Ή ας απαντήσει ο Βαρουφάκης πώς επί υπουργείας του η Ελλάδα πλήρωσε μέσα 7 μήνες 17 δισ. στο ΔΝΤ!
Του Μιχάλη Χατζηπέτρου (Ρήξη φ. 133)
Μετά τη Ζωή, τη Ραχήλ, τον Καζάκη και τον Σώρρα, εσχάτως εμφανίστηκε κι ο Βαρουφάκης ως σωτήρας, επικεφαλής κι αυτός κινήματος. Ίσως ο τίτλος του παρόντος άρθρου να φαντάζει ακατανόητος για τους πολύ νέους ή να μοιάζει ανεξήγητος για τους παλαιότερους. Τι ήταν λοιπόν ο Ιωαννίδης; Ο γνωστός αόρατος δικτάτωρ της χούντας που, με το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, έδωσε το πρόσχημα στους Τούρκους να εισβάλουν στη Μεγαλόνησο, με αποτέλεσμα μια χαίνουσα και σήμερα πληγή.
Όλοι οι ιστορικοί συγκλίνουν πως ο Ιωαννίδης, για να κρατηθεί στην εξουσία, πείσθηκε από παράκεντρα της αμερικάνικης πολιτικής να ανατρέψει τον Μακάριο με δέλεαρ την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η αμερικανική πολιτική ήθελε αφενός να βγάλει τον Μακάριο απ’ τη μέση, για να δώσει ένα χτύπημα στο Κίνημα των Αδεσμεύτων, να ΝΑΤΟ-ποιήσει το νησί μέσω Τουρκίας και να ξεφορτωθεί ανώδυνα τη χούντα του Ιωαννίδη, η οποία είχε αρχίσει να της στοιχίζει πολιτικά. Φυσικά, όλα αυτά έγιναν μέσα από πράκτορες και πρακτορίσκους, αφελείς και ιδεοληπτικούς ένθεν κακείθεν. Ως γνωστόν, οι υπερδυνάμεις ποτέ δεν βάζουν τα αυγά τους στο ίδιο καλάθι και η πολιτική τους δεν ασκείται από επίσημα κανάλια. Αυτά ως τα θλιβερά του ’74.
Πάμε τώρα στα σύγχρονα. Ως γνωστόν, οι ΗΠΑ ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την ευρωζώνη. Παρ’ όλο που η αρχιτεκτονική του ευρώ φτιάχτηκε για τα συμφέροντα της Γερμανίας, από την άλλη διασφαλίζει και την κυριαρχία του δολαρίου. Αλλά, μιας κι ο φόβος φυλάει τα έρμα, οι ΗΠΑ προτιμούν μια αργή και σταθερή φθορά της ευρωζώνης, όπου στο κάθε στάδιο αυτής της διαδικασίας θα έχουν συγκεκριμένα οφέλη.Όλοι οι ιστορικοί συγκλίνουν πως ο Ιωαννίδης, για να κρατηθεί στην εξουσία, πείσθηκε από παράκεντρα της αμερικάνικης πολιτικής να ανατρέψει τον Μακάριο με δέλεαρ την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η αμερικανική πολιτική ήθελε αφενός να βγάλει τον Μακάριο απ’ τη μέση, για να δώσει ένα χτύπημα στο Κίνημα των Αδεσμεύτων, να ΝΑΤΟ-ποιήσει το νησί μέσω Τουρκίας και να ξεφορτωθεί ανώδυνα τη χούντα του Ιωαννίδη, η οποία είχε αρχίσει να της στοιχίζει πολιτικά. Φυσικά, όλα αυτά έγιναν μέσα από πράκτορες και πρακτορίσκους, αφελείς και ιδεοληπτικούς ένθεν κακείθεν. Ως γνωστόν, οι υπερδυνάμεις ποτέ δεν βάζουν τα αυγά τους στο ίδιο καλάθι και η πολιτική τους δεν ασκείται από επίσημα κανάλια. Αυτά ως τα θλιβερά του ’74.
Πάμε λοιπόν στα καθ’ ημάς. Το 2013, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συχνάζει σε ιδρύματα και «θινκ τανκ», που τοποθετούνται στην αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος, στο ΔΝΤ και στα υπόγεια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Όπως γνωρίζουμε πλέον σήμερα, τότε κλείνεται και η συμφωνία ώστε το υπουργείο Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να το αναλάβει ο Βαρουφάκης και οι συνεργάτες του. Αμερικανοτραφής ο τελευταίος, παλαιότερα σύμβουλος του ΓΑΠ, και υποστηρικτής της άποψης ότι η αναπόδραστη εξέλιξη της ΕΕ είναι να γίνουν κάτι σαν το ΝΑΤΟ σε οικονομικό επίπεδο. Όλα αυτά, βεβαίως, είναι τα προανακρούσματα των πολιτικών που θα ακολουθήσουν όλοι οι παίκτες στις πλάτες των Ελλήνων. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πάση θυσία την εξουσία, ο Σόιμπλε θέλει να ξεκάνει μια και καλή την ανταρσία του Νότου και οι Αμερικάνοι να δείξουν σε όλους ότι τίποτε δεν γίνεται χωρίς αυτούς (με όχημα το ΔΝΤ). Όταν λοιπόν το δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παίρνει για πρώτη φορά την εξουσία, ο Βαρουφάκης και οι συνεργάτες του αναλαμβάνουν τη διαπραγμάτευση με όλα τα γνωστά που επακολούθησαν με το τραγικό ψευτοδημοψήφισμα του ’15.
Εσχάτως, λοιπόν, ο κ. Βαρουφάκης εμφανίζεται ως επικεφαλής κινήματος που θα σώσει την Ελλάδα και την Ευρώπη απ’ την λιτότητα. Βεβαίως, επειδή ο τύπος έχει το πολιτικό ακαταλόγιστο, σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη μίλησε για είκοσι μεγάλα λάθη που έκανε ως υπουργός, με κορυφαίο τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη 2015. Όλοι οι ελάχιστα σοβαροί εκείνης της εποχής ερμήνευσαν την συμφωνία αυτή ως παράδοση στις πολιτικές της τρόικας και μόνο το «Άρδην» έβγαλε το προφανές συμπέρασμα για τον κυβερνητικό θίασο: «Καιρός να φεύγουν», έγραψε ορθά λίγες μέρες μετά ο Γ. Καραμπελιάς. Αλλά έχει κι άλλα, που με το πολιτικό του απύλωτο ισχυρίστηκε ο κ. Βαρουφάκης: Είχε έτοιμο σχέδιο, λέει, να χειριστεί τη ρευστότητα μετά το δημοψήφισμα. Βεβαίως, δεν θα απαντήσει ποτέ γιατί η κυβέρνησή του πλήρωσε 16 δισ. σε 7 μήνες στο ΔΝΤ, και πως με τα λεφτά αυτά στις τσέπες της Λαγκάρντ, και με τις τράπεζες κλειστές, και ένα ζόμπι θα ασκούσε πολιτικές ρευστότητας. Το ότι τα λέει αυτά βέβαια ο κ. Βαρουφάκης, όπως και τα απίθανα που λένε διάφοροι αντιμνημονιακοί πεχλιβάνηδες, είναι γιατί πατάνε πάνω στην πλάτη του ελληνικού λαού.
Πράγμα που έκαναν όλοι όσοι συμμετείχαν πολιτικά στην τραγωδία που ξεκίνησε από την προεδρική εκλογή του ’14 ως το ψευτοδημοψήφισμα του ’15. Διότι το να πάρεις μέσω τεχνητού οφσάιντ την κυβέρνηση, όταν όλοι οι συσχετισμοί είναι εις βάρος σου, κι όταν ο Σόιμπλε διακηρύσσει ότι θα κρεμάσει το κουφάρι σου για να το βλέπουν οι Ποδέμος, τότε μοιραία οδηγείσαι είτε σε τραγική ήττα, είτε σε προδοσία.
Αυτά για την τότε βαρουφακιάδα, που σήμερα ξεχάστηκε, ώστε να εμφανίζεται ο πολύς «Γιάνης» ότι θα μας σώσει από τις… συνέπειες των ίδιων του των πράξεων!
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr
