"Σε περίπτωση που δεν καταλήξουμε σε μια επιτυχημένη δεύτερη αξιολόγηση και σε περίπτωση που το ΔΝΤ εφαρμόσει τις συνέπειες που απορρέουν από αυτό, τότε το τρέχον πρόγραμμα θα είναι παρωχημένο. Το πρόγραμμα συμφωνήθηκε μόνο με την προσδοκία ότι θα συμμετάσχει το ΔΝΤ... Αν το πρόγραμμα καταστεί παρωχημένο, τότε θα έχουμε μια κατάσταση κατά την οποία κάποιος θα πρέπει να δημιουργήσει κάτι νέο. Δεν θα το συνιστούσα στην ελληνική κυβέρνηση. Αλλά εγώ θα ήμουν εντελώς χαλαρός. Η γερμανική ομοσπονδιακή βουλή θα πρέπει πρώτα να συζητήσει και να συμφωνήσει σχετικά με την έγκριση ή μη της διαπραγμάτευσης ενός νέου προγράμματος".
Τα παραπάνω είπε ο μέγας δήμιος των SS, Γερμανός υπουργός Οικονομικών της ΕΕ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, χαϊδευτικά Αδόλφος. Αναρωτιέμαι τι χρειάζεται η Ελληνική βουλή όταν υπάρχει η Γερμανική, που παίρνει αποφάσεις και για μας;
Φυσικά o SSόιμπλε είναι τελείως χαλαρός, θα έλεγα μάλιστα έχει ξεσαλώσει. Εμείς πάλι είμαστε δεμένοι χειροπόδαρα. Λυπάται αν φύγει το ΔΝΤ. Πόσο λυπάται; Κοιτάξτε: Σαν επαγγελματίας βασανιστής υπάρχει μια συναδελφική αλληλεγγύη. Με το ΔΝΤ μας έδερναν μαζί, τώρα ΑΝ φύγει, λέμε ΑΝ, θα δέρνει μόνο η ΕΕ. Σαν σαδιστές όμως χαίρονται, έστω κι αυτό σημαίνει υπερορίες για τους Ευρωπαίους. Δεν τους ενοχλεί όμως καθόλου καθώς, όπως μας λέει ο Ευρωπαίος κανίβαλος η αποχώρηση του ενός δημίου δεν σημαίνει μισό ξύλο. Κάθε άλλο, θα μας δέρνει διπλά η ΕΕ. Κι ο ίδιος υπενθυμίζει ότι η ΕΕ έχει πιο βαρύ χέρι.
Μα θα φύγει το ΔΝΤ; Το βλέπω δύσκολο. Να πάει που; Ποιόν μπορεί να δείρει πιο πολύ από εμάς; Να μας τσακίζει, να μας λεηλατεί κι από πάνω να τον λένε οι δοσίλογοι "ευχαριστώ, κι άλλο"!;
Κι άλλα μέτρα λοιπόν ένα νέο πιο βαρβάτο μνημόνιο έρχεται. Γιατί το προηγούμενο δεν πέτυχε πλήρως. Μερικοί μείναμε ζωντανοί κι αυτό δεν είχε προβλεφτεί. Για να πετύχει ο στόχος 100% πρέπει να μην μείνει κανείς εργαζόμενος, άνεργος ή συνταξιούχος. Αυτό που κανονικά λέγεται γενοκτονία, όταν το κάνει στρατός, όταν το εφαρμόζουν Τράπεζες λέγεται Μνημόνιο.
Μην ανησυχείτε καλοί μου μαζοχιστές. Τα μαρτύρια που έρχονται είναι ακόμα χειρότερα από όσα ήδη μας έχουν κάνει. Ναι θα πονέσουμε πάρα πολύ. Ίσως πεθάνουμε από τον πόνο, αλλά τι είναι ο πόνος μπρος στα κέρδη των πλουσίων; Μην φοβάστε νεοφιλελεύθερα γίδια, οι σούβλες δεν θα μείνουν αχρησιμοποίητες, ούτε τα τσιγκέλια. Ξέρετε, αυτοί ήρθαν και μας έκατσαν στο σβέρκο μαζί. Σαν το κουνούπι με την ελονοσία ένα πράγμα. Θα φύγουν μαζί. Θα φύγουν με μια προϋπόθεση: Να τους στείλουμε στο διάολο εμείς.
Αλλά ποιοί; Οι εκπρόσωποι που ψηφίζουμε κάθε φορά; Ωραίο ανέκδοτο! Τους έχουν ήδη αγοράσει πριν καν εμείς τους ψηφίσουμε. Ποιοί άραγε; Πάντως όχι άνθρωποι. Σε αυτό τον πλανήτη 8 πλούσιοι έχουν όσα 4 δισεκατομμύρια φτωχοί. Κι ανεχόμαστε αυτή την απίστευτη ανισότητα, αυτή την τεράστια αδικία! Αντί να πάρουμε τα κλεμμένα, δεν κάνουμε τίποτα! Γιατί κλεμμένα είναι, ιδρώτας και κόποι άλλων.
Λοιπόν αγαπημένα μου θύματα, καλοί μου συνάδερφοι, βρίσκουν και τα κάνουν. Διότι μπορεί πολλοί να σκέπτονται πως "αφού τρώνε τόσα όπου να 'ναι θα σκάσουν, οπότε γιατί να σηκωθούμε από τον καναπέ; Οι τοκογλύφοι, οι κηφήνες, τα λαμόγια σε λίγο θα κάνουν το μεγάλο ΜΠΑΜ"! Αμ δε! Η απληστία είναι σαν την βλακεία. Η βλακεία είναι άπειρη. Ο Λιάπης, ο Άδωνης, ο Πλεύρης είναι μερικά από τα πάμπολλα παραδείγματα που ο Αϊνστάιν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να αποδείξει την θεωρία.
Ο εγωισμός, η απληστία, είναι ανάλογο μέγεθος της ανοησίας. Όσο πιο βλάκας είναι ο εξαπατημένος τόσο πιο άπληστος γίνεται ο απατεώνας. Ποτέ δεν χορταίνει. Αν θέλουμε να σταματήσει αυτό το χάλι πρέπει να κάνουμε εμείς οι ίδιοι κάτι γι αυτό. Τι; μαντέψτε: Τι κάνουμε όταν έχουμε παράσιτα; Τα διώχνουμε όλα, δε αφήνουμε τα μισά.
ΥΓ Κάποιος Ψώρας (ή κάπως έτσι) άκουσα ότι είναι πιο πλούσιος κι από τους 8 μαζί. Γιατί όμως δεν το λένε;
Ανάρτηση από: http://tsak-giorgis.blogspot.gr
