτάνο! Η Τουρκία, είπε ο Ταγίπ Ερντογάν, έκανε πολλές θυσίες και έχυσε αίμα για τους Τούρκους Κύπριους! Η Τουρκία είναι που αποφασίζει για το βρέφος (έτσι αποκάλεσε το ψευδοκράτος), για το οποίο δαπανά ένα δισ. δολάρια ετησίως! Η Τουρκία, διαπραγματεύεται μόνο λύση δύο κρατών και δύο ιδρυτικών λαών. Οι παλληκαριές του Μουσταφά Ακιντζί κράτησαν όσο τα καμώματα μιας μόνο νύχτας!
Για τους αφελείς, τους ανιστόρητους και όσους έχουν κοντή μνήμη, επιβάλλεται να θυμίσουμε, ότι η κατοχική Τουρκία (σε αντίθεση με την Αθήνα και τη Λευκωσία που ουδέποτε χάραξαν μια αξιόπιστη και μακροχρόνια στρατηγική για τα Εθνικά μας θέματα), έχει σχεδιάσει την πολιτική της για την Κύπρο από το 1956. Έκτοτε, η Υψηλή Στρατηγική της Άγκυρας για το Κυπριακό, καθορίζεται από τις δύο εκθέσεις του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Νιχάτ Ερίμ, μέσα από τις οποίες προβλέπεται η διχοτόμηση της Κύπρου, κι αυτός ο στόχος δεν άλλαξε ποτέ. Το σχέδιο Νιχάτ Ερίμ, που αποτελούσε και αποτελεί σταθερή πολιτική όλων των κυβερνήσεων της Τουρκίας, διαπιστώνει, προβλέπει και κατά περίπτωση υλοποιεί. Διαπιστώνει ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο διαφορετικές κοινότητες και ότι για την Τουρκία «η καλύτερη λύση είναι η διχοτόμηση». Υλοποιεί την μετακίνηση πληθυσμών (ανταλλαγή πληθυσμών αμέσως μετά την εισβολή όταν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο αναπλήρωνε στην προεδρία ο Γλ. Κληρίδης) και την ελεύθερη μετάβαση Τούρκων προς την Κύπρο (εποικισμός). Προβλέπει, ότι το μέλλον των δύο λαών (έτσι ονομάζει τις δύο κοινότητες) πρέπει να αποφασισθεί με ξεχωριστό δημοψήφισμα για το οποίο η Τουρκία δεν πρέπει να ανησυχεί για την έκβαση του. Σε κάθε περίπτωση για τους Τούρκους δεν νοείται λύση του Κυπριακού που δεν θα προβλέπει συμμετοχή της Τουρκίας στην ασφάλεια της περιοχής που θα παραχωρηθεί στους Έλληνες (το προέβλεπε μεταξύ των άλλων και το Σχέδιο Ανάν). Το βαθύ τουρκικό κράτος δεν έδωσε ποτέ δείγματα γραφής για αλλαγή πλεύσης και διαφοροποίησης των επεκτατικών του σχεδιασμών (αυτό λέει και το «στρατηγικό μανιφέστο» Νταβούτογλου). Αντιθέτως, την πολιτική Νιχάτ Ερίμ είναι που υλοποιεί με απόλυτη συνέπεια.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την ανακάλυψη μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Μεσογειακή λεκάνη, έκαναν την Άγκυρα, να επιδιώκει (προκειμένου να ελέγξει τους δρόμους μεταφοράς φυσικού αερίου στην Ευρώπη) την άμεση λύση του Κυπριακού, χωρίς ωστόσο η ίδια να κάνει το παραμικρό για να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Αντιθέτως εκμεταλλευόμενη κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις διεθνείς συγκυρίες (ήδη εκβιάζει ασύστολα την Ευρώπη στο προσφυγικό) και τις δικές μας αδέξιες-επικίνδυνες-εγκληματικές κινήσεις-επιλογές και την απίστευτη αφέλεια μας, προσπαθεί, να λύσει το Κυπριακό στα μέτρα της. Φίλε Αμχέτ, έτσι προσφώνησε στην τελευταία τους συνάντηση τον Νταβούτογλου ο Αλέξης Τσίπρας, την ώρα που ο Τούρκος πρωθυπουργός έδινε εντολές να ξεφορτώνουν ανεξέλεγκτα πρόσφυγες και μετανάστες στα ελληνικά νησιά ...
Εν τω μεταξύ, στη Λευκωσία και ενώ οι συνομιλίες βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο (με την κυπριακή κυβέρνηση να διαβεβαιώνει ότι δεν θα αποδεχθεί λύση απαράδεκτη και θνησιγενή), είχαμε τις αποκαλύψεις του πρόεδρου της Ε.Δ.Ε.Κ. που δείχνουν ξεκάθαρα ότι ουσιαστικά αυτό που συζητά ο πρόεδρος Αναστασιάδης είναι ίσως κάτι χειρότερο από το αγαπημένο του «Σχέδιο Ανάν». Οι αποκαλύψεις Μαρίνου Σιζόπουλου, μέσα από τα πρακτικά του Εθνικού Συμβουλίου (καλώς ή κακώς θα το κρίνει η ιστορία), δείχνουν ότι μέχρι τώρα στις συνομιλίες, Αναστασιάδης και Ακιντζή συμφώνησαν: Το ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, θα αποτελείται από ίσο αριθμό Ελλήνων Κυπρίων και Τούρκων Κυπρίων (4+4). Για συνταγματικά θέματα η επιλογή του προέδρου θα γίνεται με κλήρο από έναν κατάλογο ξένων δικαστών (εκτός Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας). Ο ξένος δικαστής θα προεδρεύει και θα έχει τη νικώσα ψήφο σε περίπτωση ισοψηφίας. Στην ΓΕΡΟΥΣΙΑ η σύνθεση του ανώτατου νομοθετικού σώματος θα συγκροτείται στη βάση εθνοτικής προέλευσης 50/50 με ίσο αριθμό Ελλήνων Κυπρίων και Τούρκων Κυπρίων (20+20). Θα υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες πολιτών με διαφορετικές ιδιότητες …. Ο Έλληνας Κύπριος που θα μετακινείται στην τουρκοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία θα μπορεί να αιτείται να του παραχωρηθεί η τουρκοκυπριακή υπηκοότητα! Θα έχει δικαίωμα ψήφου στις εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Ευρωεκλογές (όχι βουλευτικές, όχι Προεδρικές). Όσοι θα έχουν μόνιμη εγκατάσταση αλλά δεν θα έχουν υπηκοότητα στη συνιστώσα πολιτεία θα έχουν δικαίωμα ψήφου μόνο στο βαθμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αυτοί που θα διαμένουν στο ένα συνιστών κράτος αλλά θα θεωρούνται ετεροδήμοτες και θα ψηφίζουν για τις εκλογές του άλλου συνιστώντος κρατιδίου. Η επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας θα αποτελείται από 3+3 Έλληνες Κύπριους και Τούρκους Κύπριους. Θα υπάρχει εκ περιτροπής προεδρία (2:1) και η νικώσα ψήφος θα ανήκει στον Πρόεδρο. Για του Ανώτατους Αξιωματούχους του Κράτους, θα υπάρχει αναλογία 2:1 για όλες τις θέσεις διορισμού. Από τα διαφορετικά σημεία των πρακτικών προκύπτει επίσης ότι έχει συμφωνηθεί η de-facto παραμονή 114.000 εποίκων στην τουρκοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία. Για το περιουσιακό: Η Επιτροπή Περιουσιακού (με αναλογία ένα Έλληνα Κύπριο προς ένα Τούρκο Κύπριο και ένα ξένο εμπειρογνώμονα που θα προεδρεύει) θα αποφασίζει στη βάση κριτηρίων και θα παίρνει απόφαση που θα καθορίζει ποιος θα έχει προτεραιότητα ο ιδιοκτήτης ή ο χρήστης. Και όλο αυτό το απίστευτο συνονθύλευμα οι οπαδοί της όποιας λύσης, έχουν το θράσος να το ονομάζουν ευρωπαϊκή λύση!!!
Συμπέρασμα: Η προσπάθεια της Τουρκίας να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία απέτυχε, όταν την 1η Νοεμβρίου 1974, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε ομόφωνα το Ψήφισμα 3212, το πρώτο από μία σειρά ψηφισμάτων, που ζητά το σεβασμό της κυριαρχίας, ανεξαρτησίας, εδαφικής ακεραιότητας και του αδέσμευτου της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και την άμεση αποχώρηση από το νησί όλων των ξένων στρατευμάτων. Με αυτό το ψήφισμα εξασφαλίσθηκε ουσιαστικά η συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία στη πορεία, και παρά τα τεράστια προβλήματα που προκάλεσε η τουρκική εισβολή και κατοχή, διέπρεψε. Με όλα τα παραπάνω φαίνεται πως την Κυπριακή Δημοκρατία, που δεν κατέφερε να καταργήσει η εισβολική Τουρκία, θα της δώσουμε εμείς οι ίδιοι τη χαριστική βολή με όλα αυτά τα απαράδεκτα που φαίνεται να συμφωνούνται πίσω από τι πλάτες μας…
*Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισα
Από το Μονάγρι Λεμεσού
a.avgoustis@hotmail.com
Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com
