Του Γιώργου Καραμπελιά από την Ρήξη φ. 132 που κυκλοφορεί
Ο χώρος του πρώην ΠΑΣΟΚ –της λεγόμενης κεντροαριστεράς– έχει κατακερματιστεί και καθίσταται αδύνατη η συγκρότησή του σ’ έναν ενιαίο πολιτικό πόλο παρά τη μεγάλη ευκαιρία που του προσφέρει η καθοδική πορεία του Σύριζα.
Η επιλογή του Λαλιώτη και των περί αυτόν να στηρίξουν τον Σύριζα το 2015 και η επιμονή τους να λοξοκοιτάζουν προς τον Σύριζα, απεδείχθη καταστροφική για το «όλον ΠΑΣΟΚ». Διότι απομάκρυνε το μεγαλύτερο μέρος του εκσυγχρονιστικού ή σημιτικού ΠΑΣΟΚ, είτε προς το Ποτάμι αρχικώς, είτε προς τις διάφορες κινήσεις τύπου Διαμαντοπούλου, ενώ υπονομεύει και το ίδιο το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ, μέσα από τη διαρκή σύγκρουση του Βενιζέλου με τη Φώφη (δηλαδή τον Λαλιώτη).
Στις σημερινές οικονομικές συνθήκες η φιλελεύθερη μεσαία τάξη, η οποία αποτελούσε την κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ από το 1990 και μετά, έχει συρρικνωθεί, ως συνέπεια των οκτώ χρόνων της κρίσης. Εξού και δεν υπάρχειουσιαστικός χώρος για έναν ισχυρό κεντροαριστερό πόλο.
Και αν συντηρείται ακόμα, εν μέρει, αυτό οφείλεται στην ισχυρή παρουσία του σε Δήμους και συνδικάτα, χωρίς όμως ανάλογη λαϊκή-εκλογική στήριξη.
Καθώς μάλιστα στον χώρο της Δεξιάς κυριάρχησε ο κεντροδεξιός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος εμφανίζεται ως το αντίπαλο δέος του κρατικιστικού Σύριζα, ακόμα και κεντροαριστεροί ψηφοφόροι φαίνεται να τον επιλέγουν ως αναγκαία λύση.
Έτσι, πλευροκοπημένος και από τις δύο πλευρές, και από τα δεξιά και από τα αριστερά, ο λεγόμενος κεντροαριστερός χώρος, κατά την παρούσα συγκυρία, δεν μπορεί να συγκροτήσει ενιαίο πολιτικό πόλο:
Το ένα κομμάτι του, ο ΓΑΠ, η Φώφη και ο Λαλιώτης, λειτουργεί μάλλον παραπληρωματικά προς τον Σύριζα (εξάλλου ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν υπόγειες διαδρομές μεταξύ των πασόκων του Σύριζα και εκείνων της «Συμπαράταξης»), ελπίζοντας σε κάποια μελλοντική «ανασύνθεση» μετά την πτώση της κυβέρνησης.
Αντίθετα, το σημιτικό κομμάτι –το οποίο εξακολουθεί να εκπροσωπείται και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ με τον Βενιζέλο–, με τον Θεοδωράκη, τη Διαμαντοπούλου, τον Παπαδόπουλο, κ.λπ., επιθυμεί να αποτελέσει συμπληρωματικό κυβερνητικό, εταίρο της Ν.Δ. του Μητσοτάκη.
Εξάλλου, κατά την αμέσως προηγούμενη περίοδο, όταν επιχειρήθηκε η σύγκλιση ΠΑΣΟΚ–Ποταμιού, καταδείχθηκε πως η ενότητα είναι ανέφικτη. Η δε προσχώρηση του ΓΑΠ στο ΠΑΣΟΚ έκανε ακόμα πιο εκρηκτικές τις αντιθέσεις.
Αναπόφευκτα, λοιπόν, στον χώρο του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, θα συγκροτηθούν δύο τουλάχιστον, μικρού διαμετρήματος πολιτικοί σχηματισμοί.
Η δυνατότητα άμεσου επαναπατρισμού των Πασόκων που έφυγαν προς τον Σύριζα, αυτή υποσκάφτηκε από τις αμφιταλαντεύσεις του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.
Εφόσον ο χώρος δεν μπορεί να εμφανιστεί ως εναλλακτική κυβερνητική πρόταση θα χρειαστεί να «περιμένει» και τον Μητσοτάκη μετά τον Τσίπρα.
ΓΑΠ + (–) Σημίτης = 0.
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr
