Η σημερινή κυβέρνηση, η οποία είναι το «ερμαφρόδιτο κατασκεύασμα» της επιθετικής κατάληψης της μειοψηφικής αριστεράς από το πλειοψηφικό ΠΑΣΟΚ που εκδίωξε τελικά το βασικό της πυρήνα και συνεργάστηκε με την εθνικιστική δεξιά, τάσσεται σταθερά υπέρ των μνημονίων – έστω με τη μέθοδο του «τράβα με και ας κλαίω».
Όσον αφορά τις «απειλές» του πρωθυπουργού, σύμφωνα με τις οποίες προϋπόθεση για να εφαρμόσει τα μέτρα που υπέγραψε για το 2019 και το 2020, όπου μάλλον δεν θα κυβερνάει ο ίδιος, είναι να έχουν αρχίσει ήδη να εφαρμόζονται τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος που θα συμφωνηθούν μετά την ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης, καλύτερα να μην τις σχολιάσουμε – μεταξύ άλλων επειδή μόνο και μόνο η λέξη «μεσοπρόθεσμα» τις αναιρεί, ενώ δεν είναι η πρώτη φορά που παριστάνει το λιοντάρι, βάζοντας αμέσως μετά την «ουρά κάτω από τα πόδια του».
Από την άλλη πλευρά, η αξιωματική αντιπολίτευση τοποθετείται φανατικά υπέρ των μνημονίων, προσποιούμενη ότι διαφέρει επειδή ισχυρίζεται πως υπάρχει ένα άλλο μείγμα πολιτικής – μέσω του οποίου τα μνημόνια θα μπορούσαν να είναι υποφερτά, καθώς επίσης πως η οικονομία μας θα είχε τη δυνατότητα να αναπτυχθεί αποτελώντας μία μοναδική ιστορική εξαίρεση, παρά τα τεράστια χρέη και την ολοκληρωτική απώλεια της πιστοληπτικής της ικανότητας. Τα δικά της ΜΜΕ πάντως ονειρεύονται εκλογές – έχοντας την ψευδαίσθηση πως η κυβέρνηση θα παραιτηθεί, επιτρέποντας τους τη νομή της εξουσίας.
Το γερμανικό υπουργείο οικονομικών τώρα πιστεύει το ίδιο, υποσχόμενο σήμερα πως θα «αξιολογήσει το χρέος» (μία έκφραση που αδυνατούμε να καταλάβουμε), μόνο αφού εφαρμοσθούν οι μεταρρυθμίσεις – όπου, εάν υπαινίσσεται τη διαγραφή μέρους του, δεν θα ήταν η πρώτη φορά που θα έλεγε ψέματα, αφού το υπόσχεται σταθερά μετά το 2012, χωρίς ποτέ να κρατήσει το λόγο του. Πιστεύει επίσης πως μπορεί η χρεοκοπημένη Ελλάδα να έχει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για πολλά χρόνια, παρά το ότι σχεδόν καμία χώρα της Ευρωζώνης δεν το έχει καταφέρει μέχρι στιγμής, ενώ μόνο η Νορβηγία το πέτυχε για τρία έτη, όταν βρήκε πετρέλαιο.
Παραδόξως λοιπόν μόνο το ΔΝΤ έχει αντίθετη άποψη, αναφέροντας τα εξής σε ελεύθερη απόδοση: «Η Ελλάδα δεν έχει βιώσιμο δημόσιο χρέος ούτε ιδιωτικό, δεν έχει βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, δεν έχει βιώσιμο κοινωνικό κράτος, δεν έχει βιώσιμο δημόσιο τομέα, δεν έχει βιώσιμο φορολογικό σύστημα, δεν έχει βιώσιμο πολιτικό σύστημα και δεν διαθέτει ούτε βιώσιμες τράπεζες«.
Εν τούτοις, όταν έχει απέναντι του την κυβέρνηση που απαιτεί τη μη συμμετοχή του στο πρόγραμμα (κάτι που δεν βρίσκει σύμφωνη τη Γερμανία, προφανώς επειδή δεν θέλει να θεωρηθεί υπεύθυνη για τη δολοφονία της Ελλάδας – ενώ το έχει η ίδια διώξει από την Ευρωζώνη, τελευταία από την Πορτογαλία διευκολύνοντας την να το αποπληρώσει), δεν έχει άλλη δυνατότητα από το να διαπραγματεύεται με τη Γερμανία – γνωρίζοντας πως ο στόχος της καγκελαρίου είναι η καθυστέρηση για να διεξαχθούν οι εκλογές, χωρίς να δεσμεύσει τη χώρα της για το μέλλον αφού κανένας δεν ξέρει τα αποτελέσματα τους.
Το πού θα καταλήξει πάντως η ελληνική τραγωδία, εάν δεν αντιδράσουν οι Πολίτες, είναι σχεδόν βέβαιο: σε ένα τέταρτο μνημόνιο, μέσω του οποίου οι δανειστές θα πληρώνουν μόνο τον εαυτό τους, όταν και όποτε δεν επαρκούν τα χρήματα που θα εισπράττουν από τη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων (η ιδιωτική θα μεταβιβάζεται αφενός μεν στο κράτος μέσω των φόρων και από εκεί στους δανειστές, μεταξύ άλλων με τη βοήθεια κατασχέσεων και πλειστηριασμών, καθώς επίσης στις τράπεζες με την ίδια μέθοδο).
Όσον αφορά τη λειτουργία του κράτους, συμπεριλαμβανομένων των τόκων των δανείων, τα έξοδα του θα εξασφαλίζονται από το ίδιο – το οποίο, όταν δεν τα καλύπτει, θα υποχρεώνεται να τα μειώνει με την πληρωμή χαμηλότερων μισθών και συντάξεων, με τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους, με την αύξηση των φόρων κοκ. Φυσικά θα υποχρεωθεί η Ελλάδα στο παράλληλο νόμισμα του Σόιμπλε για να διευκολυνθεί η λεηλασία της, οπότε θα είναι τυπικά μόνο μέλος της Ευρωζώνης και της ΕΕ – με όλα τα μειονεκτήματα και χωρίς κανένα πλεονέκτημα, ενώ οι Έλληνες θα αντιμετωπίζονται σαν οικονομικοί μετανάστες δεύτερης κατηγορίας στην ίδια τους τη χώρα.
Τι προβλέπω κλείνοντας για τους περισσότερους Έλληνες; Φαίνεται καθαρά από τα σχόλια τους. Όταν τους προτείνει κανείς τη ρήξη, λέγοντας πως είναι η τρίτη και τελευταία τους ευκαιρία, αντιδρούν λέγοντας πως θα τους εκδικηθούν οι δανειστές, ότι θα βάλουν τους Τούρκους να τους επιτεθούν, πως δεν θα έχουν γάζες τα νοσοκομεία, ότι τα σούπερ μάρκετ δεν θα έχουν χαρτί υγείας, πως θα πεινάσουν, ότι θα επικρατήσει η αναρχία, πως θα καταλυθεί η κατ’ επίφαση τάξη που βιώνουν σήμερα, αφού δεν γνωρίζουν τι θα τους συμβεί την άλλη ημέρα το πρωί κοκ.
Ανάρτηση από: http://www.analyst.gr
