Θα πρέπει να πάψουν να υπογράφονται μνημόνια και να εφαρμόζονται νέα μέτρα, να σταματήσει αμέσως η πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων, καθώς επίσης να δοθεί οριστικό τέλος στη διεθνή ζητιανιά – ακόμη και αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, εκβιαζόμενη στην έξοδο από την Ευρωζώνη (ηχητικό).
«Το ψυχικό τραύμα είναι το μαρτύριο των ανήμπορων. Το τραύμα αυτό δημιουργείται τη στιγμή που το θύμα καθίσταται ανίσχυρο από μία πανίσχυρη δύναμη. Αν αυτή η δύναμη είναι η δύναμη της φύσης, τότε μιλάμε για φυσικές καταστροφές. Εάν όμως άλλοι άνθρωποι ασκούν τη δύναμη αυτή, τότε μιλάμε για πράξεις βίας. Τα τραυματικά γεγονότα καταργούν το κοινωνικό δίκτυο, το οποίο προσφέρει συνήθως στους ανθρώπους το συναίσθημα του ελέγχου – της συμμετοχής σε ένα σύστημα σχέσεων και το νόημα της ζωής» (J. Hermann, Οι ουλές της βίας).
Άποψη
Στην Ελλάδα, μετά από τις πρώτες αντιδράσεις που συνόδευσαν την ασφαλώς άδικη υπαγωγή της στην Τρόικα, επικράτησε μία εκκωφαντική σιωπή των αμνών – μία παθολογική κατάσταση που προσπαθήσαμε στο παρελθόν να ερμηνεύσουμε με τη βοήθεια της ψυχολογίας (άρθρο), αναφερόμενοι μεταξύ άλλων στη «συλλογική αποχαύνωση» της κοινωνίας.
Σήμερα η σιωπή αυτή έχει μετατραπεί σε μία τρομακτική απογοήτευση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους ανήμπορους να αμυνθούν στα μαρτύρια που υποβάλλονται – ενοχοποιώντας το ευρώ χωρίς όμως να στηρίζουν την επιστροφή της χώρας στη δραχμή. Κατηγορούν επίσης την κυβέρνηση χωρίς να ζητούν εκλογές ή να επιδιώκουν την ανατροπή της – πλημμυρίζοντας τους δρόμους, αρνούμενοι να συμμορφωθούν, παύοντας να πληρώνουν κοκ.
Σήμερα η σιωπή αυτή έχει μετατραπεί σε μία τρομακτική απογοήτευση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους ανήμπορους να αμυνθούν στα μαρτύρια που υποβάλλονται – ενοχοποιώντας το ευρώ χωρίς όμως να στηρίζουν την επιστροφή της χώρας στη δραχμή. Κατηγορούν επίσης την κυβέρνηση χωρίς να ζητούν εκλογές ή να επιδιώκουν την ανατροπή της – πλημμυρίζοντας τους δρόμους, αρνούμενοι να συμμορφωθούν, παύοντας να πληρώνουν κοκ.
Όσον αφορά το πρώτο είναι φανερό ότι, το πρόβλημα δεν είναι το ίδιο το νόμισμα, αλλά η Γερμανία και η πολιτική που υιοθέτησε από το ξεκίνημα της Ευρωζώνης – ενώ τα ελαττώματα της κατασκευής του θα μπορούσαν να διορθωθούν σχετικά εύκολα, εάν η πρωσική κυβέρνηση της χώρας δεν έφερνε συνεχώς εμπόδια, θέλοντας να το χρησιμοποιήσει σε συνδυασμό με το χρέος για την οικοδόμηση του 4ου Ράιχ.
Όσον αφορά το δεύτερο, μπορεί μεν η σημερινή κυβέρνηση να είναι ανεπαρκής, ανίκανη, δειλή, ενδοτική ίσως και βυθισμένη στο ψέμα, δεν είναι όμως εκείνη που έδεσε χειροπόδαρα τη χώρα – αλλά οι προηγούμενες, οι οποίες μετέτρεψαν τα ομόλογα εθνικού δικαίου που ήταν εφικτό να μην πληρώσει η Ελλάδα σε ομόλογα αγγλικού δικαίου, καθώς επίσης σε κρατικά ενυπόθηκα δάνεια (άρθρο).
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι, ο κομματικός στρατός που προσπαθεί να δημιουργήσει ή το δικό της κράτος της διαπλοκής και διαφθοράς που δρομολογεί μιμούμενη τους προκατόχους της είναι αιτιολογημένα – αλλά πως πρέπει να αποδίδει κανείς «τα του Καίσαρος στον Καίσαρα», όσο πιο αντικειμενικά του επιτρέπει ο υποκειμενισμός του.
Με δεδομένο πάντως το ότι, η αξιωματική αντιπολίτευση πάσχει από το «σύνδρομο της Στοκχόλμης», αφού ως όμηρος της Γερμανίας την υπερασπίζεται και ταυτίζεται μαζί της, έχοντας την ψευδαίσθηση πως ένα άλλο μείγμα πολιτικής εντός των μνημονίων θα διέσωζε τη χώρα, ενώ σχεδόν όλα τα υπόλοιπα κόμματα εκμεταλλεύονται μόνο τα προνόμια των θέσεων τους χωρίς να προσφέρουν καμία λύση, οι Πολίτες δεν έχουν επιλογές – οπότε λογικά δεν αντιδρούν.
Το θέμα είναι όμως πολύ πιο σοβαρό, αφού εκτός από την έλλειψη επιλογών οι Έλληνες βιώνουν μία τραυματική εμπειρία, με τις συνέπειες που αναφέραμε στον πρόλογο του κειμένου – λειτουργώντας ως ανίσχυρα θύματα μίας πανίσχυρης δύναμης που τους έχει στερήσει κάθε μελλοντική προοπτική. Η χώρα τώρα που ασκεί επάνω τους τη δύναμη αυτή είναι η Γερμανία – όπου σε μία τέτοια περίπτωση αναφέρεται κανείς σε πράξεις στυγνής βίας που αφαιρούν από τους ανθρώπους το συναίσθημα του ελέγχου, οπότε δηλητηριάζουν τις σχέσεις μεταξύ τους και τους στερούν το ίδιο το νόημα της ζωής.
Εύλογα λοιπόν οι Έλληνες έχουν απογοητευθεί εντελώς, αρνούμενοι να αντιδράσουν σε ότι τους συμβαίνει – γεγονός που σημαίνει ότι, η βία που ασκεί επάνω τους η γερμανική κυβέρνηση έχει εξουδετερώσει όλες τις υγιείς αντιστάσεις τους. Στα πλαίσια αυτά, έχουμε την άποψη πως θα ήταν ωφέλιμο και απαραίτητο οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει τους Πολίτες να μη νοιώθουν ανίσχυρα και ανήμπορα θύματα της Γερμανίας – όσο και αν κοστίσει.
Ως εκ τούτου, πιστεύουμε πως θα πρέπει να πάψουν να υπογράφονται μνημόνια και να εφαρμόζονται νέα μέτρα, να σταματήσει αμέσως η πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων, καθώς επίσης να δοθεί τέλος στη διεθνή επαιτεία της χώρας – ακόμη και αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, εκβιαζόμενη στην έξοδο από την Ευρωζώνη.
Με απλά λόγια δεν πρέπει να επιτραπεί ούτε για μία ημέρα ακόμη η απάνθρωπη βία που ασκεί η Γερμανία στους Έλληνες, αφού διαφορετικά κινδυνεύουν να μετατραπούν σε ζωντανούς νεκρούς – κάτι που θεωρούμε κατά πολύ χειρότερο από τις οδυνηρές συνέπειες μίας πτώχευσης, η οποία όμως δεν είναι ασφαλώς συνώνυμη με το τέλος του κόσμου.
Για να επιτευχθεί βέβαια κάτι τέτοιο δεν αρκούν τα λόγια, αλλά απαιτούνται πράξεις – ενδεχομένως το να πλημμυρίσουν οι δρόμοι, με κύριο αίτημα την άμεση εκδίωξη της γερμανικής Τρόικας από την Ελλάδα, καθώς επίσης την άσκηση της εξουσίας από μία κυβέρνηση που θα είναι πρόθυμη να υπηρετήσει τους Έλληνες Πολίτες. Σεβόμενη προφανώς τη βούληση τους, όσον αφορά την ανάκτηση της εθνικής τους κυριαρχίας ανεξαρτήτως κόστους – αφού οτιδήποτε άλλο δεν οδηγεί πουθενά. Ακολουθεί η σημερινή συνομιλία του κ. Σαχίνη με τον κ. Βιλιάρδο.
