Αν δεν τους αναγκάσουμε να ξεκουμπιστούν, θα μετατρέψουν τη χώρα σε σωρό ερειπίων
Του Γιάννη Ξένου από την Ρήξη φ. 132
Η δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου μνημονίου (του μνημονίου των Σύριζα-Ανέλ) οδηγείται στην τελική ευθεία του κλεισίματος. Αν πάνε όλα καλά, και το πιθανότερο είναι να πάνε, σε ένα, δυο μήνες, δηλαδή τέλη Μαΐου, αρχές Ιουνίου, θα τελειώσει και αυτό το μαρτύριο. Η κυβέρνηση θα πάρει την επόμενη δόση λίγες μέρες πριν σκάσει το ομόλογο των 7 δισ. και θα θριαμβολογεί ότι τα «κατάφερε» και θα επαναληφθούν οι αισιόδοξες προβλέψεις Φλαμπουράρη, ότι «έρχεται μια ανάπτυξη που θα τρίβουμε τα μάτια μας».
Η διαπραγμάτευση στα τέλη Μαΐου θα έχει ξεπεράσει τους δέκα μήνες και ενώ από τον περασμένο Νοέμβριο, με τον ανασχηματισμό, ο Τσίπρας έστελνε μήνυμα ότι θέλει να κλείσει την αξιολόγηση, η διαπραγμάτευση σέρνεται. Στο τέλος, η κυβέρνηση θα υπογράψει και θα εφαρμόσει όλα όσα προέβλεπε το μνημόνιο που υπέγραψε. Και η ΔΕΗ θα ιδιωτικοποιηθεί, αλλά και προνομοθέτηση μέτρων θα γίνει, με τις συντάξεις να περικόπτονται από την Πρωτοχρονιά του 2019, και μείωση του αφορολόγητου.
Πολλοί αναρωτιούνται, αφού εξαρχής είχαν ειλημμένη την απόφαση να εφαρμόσουν το μνημόνιό τους μέχρι κεραίας, γιατί μετατρέπουν τη διαπραγμάτευση σε καραγκιοζιλίκι και την παρατείνουν χωρίς λόγο, με μόνο αποτέλεσμα να αυξάνουν τον λογαριασμό των μέτρων που θα πάρουν. Η απάντηση είναι ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος που γνωρίζουν για να παραμένουν στην εξουσία, έτσι τα έχουν καταφέρει και βρίσκονται στον τρίτο τους χρόνο. Η παράταση της αβεβαιότητας, το σύρσιμο που, για τους μεν Ευρωπαίους, δεν είναι πια ανησυχητικό, μετά το πρώτο αναγνωριστικό πεντάμηνο, αλλά στο εσωτερικό της χώρας ακόμα λειτουργεί. Δεν είναι τυχαίο το ότι, μόλις ο Σκουρλέτης ξεκίνησε το υποτιθέμενο αντάρτικό του κατά της πώλησης της ΔΕΗ, δέχθηκε μαζικά πυρά από αντιπολιτευόμενους δημοσιογράφους, μια και τώρα που ο Τσίπρας «λογικεύτηκε» και ετοιμάζεται να κλείσει την αξιολόγηση, αυτός ο ανεύθυνος πάει να τα τινάξει όλα στον αέρα. Και έτσι διαμορφώνεται κλίμα αγωνίας αντίστοιχο με τον Ιούλιο του 2015, μήπως ο Αλέξης δεν κατορθώσει να περάσει τα μέτρα εξαιτίας ενός νέου αντάρτικου.
Η διαπραγμάτευση στα τέλη Μαΐου θα έχει ξεπεράσει τους δέκα μήνες και ενώ από τον περασμένο Νοέμβριο, με τον ανασχηματισμό, ο Τσίπρας έστελνε μήνυμα ότι θέλει να κλείσει την αξιολόγηση, η διαπραγμάτευση σέρνεται. Στο τέλος, η κυβέρνηση θα υπογράψει και θα εφαρμόσει όλα όσα προέβλεπε το μνημόνιο που υπέγραψε. Και η ΔΕΗ θα ιδιωτικοποιηθεί, αλλά και προνομοθέτηση μέτρων θα γίνει, με τις συντάξεις να περικόπτονται από την Πρωτοχρονιά του 2019, και μείωση του αφορολόγητου.
Πολλοί αναρωτιούνται, αφού εξαρχής είχαν ειλημμένη την απόφαση να εφαρμόσουν το μνημόνιό τους μέχρι κεραίας, γιατί μετατρέπουν τη διαπραγμάτευση σε καραγκιοζιλίκι και την παρατείνουν χωρίς λόγο, με μόνο αποτέλεσμα να αυξάνουν τον λογαριασμό των μέτρων που θα πάρουν. Η απάντηση είναι ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος που γνωρίζουν για να παραμένουν στην εξουσία, έτσι τα έχουν καταφέρει και βρίσκονται στον τρίτο τους χρόνο. Η παράταση της αβεβαιότητας, το σύρσιμο που, για τους μεν Ευρωπαίους, δεν είναι πια ανησυχητικό, μετά το πρώτο αναγνωριστικό πεντάμηνο, αλλά στο εσωτερικό της χώρας ακόμα λειτουργεί. Δεν είναι τυχαίο το ότι, μόλις ο Σκουρλέτης ξεκίνησε το υποτιθέμενο αντάρτικό του κατά της πώλησης της ΔΕΗ, δέχθηκε μαζικά πυρά από αντιπολιτευόμενους δημοσιογράφους, μια και τώρα που ο Τσίπρας «λογικεύτηκε» και ετοιμάζεται να κλείσει την αξιολόγηση, αυτός ο ανεύθυνος πάει να τα τινάξει όλα στον αέρα. Και έτσι διαμορφώνεται κλίμα αγωνίας αντίστοιχο με τον Ιούλιο του 2015, μήπως ο Αλέξης δεν κατορθώσει να περάσει τα μέτρα εξαιτίας ενός νέου αντάρτικου.
Με αυτά τα επικοινωνιακά κόλπα οι Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος καταφέρνουν να διατηρούνται στην εξουσία, ως η κυβέρνηση που τυγχάνει της μεγαλύτερης στήριξης που έχει λάβει ελληνική κυβέρνηση από το εξωτερικό, τουλάχιστον από τα χρόνια του Σημίτη. Οι Γερμανοί, μετά και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ –εδώ και χρόνια ορέγονται τα κοιτάσματα λιγνίτη, έναντι εξευτελιστικού αντιτίμου όπως θα γίνει–, θα βάλουν χέρι και στις ενεργειακές υποδομές της χώρας, μετά τα αεροδρόμια, τις τηλεπικοινωνίας κ.ά.
Ο Καμμένος, στο πρόσφατο ταξίδι του στις ΗΠΑ, πρότεινε στον Αμερικανό ομόλογό του, η σύμβαση για την παραχώρηση της βάσης της Σούδας να πάψει να ανανεώνεται κάθε χρόνο, αλλά να τους παραχωρηθεί για πενταετία ή δεκαετία. (Με την Τουρκία να είναι εντελώς απρόβλεπτη, η βάση της Σούδας έχει μέγιστη σημασία για τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στη Μέση Ανατολή.) Ο Καμμένος προχωρώντας παραπέρα πρότεινε να δημιουργηθεί νατοϊκή βάση και στην Κάρπαθο. Καμιά άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν δεν εξασφάλιζε με τέτοια σταθερότητα και, πρωτίστως, χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις, τα αμερικανογερμανικά συμφέροντα.
Όσο για εγχώρια συμφέροντα και πόσο καλά τα εκφράζει ο Σύριζα, το πρόσφατο άρθρο του Τάσσου Τέλλογλου, «Το κόμμα των πλουσίων», είναι ενδεικτικό.
Πέρα όμως από τα εξουσιαστικά σχέδια των Τσίπρα-Καμμένου, υπάρχει και η χώρα που αποσυντίθεται και οι πολίτες της που βιώνουν πρωτόγνωρη εξαθλίωση. Από το φθινόπωρο, με αποκορύφωμα τον χειμώνα, η οικονομία έπεσε σε νέα βαθιά ύφεση. Το δ’ τρίμηνο του 2016 έκλεισε με μείωση του ΑΕΠ 1,2%, παρότι η βάση σύγκρισης ήταν το δ’ τρίμηνο του 2015, που ήταν επίσης χαμηλό. Οι καταθέσεις στις τράπεζες κατά το διάστημα Νοεμβρίου 2016 – Ιανουαρίου 2017 μειώθηκαν κατά 5 δισ. και ανάλογη είναι η εικόνα του Φεβρουάριου-Μαρτίου. Οι τράπεζες βρίσκονται πάλι στην ανάγκη να καταφύγουν στον ELA. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίουαυξάνονται και πάλι, τον Ιανουάριο ανήλθαν στα 3,6 δισ. ευρώ από 3,31 δισ. τον Δεκέμβριο (σε αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και το 1,2 δισ. από εκκρεμείς επιστροφές φόρων). Ουσιαστικά το δημόσιο, από τον Δεκέμβριο, έχει κηρύξει στάση πληρωμών, μιας και εξαντλήθηκαν τα κεφάλαια που διέθετε από τη δόσητου Οκτωβρίου. Έκτοτε σαρώνει τα αποθεματικά του ευρύτερου δημοσίου για να καλύπτει μισθούς και συντάξεις, στραγγαλίζοντας όμως την αγορά.
Με το κράτος να μην πληρώνει, ιδιωτικές επενδύσεις να μη γίνονται, και το ΕΣΠΑ να μην προσφέρει ανάσα, λόγω καθυστερήσεων από τους ανίκανους κυβερνητικούς διαχειριστές, η οικονομία βρίσκεται σε ασφυξία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα κόκκινα δάνεια, μετά από μια περίοδο σταθεροποίησης, αυξάνονται και πάλι –από τις αρχές του χρόνου, μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου, τα νέα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ανέρχονται 1,5 δισ. ευρώ.
Με το κράτος να μην πληρώνει, ιδιωτικές επενδύσεις να μη γίνονται, και το ΕΣΠΑ να μην προσφέρει ανάσα, λόγω καθυστερήσεων από τους ανίκανους κυβερνητικούς διαχειριστές, η οικονομία βρίσκεται σε ασφυξία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα κόκκινα δάνεια, μετά από μια περίοδο σταθεροποίησης, αυξάνονται και πάλι –από τις αρχές του χρόνου, μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου, τα νέα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ανέρχονται 1,5 δισ. ευρώ.
Σε τέτοιο περιβάλλον, οι υπεραισιόδοξες προβλέψεις για ανάπτυξη φέτος 2,7% κρίνονται ανεδαφικές και, αν συνεχιστεί αυτή κατάσταση, το 2017 θα είναι μια ακόμα χρονιά στασιμότητας, ή και ύφεσης. Η ιδιωτική κατανάλωση, που στην Ελλάδα εκπροσωπεί το 70% του ΑΕΠ, παρουσιάζει τη χειρότερη εικόνα της στα εφτά χρόνια της ύφεσης. Στο λιανεμπόριο, και ειδικά στα σούπερ μάρκετ, που μέχρι και το 2015 οι μειώσεις των πωλήσεων συγκρατούνταν, από τις αρχές του έτους η μείωση είναι διψήφια. Ο κόσμος δεν έχει πια τη δυνατότητα να καλύψει τις βασικές καταναλωτικές ανάγκες του σε τρόφιμα. Η πτώση του τζίρου τον Ιανουάριο ήταν της τάξης του 10%, τον Φεβρουάριο ανέβηκε ελάχιστα, επειδή έπεσε το τριήμερο της αποκριάς στον Φεβρουάριο, ενώ την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου η μείωση στις πωλήσεις έφτασε το 15%. Ενδεικτικές της κατάστασης στην ιδιωτική κατανάλωση είναι οι δηλώσεις του Αριστοτέλη Παντελιάδη, που διευθύνει μια μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ: «Υπάρχει αυξημένη κίνηση τις ημέρες που καταβάλλονται οι συντάξεις», και συνεχίζει, «το καλό σενάριο για το υπόλοιπο 2017 θα είναι να μην εξελιχθεί ακόμη χειρότερα». Η Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ) εκτιμά ότι οι πωλήσεις των καταστημάτων υποχώρησαν την περίοδο των Χριστουγέννων 2016 κατά 17,6% σε σύγκριση με τα Χριστούγεννα του 2015. Η παρατεταμένη κρίση έχει εξαντλήσει τα νοικοκυριά και πια δεν περικόπτουν μόνο τις δαπάνες για διακοπές, ή για την αγορά νέου αυτοκινήτου, όπως τα πρώτα χρόνια της κρίσης, αλλά βασικές διατροφικές ανάγκες.
Στον τομέα της ανεργίας, ενώ από το 2015 έδειχνε έστω και αμυδρά σημάδια ότι μειωνόταν, από τις αρχές του χρόνου ακολουθεί και πάλι αντίστροφη πορεία, καθώς και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά είναι πολύ αρνητικά. Η μερική απασχόληση εκπροσωπεί πάνω από το 10% του συνόλου της εργασίας. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, από το 1,12 εκατ. ανέργους, οι 367 χιλ. έχουν συμπληρώσει το 45ο έτος της ηλικίας τους και είναι πολύ δύσκολο να βρουν εργασία. Στην Ελλάδα έχουμε φτάσει ένας εργαζόμενος να συντηρεί τρία άτομα. Τα άτομα άνω των 15 ετών ανέρχονται σε 9,2 εκατ. – το εργατικό δυναμικό είναι 4,7 εκατ., αν αφαιρέσουμε τους ανέργους και τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση, που με μισθούς 300-400 ευρώ δυσκολεύονται να συντηρήσουν τον εαυτό τους, απομένουν 3,2 εκατ. εργαζόμενοι να συντηρήσουν με τον μισθό τους και τις εισφορές όλους τους υπόλοιπους.
Η κατάσταση με την παρούσα κυβέρνηση είναι χειρότερη από ποτέ, όσο παραμένουν θα πληθαίνουν οι καταστροφές, τα σχεδόν 2,5 χρόνια που κυβερνούν είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Δεν υπάρχει άλλη λύση από το να τους αναγκάσουμε να ξεκουμπιστούν.
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr
