Είναι ολοφάνερο πως και οι πέντε αρχηγοί των κομμάτων του «ενδιάμεσου χώρου» είναι, με τη σεξπηρική άποψη, όλοι έντιμοι άνθρωποι. Θα μπορούσαν όλοι να είναι άξιοι υποψήφιοι για την προεδρία, ειδικά τώρα που οπωσδήποτε το στρατόπεδο του ΔΗΣΑΚΕΛ πρέπει να ηττηθεί εάν θέλουμε σε αυτόν τον τόπο να έχουμε κάποια προοπτική ελευθερίας. Όμως σήμερα το ζήτημα δεν είναι να βρούμε κατάλληλο υποψήφιο ή να φύγει ο Αναστασιάδης για να έρθει ένας άλλος Αναστασιάδης. Το ζήτημα σήμερα είναι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Η πολιτική στο Κυπριακό που θα μπορέσει να δώσει μια άλλη προοπτική στον κυπριακό λαό. Δυστυχώς, και οι παλιοί και οι καινούργιοι πολιτικοί με το ίδιο βιολί θα παίξουν. Ο «ενδιάμεσος χώρος» δεν προτείνει οτιδήποτε άλλο από την ομοσπονδία και τη συνέχιση των συνομιλιών. Μιλούμε για τις δύο πτέρυγες του «ενδιάμεσου χώρου»: Παπαδόπουλο με το σωστό περιεχόμενο και Λιλλήκα με το πιο σωστό περιεχόμενο. Ευτυχώς, η πολιτική της ομοσπονδίας έχει ξευτιλιστεί μετά από αλλεπάλληλες ήττες. Δυστυχώς για μας, όλοι παραμένουν εγκλωβισμένοι στις παλιές αμαρτίες ενός κατεστημένου που εδώ και εξήντα χρόνια λυμαίνεται τον τόπο. Δυστυχώς για μας, δεν ξέρω αν θα δοθεί κι άλλη ευκαιρία για να απαλλαγούμε από τη διζωνική ομοσπονδία και τη λύση μέσω συνομιλιών στα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών. Οι συνομιλίες και τα Ηνωμένα Έθνη είναι μέρος του προβλήματος, είναι μέρος της πολιτικής που θέλει να συνθηκολογήσουμε και να τα δώσουμε όλα στους Τούρκους.
Υπάρχουν άλλες επιλογές; Φυσικά και υπάρχουν. Ο εθνικά σκεπτόμενος χώρος δεν πρέπει να ακολουθήσει τα ψευτοδιλήμματα του «ενδιάμεσου χώρου». Εξάλλου, αύριο ο «ενδιάμεσος χώρος» θα είναι εκ των πραγμάτων μέρος της εξουσίας, μέρος των δυνάμεων που θα μας γονατίσουν ακόμα περισσότερο για να γίνουν αποδεκτά τα σχέδια των Τούρκων. Εμείς δεν είμαστε απλώς εναντίον της κατοχής. Είμαστε εναντίον της κατοχής επειδή είμαστε Έλληνες και θέλουμε να ζήσουμε ελεύθεροι ως τέτοιοι σ’ αυτόν τον ιστορικό μας χώρο. Πιστεύουμε πως η ρητορεία του «ενδιάμεσου χώρου», όπως και του ΔΗΣΑΚΕΛ, εναντίον της κατοχής είναι το άλλοθι για να μην κάνουμε κανέναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Φωνάζουν για χαμένες πατρίδες που ζητούν την επανένωσή τους και ταυτοχρόνως αποδομούν κάθε ελληνική πατριωτική φλόγα που έχει απομείνει στον λαό μας. Μα ποιοι θα κάνουν αυτόν τον αντικατοχικό αγώνα; Τα μαμμόθρεφτα του English School ή τα young rotary και young lions; Ποιοι θα θυσιαστούν για την πατρίδα; Οι απάτριδες διεθνιστές, εθνομηδενιστές της επαναπροσέγγισης και οι ριψάσπιδες «προοδευτικοί» ή τα δικά μας παιδιά, τα παιδιά που έχουν σαν ινδάλματα τον Αυξεντίου, τον Παλληκαρίδη, τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και όλους τους ήρωες του έθνους μας;
Η Κύπρος από μόνη της δεν μπορεί να κάνει κανέναν αγώνα επανάκτησης των κατεχομένων. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να αντιστέκεται στο ξεπούλημα με την ελπίδα πως θα έρθουν καλύτερες μέρες. Το Κυπριακό είναι πρόβλημα ΕΘΝΙΚΟ. Αφορά την ανεξαρτησία και την ελευθερία όλου του Ελληνισμού. Γι’ αυτό και είναι αναγκαία η ίδρυση ομάδων σε Κύπρο και Ελλάδα που θα παλέψουν μαζί σε πολλά επίπεδα για να ανατραπεί η λογική πως το Κυπριακό είναι πρόβλημα των Κυπρίων και μόνο. Το έθνος πρέπει να δώσει πια τις λύσεις. Ο εθνικά σκεπτόμενος χώρος οφείλει να δώσει την εναλλακτική λύση και να κατεβάσει, έστω και συμβολικά, έναν έντιμο ΠΑΤΡΙΩΤΗ για να εκπροσωπήσει τις εθνικοαπελευθερωτικές δυνάμεις του τόπου μας.
Πρέπει άμεσα να κλείσουμε τα οδοφράγματα και να χαράξουμε μια νέα στρατηγική. Πρέπει άμεσα να βρούμε και τις αντίστοιχες εθνικοαπελευθερωτικές ομάδες στην Ελλάδα για να ξεκινήσει ένας διάλογος και μια ενοποίηση των δυνάμεων, ώστε από κάτω να μπορέσουμε να ασκήσουμε περισσότερη πίεση προς τις ηγεσίες μας και τους κρατικούς φορείς των δύο μας κρατών.
Την επανάσταση του έθνους οφείλουν να αναλάβουν οι πρωτοπόρες φυλές των Ελλήνων. Οι κατεχόμενοι Κύπριοι, οι Μικρασιάτες, οι Πόντιοι, οι Μακεδόνες, οι Θρακιώτες που κινδυνεύουν άμεσα και οι Αιγαιοπελαγήτες μαζί με τους Βλάχους, τους Σαρακατσάνους, τους Τσιγγάνους και όλους τους άλλους Έλληνες που πραγματικά θέλουν την προκοπή όλου του έθνους και όχι των ελίτ.
Πρέπει αμέσως να ζητηθεί από τους Τουρκοκύπριους να αναγνωρίσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, να αφήσουν τα σπίτια των Ελλήνων, να έρθουν να παραλάβουν τα δικά τους και να ζήσουν ως ελεύθεροι πολίτες στα χωριά και τις συνοικίες τους, αλλιώς να απολέσουν την κυπριακή ιθαγένεια και μαζί την ιδιότητά τους ως Ευρωπαίοι πολίτες. Πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είναι ο περιούσιος λαός του Θεού και πρέπει να κάνουν και αυτοί τις επιλογές τους. Θέλουν να ζήσουν μαζί μας ως ελεύθεροι πολίτες ή θέλουν να είναι κομμάτι του ερντογανικού παζλ; Θέλουν ελευθερία ή πλήρη ΤΟΥΡΚΟΠΟΙΗΣΗ; Ας διαλέξουν επιτέλους. Όσοι δεν θέλουν να ζήσουν μαζί μας, τότε ας επιστρέψουν στην Τουρκία ή σε όποιο Ουζμπεκιστάν θέλουν.
Ένα γαλάζιο κύμα πλανιέται πάνω από την Κύπρο. Θα τολμήσουμε να ξαναθέσουμε το ζήτημα της ΕΝΩΣΗΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ή θα ζούμε σαν ραγιάδες με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή οι μουλλάες θα μας χαρίσουν μειονοτικά δικαιώματα;
Θα τολμήσουμε να υψώσουμε το ελληνικό μας ανάστημα, την ιστορία μας, την πίστη μας για τα ιδανικά για τα οποία θυσιάστηκαν τα καλύτερά μας παιδιά ή θα μείνουμε ουραγοί του κάθε τσαρλατάνου, του κάθε ηγετίσκου του «ενδιάμεσου χώρου» που θέλει να διαχειριστεί την ήττα του ’74 και να παραδώσει ακόμη και στα χαρτιά πια την Κύπρο στους νεοοθωμανούς;
Βάσος Φτωχόπουλλος
Γιαλούσα
Νομός Αμμοχώστου
Ελλάς
Γιαλούσα
Νομός Αμμοχώστου
Ελλάς
Ανάρτηση από: https://vasosftohopoullos.wordpress.com
