Του Σταύρου «Ππούνιου» Ζαχαρία
ΤΙ ΠΑΘΟΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ
Πρώτο θέμα στην επικαιρότητα η απόφαση της βουλής για το Ενωτικό Δημοψήφισμα. Μονοπώλησε το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης, των μέσων μαζικής δικτύωσης, των φυλλάδων, των κομμάτων. Ενόχλησε πολλούς το ότι εκτός από τη μέρα του βιβλίου, τη μέρα του δέντρου, τη μέρα του φύλλου, τη μέρα της χλωροφύλλης, θα γίνεται ανάγνωση ενός διαγγέλματος για την πρώτη φορά που ο λαός αυτού του τόπου διεκδίκησε την αυτοδιάθεσή του.
Δεν θα μπω στη διαδικασία να υποστηρίξω την αναγκαιότητα αυτής της κίνησης. Και, για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ότι θα είναι ακόμα ένα μνημόσυνο, κατά το οποίο ούτε η μαθητιώσα νεολαία ούτε η κοινωνία θα μπορέσουν να αντιληφθούν και να προσεγγίσουν τη λαμπρότητα του κινήματος για αυτοδιάθεση που αποκορύφωμα είχε τη συλλογή υπογραφών (αφού ενοχλούνται μερικοί να το ονομάζουμε δημοψήφισμα) από τη μια άκρη της Κύπρου ως την άλλη για Ένωση με την Ελλάδα.
Αυτό που προσωπικά με ενόχλησε είναι η στάση όλων αυτών που έσκισαν τα ιμάτιά τους για την απόφαση της βουλής. «Αν είναι δυνατόν η βουλή να αποφασίζει για τα διαγγέλματα του Υπ. Παιδείας». Τώρα το θυμηθήκαμε αυτό; «Είναι τεράστιο λάθος εν μέσω διαπραγματεύσεων να γίνονται τέτοιες κινήσεις». Ναι, οι παρελάσεις κάθε 20 του Ιούλη εμάς μας αρέσουν και τα πανηγύρια στα Κόκκινα τα βρίσκουμε διασκεδαστικά. ΝΑΙ, και ο Πενταδάκτυλος φωτίζει τα βράδια μας.
Και μετά ο Μουσταφάς μας, ο καρντάσης μας, ο Λεμεσιανός που θέλει να λύσει το Κυπριακό. Ενοχλήθηκε, τον πείραξε πάρα πολύ. Και έφυγε από τις συνομιλίες, σάμπως και δεν θα έβρισκε άλλην αφορμή για να αποφύγει την κατάσταση, σάμπως και είναι η ανάγνωση ενός διαγγέλματος που χάλασε το πάντρεμα. Δεν είναι το ότι δεν βρίσκεται το Κυπριακό μέσα στην ατζέντα των βραχυπρόθεσμων στόχων του Σουλτάνου.
Και μετά από αυτό, όλος ο νεοκυπριακός εθνικισμός έβαλε φωτιά στα πληκτρολόγια. Δεν μπορώ πραγματικά να ακολουθήσω τη σκέψη των οπαδών της όποιας λύσης (είτε βρίσκονται στην ελεύθερη επικράτεια της ΚΔ είτε στην κατεχόμενη): Μας ζητούν να συνυπάρξουμε, αλλά απαιτούν να μην υπάρχουμε. Θέλουν να ζήσουμε μαζί, αλλά απαιτούν να ξεχάσουμε την ιστορία μας και να απωλέσουμε την εθνική μας ταυτότητα.
Ξέρουν, όμως, την απάντηση.
Ανάρτηση από: http://efimeridaenosis.com
