Του Δημήτρη Καζάκη
Όλο και περισσότεροι
κλάδοι και επαγγέλματα παίρνουν τον δρόμο της παλλαϊκής κινητοποίησης. Τα κοράκια
του καθεστώτος καλούν τον οργισμένο λαό σε πολιτικό διάλογο με την κυβέρνηση. Σε
ποιόν πολιτικό διάλογο; Με ποιόν; Τι εξουσία κατέχει η κυβέρνηση; Ουδεμία!
Δεν αποφασίζει
αυτή, αλλά οι δανειστές και οι θεσμοί τους. Να τι ψήφισαν τον περασμένο Αύγουστο
οι 223 βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι: "Η κυβέρνηση δεσμεύεται
να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική
Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την
επίτευξη των στόχων του Μνημονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη
νομική έγκρισή τους." ΝOMOΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 4336 (ΦΕΚ Α' 94/14-08-2015) ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ
Γ σελ.1014
Το έχετε
ακούσει αυτό από κανέναν άλλον. Το έχετε ακούσει από το ΚΚΕ, ή κάποιον άλλο γιαλαντζί
επαναστάτη της αριστεράς; Όχι, βέβαια. Το έχει αναδείξει κανένας άλλος αντιμνημονιακός;
ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνυπέγραψαν κοινή δράση για το ασφαλιστικό. Τους είδατε να αναδεικνύουν
ως κορυφαίο ζήτημα αγώνα την παραπάνω κατοχική δέσμευση; Όχι, βέβαια.
Οι κομματάρχες
του Κυριάκου Μητσοτάκη παραμυθιάζουν αγρότες, επαγγελματίες, εμπόρους, ότι τα φορολογικά
και αντιασφαλιστικά μέτρα είναι πρωτοβουλία της κυβέρνησης Τσίπρα. Κι όχι των δανειστών.
Κι έτσι κλείνει το μάτι στους αφελείς και ηλίθιους, πώς έτσι κι έρθει στα πράγματα
θα τα κάνει καλύτερα.
Τι είχες
Παντελάκη μου, τι είχα πάντα. Κρύβει επιμελώς ότι πρόκειται για δεσμεύσεις του μνημονίου,
που κι αυτοί ενθουσιωδώς υπερψήφισαν. Κρύβει ότι αυτοί που αποφασίζουν είναι τα
ξένα κέντρα κι όχι η κυβέρνηση. Και κρύβει επίσης ότι οι δανειστές απαιτούν πολύ
χειρότερα μέτρα ακόμη κι απ' όσα περιλαμβάνονται στις προτάσεις της κυβέρνησης.
Όλοι τους
στο παιχνίδι για να ξεγελάσουν τον κόσμο ότι δήθεν η πολιτική ασκείται από την κυβέρνηση.
Όλοι τους στο παιχνίδι για να τυφλώσουν τον κόσμο για να μην αναδειχθεί το καθεστώς
κατοχής ως κυρίαρχο ζήτημα. Στην ίδια όχθη η δεξιά, όσο και η αριστερά.
Κι ο λαός;
Απλά υποχρεούται να υπακούει, να υποτάσσεται και να υφισταται τις τραγικές συνέπειες
στη ζωή του. Κι όταν πάει να ξεσηκωθεί αναλαμβάνουν εργολαβικά αυτοί που τον ξεπουλάνε
εδώ και χρόνια. Αυτοί που τον οδηγούν μονίμως και σκόπιμα στην ήττα, για να εμπεδωθεί
στην συνείδηση της κοινωνίας ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει.
Όποιος λοιπόν
ζητάει από το λαό να παλαίψει μόνο για την απόσυρση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου,
τον κοροϊδεύει, τον εξαπατά. Θέλει να τον απομακρύνει, να τον απόπροσανατολίσει
από το βασικό, το θεμελιώδες: Οι αποφάσεις και οι εγκρίσεις δίνονται από τους ξένους
θεσμούς, από τους δανειστές.
Η κυβέρνηση
είναι τελείως διακοσμητική. Ο ρόλος της είναι απλά να διεκπεραιώνει πολιτικά τις
αποφάσεις των ξένων κέντρων. Δεν έχει περισσότερες αρμοδιότητες από τις κυβερνήσεις
Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου και Ράλλη επί ναζιστικής κατοχής.
Ο μόνος λοιπόν
πολιτικός διάλογος που μπορεί να υπάρξει είναι με όρους παλλαϊκής κινητοποίησης
για την ανατροπή αυτού του καθεστώτος κατοχής. Με κλιμάκωση αγώνων και γενική πολιτική
απεργία. Εδώ θα φανεί ποιός είναι αληθινός πατριώτης και ποιός είναι ξεπουλημένος
στο καθεστώς.
Τα 6 χρόνια κατοχής είναι αρκετά. Να
μην τους επιτρέψουμε να γίνουνε 7!
Ανάρτηση από: http://dimitriskazakis.blogspot.gr
