Να μιλήσουμε για μυστικές υπηρεσίες; Αν ναι, θα πρέπει να τονίσουμε, ευθύς εξαρχής, πως, οι μυστικές υπηρεσίες καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να παραμένουν μυστικές. Τόσο στο πεδίο των επιχειρήσεων – δράσεων που ασκούν, όσο και ως προς το στελεχιακό τους (πρώην και νυν) προσωπικό. Αποτελούν δε, θεσμικά όργανα του κράτους με κύρια ευθύνη την προστασία της χώρας από εξωτερικές απειλές και γι αυτό τον λόγο, τόσο οι δράσεις όσο και το προσωπικό τους καλύπτονται από τον χαρακτηρισμό «Άκρως Απόρρητο»...
Στις μυστικές υπηρεσίες υπάρχουν κανόνες απαράβατοι, όπως η μυστικότητα σχεδίων, επιχειρήσεων και προσώπων. Όπως, επίσης, η νομιμότητα των ενεργειών τους, αλλά και η μονιμότητα του απαραβίαστου των χώρων τους από αντίπαλες υπηρεσίες.
Οι μυστικές υπηρεσίες οφείλουν να εργάζονται υπέρ των συμφερόντων της χώρας που ανήκουν και να υπερασπίζονται με σθένος την θεσμική τους ταυτότητα.
Σκοπός των μυστικών υπηρεσιών είναι η συλλογή, επεξεργασία, ανάλυση, ενημέρωση των αρμοδίων αρχών και υπηρεσιών και εκμετάλλευση πάσης φύσεως πληροφορίας, ενώ ταυτόχρονα, αυτοσκοπός τους θεωρείται η προστασία (με κανόνες απορρήτου που απαγορεύουν ρητά την γνωστοποίηση στοιχείων των πηγών – πληροφοριοδοτών τους ακόμη και σε στελέχη της ίδιας της υπηρεσίας) των δικτύων πληροφοριών και την ανάπτυξή τους με το δυνατόν μικρότερα κενά ασφαλείας και έξοδα, αλλά και με παραπλάνηση των αντίπαλων υπηρεσιών.
Δεν θεωρείται πράκτορας εκείνος που για οποιοδήποτε λόγο γνωστοποιεί την ταυτότητά του σε πολίτες, πόσο δε μάλλον όταν η αποκάλυψή του αυτή γίνεται μέσα στα πλαίσια εντυπωσιασμού και χειραγώγησης προκειμένου να ικανοποιηθεί η συλλογή πληροφοριών για προσωπική χρήση ή διοικητική ή επιχειρηματική ή οποιαδήποτε άλλη εξέλιξή του...
Πράκτορας δεν θεωρείται, επίσης, κι εκείνος που (από προσωπική εμπάθεια ή όφελος) συνεργάζεται με ξένες υπηρεσίες, καλύπτοντας τις ανάγκες και τα συμφέροντα τρίτων και όχι της χώρας που υπηρετεί. Ή μάλλον καλύτερα να πούμε ότι αυτός είναι ένας διπλός πράκτορας ή και προδότης…
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, οι πράκτορες – στελέχη των μυστικών υπηρεσιών είναι άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης, υψηλής κοινωνικής προσαρμοστικότητας, γλωσσομαθείς, πανεπιστημιακής, κυρίως, εκπαίδευσης, υψηλής αντίληψης και εχέμυθοι. Ενίοτε, με σωματικά προσόντα, με έφεση στα αθλήματα και ιδιαίτερες δεξιότητες κυρίως στις νέες τεχνολογίες, αλλά κυρίως με προσωπικότητες χαμηλού προφίλ και ικανότητας προσαρμοστικότητας στον περιβάλλοντα χώρο. Η επιχειρησιακή επάρκεια – εμπειρία παράγει στελέχη ικανά να σχεδιάσουν και να εκτελέσουν επιχειρήσεις υψηλού ρίσκου ή να δημιουργήσουν δίκτυα πληροφοριών υψηλής αξιοπιστίας, με την ανάλογη υψηλότατου επιπέδου διαχείριση του εμπλεκόμενου προσωπικού.
Αν κάποιος νομίζει πως όλα τα παραπάνω ικανοποιούνται και από τις Ελληνικές μυστικές υπηρεσίες, θα πρέπει να επαναλάβει την ανάγνωσή τους και να αντιληφθεί πως βρίσκεται στην Ελλάδα του 2017. Στην Ελλάδα του Αλέξη, του Πάνου και των άλλων καλόπαιδων. Στην Ελλάδα εκείνη, όπου η πληροφορία και η απόκρυψή της είναι είδος προς «κατανάλωση» και μόνο εάν ικανοποιούνται προσωπικά και όχι εθνικά συμφέροντα η πληροφορία αποκρύπτεται από τους πολίτες (και κανέναν άλλον). Στην Ελλάδα, στελέχη δημοσιοποιούν πληροφορίες μέσω γνωστών τους δημοσιογράφων, αποκαλύπτουν συναδέλφους τους (προς τέρψιν ξένων υπηρεσιών) αλλά και δίκτυα πηγών - συνεργατών διαλύονται (με νεκρούς συνεργάτες) χωρίς να υπάρξει καμία τιμωρία «υπευθύνου», αλλά αντίθετα, δίνονται ακόμη και προαγωγές!
Στην Ελλάδα της «φαιδράς πορτοκαλέας» η διατήρηση μυστικών επαφίεται σε ελάχιστους ικανούς και έντιμους, την ίδια στιγμή που ανίκανοι περιφέρονται σε κομματικά ή δημοσιογραφικά γραφεία για να εξασφαλίσουν την συνέχιση της λαθραίας -και επικίνδυνης για τη χώρα- ύπαρξής τους. Σε αυτή την τραγική Ελλάδα, οι υπάλληλοι και τα στελέχη των μυστικών υπηρεσιών διαγωνίζονται για θέσεις που δεν τις αξίζουν, μεταφέροντας κάθε είδους πληροφορίες σε κάθε ενδιαφερόμενο (από ιδιώτες, πολιτικούς μίας χρήσης έως και πολλαπλών χρήσεων πρεσβείες ξένων χωρών) που μπορεί να υποστηρίξει τα συμφέροντά τους.
Κυκλοφορεί ως ανέκδοτο, αλλά -δυστυχώς- ισχύει: Δύο είναι οι μυστικές υπηρεσίες σε όλο τον κόσμο, από όπου κανείς δεν μπορεί να βγάλει άκρη. Οι Ιαπωνικές, επειδή δεν μιλάει κανένας και, οι Ελληνικές, επειδή μιλάνε όλοι! Και, όταν μια χώρα δεν μπορεί να έχει εγκαίρως και αποκλειστικά πληροφορίες που άπτονται των συμφερόντων της, τότε η χώρα αυτή βρίσκεται σε αντίστροφη μέτρηση της ίδιας της ύπαρξής της, αφού με δική της ευθύνη επέτρεψε στους πλέον ακατάλληλους να βρεθούν στις πλέον κρίσιμες θέσεις. Γιατί, όπως είναι γνωστό, η έγκαιρη πρόσβαση στην πληροφορία μπορεί να δημιουργήσει, να διατηρήσει ή και να διαλύσει κράτη… Και με τους κατάλληλους συνδυασμούς αλλά και με τους (α)κατάλληλους ανθρώπους να δημιουργήσει στη θέση των κρατών τεράστιες χαβούζες…
Κάποιος κάποτε είχε πει πως «οι μυστικές υπηρεσίες είναι σαν την μάνα που προστατεύει την οικογένειά της, όμως κάποιες γίνονται πόρνες που εκδίδονται για να καλύψουν τις ανάγκες της διαλυμένης τους έδρας»…
